หนี้แค้นแสนรัก

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.

  63 ตอน
  696 วิจารณ์
  188.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

60) ถูกหลอก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าชะมัด ทำอะไรกันทำไมไม่รู้จักปิดประตูห้องเล่า”แครอลหงุดหงิดพลางดื่มคอกเทลสีสวยในแก้ว

ไปแล้วหน้าแดงซ่านเมื่อนึกถึงบทรักของพี่เธอกับฟางที่ผ่านมาสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

“มานั่งอะไรคนเดียวแถวนี้จ้ะ”เสียงหนึ่งพูดขึ้นทำให้แครอลหันไปมองก็พบว่าเป็นเสียงของตูนเพื่อนสมัยเรียนของเธอที่เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับแพนเพื่อนของเขา

 

 

“เราเห็นแครอลชอบมาเที่ยวกลางคืนคนเดียวตลอด เอ แล้วไอ้องค์รักษ์ของแคหายไปไหนแล้วล่ะ”แพนพูดถึงธามไททำให้แครอลชะงักแล้วเบือนหน้าหนีไปทันที

 

 

“จะไปไหนก็เรื่องของเค้าสิ เค้ากับชั้นไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันนี่”แครอลพูดห้วนๆ

 

 

“อ๋อ จริงสิ เดี๋ยวไอ้ธามมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนิ เห็นว่าเจอกันที่ผับนี้ล่ะ ดีเลย ไม่มีก้างขวางแล้วชั้นจะได้จีบเธอได้ไง”ตูนพูดแล้วมองแครอลด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

 

 

 

“ตอนนี้ชั้นกำลังฟื้นขึ้นมา ชั้นยังไม่อยากมีใคร โทษที”แครอลพูดแล้วหันไปสั่งเหล้ามาดื่มทันที

 

 

“เฮ้ๆ แล้วเธอเป็นอะไรเนี่ย แครอลคนเดิมที่น่ารักเค้าไม่ดื่มเหล้าดุแบบนี้หรอกนะ”แพนพูด

 

 

 

“มีอะไรน่ะก็บอกพวกเราได้นะแค อย่างน้อยเราก็เพื่อนกัน”ตูนยิ้มก่อนที่แพนและตูนจะนั่งขนาบข้าง

แครอลแล้วสั่งเหล้ามาดื่มข้างๆแครอล

 

 

 

“แครอลคนสวยแบบนี้ทำไมไอ้องค์รักษ์ธามมันถึงมองข้ามไปนะ”แพนพูดพลางลูบไล้ไปตามเนื้อตัว

ของแครอลอย่างฉวยโอกาสเพราะตอนนี้แครอลเริ่มเมาแล้ว

 

 

 

 

“อย่าพูดถึงหมอนั่น หมอนั่นจะมีใครก็ปล่อยไปสิ ไอ้พวกคนผิดคำพูดชั้นไม่สนนน”แครอลที่เมาแล้วเริ่มโวยวาย

 

 

 

“ไม่อาน่า ถึงแม้ไอ้ธามมันจะผิดคำพูดแต่พวกเราน่ะยังอยู่ข้างแครอลนะ”ตูนพูดเมื่แครอลลุกแล้วเซ

จะล้มตูนรีบรับแครอลมาไว้ในอ้อมกอดตัวเองทันที

 

 

 

 

“อืมม”แครอลที่เมาแล้วเริ่มไม่รู้เรื่องว่าตูนและแพนทำอะไรตัวเองบ้างก่อนจะเผยอรับจูบนั้นจากตูนทันที

 

 

 

“ลวนลามคนเมามันไม่มากไปหน่อยหรอวะ”ธามไทเดินเข้ามาหาตูน แครอลและแพนทันที

 

 

“เอ้า องค์รักษ์เจ้าหญิงแครอล วันนี้ไม่ไปดูแลแฟนหรอวะ”แพนเยาะเกี่ยวกับเรื่องป๊อปปี้หญิงทำให้แครอลชะงัก

 

 

 

“ดูน่ะดูแน่แต่พวกแกเลิกลวนลามแครอลได้แล้ว”ธามไทพูดจบก็เดินมาดึงแขนแครอลออกจากตูนทันที

 

 

 

“เห้ย อะไรวะก็เห้นๆกันอยู่ว่าแคกำลังมีความสุขอยู่กับพวกชั้นจะมาแย่งไปซึ่งๆหน้านี่ไม่หน้าด้าน

หน่อยหรอวะ”แพนโวยวาย

 

 

