รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “นายได้ห้องพักห้องไหนหรอโซ่ไหนดูซิ”ฟ้าเดินคุยกับโซ่มาเมื่อถึงรีสอร์ทแล้วหัวเราะคิกคัก
เหมือนกับคู่รักจนเขื่อนที่เข้ามาในรีสอร์ทก่อนแล้วหลบมานั่งที่บาร์น้ำเห็นเข้าก็หงุดหงิดเดินไปหาฟ้า
ทันที
 
 
 
 
“มีความสุขมากนักใช่มั้ยที่แย่งแฟนชาวบ้านห้ะ ไอ้พวกเดอะ ซัน”เขื่อนชกโซ่จนล้มแล้วว่าโซ่ทันที
 
 
 
“พี่เขื่อนไปทำโซ่เค้าทำไมแบบนี้น่ะ”ฟ้าร้องออกมาอย่างตกใจรีบไปประคอง เขื่อนเห็นยิ่งเจ็บใจที่
ฟ้าแคร์โซ่มากแบบนี้
 
 
 
“ฟ้า ฟ้าจะไปยุ่งกับมันทำไม มันเป็นพวกศัตรูเรานะ หรือว่าฟ้านอนกับมันแล้วฟ้าเลยห่วงมัน
ห้ะ”เขื่อนโวยวาย
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
ฟ้าหันไปตบหน้าเขือนจนหน้าหันทันที
 
 
 
 
“พี่เขื่อนเลิกดูถูกฟ้าได้แล้ว”ฟ้าตวาดเขื่อน
 
 
 
“ฟ้าพี่ขอโทษ”เขื่อนพูดแล้วจะไปแตะตัวฟ้าแต่ฟ้าสะบัดมือไป
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับฟ้าอีก พี่กลับไปหาเฟย์ซะ ไปดูแลเค้าเถอะค่ะ เราเลิกกันมานานแล้วและไม่มีวันจะ
สานต่อได้อีก”ฟ้าพูดแล้วเดินประคองโซ่ไปทำแผลแล้วไม่หันมามองเขื่อนอีกเลย
 
 
 
 
 
“ฟ้า ทำไมฟ้าถึงไม่ให้อภัยพี่”เขื่อนหันไปดื่มเหล้าอย่างหนักก่อนจะพร่ำเพ้อออกมา เฟย์ที่อาบน้ำ
แล้วเดินมาตามเขื่อนตามที่ลูกน้องของเสือขาวบอกก็เห็นเขื่อนเมาอยู่รีบวิ่งไปประคองเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
“พี่เขื่อน เมามากแล้วพอเถอะนะคะ ไปนอน”เฟย์พูดเพราะเป็นห่วงเขื่อนมาก เมื่อเขื่อนเงยหน้ามา
เจอเป็นเฟย์ก็สะบัดตัวหนีจนล้ม เฟย์รีบมาประคอง
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับตัวชั้น ยัยนางมารร้าย”เขื่อนตวาดเฟย์ เฟย์สะอึกมองเขื่อนด้วยความเสียใจแต่ก็ฝืน
พยายามประคองเขื่อนไปที่ห้องพักได้สำเร็จ
 
 
 
“ออกไป ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”เขื่อนออกปากไล่เมื่อเฟย์หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามใบหน้าของเขื่อน
 
 
 
“เฟย์รู้ว่าพี่ไม่ต้องการเฟย์ หัวใจพี่มีแต่นังฟ้านั่น แต่พี่รู้ไว้นะคะว่าเฟย์ยังรักและยังรอพี่เสมอ”เฟย์
พูด
 
 
 
 
“แล้วไง ยังไงเธอกับชั้นต้องแต่งงานกันอยู่ดี จะมาพล่ามเป็นนางเอกทำไมยัยนางมารร้าย”เขื่อนว่า
 
 
 
“เพราะเฟย์รู้ไงคะว่าเฟย์แต่งกัยพี่ไป เฟย์ก็ได้แค่ตัวไม่มีวันได้ใจพี่เลย เพราะทั้งหัวใจพี่มีแค่นังฟ้าๆ
นั่นตลอด เฟย์ถึงได้บอกไงคะว่าไม่ว่าจะนานเท่าไหร่เฟย์ก็ยังรอพี่เสมอนะคะ รอให้พี่หันกลับมามอง
เฟย์บ้าง”เฟย์พูดทุกอย่างออกมาจากใจ
 
 
 
 
“รองั้นหรอ ก็ดี ชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าชั้นมันเลวแล้วเธอยังรักอยู่มั้ย”เขื่อนพูดจบก็ผลักเฟย์
ลงไปนอนที่เตียงทันที
 
 
 
“ไม่นะพี่เขื่อน อย่าค่ะ”เฟย์ร้องเมื่อเขื่อนทาบทับรางบางของเฟย์ก่อนจะทำการกระทำที่โหดร้าย
และป่าเถื่อนกับเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่าวน้ำร้อนมีแบบส่วนตัวด้วยงั้นดีเลย”ฟางพูดแล้วเดินถือผ้าเช็ดตัวและอุปกรณ์อาบน้ำเข้ามาที่โซน
ห้องส่วนตัวที่แบ่งเป็นห้องๆแล้วเลือกห้องหนึ่ง
 
 
 
 
“อ๊า สบายจัง”ฟางหย่อนตัวเองลงไปที่อ่างอาบน้ำแล้วเอาหัวพิงที่ผนังก่อนจะหลับตาลงอย่างผ่อน
คลาย
 
 
 
 
 
ตึกๆ
 
 
 
เสียงดังมาจากประตูห้องของฟางทำให้ฟางลืมตามองแล้วต้องตกใจเมื่อมีควันอะไรไม่รู้พวยพุ่งเข้า
ในในห้องจากช่องหน้าต่าง ปังๆ ฟางรีบทุบประตูเพราะเปิดไม่ออกด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
“ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยชั้นที”ฟางร้องอย่างตกใจทั้งพยายามทุบและเปิดประตูแต่ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พี่โทโมะ พี่ขนมจีน กั้ง ฟ้า ตูน ใครก็ได้ช่วยด้วย”ฟางร้องให้ทุกคนมาช่วยเธอแต่กลับไม่มี
ใครมาเลย ฟางคิดหนักเพราะคิดว่าเธอคิดผิดไม่น่ามาเลือกห้องตรงมุมอับเลย
 
 
 
 
“แค่กๆ ช่วยด้วยค่ะ”ฟางเริ่มไปเพราะควันที่พุ่งเข้ามามันเป็นควันที่ทำให้เธอแสบจมูกบวกกับอยู่ใน
ห้องอับๆและร้อนแบบนี้ทำให้สติของฟางเริ่มพร่าเลือน
 
 
 
 
“ชะ ช่วยด้วย ป๊อปปี้”ฟางทรุดลงไปแล้วทุบประตูอย่างอ่อนแรงก่อนจะเรียกชื่อป๊อปปี้ออกมา
 
 
 
ตึงๆ
 
 
 
ปัง
 
 
 
เสียงทุบประตูอย่างแรงหลายครั้งก่อนจะตามด้วยการเปิดประตูออกมาอย่างแรง
 
 
 
 
 
“ฟาง ใครทำอะไรเธอ”ป๊อปปี้ที่บังเอิญจะมาแช่น้ำร้อนได้ยินเสียงร้องเรียกชื่อเขาขอให้ช่วยก็รีบมา
แล้วต้องตกใจที่เห็นฟางในสภาพเปลือยเปล่านอนหมดแรงในห้องน้ำก่อนจะรีบหาผ้าคลุมอาบน้ำมา
ห่มให้ฟาง
 
 
 
 
“ปะ ป๊อป ชะ ช่วยด้วย”ฟางมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะเป็นลมสลบไปป๊อปปี้ตกใจรีบอุ้มฟางขึ้นมาทันที
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะฟาง ชั้นอยู่นี้แล้ว”ป๊อปปี้อุ้มฟางขึ้นมาอย่างร้อนรนแล้วรีบวิ่งออกไปโดยไม่รู้เลยว่า
มดที่เดินออกมาจากด้านหลังมองอย่างขัดใจ
 
 
 
 
 
“ขอบใจมากนะที่ช่วยฟางไว้”โทโมะพูดเมื่อป๊อปปี้อุ้มฟางมาส่งให้พวกเขา ป๊อปปี้มองฟางก่อนจะ
หันไปสบตาโทโมะ
 
 
 
“ก็ถือว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกห้องไป ฟ้าและโซ่มองกันแล้วส่าย
หน้าเบาๆ
 
 
 
 
“พี่โทโมะไปพักเถอะค่ะเดี๋ยวฟ้ากับโซ่จะดูแลคุณฟางเอง”ฟ้ายิ้มให้โทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะเดิน
ออกมาที่ห้องตัวเองแล้วต้องสะดุดสายตาไปเห็นกั้มพ์นั่งวาดรูประบายสีคนเดียวที่ร้านกาแฟในมุม
รีสอร์ท
 
 
 
 
“ไหงมานั่งวาดรูปคนเดียวแบบนี้ครับคนเก่ง”โทโมะรีบเดินไปนั่งกับกั้มพ์ทันที
 
 
 
“แม่แก้วแวะไปคุยธุระกับน้ามายด์ครับ กั้มพ์เบื่อกั้มพ์เลยขอแม่แก้วมารอที่นี่”กั้มพ์พูดตามตรง
 
 
 
“ไหนขอดูหน่อยซิว่าเราวาดรูปอะไรเนี่ย”โทโมะพูดแล้วหยิบภาพวาดที่กั้มพ์วาดมดู
 
 
 
“นี่ครับๆ นี่พ่อป๊อป แม่แก้ว น้ามายด์ น้องกั้มพ์ สวยมั้ยครับ”กั้มพ์พูดแล้วชี้ไปที่แต่ละรูปที่วาด โท
โมะมองแล้วซึมลงไปเพราะถ้าแก้วเลือกเขาในรูปนั้นคงจะเป็นเขาไม่ใช่ป๊อปปี้
 
 
 
“แต่นี่อีกรูปกั้มพ์วาดให้คุณอาใจดีเลยนะครับ นี่ไงๆกั้มพ์กับคุณอาใจดี”กั้มพ์ชูอีกถาพหนึ่งที่พึ่งวาด
เสร็จให้โทโมะดูพอชายหนุ่มเห็นรูปเท่านั้นก็ดึงกั้มพ์ไปกอดแน่นด้วยความรัก
 
 
 
“คุณอาเป็นอะไรครับเนี่ยมากอดกั้มพ์ทำไมอ่ะ”กั้มพ์พูด
 
 
 
“อาแค่คิดถึงลูกน่ะครับ ลูกอาเป็นลูกชายอายุเท่ากับเรา แต่ตอนนี้แม่เค้าพาเค้าหนีอาไปแล้ว”โท
โมะพูดออกมา
 
 
 
 
“ไม่เอานะครับไม่เศร้า งั้นกั้มพ์ให้ยืมกั้มพ์วันนึงนะ เรามาเล่นเป็นพ่อลูกกัน1วัน”กั้มพ์พูดแล้วยิ้มให้
กับโทโมะ ก่อนที่ชายหนุ่มจะสั่งไอศครีมมานั่งทานกับโทโมะ
 
 
 
“ค่ำล่ะเดียวพากั้มพ์ไปอายน้ำแล้วรีบนอนกันเถอะมายด์ พรุ่งนี้ต้องไปขึ้นเรือแต่เช้า”แก้วเดินกลับมา
แล้วชะงักเมื่อเห็นโทโมะนั่งเล่นอยู่กับกั้มพ์ก็จะเดินไปดึงกั้มพ์กลับมาแต่มายด์รั้งแขนไว้
 
 
 
 
“รู้อยู่เต็มอกว่าเค้าเป็นพ่อลูกกัน แก้วจะใจร้ายไม่ให้พ่อลูกเจอกันอีกหรอ ยอมๆเค้าวันนึงเถอะนะ
แก้ว”มายด์พูด แก้วมองรอยยิ้มของโทโมะที่ยิ้มให้กับกั้มพ์ก็ทำให้แก้วเผลอยิ้มตามออกมาแล้ว
เลือกที่จะนั่งรอกั้มพ์ที่ทานไอศครีมกับโทโมะจนเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ม ฟ้า โซ่”ฟางลืมตาขึ้นมาแล้วเรียกฟ้าและโซ่ที่เฝ้าเธอ
 
 
“เป็นยังไงบ้างคะคุณฟาง ค่อยๆค่ะ”ฟ้าประคองฟางนั่ง
 
 
 
“นี่โชคดีมากนะที่มีคนมาช่วยได้ทัน ใครกันที่ทำร้ายเธอน่ะ”โซ่พูด
 
 
 
“ฟาง ฟางไม่เป็นไรใช่มั้ย ทีหลังอย่าไปไหนคนเดียวอีกนะมันอันตราย”ตูนรีบวิ่งมาดูอาการฟางทันที
 
 
 
“ไม่เป็นไรแล้วจ้า ขอบคุณมากนะทุกคนที่เป็นห่วงน่ะ แล้วพอรู้มั้ยว่าใครเป็นคนช่วยฟางน่ะ”ฟางถาม
ทุกคน
 
 
 
 
“เอ่อ คือว่า”ฟ้าอึกอักไม่ตอบ
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ใช่มั้ยที่ช่วยฟาง”ฟางพูดเมื่อไม่เห็นมีใครกล้าตอบเธอ
 
 
 
“อะไรกัน นายป๊อปปี้เนี่ยนะจะช่วยฟาง เห็นเค้าว่ากันว่าฟางกับหมอนั่นไม่ถูกกันนิ”ตูนพูดอย่างไม่
ค่อยเชื่อ
 
 
 
“ถึงช่วยเค้าก็คงอาจจะช่วยเพราะเป็นเพื่อนมนุษย์บนโลกเหมือนกันล่ะค่ะ ไม่ได้พิเศษอะไร ตูนหิว
แล้วอ่ะ ไปอาอะไรกินเป็นเพื่อนฟางหน่อยสิคะ”ฟางพูดก่อนที่ตูนจะพยุงฟางออกไปข้างนอก
 
 
 
“เพื่อนมนุษย์บนโลกเหมือนกันแล้วแววตาที่ห่วงใยแบบนั้นมันต้องทำเหมือนกันทุกคนรึเปล่าอ่ะ
โซ่”ฟ้าพูดเพราะตอนที่ป๊อปปี้อุ้มฟางมาหาเธอและโซ่ เขาดูร้อนรนมากราวกับไม่อยากให้ฟางเป็น
อะไร ทั้งดูแลและเช็ดตัวให้ฟางเองหมด
 
 
 
 
“เพื่อนมนุษย์บนโลกคนนั้นปากที่เค้าอาจจะปากไม่ตรงกับใจก็ได้ใครจะไปรู้ หิวเหมือนกันอ่ะฟ้าเรา
ไปหาอะไรกินกันมั่งดิ”โซ่พูดก่อนจะชวนฟ้าออกไปข้างนอก
 
 
 
“อ้าว แล้วทีเจกับมดล่ะมายด์”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นมายด์เดินมาคนเดียวหลังจากที่ไปเรียกทั้งคู่ที่ห้อง
เพื่อเตรียมตัวมาขึ้นเรือล่องไปเที่ยวในหมูบ้านชาวประมงกันในวันต่อมา
 
 
 
“เห็นพี่มดบอกว่าไม่อยากไปอ่ะค่ะผิวเสียทีเจเค้าเลยดูแลอยู่”มายด์พูดก่อนจะไปเล่นกับกั้มพ์
 
 
 
“อ้าวเฟยืเป็นอะไรหรอทำไมหน้าซีดๆจังไม่ไปมั้ย”ฟางถามเฟย์ที่เดินตามเขื่อนมาหน้าตาซีดเซียว
เขื่อนเฟล่มองนิดนึงแล้วเบ้ปากใส่เฟย์
 
 
 
“ไม่ต้องสนใจยัยนั่นหรอกแก รายนี้เค้าเข้มแข็ง อึดจะตาย ไม่ตายง่ายๆหรอก แล้วนี่ฟ้าไปไหนแล้ว
ล่ะ”เขื่อนแขวะเฟย์แล้วมองหาฟ้าทำให้เฟย์น้ำตาแทบร่วงที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเขื่อนเลย
 
 
 
“รายนั้นบอกว่าจะไปไหว้พระกับโซ่น่ะเพราะล่องเรือละชอบเมาเรือตลอด”ฟางพูด
 
 
 
“ได้ไงกันฟาง ปล่อยให้ไปกับผู้ชาย2ต่อ2แบบนี้ได้ที่ไหนกัน ชั้นจะไปตาม หลีกไป”เขื่อนโวยวาย
แล้วผลักเฟย์จะล้ม เจฟที่กำลังขึ้นเรือรีบประคองเฟย์ไว้ไม่ให้ล้ม
 
 
 
“ขอบคุณนะเจฟ แล้วนี่มาได้ไงเนี่ย”เฟย์ถาม
 
 
 
 
“ก็พอดีถ่ายรูปแถวนี้แล้วแก้วโทรมาชวนไปล่องเรือกันน่ะเลยแวะมา ไม่ป็นไรใช่มั้ย”เจฟตอบก่อนจะ
ถามไถ่เฟย์ เฟย์ซึมลงไปทันที คนที่เป็นห่วงเธอทำไมไม่เคยเป็นเขื่อนเลยนะ
 
 
 
“ชั้นขอนะเขื่อนนายดูและเฟย์บ้างสิ เหมือนเค้าจะไม่สบายนะวันนี้อ่ะ”ฟางพูดแล้วมองไปที่เฟย์
 
 
“บอกแล้วไงยัยนั่นไม่ตายง่ายๆหรอก หลีก ชั้นจะไปตามฟ้า”เขื่อนพูดแล้วเดินออกปากเรือทันที
 
 
 
 
“เฟย์ ตายล่ะอย่าร้องสิ”ฟางหันไปตกใจที่เห็นเฟย์น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดก็รีบเอาทิชชู่มาเช็ด
น้ำตาให้
 
 
 
 
“ถ้าคนที่รักมันร้ายเราก็ควรจะพอนะเฟย์ หัวใจของเราจะได้ไม่เจ็บไปมากกว่านี้”เจฟพูดกับเฟย์
ทำให้ฟางซึมลงไปทันทีก่อนสายตาจะหันไปมองป๊อปปี้ที่สวมแว่นกันแดดทอดมองไปตรงวิวที่ทะเล
เงียบๆ
 
 
 
 
“ออกไปนั่งห่างๆเลยนะ”โบว์พูดเมื่อกั้งเดินตามานั่งข้างโบว์ติดๆ
 
 
 
“ไม่อ่ะ ตรงนี้วิวดีพี่ขอนั่งตรงนี้นะน้องสาว”กั้งยิ้ม
 
 
 
“อ๋อ จะนั่งใช่มั้ยงั้นไปล่ะ ว้าย”โบว์จะลุกหนีกั้งแต่ชายหนุ่มรั้งไว้ได้แล้วล๊อคไม่ไปไหน
 
 
 
“อุ๊ยตาย ที่เต็มหมดแล้ว น้องสาวคต้องนั่นนี่ละล่ะ”กั้งพูดยิ้มๆ โบว์มองอย่างขัดใจแต่ก็ต้องนั่งตรง
นั้นโดยดี
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางก้าวลงจากเรือเมื่อเรือมาจอดป๊อปปี้เห็นฟางจะล้มก็รีบดึงฟางไปแนบอก
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางมองป๊อปปี้นิดนึงก่อนจะค่อยๆเดินหนีไป ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะเข้าไปช่วยกั้มพ์
และแก้วลงเรือ
 
 
 
“ร่มรื่นดีนะคะ บ้านติดๆกันเลย”แก้วและมายด์มองดูบรรยากาศร่มรื่นของหมู่บ้านแล้วเดินลัดเลาะ
เข้าไปในป่าก่อนะร้องดีใจเมื่อเห็นน้ำตก จากนั้นทุกคนก็พักเล่นน้ำตก
 
 
 
 
“อย่าไปไกลนะฟาง เล่นแถวนี่ล่ะ”ขนมจีนตะโกนเมื่อเห็นฟางจะขึ้นน้ำตกไปเล่นกับตูนด้านบน
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ตูนร้องเมื่อตัวเองลื่นแล้วทำให้หินบาดเข้าที่ขา
 
 
 
“ตูนไปทำแผลก่อนละกัน พี่โทโมะคะพาตูนไปทำแผลทีค่ะ”ฟางเรียกให้โทโมะมารับตูนไปทำแผล
ก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่เล่นน้ำกับลูกเมียก็เศร้าลงไปทันที แล้วเดินหนีขึ้นไปเล่นในที่เปลี่ยวๆโย
ไม่รู้เลยว่าอันตรายกำลังมาเยือน
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว ฝนทำท่าจะตกทำไมเมื่อกี้ท้องฟ้ายังใสอยู่เลย”ฟางมองท้องฟ้า
 
 
 
 
แกรบๆ
 
 
 
เสียงเหมือนคนเดินลัดเลาะมาที่ทางป่าข้างๆน้ำตกทำให้ฟางหันไปแล้วตกใจเมื่อมีชายชุดดำจ่อปืน
มาที่เธอ
 
 
 
 
“ไม่นะ”ฟางร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆฝนก็ตกลงมาทำให้เธอลื่นล้มตรงในน้ำตก
 
 
 
ปัง
 
 
 
ชายชุดดำยิงเธอ1นัดแต่ฟางกลับหลบทัน โชคร้ายที่ปืนที่ชายชุดดำเอามาดันเป็นปืนก็บเสียงบวกกับ
เสียงฝนที่ตกลงมาอย่างแรง
 
 
 
 
 
“ช่วยด้วย”ฟางตะโกนออกไปหวังว่าจะมีคนมาช่วยเธอ แต่เธอถูกชายชุดดำตบด้วยด้ามปืนจนเลือด
กบปากก่อนจะดึงเท้าเธออกมาแล้วจะยกหินมาทุบหัวเธอ
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
ชายชุดดำล้มทรุดลงไปเมื่อป๊อปปี้เอาไม้มาฟาดทันที
 
 
 
 
“หนีเร็ว”ฟางถูกป๊อปปี้ดึงแขนไปทันทีแล้วรีบวิ่งกันไปตามทางน้ำตกเรื่อย
 
 
 
 
“คนอื่นไปไหนกันหมด”ฟางถามเมื่อหันกลับไปพบว่ากลับไปทางเก่าไม่ได้แล้วเพราะชายชุดดำมา
เพิ่มอีก3คน
 
 
 
 
“อยู่ด้านล่างน้ำตก เธอทำไมไม่รักตัวเองเลยห้ะ รู้อยู่ว่าจะโดนลอบฆ่าจะหนีออกมาจากกลุ่มคน
ทำไม”ป๊อปปี้วิ่งไปแล้วว่าฟางไปไม่หยุด
 
 
 
“เรื่องของชั้นน่า อย่ามายุ่ง”ฟางว่าเพราะจริงๆแล้วเธอไม่อยากเห็นป๊อปปี้กับแก้วต่งหากเลยหนีมา
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางวิ่งอยู่ก็ล้มลงไปเพราะสะดุดกับก้อนหินในน้ำ ป๊อปปี้รีบประคอง
 
 
 
 
 
ปัง ปัง
 
 
 
 
 
ชายชุดดำวิ่งไล่ทั้งคู่มาไม่หยุด ป๊อปปี้รีบดึงฟางไปกอดแน่น
 
 
 
 
“โถ่ โว้ย ปืนก็ดันอยู่กับแก้วด้วยสิ”ป๊อปปี้พาฟางไปหลบหลังโขดหินขนาดใหญ่แล้วจับไปตาม
ตัวอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
“นายกลับไปเถอะ พวกนั้นมันตามล่าชั้น นายไม่เกี่ยว”ฟางพูด
 
 
 
“ยังจะมาปากดีอีก อยากตายรึไง ขั้นไม่ยอมให้ใครฆ่าเธอหรอกนะ”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างหัวเสีย
แต่ฟางอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะแคร์เธอขนาดนี้
 
 
 
 
ปังๆ
 
 
 
 
 
เสียงปืนยิงกระทบกับก้อนหินทำให้ป๊อปปี้ดึงฟางแล้วรีบวิ่งกันต่อไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ เอาไงดีมันเป็นน้ำตก”ฟางถามป๊อปปี้เมื่อวิ่งมาสุดทางแล้วเป็นน้ำตกที่ลึกพอสมควร ชายชุด
ดำที่วิ่มากลางสายฝนมาหยุดที่ฟางแล้วจ่อปืนหมายจะยิงฟาง ป๊อปปี้ดึงฟางไปไว้ด้านหลังตัวเอง
 
 
 
 
 
“ชั้นนับ1 ถึง3แล้วเราโดด พร้อมกันนะ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางตกใจ
 
 
 
“มะ ไม่นะป๊อปปี้มันสูง”ฟางร้องตกใจกลัว
 
 
 
 
“1 2”ป๊อปปี้นับแต่ชายชุดดำง้างปืนมา ป๊อปปี้พลิกตัวแล้วกอดฟางไว้ก่อนจะโดดลงไปที่น้ำตกทันที
 
 
 
 
 
 
 
“บอสใหญ่มาช่วยมันได้ครับนาย เราจะเอายังไงต่อไปดี”ชายชุดดำคนหนึ่งโทรบอกทีเจ
 
 
 
 
 
 
 
 
อัพให้แล้ว2ตอนนะคะ เพราะหายไปนาน แต่ขอหน่อยนะ อุตส่าห์ทั้งแต่งฟิคยาวๆให้อ่าน
แล้ว ทั้งอัพให้2ตอนแล้ว ช่วยเม้นเยอะๆ โหวตเยอะๆหน่อยน้า มันเหมือนกับว่าฟิคเรื่องนี้
ไม่สนุกยังไงไม่รู้อ่า ถ้าไม่สนุกเราจะได้ไม่อัพต่อให้แล้วไปแต่งเรื่องอื่นแทน