หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพ่อไม่รักเธอแต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีชั้นนะที่รักเธอ”ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาทุกคนในบ้านอึ้งหัน

ไปมองป๊อปปี้เป็นตาเดียวเพราะไม่คิดว่าผู้ชายฟอร์มจัดอย่างป๊อปปี้จะหลุดคำๆนี้ออกมาให้ฟัง

 

 

“นี่พวกกูไม่ได้หูฝาดอะไรใช่ป่ะเนี่ย”เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้ที่นั่งข้างฟางแล้วแซว

 

 

 

“เอ่อ ฟาง กลับบ้านกันป่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

“โห อะไรอ่ะ พาเพื่อนชั้นไปๆมาๆ ดูสิ ฟางยังเจ็บตัวจากถูกทำร้ายเมื่อกี้อยู่เลยนะ ไม่สงสารฟาง

หรอ”แก้วที่ท้องโตแล้วก็กอดอกพูด

 

 

 

“ใช่ๆ พี่ฟางน่ะทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย เอาเป็นว่าทานข้าวด้วยกันก่อนนะ นานๆทีจะอยู่กันครบๆสัก

ที”เฟย์ขอร้องแล้วแก้วกับเฟย์ก็เดินมาดึงฟางจากป๊อปปี้

 

 

 

“โถ เพื่อนป๊อปกว่าจะพูดออกมาคำๆนี้ก็เล่นเอาทุกคนเค้าลุ้นแกแทบตาย ต่อไปนี้ไม่ต้องปิดอะไร

แล้วล่ะ รักเค้าก็บอกว่ารักไปเลย ดูอย่างกูดิรักเฟย์ก็บอกว่ารักเฟย์”เขื่อนพูดแล้วกอดคอป๊อปปี้บอ

กรักเฟย์ เฟย์เองหน้าแดงจัด

 

 

 

 

“บ้าหรอพี่เขื่อนมาบอกรักเค้าต่อหน้าทุกคนแบบนี้อ่ะเค้าก็เขินเป็นนะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มหวานจนเห็น

ลักยิ้มเล่นเอาเขื่อนหน้าแดงเช่นเดียวกัน

 

 

 

“แหม่ๆมาหวานแบบนี้ได้ไงครับ ถือว่าฉลองที่ไอ้เพื่อนป๊อปมันกล้าบอกรักฟางไอ้เพื่อนเขื่อนครับไป

ซื้อเบียร์มาฉลองครับ”โทโมะพูดขึ้นก่อนจะควักแบงค์พันแต่โดนแก้วดึงกระเป๋าตังค์ไปทันที

 

 

 

 

“ดื่มเบียร์ วันก่อนก็เหล้า นี่ทำงานมาแต่ละวันต้องเทรายได้ลงขวดหมดเลยรึไง”แก้วดุโทโมะ

 

 

 

“ไม่ใช่นะแก้ว วันก่อนเควินกับแบมเค้ามาบอกว่าจะพาแบมไปเที่ยวกับหาครอบครัวเค้าที่ฮ่องกงเลย

ชวนดื่มฉลองนิดๆหน่อยเองนะ”โทโมะรีบพูด

 

 

 

 

“ดื่มฉลอง หึๆแล้วใครที่มอมเควินคืนนั้นแล้วบอกว่ารักแบมจริงต้องกินหมดแก้วๆ นี่โทโมะอย่าทำ

เป็นพี่ชายขี้หวงน้องสาวหน่อยเลย จะงัดไม้ไหนมาพิสูจน์เควินอีกล่ะห้ะ ยังไงเควินเค้าก็เลือกที่จะ

รักแบมไม่ทิ้งแบมนะเข้าใจมั้ย ทีหลังห้ามแกล้งเควินอีก”แก้วสั่งโทโมะทันทีโทโมะพยักหน้ารับคำ

 

 

 

 

“จ้า แต่คืนนี้ขอดริ้งกับพวกเขื่อนพวกป๊อปมันนะแก้ว”โทโมะเดินไปโอบกอดแก้วจากด้านหลังแล้ว

ขอ แก้วยิ้มนิดนึงก่อนจะกระทุ้งศอกสามีไปทีนึง

 

 

 

 

“ดริ้งงั้นหรอ ได้ แต่คืนนี้นอนนอกห้อง แก้วท้องอยู่แก้วไม่อยากให้ลูกดมกลิ่นพ่อขี้เมา อ้อ ถ้ากิน

เหล้านะห้ามให้คนใช้ในบ้านมาทำความสะอาด กินเองเก็บเองเข้าใจมั้ย”แก้วดุโทโมะทันที

 

 

 

 

“555แต่งแล้วหงอเลยหรอวะโทโมะ เสือสิ้นลายซะแล้ว เสือกลัวเมียๆ”เขื่อนแซวโทโมะทันที

 

 

 

 

“ใครบอกล่ะรอคลอดคนนี้ก่อนเถอะจะพาไปฮันนีมูนเปลี่ยนบรรยากาศซะเลย หึๆ”โทโมะยิ้มอย่างมี

แผนการณ์

 

 

 

 

“อะไร รอคลอดอะไร มานี่เลยโทโมะ พยุงแก้วไปเอาของชั้นบนหน่อยสิ กลัวตก”แก้วพูดก่อนจะดึง

โทโมะที่กระซิบอยู่กับเขื่อนตามตัวเธอไป

 

 

 

 

“ส่วนพี่เขื่อนคะ ป่ะเราไปซื้อของมาทำอาหารกันเถอะ”เฟย์พูดแล้วดึงเขื่อนไปอีกทางจึงเหลือป๊อปปี้

และฟางนั่งอยู่แล้วหันไปมองหน้ากัน

 

 

 

 

 

 

“ยังเจ็บท้องอยู่มั้ย”ป๊อปปี้ถามฟาง

 

 

“เมื่อกี้แก้วเอาถุงน้ำร้อนมาประคบไว้ก็ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ”ฟางยิ้มตอบป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงขยับตัวนั่ง

ข้างๆแล้วเอามือกดลงที่ท้องของฟางจนฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ

 

 

“กะแล้วมันเขียวจริงๆด้วย หนอยไอ้เฮียนั่นมันน่าจะโดนกระทืบให้ตาย”ป๊อปปี้โมโห

 

 

 

“อย่าเลยค่ะ ถ้าคุณป๊อปฆ่าเค้าตายคุณป๊อปก็ต้องเข้าคุกสิคะ”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้แล้วพูดออกมา

 

 

 

“แล้วเธอไม่โกรธรึไงที่มันทำร้ายเธอน่ะ ไหนจะเรื่องพ่อของเธอ”ป๊อปปี้พูดพอฟางได้ยินเรื่องของ

พ่อเธอที่หลอกเธอไปหาเฮียเพ้งทำให้ฟางถึงกับซึมลงไป ป๊อปปี้เห็นฟางเศร้าอีกแล้วก็กอดปลอบ

ฟางไว้

 

 

 

“อย่าร้องเลยนะฟางไม่ต้องเศร้าด้วย ถ้าพ่อค้ำกับเราแบบนี้เธอก็มาอยุ่กับชั้นเหมือนเดิมเนี่

ยล่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“แต่เค้าเป็นพ่อ จะตัดยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอกนะคะคุณป๊อป”ฟางพูด

 

 

 

“ก็ไม่ได้บอกให้ตัดแต่ถ้าเอาเงินคืนชั้นแล้วออกไปเจอไอ้เฮียนั่นอีกนะเธอเองเท่ากับว่าอยู่ใน

อันตราย ดังนั้นก็อยุ่กับชั้นที่นี่ อยากกลับ้านก็ไปได้ชั้นจะไปส่งหรือไปกับกั้ง โทโมะไม่ก็เฟย์ส่วน

เฟย์ก็ให้อยู่กับไอ้เขื่อนมันก่อนเพื่อกันว่าไอ้เฮียนั่นมันจะแว้งกลับมาทำร้ายเฟย์ด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“แล้วฟางจะอยู่ในฐานะอะไรหรอคะ”ฟางยังถามคำถามคำเดิมทำเอาป๊อปปี้กุมขมับ

 

 

“นี่สรุปว่าชั้นใบ้อะไรไปตั้งเยอะเธอไม่เคยจะจำเลยใช่มั้ยเนี่ย ก็อยู่ในฐานะเมียชั้นไง”ป๊อปปี้พูด

ทำให้ฟางอึ้งแก้มแดงจัด

 

 

 

“แต่ เมียก็ต้องเป็นเมียเก็บแค่เท่านั้นงั้นหรอคะ”ฟางพูดเศร้าๆเพราะจำได้ว่าป๊อปปี้ไม่อยากแต่งงาน

 

 

 

 

“เอะ รึว่าที่เธออยากแต่งงานกับชั้นเพียงเพราะว่าเธอต้องการสมบัติชั้นเหมือนๆกับคนอื่นๆล่ะ”ป๊อปปี้

มองฟางแล้วพูด

 

 

 

“มะ ไม่ใช่นะคะคุณป๊อป ฟางไม่เคยหวังสมบัติอะไรจากคุณเลย ฟางหมายถึงถ้าคนอื่นถามฟางตอบ

เค้าว่าฟางคือเมียคุณแต่เค้าถามถึงทะเบียนสมรสกับงานแต่งงานล่ะคะ แล้วถ้าเกิดฟางมีลูกแล้วถ้า

ลูกเกิดมาล่ะคะ พ่อกับแม่ใช้คนละนามสกุลกันแล้วลูกจะมีปมเอานะคะ ไหนจะถูกเพื่อนล้อที่

โรงเรียนแล้วถ้าลูกคิดมากลูกจะต้องกลายเป็นเด็กมีปัญหาในอนาคตได้นะคะ”ฟางพูดยามเหยียด

เพราะคิดการไกลไว้หลายอย่างทำเอาป๊อปปี้อ้าปากเหวอไม่คิดว่าฟางจะคิดไปถึงจุดนั้น

 

 

 

“เอ่อ ผู้หญิงคนอื่นเค้าคิดการไกลเหมือนกับเธอรึเปล่าเนี่ย ชั้นก็นึกว่าเราจะคบกันแค่เป็นแฟนไป

เรื่อยๆก่อนนิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“แต่คุณได้ฟางไปแล้วนะ ถ้าฟางท้องล่ะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาอย่างน้อยใจ

 

 

 

“อะไรเนี่ยชั้นก็บอกแล้วไงว่าถ้าท้องก็แต่งงานกันไง เอ เธอนิอย่ามาพูดจากไม่รู้เรื่องแบบนี้สิ

คิดมากทำไมยังไงชั้นก็รับผิดชอบอยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดตามตรง

 

 

 

“รับผิดชอบมันก็แค่แสดงความรับผิดชอบแต่คุณป๊อปไม่อยากแต่งงานมันก็ไม่ต่างอะไรกับคนี่ไม่รัก

กัน ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนักก่อนจะเดินร้องไห้หนีออกไปหลังบ้านโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ไอ้เพื่อนป๊อปคือพวกกูเนี่ยอุตส่าห์ให้มึงกับฟางสวีทจิ้จ้ะกันนะครับไม่ใช่ทำให้ร้องไห้ ไปง้อฟาง

เลย”โทโมะและแก้วเดินออกมาบ่นให้ป๊อปปี้

 

 

 

“ใช่ นี่ถ้าไม่แอบฟังเนี่ยจะรู้ว่านายน่ะทะเลาะอะไรกับเพื่อนชั้น ผู้หญิงทุกคนเค้าก็อยากแต่งงานใส่

ชุดเจ้าสาวสวยๆยืนเคียงคู่กับคนที่รักทั้งนั้นล่ะ ฟางเค้าฝันอยากจะใส่ชุดเจ้าสาวอยู่กับคนที่เธอรัก

ที่สุดแต่น่าสงสารจริงๆที่คู่ของฟางไม่อยากแต่งงานกับเธอ”แก้วกอดอกว่าป๊อปปี้

 

 

 

“แก้วจ๋าไม่เอาไม่เครียดสิ เด่ยวลูกก็พลอยเครียดไปด้วยหรอก”โทโมะรีบพูด

 

 

 

“ไม่ให้เครียดได้ไงโทโมะ ตัวก็ดูเพื่อนตัวทำกับเพื่อนเค้าดิ ทำเหมือนกันไม่ให้ความสำคัญกับเรื่อง

แต่งงานทำไม หรือว่าต้องให้ท้องโตแบบชั้นก่อนนายถึงจะยอมแต่งกับฟางน่ะห้ะ”แก้วเริ่มโมโห

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างงั้น แต่งงานน่ะชั้นแต่งกับฟางแน่ แต่เดี๋ยวก่อนดิ ชั้นพึ่งคบกับฟางเป็นแฟนนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“หรอ แล้วที่ผ่านมานายเห็นเพื่อนชั้นเป็นทาสงั้นสิ จิ้มเพื่อนชั้นมากี่รอบแล้วล่ะห้ะถึงพึ่งมาเป็น

แฟน”แก้วพูดตรงๆทำให้ป๊อปปี้อึ้งหน้าแดง

 

 

 

 

“ไอ้โทโมะนี่แก้วอยู่กับมึงมากใช่มั้ยถึงได้ห่ามขนาดนี้ ไอ้พวกครอบครัวป่าเถื่อน”ป๊อปปี้หันกลับไป

ว่าโทโมะ

 

 

 

“นี่ห้ามว่าโทโมะนะป๊อปปี้ ชั้นไม่ได้ติดนิสัยใคร ชั้นเป็นคนพูดตรงจบป่ะ”แก้วปกป้องโทโมะทันที

 

 

 

“ดีมากจ้ะเมียจ๋า ว่ามันเลยเยอะๆ”โทโมะรีบเห็นดีเห็นงามกับแก้ว

 

 

 

“ไปง้อฟางเดี๋ยวนี้เลยนะ ง้อให้ได้ก่อนข้าวเย็นไม่งั้นอดกินเหล้าที่บ้านนี้ทั้งหมดนี่ล่ะ”แก้วสั่งป๊อปปี้

เล่นเอาโทโมะและป๊อปปี้สะดุ้งมองหน้ากันไม่คิดว่าแก้วจะดุขนาดสั่งเพื่อนสามีได้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พวกแก้วเรียกไปทานข้าวน่ะ เห็นเฟย์บอกว่าทำแต่ของชอบของฟางทั้งนั้นเลยนะ”ป๊อปปี้เดิน

มาเรียกฟางที่หลังบ้าน

 

 

 

“คืนนี้ฟางจะนอนกับแก้วนะคะ เดี๋ยวคุณป๊อปกลับเองนะคะ”ฟางเดินงอนเข้าไปในบ้านป๊อปปี้เหวอ

พอจะตามไปก็พบว่าฟางหนีไปนั่งห่างป๊อปปี้แล้วไม่พูดด้วยจนทานข้าวเสร็จ

 

 

 

 

 

“นี่งอนชั้นจริงๆหรอฟาง”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฟางที่ยืนล้างจานอยู่ในครัว ฟางเมื่อเห็นก็เดินหนีแต่

ป๊อปปี้เดินเข้ามาขวางทำให้ชนกันแล้วฟางปัดมือไปโดนแก้วทำให้แก้วแตก

 

 

 

“ฟางเอามือมาให้ชั้นดูซิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับ”ฟางพุดแล้วชักมือตัวเองกลับ

 

 

 

 

 

“ได้ ดื้อนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางพาดบ่าขึ้น

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปปล่อยฟางนะ”ฟางดิ้นแรงไม่ได้เพราะเจ็บท้องอยู่

 

 

 

 

 “ไอ้โทโมะบืมห้องแปป”ป๊อปปี้พูดก่อนขึ้นชั้นบนไป

 

 

 

”เห้ย เบาๆกันหน่อบนะเว่ย”โทโมะตะโกนกลับไปแก้ว เฟย์และเขื่อนมองป๊อปปี้ที่อุ้มฟางขึ้นห้องไป

ก็แอบยิ้มขำกับคู่นี้

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้วางฟางลงกับเตียงฟางรีบวิ่งหนีแต่ถูกขวางไว้

 

 

 

“ห้ามหนีไปไหนนะ นี่คือคำสั่งมาทำแผลก่อน”ป๊อปปี้ดุฟางทำให้ฟางกลัวและยอมให้ป๊อปปี้ทำแผล

จนเสร็จ

 

 

 

“เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จก็ทำแผลอีกรอบด้วยนะ เพราะแผลลึกอยู่เหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดเมื่อพันแผลให้

ฟาง

 

 

 

 

“ค่ะ ขอบคุณ ว้าย”ฟางพูดห้วนๆแล้วจะลุกแต่ป๊อปปี้ผลักฟางลงนอนกับเตียงแล้วขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปจะทำอะไรน่ะปล่อยฟางนะ”ฟางร้องและดิ้นไปมาแต่ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อย

 

 

 

“อยู่เฉยๆไม่งั้นชั้นจะปล้ำเธอที่ห้องไอ้โทโมะมันนี่ล่ะ”ป๊อปปี้ขู่ฟางจึงยอมอยู่นิ่งๆ ป๊อปปี้เห็นว่าฟาง

ไม่ดื้อแล้วก็เปิดเอายานวดมาจากกล่องพยาบาลแล้วเลิกเสื้อของฟางขึ้นเห็นรอยเขียวช้ำที่หน้าท้อง

ขาวของฟางก็โมโหที่เฮียเพ้งทำร้ายฟางแบบนี้ก่อนจะเอายานวดลงที่หน้าท้องฟางอย่างเบามือ

 

 

 

 

“ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเธออีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มจูบที่หน้าท้องที่เขียวช้ำของ

ฟางเนิ่นนานทำให้ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะรู้สึกได้ว่าป๊อปปี้กอดเอวเธอไว้และหัวหัวแนบหน้าท้อง

ของเธอไว้

 

 

 

 

 

“คะ คุณป๊อปบ้าฟางงอนคุณอยู่นะคะ”ฟางพูดเท่านั้นป๊อปปี้ก็แอบยิ้มนิดนึงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้ว

ก้มลงจูบฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

“ชั้นน่ะแต่งกับเธอแน่ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ทำไมหรอคะมีอะไรรึเปล่า”ฟางถาม ป๊อปปี้ไม่ตอบได้แต่ยิ้มก่อนจะก้มลงจูบปากฟางอีกครั้งแล้วก

อดคนตัวเล็กไว้ไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

เห้อ พระเอกเราแม้จะบอกรักไปแล้วแต่กลับไม่ยอมแต่งงานแฮะ  เพราะอะไรน้อ

 

 

ใกล้จบแล้วน้าาา เม้นกับโหวตเยอะๆหน่อยๆๆๆ