หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสิ”ธามไทรั้งมือแครอลไว้เมื่อมาส่งแครอลที่บ้าน

 

 

 

“นายกลับไปเคลียร์กับแฟนนายก่อนเถอะธาม ป๊อปปี้เค้าคงเสียใจมากกับเรื่องนี้”แครอลพูดเพราะ

เมื่อคืนก่อนที่ธามไทลากเธอกลับมาที่บ้านและคาดคั้นกันถึงความเปลี่ยนไปของเธอ พอไม่ตอบธาม

ไทเลยเลือกี่จะเค้นคำตอบด้วยวิธีของเขาเองและเรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้าป๊อปปี้หญิงเข้ามาหาธาม

ไทที่บ้านแล้วเห็นภาพบาดตาบาดใจที่สุดที่ธามไทและแครอลนอนกอดกันบนเตียงก็วิ่งร้องไห้ออก

ไป

 

 

 

 

“แต่ถ้าชั้นจะบอกว่าชั้นยังไม่ลืมเธอล่ะแค เธอจะไล่ให้ชั้นกลับไปหาป๊อปปี้อีกมั้ย”ธามไทถามแค

รอล

 

 

 

“แต่ชั้นไม่ได้รักนาย นายกลับไปหาป๊อปปี้แฟนนายซะ”แครอลเดินหนีแต่ธามไทกลับกอดไว้แน่น

 

 

 

“เธอไม่รักชั้นแล้วทำไมเมื่อคืนเธอถึงยอมให้ชั้นทำอะไรเธออีกล่ะ ทำไมไม่ขัดขืน ตอบความจริงมา

เถอะ อย่าโกหกหัวใจอีกเลยนะว่าเราไม่ได้รักกัน”ธามไทพูด แครอลนิ่งหน้าแดงนึกถึงเรื่องเมื่อคืน

 

 

 

 

“แครอล ธามไท”โบว์เดินเข้ามาในบ้านก็ตกเมื่อเก็นแครอลและธามไทกอดกันอยู่

 

 

“เอ่อ แคขอตัวก่อนนะคะ”แครอลผละออกจากธามไทก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน

 

 

“เอ่อ อย่าพึ่งไปสิธามไท อยู่คุยกันก่อน”โบว์รั้งธามไทไว้

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่า”ธามไทหันกลับมามอง

 

 

 

“นายรักแครอล นายอยากจะคุยกับพี่ป๊อปมั้ย”โบว์พูดก่อนจะยิ้มออกมาเป็นมิตร

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยๆจะไปไหนวะไอ้ป๊อป”โทโมะแปลกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้รีบร้อนจะออกจากบ้านเขาหลังจากเมื่อคืน

ได้มาค้างที่นี่เพราะพวกเขาดื่มฉลองกันหนัก

 

 

 

“ก็โบว์อ่ะดิดันโทรมาหาเมื่อกี้ว่าไอ้ธามไทมันมาที่บ้าน”ป๊อปปี้พูด

 

 

“มึงยังจะเอาเรื่องไอ้ธามไทมันอีกหรอวะ เอาน่า งานนี้เคีลยร์กับฟางแล้วไม่ใช่”โทโมะพูดแล้วมอง

ที่ฟางกำลังประคองแก้วมานั่งดูทีวีด้วยกัน

 

 

“รอบนี้มันเล่นจะขอจีบแครอลอ่ะดิ หัวอกพี่งานนี้ไม่ยอมหรอกเว่ย”ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิด

 

 

“ธามไทยุ่งกับฟางก็หึง พอธามไทจะจีบแครอลก็หวง นี่ไม่สงสารธามไทมั่งหรอ”แก้วหันมาถาม

 

 

“ไม่มีวัน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะๆ”เฟย์วิ่งเข้ามาในบ้านของโทโมะพร้อมกับเขื่อนแล้วพูดอย่างร้อนรน

 

 

“มีอะไรหรอวะทำไมดูรีบร้อนกันจังเลย”ป๊อปปี้ถามเขื่อน

 

 

 

“ก็ไอ้เฮียนั่นที่มึงไปกระทืบอ่ะดิ มันแจ้งตำรวจหาว่าแกบุกไปขิงตัวเด็กเสี่ย เค้าหาว่าฟางเป็นเมีย

น้อยเฮียอ่ะ”เขื่อนพูด

 

 

 

“หา ไม่จริงฟางไม่ใช่เมียน้อยของเฮียเพ้งนะคะทุกคน”ฟางรีบพูด

 

 

 

“พ่อนะพ่อหายไปไหนก็ไม่รู้ไม่บอกข่าวมาอีก ทำเรื่องเอาไว้ให้พี่ฟางเดือดร้อนอีกแล้ว”เฟย์

หงุดหงิด

 

 

 

“แบบนี้มีหวังป๊อปปี้ต้องแย่ๆแน่ๆ เพราะฟางดันเป็นลูกหนี้ของเฮียเพ้งจริงๆ”แก้วครุ่นคิด

 

 

“ฟางมีเช็คๆ ฟางไม่ได้ใช้นะ”ฟางรีบค้นกระเป๋าเปิดเอาเช็คเงินสดออกมา

 

 

 

“หลักฐานคามือแบบนี้ มีวิธีเดียวที่จะเอาคืนไอ้เฮียนั่นได้”เขื่อนยิ้มอย่างมีแผนการ

 

 

 

 

 

ที่โรงพัก

 

 

 

 

“คุณตำรวจไปตามตัวไอ้ภานุมันมารึยังครับ คุณตำรวจต้องเอามันเข้าคุกนะครับ เพราะดูหน้าผมสิ

แถมยังเอาหนูฟางเมียผมไปแบบนี้อีก”เฮียเพ้งโวยวายใส่ตำรวจ

 

 

 

 

“ใจเย็นๆครับเฮียตอนนี้ผมให้เจ้าหน้าที่ตำรวจไปตามตัวคุณภานุมาแล้วเดี๋ยวก็คงมา”ตำรวจพูด

 

 

 

“มันอาจจะพาเมียผมหนีไปแล้วก็ได้นะครับคุณตำรวจ ออกหมายจับมันเลยข้อหาลักพาตัวเมียชาว

บ้าน”เฮียเพ้งโวยวายไม่ยอม

 

 

 

“นี่ เมียชั้นไปเป็นเมียแกตั้งแต่เมื่อไหร่ห้ะ ไอ้เฮีย”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมเขื่อนและโทโมะพูดขึ้น

 

 

 

“มันมาแล้วคุณตำรวจ จับมันเลยๆ”เฮียเพ้งขี้ไปทางป๊อปปี้

 

 

 

 

“ต่อยหน้าไอ้ลุงเนี่ยเสีย500ใช่ป่ะครับ ผมยอมเลย1000นึง”โทโมะโมโหชะพุ่งเข้าไปชกเฮียเพ้ง

แทนเพื่อนแก้วรีบรั้งตัวสามีเธอไว้ทันที

 

 

 

“ไม่เอาน่าโทโมะ เดี๋ยวก็ได้ไปนอนกินข้าวที่ห้องขังหรอก”แก้วปราม

 

 

 

 

“เอาเมียชั้นมาเลยนะไอ้ภานุ”เฮียเพ้งโวยวาย

 

 

 

“ใคร ใครเมียลุง พูดให้มันดีๆ”ป๊อปปี้จับมือฟางแน่น

 

 

 

“ก็หนูฟางไง พ่อเค้ายกลูกสาวเค้าให้ชั้นแล้วชั้นจะทำอะไรก็ได้เพราะไม่อย่างงั้นชั้นก็ไม่ยกหนี้ให้

กับพ่อเธอ”เฮียเพ้งพูดเยาะๆอย่างเป็นต่อ

 

 

 

 

“ถ้าเฮียหมายถึงเงินในเช็คนี้ ฟางก็ยอมคืนทั้งหมดให้ค่ะ”ฟางพูดจบก็ปาเช็คเงินสดคืนเฮียเพ้ง

 

 

“อย่ามาทำเป็นพูดดีหน่อยเลย แล้วเรามีเงินไปจ่ายไอ้ภานุรึไง”เฮียเพ้งไม่ยอม

 

 

 

“เอ้า จะจ่ายอะไรอ่ะเฮีย พี่ป๊อปต่างหากที่ต้องจ่ายเงินให้พ่อพวกเรา”เฟย์พูด

 

 

“เงิน เงินอะไร”เฮียเพ้งไม่เข้าใจ

 

 

 

“ก็เอาเป็นว่า ต่อไปนี้เฮียไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวอะไรกับครอบครัวเมียผมอีกแล้ว เงินได้คืนแล้วนิ รึอยาก

ได้ดอก”ป๊อปปี้โอบเอวฟางแล้วพูด

 

 

 

“อย่ามาซี้ซั้วน่าไอ้ไพศาลมันบอกเองนิว่าลูกสาวมันไม่แต่งงาน ไอ้โกหก”เฮียเพ้งว่า

 

 

“เอ้า เท่านี้ชชัดพอรึยังล่ะลุง”เขื่อนยื่นแฟ้มเอกสารฉบับหนึ่งให้เฮียเพ้งอ่าน

 

 

 

 

“ใบสำคัญการสมรส แสดงว่า นายภานุจิระคุณและนางสาว ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ได้ได้จดทะเบียน

สมรสกัน ไม่จริง”เฮียเพ้งอ่านทะเบียนสมรส2ใบในเอกสารซองสีน้ำตาลแล้วคลั่งก่อนจะฉีกเอกสาร

โทโมะและเขื่อนรีบเข้าไปห้าม

 

 

 

“คุณตำรวจครับไอ้ลุงนี้มันจะฉีกเอกสารสำคัญราชการของเพื่อนผม คุณตำรวจช่วยด้วย”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

“เฮียมันจะมากแล้วนะหรืออยากโดนข้อหาทะเลาะวิวาทแล้วไปนอนในห้องขังห้ะ”ตำรวจว่าเฮียเพ้ง

 

 

 

“ทางเอกสารก็ยืนยันแล้วว่าฟางแต่งงานกับไอ้ป๊อปผมแล้วนะเฮีย แล้วมันมีหลักฐานตรงไหนบอกว่า

ฟางเป็นเมียเฮีย ถ้าบอกพ่อฟางเอาฟางไปขัดดอกไม่ได้นะเพราะเงินก็เอามาคืนแล้ว เฮีย แก่ปูนแล้

วน่ะตัดตัดใจเถอะ เข้าวัดเข้าวานะตัดกิเลสออกซะแล้วใช้ชีวิตบั้นปลายแก่ๆของเฮียน่ะกับทางธรรม

มะเถอะ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

“หนอย อย่าคิดนะว่ามีหนี้แค่นี้ไอ้ไพศาลพ่อเธอและก็เธอน่ะ มันยืมเงินชั้นไปอีก10ล้าน บ้านเธอ

โดนยึดแน่”เฮียเพ้งคาดโทษฟางและเฟย์ทันที

 

 

 

“อ่ะ ของผม5ล้าน ไอ้ป๊อปเอามาดิอีก5ล้านถือว่าช่วยเมีย”เขื่อนพูดก่อนจะเปิดกระเป๋าเซ็นเช้ค

เงินสดให้ เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่เซ็นเช้คเงินสดให้กับเฮียเพ้ง

 

 

 

“ผมเพิ่มค่าเสียหายอีก10ล้านนะ นึกซะว่าค่ารักษาพยาบาลกับค่าเสียเวลาของเฮีย เอาล่ะครับได้

เงินคืนครบหมดแล้วใช่มั้ยครับ คุณตำรวจผมของแจ้งความไว้ได้มั้ยครับว่าถ้าเฮียเพ้งเนี่ยเข้ามายุ่ง

กับครอบครัวเมียผมอีกน่ะขอให้คุณตำรวจดำเนินคดีตามกฎหมายได้เลยนะครับ ลงชื่อไว้เน้นๆว่า ผู้

ร้องทุกข์คือ ธนันต์ธรญ์ จิระคุณ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะย้ำชื่อและนามสกุลใหม่ของฟางอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ในที่สุดเรื่องก็เคลียร์ทุกอย่าง ใช่มั้ยจ้ะ ธนันต์ธรญ์ จิระคุณ”แก้วพูดขึ้นขณะที่ทุกคนเดินออก

มาจากโรงพัก

 

 

 

 

“เอ้า จะเดินไปไหนอีกล่ะเนี่ย คิดมากอะไรอีกหรอฟาง”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นฟางถินหายใจแล้วเดิน

ออกห่างเขา

 

 

 

“จดทะเบียนกันเพราะเหตุจำเป็นมันจะไปสำคัญอะไรถ้าคุณป๊อปไม่อยากแต่งงานตอนนี้”ฟางพู

ดงอนๆ

 

 

 

“เฟย์ ทำไมพี่เราถึงขี้งอนแบบนี้เนี่ย”ป๊อปปี้ถาม

 

 

“สงสัยตอนเฟย์กับพี่ฟางเด็กๆ พี่ฟางคงกินเยอะมั้งคะเลยคิดมากแบบนี้”เฟย์พูดยิ้มๆ

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ก็จริงนิคะคุณป๊อป ทำแบบนี้เท่ากับว่าเป็นเมียแค่ในนามเท่านั้น”ฟางยังคงน้อยใจ

 

 

 

 

“ป่ะงั้นมานี่ เห้ยเจอกันที่นัดไว้นะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงมืฟางขึ้นรถไป แล้วสักพักใหญ่รถของป๊อปปี้ก็

มาจอดที่บ้านสวนที่ชานเมืองของพ่อแม่เขา

 

 

 

 

“ทำไมถึงพาฟางมาที่นี่อีกคะ หรือว่าคุณป๊อปจะทำอะไรฟางเนี่ย”ฟางตกใจตาโต

 

 

“เห้อ เมียชั้น20หรือ2ขวบเนี่ย มานี่เร็ว”ป๊อปปี้กุมขมัยก่อนจะพาฟางขึ้นไปบนบ้าน

 

 

 

 

“พ่อ”ฟางตกใจเมื่เห็นพ่อของเธอนั่งอยู่ที่บ้านของป๊อปปี้วิ่งไปกอดพ่อทันที

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรนะลูก พ่อขอโทษพวกมันจับตัวพ่อไป ไอ้เพื่อนทรยศนั่นมันทำร้ายฟางมั้ย”พ่อฟาง

ถาม

 

 

 

 

“ไม่จ้ะพ่อ คุณป๊อปช่วยฟางไว้ ช่วยหมดทุก นี่มันเรื่องอะไรกันคะคุณป๊อป”ฟางหันไปถามป๊อปปี้ที่

ยืนเอามือล้วงกางเกงอยู่

 

 

 

“คืองี้ ตอนที่ไปช่วยเธอที่บ้านน่ะ ชั้นเจอพวกของเฮียเพ้งจะทำร้ายพ่อของเธอ เลยโทรให้ไอ้โท

โมะพาพ่อเธอมาซ่อนที่นี่แล้วจัดการทุกอย่าง จัดการดัดหลังไอ้เฮียเพ้งนั่นด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ฟางพ่อขอโทษนะที่พ่อเห็นแก่ตัว เฟย์พ่อขอโทษที่พ่อทำเหมือนกับไม่รักแกเลย ความจริงพ่อรัก

ลูกทั้ง2คนมากนะ”พ่อพูดขึ้นเมื่อเห็นเฟย์เดินเข้ามาพร้อมกับเขื่อน แก้วและโทโมะ เฟย์วิ่งไปกอด

พ่อเช่นเดียวกับฟาง

 

 

 

 

 

“พ่อ กลับมาอยู่กับพวกเรานะพ่อ”เฟย์และฟางร้องไห้กอดพ่อแน่น

 

 

 

 

“ไม่ล่ะลูก พ่อตัดสินใจแล้วว่าตลอดชีวิตพ่อน่ะทำแต่เรื่องชั่วๆสร้างภาระให้ฟางมากมากแถมทำร้าย

จิตใจเฟย์กับแม่อีก พ่อคิดว่าพ่อจะบวช หันหน้าเข้าทางธรรมดีกว่า ป๊อปปี้ เขื่อน มานี่สิ ชั้นฝากพวก

เธอดูแลลูกสาวทั้ง2ของชั้นด้วยนะ รักเค้าให้มากๆ และดูแลเค้าให้ดีกว่าชั้น ฟางเฟย์ อย่าดื้อกับพี่

เค้านะลูก เป็นเมียที่ดี หนักนิดเบาหน่อยก็อย่างอนอย่าน้อยใจสามีนะ”พ่อพูดแล้วอวยพรให้คู่เฟย์

และฟาง

 

 

 

 

“คือที่ชั้นบอกว่ายังไม่อยากแต่งกับเธอเพราะว่าชั้นยังไม่ได้ขอพ่อเธอเป็นกิจเป็นอันเลย แต่ตอนนี้

เราแต่งงานกันนะฟาง”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วล้วงแหวนแต่งงานออกมาเช่นเดียวกับเขื่อน

 

 

 

 

“ฮือๆ ค่ะคุณป๊อป”ฟางดีใจร้องไห้ออกมาก่อนจะกอดป๊อปปี้แน่นด้วยความดีใจเช่นเดียวกับเฟย์ที่

กอดเขื่อนไว้ด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

คราวนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่าทำไมป๊อปปี้ถึงไม่อยากแต่งงาน ขอเม้นกับโหวตเยอะๆน้า ไหนๆก็ส่ง

ท้ายแล้ว ตอนหน้าตอนจบน้าาาา