“มันจะหน้าด้านก็ตรงพวกแกนี่ล่ะที่ทำแบบนี้ไม่เป็นลูกผู้ชายเอาซะเลย”ธามไทว่า

 

 

“หึ ละทีนายทำกับชั้นมันเป็นลูกผู้ชายมากรึไง”แครอลเงยหน้ามองธามไทอย่างเสียใจ

 

 

“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นน่าแค ตอนนี้เธอต้องกลับบ้านมีหวังพี่เธอต้องว่าเธอแน่ๆ”ธามไทพูดแต่แครอล

สะบัดแขนหนี

 

 

 

“แล้วไง ป่านนี้พี่ป๊อปก็มีความสุขอยู่กับนังนั่นแล้วไม่สนใจชั้นหรอ ชั้นจะไปไหนกับใครพี่ป๊อปก็ไม่

สนชั้นหรอก พี่ป๊อปมีความสุขได้ชั้นก็มีได้”แครอลพูดก่อนจะประชดด้วยการกลับไปจูบกับตูนต่อ

ทันที

 

 

 

“อ๋อ อยากมากนักหรอ ได้”ธามไทพูดจบก็กระชากแครอลออกมาจากผับทันทีก่อนจะพาแครอลขึ้น

รถแล้วพามาที่บ้านของเขาเอง

 

 

 

“ปล่อยนะไอ้บ้าธาม”แครอลร้องโวยวายเมื่อธามไทอุ้มเธอพาดบ่ามาที่ห้องนอนของเขา

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะ โยนมาได้ไงเนี่ย”แครอลร้องเมื่อธามไทโยนเธอลงกับเตียงแต่พอจะลุกขึ้นกลับถูก

ผลักลงไปนอนกับเตียง แครอลมองธามไทที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกก่อนจะโยนไปด้านหลัง

แครอลหน้าแดงเมื่อเห็นธามไทที่ถอดเสื้อเปลือยท่อนบน

 

 

 

 

“นี่จะมาถอดเสื้ออะไรแถวนี้ถ้าอยากมากก็ไปหาแฟนของนายโน่นสิ อื้อ”แครอลรีบพูดแต่ก็ถูกธาม

ไทรวบตัวมาแล้วจูบปิดปากทันที

 

 

 

“ก็อยากไม่ใช่หรอ ชั้นจะสนองให้นี่ไง สนุกกับคนที่คุ้นเคยดีกว่าไปหาของใหม่ดีกว่านิ”ธามไทพูด

ก่อนจะผลักแครอลล้มลงแล้วซุกไซร้ไปตามตัวของแครอลพลางเอามือล้วงเข้าไปในเดรสสายเดี่ยว

ของแครอลแล้วลูบไล้ตามหน้าขา ลามไปถึงหน้าท้องก่อนจะมาที่หน้าอกและบีบเคล้นมัน

 

 

 

 

“ยะ อย่า”แครอลดันอกกว้างของธามไทออกไปแต่ไม่เป็นผลเพราะแรงผู้ชายกลับเยอะกว่า แครอล

จึงนอนนิ่งๆแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

“จะร้องไห้ทำไมในเมื่อเธอเองอยากมากไม่ใช่รึไง”ธามไทลุกขึ้นแล้วมองแครอลที่หลับตาแล้ว

ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

“ถ้าอยากมากก็ไปทำกับแฟนนายอย่ามาทำแบบนี้กับชั้น”แครอลว่าแล้วตบหน้าธามไทหัน

 

 

 

“งั้นบอกมาสิว่าทำไมถึงทำตัวแบบนี้”ธามไทมองหน้าแครอลพร้อมกับคำถามแครอลนิ่งเงียบไม่ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วมองร่างสูงที่นอนกกอดเธออยู่ตอนนี้ก็ยิ้มแล้วเอาหัวซบลงที่

ไหล่ของป๊อปปี้

 

 

 

“ฮัลโหลค่ะพ่อ เอ่อ พ่อคะฟางยังไม่ได้เอาเงินไปให้คุณป๊อปเลยล่ะค่ะ ขอเวลาฟางหน่อยได้มั้ยคะ

พ่อ”ฟางพลิกตัวมารับโทรศัพท์พ่อเธอที่โทรมาก่อนจะนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปคุยต่อที่ห้องน้ำ

 

 

 

“อะไรนะคะพ่อ ไหนว่าเฮียเพ้งเค้าให้เรายมแต่เค้าไม่ได้รีบเอาเงินขนาดนี้นิคะ แล้วเค้าจะยึดบ้านเรา

หรอคะ”ฟางตกใจเมื่อได้ยินโทรศัพท์ว่าเฮียเพ้งรีบเอาเงินคืนไม่อย่างนั้นจะยึดบ้านของเธอและ

ทำร้ายพ่อเธอ

 

 

 

“ค่ะๆ ฟางจะไปคุยกับเฮียเพ้งที่บ้านเราเองค่ะ พ่อรอฟางที่บ้านก่อนนะ”ฟางพูดก่อนจะวางสายแล้ว

รีบอายน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเตรียมตัวจะกลับบ้าน

 

 

 

“เดี๋ยวมานะคะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่หับอยู่บนเตียงก็เดินไปหอมแก้มป๊อปปี้แล้วเดินออกไป

 

 

 

“พ่อคะ พ่ออยู่ที่ไหนน่ะ”ฟางขึ้นแท็กซี่มาที่บ้านของเธอแล้วเรียกหาพ่อแต่ต้องแปลกใจที่บ้านเงียบ

มากจึงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเพื่อเรียกหาพ่อ

 

 

 

 

“หรือว่าจะอยู่ในห้องนะ”ฟางพูดก่อนจะเปิดประตุห้องนอนของพ่อเธอเข้าไปด้านในแล้วพบว่าเฮีย

เพ้งนั่งอยู่ในห้องนอนของพ่อเธอ

 

 

 

“เฮียมาอยู่ในห้องหนูทำไมคะ แล้วนี่พ่อไปไหนคะ”ฟางถามหาพ่อของเธอทันที

 

 

“พ่อของหนูเค้าก็ไปที่สนามบินแล้วน่ะสิจ้ะ”เฮียเพ้งพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินมาหาฟาง

 

 

 

“มะ หมายความว่ายังไงกันแน่คะเฮียที่ว่าพ่อฟางไปที่สนามบินแล้ว”ฟางไม่เข้าใจ

 

 

 

“แหมๆ เพื่อแลกกับที่เฮียจะไม่ทวงเงินค่าไถ่ตัวหนู ก็คือการยกให้หนูมาให้เฮียดูแลไงล่ะจ้ะ จะงง

อะไรละหืม”เฮียเพ้งพูดแล้วเอามือหยาบมาจับที่แก้มแต่ฟางสะบัดหน้าหนีแล้วจะวิ่งหนี แต่ถูกเฮีย

เพ้งกระชากลงไปที่เตียงนอน

 

 

 

“อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย ชั้นรู้ละน่าว่าเธอน่ะไม่ได้ซิงแล้ว ไปอยู่บ้านไอ้เจ้าหนี้นั่นตั้งหลาย

เดือนมันจะไม่ทำอะไรเลยก็โง่เต็มที ลูกหนี้สาวๆสวยๆแบบนี้น่ะ”เฮียเพ้งพูดแล้วเอามือลูบไล้ไปที่

ขาขาวของฟาง

 

 

 

 

“เลว เลวที่สุด”ฟางพูดจบก็ถูกเฮียเพ้งตบหน้าหันจนได้เลือด

 

 

 

“เลวงั้นหรอ ก็ต้องโทษพ่อเธอเองที่ยกเธอให้กับชั้น แต่ก็ดีแล้วนิเพราะแค่นี้ลูกสาวก็เหลวแหลก

แล้ว จะจับใส่ตระกร้าล้างน้ำใหม่ใครมันจะไปเอา มีชั้นนี่ล่ะที่จะเลี้ยงดูเธอต่อเอง เป็นอีหนูชั้นนะ

รับรองมีทั้งบ้านทั้งรถ”เฮียเพ้งพูดอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

“ไม่นะ ปล่อย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยชั้นด้วย”ฟางใช้แรงตัวเองถีบเฮียเพ้งล้มก่อนจะวิ่งแล้วขอให้

คนอื่นช่วย

 

 

 

“ฤทธิ์เยอะนะนั่งนี่”เฮียเพ้งโมโหจิกผมฟางมาแล้วตบคว่ำก่อนจะชกเข้าที่หน้าท้องจนฟางตัวงอทรุด

ลงไปแล้วโยนฟางกลับลงไปที่เตียงอีกครั้ง

 

 

 

“จะร้องไห้ทำไมล่ะจ้ะหนู เฮียไม่ทำหนูเจ็บแน่นอนเฮียจะถนอมหนูเลย อยากได้รถกี่คัน คอนโดมั้ย

เฮียจะประเคนให้หนูเลยถ้าหนูเป็นของเฮีย”เฮียเพ้งพูดจบก็ซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของฟางแล้ว

ฉีกเสื้อออก

 

 

 

 

 

 

“แต่พอดีว่าเมียชั้นคนเดียว ชั้นดูแลได้ไม่ต้องไปขอใครกิน”ป๊อปปี้พูดจบเฮียเพ้งหันไปมองแต่ก่อน

ที่จะพูดอะไรเฮียเพ้งก็ถูกโคมไฟตั้งพื้นที่ป๊อปปี้ยกมาฟาดใส่เต็มๆ ก่อนจะกระชากเฮียเพ้งออกมา

จากฟางแล้วกระทืบไม่ยั้ง

 

 

 

 

“ไอ้แก่ตัณหากลับ หื่นมากนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้โมโหขึ้นคร่อมต่อยเฮียเพ้งไม่ยั้ง

 

 

 

 

“คุณป๊อป พอแล้วค่ะ เดี๋ยวเฮียเค้าก็ตายหรอก”ฟางรีบรวบเสื้อตัวเองแล้วรีบวิ่งมาห้ามป๊อปปี้ไม่ให้

ทำร้ายเฮียเพ้งไปมากกว่านี้“จะมาห้ามชั้นทำไม ดูมันเธอสิ”ป๊อปปี้โมโหอยู่ไม่หยุด

 

 

 

“ถ้าคุณป๊อปทำร้ายเฮียเค้าถึงตายคุณป๊อปจะต้องเข้าคุกนะ แล้วฟางจะอยู่ยังไง”ฟางพูดทำให้

ป๊อปปี้หยุดชกเฮียเพ้งแล้วหันไปมองฟางที่ยืนร้องไห้อยู่

 

 

 

“ฮือๆ คุณป๊อป”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่นทำให้ฟางปล่อยโฮออกมาด้วยความกลัว

 

 

 

“ไม่ต้องร้องแล้วนะ ชั้นมาช่วยแล้ว”ป๊อปปี้กอดปลอบฟางที่ร้องไห้จนตัวสั่น

 

 

 

“พวกแกทำร้ายชั้น ชั้นจะลากพวกแกเข้าคุก”เฮียเพ้งค่อยๆพูดออกมาแล้วพ่นเลือดออกมา

 

 

 

“ไอ่แก่ลามกยังจะปากดีอีกนะ”ป๊อปปี้โมโหกระทืบเฮียเพ้งอีกครั้งจนสลบก่อนจะพาฟางออกมาจาก

บ้านของเธอทันที

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง”เฟย์ที่กลับมาที่บ้านเห็นสภาพฟางก็วิ่งเข้าไปกอดทันที

 

 

 

“ฮือๆ พ่อหลอกพี่ เฟย์ พ่อหลอกให้พี่มาให้เฮียเพ้ง ฮือๆ”ฟางร้องไห้กอดเฟย์แน่น ป๊อปปี้มองหน้า

กับเขื่อนที่มาส่งเฟย์แล้วสงสาร2พี่น้องคู่นี้มาก

 

 

“ทำไมแค่พ่อไม่รักเฟย์คนเดียวก็แย่อยู่แล้วแต่ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้กับพี่ด้วย พี่ฟาง”เฟย์มองฟาง

ที่ถูกเฮียเพ้งตบจนได้เลือดก็สงสารจับใจ

 

 

 

“แล้วเฟย์ล่ะ พ่อไม่ได้หลอกเฟย์มาให้เฮียเพ้งนั่นใช่มั้ย”ฟางถามเฟย์ด้วยความเป็นห่วง เฟย์ส่าย

หน้าทันที

 

 

 

“นี่มันทำเกินไปแล้วนะ นี่ลูกตัวเองแท้ๆยังจะขายลูกกินอีก”เขื่อนโมโหจัดเมื่อฟังฟางเล่าทุกอย่าง

ให้ทุกคนฟังที่บ้านโทโมะ

 

 

“พ่อไม่รักฟางเลย ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ด้วย”ฟางพูดออกมาก่อนน้ำตาจะไหลออกมาไม่หยุด

ป๊อปปี้จึงดันหัวฟางมาซบไหล่ตัวเองทันที

 

 

 

 

 

“ถ้าพ่อไม่รักเธอแต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีชั้นนะที่รักเธอ”ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาทุกคนในบ้านอึ้งหัน

ไปมองป๊อปปี้เป็นตาเดียวเพราะไม่คิดว่าผู้ชายฟอร์มจัดอย่างป๊อปปี้จะหลุดคำๆนี้ออกมาให้ฟัง

 

 

 

 

พ่อพี่ฟางนี่ก็ทำกันได้นะ แต่ก็ดีพี่ป๊อปจะได้สารภาพรักออกมาไวๆไง

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา