รักที่เป็นไปไม่ได้

9.2

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.

  65 ตอน
  668 วิจารณ์
  144.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

55) หนีออกมาได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ บอสคะ แก้ว โซ่ ไปไหนกันหมด”มายด์ลืมตาตื่นมาในชุดขาวแล้วมองไปรอบๆที่

ไม่มีผู้คน ไม่มีป๊อปปี้ โซ่และแก้ว และที่สำคัญเอไม่ได้ถูกมัดไว้ ที่นี่ที่ไหนกัน

 

 

 

 

 

“เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะมายด์”กราฟในชุดขาวเดินมาทักมายด์

 

 

 

 

“กะ กราฟ”มายด์หันไปมองแล้วอึ้งเมื่อเห็นกราฟก็ยิ้มดีใจวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึง

ทันที

 

 

 

 

“ใจเย็นๆ ทีนี้เธอบอกชั้นมาได้แล้วทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ ที่นี่เธอไม่ควรจะมาอยู่นะ”กราฟพูดแล้วผละ

ออกจากอ้อมกอดมายด์

 

 

 

 

“จริงสิ ชั้นถูกทีเจเอายาอะไรไม่รู้ฉีดใส่ตัวชั้น แล้วชั้นก็ร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วทุกอย่างก็มืดดับ

ลงแล้วก็ตื่นมาก็อยู่ที่นี่แล้วล่ะ”มายด์พูดให้ฟัง แล้วกราฟต้องตกใจเมื่อเห็นใยขาวๆเป็นสายคล้าย

ด้ายผูกแขนมายด์อยู่ทำให้รู้ทันทีว่ามายด์แค่วิญญาณหลุดออกจากร่างชั่วคราว

 

 

 

 

 

“กลับไปซะมายด์ ตอนนี้ยังทัน ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ”กราฟพูดแล้วเดินหนีมายด์

 

 

 

“ไม่นะกราฟ นายจะไปไหน กราฟ”มายด์เดินตามกราฟไปแต่แล้วก็เหมือนลมพัดอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“มายด์ มายด์ ฮือๆ ฟื้นสิมายด์”แก้วร้องไห้พยายามเรียกมายด์ให้ฟื้น โดยมีโซ่ที่ถูกมัดมือไว้ด้าน

หน้าเอามือ2ข้างที่ถูกมัด ปั๊มหัวใจมายด์ไว้

 

 

 

“มายด์ อย่าเป็นอะไรนะมายด์ โถ่ โว้ย”ป๊อปปี้เห็นมายด์ไม่ฟื้นสักทีก็ร้อนใจและอารมณ์เสียตัวเองที่

ถูกล่ามโซ่ไว้

 

 

 

 

“แค่ก กะ กราฟ อย่าไป”มายด์เมื่อถูกปั๊มหัวใจก็เริ่มไอออกมา โซ่และแก้วเข้ามาดูมายด์ด้วยความ

ดีใจ

 

 

 

 

“มายด์ เธอเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั้ย”ป๊อปปี้เมื่อเห็นมายด์ฟื้นก็รีบถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

“นะ หนาว ทำไมมันหนาวแบบนี้”มายด์ลืมตาแล้วพบว่าฤทธิ์ยาที่ถูกฉีดไปยังไม่หายและมีอาการ

หนาวสั่น

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะมายด์ พวกเรายังอยู่พวกเราจะไม่ให้เธอเป็นอะไรเด็ดขาด”โซ่พูด

 

 

 

 

“แต่เมื่อกี้ชั้นเห็นกราฟ ชั้นไปหากราฟมา ฮือๆ กราฟ”มายด์ที่มีอาการจากฤทธิ์ยาก็เริ่มเพ้อหา ทุก

คนตกใจและเป็นห่วงอาการของมายด์มาก

 

 

 

 

 

“ถ้ามายด์ยังเพ้อหากราฟแบบนี้ต้องอาการแย่กว่านี้แน่ๆ ทางที่ดีเราช่วยกันหาทางหนีทีไล่กันดีกว่า

นะ”ป๊อปปี้เห็นอาการมายด์แล้วพูด แก้วและโซ่มองหน้ากันก่อนจะลองพยายามช่วยกันแก้มัดที่มือ

ทั้งคู่ด้วยการเอาไปถูกกับพวกเหลี่ยม มุม ต่างๆในห้องนี้จนหลุดออกมาได้

 

 

 

 

 

“แล้วโซ่แบบนี้จะทำยังไงดีพี่ป๊อป มันต้องมีกุญแจนะ”โซ่พูดและแอบตกใจเมื่อรอยรัดของโซ่รัดข้อ

มือป๊อปปี้จนแดงและมือเลือดซึมก็รีบหาทางแกะโซ่นั้น

 

 

 

 

 

 

“ทุกคน พวกของทีเจกำลังจะมา โซ่ กลับมาที่เดิมก่อน”แก้วที่ดูต้นทางรีบบอก ก่อนจะรีบทำทีเป็น

ถูกมัดตามเดิม

 

 

 

“นายท่านสั่งให้เอาอาหารมาให้พวกบอสครับ”ลูกน้องทีเจพูดปล้วเอาถาดอาหารลง

 

 

 

“นี่ เห็นๆอยู่ว่าป๊อปปี้ถูกจับล่ามโซ่แบบนี้จะกินได้ยังไง นายปล่อยป๊อปปี้ลงมาเถอะ”แก้วพูด

 

 

 

 

“ใช่ พี่ป๊อปเองก็หนีไปไหนไม่ได้หรอก เพราะถึงจะปล่อยพี่ป๊อปลงมา โซ่ก็ยังไม่ได้ถูกแกะนิ”โซ่

ช่วยพูดอีกแรง

 

 

 

 

“ครับ แต่เดี๋ยวเดียวนะไม่งั้นคุณทีเจคุณมดว่าผมแน่ๆ”ลูกน้องทีเจพูดแล้วปลดป๊อปปี้ลงมาจาก และ

เมื่อปลดโซ่มาจากขื่อที่มัดป๊อปปี้ ชายหนุ่มรีบใช้ความไวเอาโซ่รัดคอลูกน้องทีเจทันที

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ทำแบบนี้”ป๊อปปี้มองเมื่อแก้วจัดการทำให้ลูกน้องทีเจสลบแล้วก็รีบควานหากุญแจใน

ตัวลูกน้องทีเจแล้วปลดโซ่ออกมาจากมือป๊อปปี้ได้ก่อนที่โซ่จะพามายด์ขี่หลังแล้วเลาะออกไปตาม

ทางออกของโกดัง

 

 

 

 

“สงสัยพวกนั้นไปงานประมูลยังไม่กลับมาแน่ๆ เร็วๆรีบพามายด์ขึ้นรถเร็ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะไปที่รถตัว

เองแล้วพาทุกคนขึ้นรถแล้วบึ่งออกจากบ้านไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ บ้าเอ้ย ปล่อยออกไปได้ยังไง”ทีเจรับสายจากลูกน้องที่โทรมาก็หัวเสียที่ป๊อปปี้และพวก

หนีออกไปได้

 

 

 

“แล้วเราจะทำยังไงดี เราจะไปตามจับมันมาที่เดิมดีมั้ย”มดพูด

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยดูกันว่าพวกนั้นหนีไปที่ไหน”มิสเตอร์ไมค์พูดก่อนจะเปิดไอ

แพตตัวเองที่ตั้งระบบดักสัญญาณติดตามรถป๊อปปี้ที่แอบติดมาทีเจและมดมองหน้ากันแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อจากนี้คุณน้องฟางต้องระวังตัวมากกว่านี้นะคะเพราะเราได้หุ้นส่วนของบริษัทKZมาแล้วพวกนั้น

ต้องไม่อยู่เฉยแน่ๆ”ขนมจีนพูดเมื่อนั่งรถกลับมา

 

 

 

“ฟาง รู้นะว่าเหม่อแบบนี้เพราะคิดถึงเรื่องป๊อปปี้ล่ะสิ”โทโมะเห็นฟางที่นั่งเหม่อก็พูด

 

 

 

 

 

 

เอี้ยด

 

 

 

รถตู้ของแก้งค์มังกรดำที่ขับมาก็เบรกอย่างแรงแล้วรีบหักหลบทำให้ขนมจีนที่นั่งมาหัวโขกเข้าเบาะ

รถอย่างแรง

 

 

 

 

 

“นี่แก ขับรถประสาอะไรเนี่ย ดูทางบ้างสิมาขับคร่อมเลนส์แบบนี้”ขนมจีนโวยวายลงรถมาเมื่อเห็น

รถยนต์สีดำคันหนึ่งขับตัดหน้าคร่อมเลนมาที่รถของแก้งค์มังกรดำ

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะ คือว่าคนขับรถเราเค้าได้รับบาดเจ็บเลยขับไม่ค่อยดี ขอโทษค่ะ”แก้วลงมาขอโทษทุก

คน โทโมะเมื่อเห็นแก้วลงรถมาก็รีบวิ่งไปกอดแก้วทันที

 

 

 

 

“แก้ว เธอหนีมาได้ยังไง เป็นยังไงบ้างเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง”โทโมะรีบถามแก้วเมื่อผละออกจา

ก้อมกอดแล้วถาม

 

 

 

 

“พวกเราพึ่งหนีออกมาจากโกดังได้ ขอโทษนะที่ขับรถไม่ดี พอดีป๊อปปี้เค้าถูกทำร้ายมาเลยขับรถ

ไม่ไหว”แก้วพูด ฟางที่ลงมาดูได้ยินชื่อป๊อปปี้ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถที่คนขับแล้วเอามือปิดปากเมื่อ

เห็นหน้าของคนรักที่มีหน้าตาและเนื้อตัวสะบักสะบอมมีเลือดเกาะตามแผลที่ถูกทำร้ายและที่สำคัญ

แผลที่อกกว้างของป๊อปปี้มีเลือดซึมออกมา

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับไปหาวันก่อน”ป๊อปปี้ยิ้มและพูดติดตลกเมื่อเจอฟาง ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้ที่

นั่งบนเบาะคนขับแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

“ฮือๆ เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั้ย ทำไมถึงขับรถมาแบบนี้ทั้งๆที่ตัวเองไม่ไหวแบบนี้”ฟางถาม

ป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก แต่ฟางเธอช่วยมายด์หน่อยได้มั้ย เพราะว่ามายด์โดนทีเจฉีดยาเข้าไปตอนนี้สลบ

ไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ทุกคนจะพามายด์ไปรักษาที่บ้านของมังกรดำ เพราะว่ากลัวว่าพวกของ

เดอะ ซันจะมาทำร้ายที่โรงพยาบาลอีก

 

 

 

 

“ทำไมคุณมดถึงไม่ห้ามคุณทีเจคะ ทำไมต้องทำร้ายคุณมายด์ด้วย”โบว์ที่อยู่ที่บ้านของมังกรดำก็รีบ

เข้ามาดูอาการมายด์ที่สลบอยู่แล้วถามทุกคน

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่คิดเลยว่ามดจะทำร้ายแม้กระทั่งน้องตัวเองแบบนี้ แล้วเธอล่ะโบว์เป็นยังไงบ้าง”แก้วที่ทำ

แผลและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินเข้ามานั่งคุยกับโบว์

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ทุกคนที่นี่ดูแลโบว์ดีมากเลย ก็เล่นกับเด็กๆ เล่นกับคุณกั้มพ์ก็พอแก้เหงาได้

บ้าง”โบว์ตอบ สักพักกั้งก็เดินเข้ามาหลังจากที่พาอันดาและกั้มพ์ไปนอนแล้วก่อนจะนั่งลงข้างๆโบว์

แล้วโอบเอวไว้

 

 

 

 

 

“มาโอบเอวอะไรเล่า จะคุยกับคุณแก้ว”โบว์ที่ถูกกั้งโอบเอวก็สะบัดตัวออกแล้วนั่งห่างๆ

 

 

 

 

“เอ้าพี่ก็มาดูแลน้องโบว์ไง เป็นห่วงนะเนี่ยเลยมาหา”กั้งพูดแล้วมองโบว์ โบว์รีบเมินไปทางอื่นด้วย

ความเขินทันที

 

 

 

 

“ไม่กวนละดีกว่าเดี๋ยวชั้นไปดูลูกก่อนนะ ฝากโบว์กับมายด์ด้วยนะคะกั้ง”แก้วพูดแล้วเดินออกไป

โบว์จึงได้แต่หยิกและตีกั้งไปหลายทีเมื่อกั้งมาทำรุ่มร่ามกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไว้ใจได้หรอที่เอาพวกนี้มาที่บ้านเรา ครั้งก่อนแค่ป๊อปปี้คนเดียวก็เกิดเรื่องมากมายอยู่แล้ว”ขนมจีน

พูดขึ้นกับโทโมะ ฟางและเขื่อนที่มาหาทุกคนที่บ้าน

 

 

 

 

“แต่ทุกคนโดนทำร้ายมาขนาดนั้นนะคะพี่ขนมจีน ฟางว่าพวกเค้าไม่โกหกเราหรอก”ฟางพยายาม

พูดให้ฟัง

 

 

 

“แต่คุณน้องฟางก็โดนหลอกมาครั้งแล้วครั้งเล่าคุณน้องฟางจำไม่ได้หรอคะ และคราวนี้ก็พากันมา

เกือบหมดแก้งค์ คงจะฆ่าเราทั้งบ้านรึเปล่าก็ไม่รู้”ขนมจีนยังระแวงไม่เลิก

 

 

 

“เอาเป็นว่านายท่านก็อนุญาตให้พวกเค้ามาพักฟื้นที่นี่กันอยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงถ้าเกิดอะไรขึ้นชั้นจะรับ

ผิดชอบเองเพราะชั้นก็เป็นคนช่วยพูดกับคุณท่านเอง”โทโมะพูดแล้วเดินออกมาจากห้องทำงานแล้ว

ตกใจเมื่อเห็นแก้วยืนแอบฟังพวกเขาคุยกันใรห้องเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

“พวกชั้นแค่หลบมาพักสักพัก ถ้าค่อยยังชั่วกันแล้วพวกชั้นจะไปเอง”แก้วพูดแล้วเดินหนี โทโมะจึง

เดินไปกอดแก้วจากข้างหลังทันที

 

 

 

“อย่าคิดมากสิครับ ขนมจีนเค้าถึงจะปากร้ายแต่เค้าก็เป็นคนดีนะ แก้ว ผมให้คุณมาอยู่ที่นี่ดีจะตาย

ลูกน่ะบ่นคิดถึงคุณมากเลยนะ อย่าทิ้งลูกไปไหนอีกสิ ข้างนอกมันอันตรายนะ”โทโมะพูด

 

 

 

“แต่แก้วเกรงใจนะ คือเดอะ ซันเคยทำร้ายพวกของมังกรดำมาเยอะมาก แก้วว่าแก้วคงอยู่ไม่นาน

หรอก”แก้วจะเดินหนีอีกครั้งโทโมะจึงอุ้มแก้วเข้าห้องตัวเองไปทันที

 

 

 

 

 

“บอกว่าไม่มีอะไรๆ ถ้ายังจะไปอีกงั้นก็ขอใช้วิธีนี้รั้งแก้วไว้ละกัน”โทโมะพูดจบก็ดันตัวแก้วลงไปที่

เตียงแล้วก้มลงจูบแก้วอย่างอ่อนโยนและบรรเลงเพลงรักให้กับแก้วเพื่อแทนคำว่ารักและต้องการจะ

ปกป้องแก้วทั้งชีวิต

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมช่วยนะครับ”โซ่เดินมาช่วยพวกของฟางที่เก็บของที่ทำบุญตอนเช้า เมื่อโซ่เข้าใกล้ฟ้า ฟ้ารีบเดิน

หนีทันที

 

 

 

 

“ถ้าชอบน้องสาวคนนี้ของฟางน่ะ ก็ต้องง้อเข้าใจมั้ย”ฟางที่พยุงคุณปู่อยู่ก็พูดลอยๆเมื่อเห็นโซ่มอง

ฟ้าที่เดินหนีตาละห้อย

 

 

 

 

“เปิดทางแล้วนะเลดี้ ห้ามคืนคำล่ะ”โซ่พูดแล้วเดินถือของเดินตามฟ้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ พอดีเลย เดี๋ยวทำแผลให้นะ”ฟางเดินเข้ามาในห้องตัวเองหลังจากไปทำบุญ

ตอนเช้ากับปู่ของเธอแล้วพบว่าป๊อปปี้ตื่นแล้วก่อนจะเอากล่องยามาแล้วนั่งลงข้างๆเพื่อทำแผลให้

 

 

 

 

“พาชั้นมาอยู่ที่นี่พวกลูกน้องเธอไม่เอาไปว่าแย่หรอ ชั้นมันคือคนที่ทำร้ายเธอมาตลอดเลย

นะ”ป๊อปปี้พูดขณะที่ฟางทำแผลให้ป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

“ทำร้ายแต่นายก็ช่วยชั้นนิ ละที่นายเป็นแบบนี้เพราะว่าอยากจะพอเพื่อชั้นไม่ใช่หรอ”ฟางพูดแล้ว

สบตากับชายหนุ่มก่อนสายตาจะหันไปมองที่อกกว้างของป๊อปปี้ที่รอบสักรูปพระอาทิตย์ที่อกข้าง

ซ้ายมีรอบมีฟันผ่ากลางลงไปเป็นแผลลึก ฟางจึงเอื้อมมือมาแตกที่แผลนั่นอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

“ชั้นเลือกแล้ว ว่าอยากจะพอและหยุดมันไปกับเธอ ฟาง”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะจูบ

ที่ชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ต่อจากนี้จะเป็นยังไง ชั้นอยู่ข้างฟางนะ เลดี้ของชั้น”ป๊อปปี้กอดฟางไว้แล้วพูดสัญญากับฟาง

 

 

 

 

 

ก็พักให้เค้าได้เจอกันก่อนไง เดี๋ยวค่อยไปบู๊ 5555

 

 

 

ขอโทษน้า เมื่อวานน๊อค ปวดหัวน่ะเลยไม่ได้อัพ แต่เรามาอัพละนะ ขอเม้นกันเยอะๆนะ

เดี๋ยวเราขอคิดเรื่องใหม่แปป

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา