ใครลิขิต

                   พรุ่งนี้ พี่โทโมะ ก็จะเข้าพิธีหมั้นกับฟาง ผู้หญิงคนที่เค้าเลือกและเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้ารัก และอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต ความหวังและการรอคอยของชั้ล ตลอด 6 ปี ที่ผ่านมา มันคงสิ้นสุดลงแล้ว  ชั้ลควรหยุดทุกอย่างแล้วเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน เผื่อชีวิตมันจะมีอะไร ดีๆเข้ามาบ้าง เห้ออ  
 
     " แก้ว มานั่งหม่ออะไรอยู่ตรงนี้  " 
     " คิดอะไรเรื่อยเปื่อยหนะ ไม่มีอะไรหรอก " ตอนนี้เราสองคนกำลังอยู่ที่วัด มะลิชวนชั้ลมาทำบุญล้างซวย 
 
    " เอา ! ปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยทุกอย่าง รวมทั้งความซวยด้วย เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นบ้าง " 
 
    " เออ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้นบ้าง " เราทั้งสองปล่อยนกปล่อยปลากันเสร็จก็เดินกลับไปที่รถ  
 
    " มะลิ ! แกเห็นแม่ชีหรือป่าว ยืนอยู่ตรงนั้น หันไปดูๆๆๆ " ชั้ลสะกิดเรียกมะลิอย่างเร็ว  ทุกครั้งที่ชั้ลมาที่นี่ก็จะเจอกับแม่ชีรูปนี้เป็นประจำทุกครั้ง แต่บ่อยครั้งที่ชั้ลเดินตามไป ก็มักจะพบกับความว่างเปล่าอยู่เสมอ
 
    " ไหนๆ แม่ชี แม่ชี มีด้วยหรอวะ ทำไมชั้ลไม่เห็น แกตาฝาดรึป่าวแก้ว  "
 
    "  งั้นก็เดินตามไปดู จะได้รู้ว่ามีหรือไม่มี " แม่ชีรูปนั้น กำลังหันหลังและเดินออกจากที่ตรงนั้นไป และตัวชั้ลเองก็เดินตามไปเรื่อยๆโดยมีมะลิเดินตามมาติดๆ
 
    "  นั้นบ้านใครวะ ! " 
 
     "  นี่แกเห็นเหมือนกันหรอมะลิ " มะลิไม่รอฟังคำตอบแต่รีบเดินขึ้นไปบนบ้าน บ้านหลังนั้นเป็นบ้านเรือนไทยแบบโบราณ ตั้งอยู่หลังวัดห่างจากวัดประมาณ 2 กิโล บริเวณดังกล่าวไม่มีบ้านใครอยู่เลย  บอกตรงๆนะ เริ่มกลัวๆแล้ววะ 
 
   " รอด้วยสิ มะลิ ! "
 
   " แก้ว ถามดิว่ามีคนอยู่ป่าว "  ชั้ลพยักหน้ารับ เพราะตัวเองก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ก็ยังกลัวๆ อยู่นั้นแหละ
 
   "  มีคนอยู่รึป่าวค่ะ !! " ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ลองอีกครั้งก็ได้วะ
 
   "  มีคนอยู่รึป่าวค่ะ !! "
 
   " เปิดประตูเข้ามานั่งข้างในก่อนสิ " เฮ้ย  มีเสียงตอบ และเสียงนั้นก็เป็นเสียงผู้หญิง แต่มันน่ากลัว วังเวงยังไงชอบกล มะลิกระโดดกอดชั้ลแน่น เมื่อได้ยินเสียงปรีศนา 
 
   " กลับเถอะแก้ว ชั้ลเริ่มกลัวแล้ววะ " เมื่อกี้คุณมะลิยังเป็นผู้นำเดินขึ้นบ้านมาก่อนเลยนะค่ะ แหม แต่ชั้ลก็กลัวเหมือนกันวะ - - !
 
   " ขอเข้าไปดูให้แน่ใจหน่อยนะ ชั้ลอยากรู้ว่าข้างในมีใครอยู่ " ก็มันอยากรู้จริงๆ 
 
   " ไม่เอา ไม่เอา " ชั้ลตัดสินใจเปิดประตูบ้านเดินเข้าไปข้างใน บ้านดูเก่ามาก ใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกติดกับตัวบ้าน ร่วงหล่นลงบนพื้นกลางบ้านเต็มไปหมด หยากไย่ตามคานบ้านโย่งไปมา  ราวกับบ้านนี้ไม่มีใครอยู่  แล้วเมื่อกี้เสียงใคร ?
 
   " แก้วดารา ! " เสียงเดิม ที่ครุ่นหู เอ่ยเรียกชื่อชั้ล แต่ครั้งนี้ฟังดูชัดเจนกว่าครั้งที่แล้วมาก มะลิหยิกแขนชั้ลหลับตาปี๋ ชั้ลเริ่มหันตามเสียงไปอย่างช้าๆ 
 
    " แม่ชี !! " แม่ชี ที่ชั้ลเจอทุกครั้งที่มาที่วัดนี้ แต่เอะ รู้จักชื่อชั้ลได้ยังไง
 
   "  นั่งก่อนสิ   " แม่ชียิ้มให้กับเราทั้งสองคน 
 
   " แม่ชี เอ่อ พักที่นี้หรอค่ะ ทำไมแก้วตามมาทุกครั้งถึงไม่เจอ "
 
   "  ใช่  คงถึงเวลาแล้วที่เราต้องเจอกัน " ถึงเวลา ? เวลาอะไร
 
   " ถึงเวลาอะไรหรอค่ะ "
 
   " คนรักของแม่แก้ว อาจจะถึงฆาตในวันพรุ่งนี้ " คนรักของชั้ล ใคร ? พี่โทโมะ นะหรอ
 
   " แม่ชีหมายถึงใครหรอค่ะ "
 
   " แล้วแม่แก้วรักใครอยู่หละ "
 
   " พี่โทโมะ  คะเค้าจะเป็นอะไรหรอค่ะ " ชั้ลเคยคิดว่าชั้ลไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่โทโมะ  ชั้ลต้งรับรู้ไว้ทุกอย่าง ชั้ลรู้สึกใจคอไม่ดียังไงบอกไม่ถูก หัวใจมันเริ่มสั่นสะท้านเพราะเริ่มกลัวกับความสูญเสีย เพราะถ้าเค้าเป็นอะไรไปจริงๆ ชั้ลคงรับมันไม่ไหวหรอกนะ 
 
    " มโนทัย ต้องครองรักกับแม่แก้วเท่านั้นถึงจะรอดพ้นจากภัยทั้งปวง " 
 
   " มโนทัยคือใครหรอค่ะ แม่ชี " มะลิเองก็คงสงสัยเหมือนกับชั้ล เธอเลยเอ่ยถามแม่ชี หลังจากที่นั่งนิ่งฟังมากนาน
 
   " ก็คนที่แก้วดารารักและผูกพันกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน เพราะคำสัญญาคำสาบาน ถึงเป็นผลพวงมาถึงชาตินี้ " 
 
   " มโนทัย คือใคร แก้วไม่รู้จักค่ะ แก้วมีคนรักแค่คนเดียว แก้วไม่เคยรักคนอื่น  " บอกตรงๆตอนนี้งงมาก มโนทัยคือใคร ใครคือมโนทัย
 
   " มโนทัยคือ ผู้ชายที่มีปานแดงรูปหยดน้ำที่แผ่นหลัง  จำไว้นะ  มีแก้วดาราคนเดียวที่จะทำให้เค้ากลับมาได้  " 
 
   " แม่ชี !! แม่ชี !! เดี๋ยวก่อนค่ะ แม่ชี !! " เดินเข้าห้องไปแล้ว เอาไงหละที่นี้ ปานแดงรูปหยดน้ำที่หลัง แล้วชั้ลจะรู้ได้ไงว่าใครคืมโนทัย 
 
   "  ใครวะแก้ว มีหยดน้ำที่หลัง แล้วจะหาเจอได้ไงวะ  " เราทั้งสองเดินออกมาจากบ้านเรือนไทยหลังดังกล่าว ด้วยสภาพมึนงงด้วยกันทั้งคู่
 
   " ไม่รู้วะ ช่างเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เองแหละ จะไปคิดมากทำไม มโนทัยใครก็ไม่รู้ชั้ลไม่รู้จัก ถึงพรุ่งนี้เค้าจะตายชั้ลก็ไม่รู้ว่าใครอยู่ดี ยังไงชั้ลก็ชวยอะไรไม่ได้  "
 
   " แล้วถ้าเป็นไอโทโมะ ถ้าชั้ลเดาไม่ผิดป่านนี้แกคงเครียดจัดจนไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแล้วใช่มั้ย แต่นี้เป็นคนอื่นแกเลยเฉยๆ " 
 
   " หึ !! คงไม่ใช่อย่างที่แกคิดหรอก เพราะวันพรุ่งนี้คงเป็นวันที่เค้ามีความสุขมากที่สุด กับผู้หญิงที่เค้ารัก  "
 
 
 
               เช้าวันใหม่  วันนี้แหละที่เป็นวันหมั้นของพี่โทโมะคนที่ชั้ลแอบรักมานานหลายปี  หมั้นเช้า แต่งบ่าย  ที่แรกก็แผนงานแต่งของเค้าก็จะจัดในเดือนหน้า แต่เมื่อคืนพี่เขื่อนเพิ่งโทรมาบอกชั้ล ให้ไปร่วมงานแต่งพี่โทโมะ ในวันนี้  พี่เขื่อนเอ่ยย  ไม่รู้จะบอกแก้วทำไม ขนาดหมั้นแก้วยังไม่คิดจะไปเลย นี่งานแต่งพี่คิดว่าจะเห็นแก้วไม่ยืนหัวโด่อยูในงานหรอ ไม่มีทาง !! 
 
     "  นี่แกจะไม่ไปจริงๆหรอ " นี้ก็เก้าโมงกว่าแล้ว มะลิที่แต่งตัวสวยยืนเรียกชั้ลอยูปลายเตียง 
 
     " ไม่อะ มีไรค่อยโทรบอกชั้ลแล้วกัน ถ้าเค้าถามก็บอกว่าชั้ลติดงาน หรือไม่สบาย บอกอะไรก็ได้ "
 
     " เออๆ งั้นชั้ลไปก่อนนะ " มะลิเองก็ไม่อยากไปแต่ถูกพี่เขื่อนบังคับ จนต้องไป ชั้ลว่าไม่นานคู่นี้คงจะรีเทิร์นกันอีกแหงๆ ฟันธง ! 
 
 
      กริ๊งงงงง   กริ๊งงงงง  กริ๊งงงง   
 
    " มีอะไรรึป่าวมะลิ หรือว่าเค้าส่งบ่าวสาวเข้าหอแล้ว  "
 
     (  ส่งบ้าส่งบออะไรหละ นี่มันบ่ายโมงกว่าเองนะเว้ย อีกอย่างเจ้าบ่าวก็ไม่รู้หายไปไหน พิธีหมั้นก็ไม่ได้จัด งานแต่งก็อาจจะล่มแล้วเนี่ย หายไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  )
 
     " เกิดอะไรขึ้นวะ แล้วพี่โทโมะหายไปไหน" 
 
    ( เห็นแม่พี่โทโมะบอกว่า ท๊อฟฟี่ ไปมีเรื่องกับพวกนักเลง แล้วพี่โทโมะออกไปตามตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย )
    " ท๊อฟ นี่จริงๆเลย ตั้งแต่อยู่ ม ปลายแล้ว ยังไม่เลิกนิสัยนี้อีก " พี่โทโมะ มีพี่น้องสามคนนะค่ะ พี่โทโมะ เป็นคนโต ท๊อฟฟี่นี่เป็นคนกลาง ส่วนอีกคนชื่อ ทีน่าเป็นน้องสาวคนเล็ก 
 
    ( ยังไงแกก็ช่วยหาพี่โทโมะ ด้วยนะ สถานการณ์ไม่ค่อยดีเลยวะ )
 
    " เออๆ แค่นี้ก่อน " ทำไม มันรู้สึกแปลกๆบอกไม่รู้ ชั้ลกลัวจนบอกไม่ถูก 
 
    " ไอเต้ ! สืบเรื่องท๊อฟฟี่ให้พี่หน่อยดิ " เต้ รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าของชั้ล เพราะนิสัยคล้ายทอมของชั้ล ทำให้ชั้ลรู้จักและสนิทกับเด็กรุ่นน้องและรุ่นพี่ที่เป็นหัวโจ๊กในโรงเรียน 
   
    ( มันมีเรื่องกับเด็กมหาลัยอะพี่ ตอนนี้ไม่รู้เป็นไงบ้าง มีเรื่องกับพวกใหญ่ๆแบบนี้ ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งด้วยหรอก เดี๋ยวก็ได้ตายฟรีปล่าวๆ )
 
    " แล้วมีเรื่องอะไรกันวะ ทำไมมันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ "
 
   ( ก็พอตัวอะพี่ เล่นไปซั่มกับเมียมือขวาหัวหน้าแก๊ง แม่งไม่น่ารอด )
 
    " เต้ มึงช่วยพี่หน่อยสิ "
 
    ( เรื่องอื่นนะช่วยได้แต่เรื่องนี้ อย่าเข้าไปยุ่งเลยพี่แก้ว มันอันตรายจริงๆ ผมไม่ได้ขู่นะพี่ ผมพูดจริง พี่ก็รู้ว่าสำหรับพี่ผมเต็มที่อยู่แล้ว แต่เรื่งนี้ผมยุ่งม่ได้จริงๆ พี่เองก็ถอยห่างออกมาดีกว่า ผมเป็นห่วง ) จบคำพูดเตือน เต้ก็ตัดสายชั้ลทิ้งทันที เต้มันเป็นนักเลงที่ใจนักเลงจริงๆ ไม่ใช่หัวไม้กระจอกๆ ที่เอาแต่สร้างปัญหาให้สังคมไปวันๆ แล้วมันก็เป็นคนเด็ดขาดและพูดจริง  คำพูดของเต้มันทำให้ชั้ลทวีความเป็นห่วงพี่โทะโมะ และท๊อฟฟี่อย่างมาก 
 
 
    " ดิน ! " ชั้ลเลือกที่จะโทรหาดิน เพื่อนนักเลงของชั้ลอีกกลุ่มหนึ่ง รุ่นเดียวกันนี้แหละ 
  
    ( ว่าไงแก้ว ) 
 
    " พอจะรู้เรื่องของท๊อฟฟี่บ้างมั้ยวะ "
 
   ( รู้ มันมีเรื่องกับแก๊งเด็กมหาลัย แก๊งใหญ่พอตัวเลยวะ )
 
    "  แล้วไม่มีใครเป็นแบล็คให้ท็อฟฟี่เลยหรอวะ "
 
   ( ไม่มีวะ มันเล่นปมีเรื่องกับพวกนั้น เพื่อนมันเองก็ถอยตัวออกห่างจนหมด  อย่าหาเรื่องใส่ตัวนะเว้ยไอแก้ว นี่กูเตือนมึงแล้วนะ )
 
   " เออ แล้วพอรู้มั้ยวะ ว่าตอนนี้ท๊อฟฟี่อยู่ที่ไหน " 
 
   ( ไอแก้ว มึงคิดจะทำอะไร ! ) ดินเสียดุทันที  แม้เราจะไม่ได้เจอันนาน แต่เพราะความมีน้ำใจและความใจถึงกัลเพื่อน มันทำชั้ลกับพวกนักเลงสนิทกันมาก ไอดินกับเพื่อนอีก 7 คนจบมาได้ก็เพราะชั้ลนี้แหละ ผู้หญิงคนอื่น แทบจะไม่มีใครยุ่งเลย มีแต่ชั้ลกับมะลิที่ช่วยพวกมันตลอด  สนิทกันจนไปไหนมาไหนด้วยกัน เราไม่มีความลับต่อกันในทุกเรื่องรวมท้งเรื่องส่วนตัว ดินมันรู้ว่าชั้ลรักพี่โทโมะ และรู้จักครบครัวของพี่โทโมะทุกคน ชั้ลรู้จัก แต่เค้าไม่รู้จักชั้ลหรอก ชั้ลเลยฝากให้ไอดิน สั่งพวกลูกสมุนของมันรวมทั้งเต้ คอยดูแล ท๊อฟฟี่ด้วย ดินจึงรู้ดีว่าชั้ลกำลังคิดอะไรอยู่
 
    " ป่าวๆ ก็แค่ถามดูเฉยๆ " 
 
    ( มึงอย่าให้กูรู้นะแก้วว่ามึงจะไปช่วยมัน  เชื่อกูนะแก้ว ว่ามันอันตรายกูเคยเป็นนักเลงมาก่อนเรื่องแบบนี้กูรู้ดี  )
 
   " เออ ไม่ไปหรอก " จะเอายังไงดีวะ ไม่รู้อะไรสักอย่าง  โอ้ยยย  
 
 
    "  พี่เขื่อนพี่โทโมะ ติดต่อมาแล้วยัง "
 
    ( ยัง ตอนนี้พี่กำลังไปที่รังพวกมันอยู่ )
 
    " แล้วกับใคร ไปกันกี่คน "
    
    ( มากันสามสี่คน )
 
    "  แก้วไปด้วยสิ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน "
 
   ( เฮ้ย ไม่ได้ ไม่ต้องมาแต่นี้นะ ! )  อ้าวเฮ้ย  ตัดสายทำไมวะ ไปกันสี่คนก็ตายกันหมดหรอกโว้ย พวกมันไม่ได้มีคนเดียวอะเว้ย  เออ สัญญาณ GPS มีนิว๊า  หึ ! เรื่องตามหาพี่โทโมะ คิดว่าชั้ลจะพลาดง่ายๆหรอ ไม่มีทาง !
 
 
               ชั้ลขับรถตามหารถที่พี่เขื่อนอยู่จนเจอ และขับตามไปเรื่อยๆ จนถึงรังของพวกมัน     เฮ้ย !! อะไรกันวะ เด็กมหาลัยผู้ชสยเกือบร้อยคนมายืนกระจายกันอยู่แถวโกดังร้าง  นี่มึงไม่คิดจะไปเรียนบ้างหรอวะ แล้วที่โทโมะ จะอยู่นนี้รึปล่าววะ  พี่เขื่อนกับพวกอีกสามคนเดินลงจากรถ และค่อยๆหาทางเข้าไปในโกดัง  แต่ชั้ลเองก็ยังหาทางไม่ได้เลย คนล้อมโกดังไว้เต็มไปหมด จะเข้าไปได้ยังไงวะ  เอาแล้วไง พวกพี่เขื่อนเริ่มปะทะกับพวกเด็กมหาลัย ฟาดกันนัวเนีย และสุดท้าย พวกพี่เขื่อนก็ถูกจับมัดเข้าไปอยู่ในโกดัง เอาไงดีวะ ใจนึงก้กลัวอีกใจหนึ่งก็ห่วง 
 
 
      "  ดิน กูอยู่ที่โกดังร้าง รังของพวกมัน "  ชั้ลตัดสินใจขอความช่วยเหลือจาก ดิน เพื่อนรักเพื่อนตายของชั้ล  ช่วยกูด้วยนะดิน 
 
     ( ไอเหี้ยแก้วว กูเตือนมึงไม่ฟังใช่มั้ย !!!! ) ดินมึงอย่าตะคอกให้หูกูได้มั้ย กูไมีมีทางเลือกนะเว้ย
     " กูอยู่เฉยๆไม่ได้จริงๆวะดิน "
 
      ( มึงบอกกูมาว่าอยู่ที่ไหน แม่งได้ตายห่ากันหมดก็งานนี้แหละ ) ชั้ลบอกที่อยู่จบดินก็ตัดสายทิ้งทันที 
 
    " น้องสาวมาทำอะไรตรงนี้ครับ "
 
    " O_O " ชั้ลมั่นใจ ว่าไอที่ทิ่มอยู่ติดแผ่นหลังชั้ลมันเป็นปลายกระบอกปืน 
 
    "  ยืนขึ้น แล้วเข้ามาข้างในกับพี่ดีๆนะครับ ไม่งั้น ตายยยย  " เสียงลมปากของมันที่พูดอย่างเลือดเย็นข้างๆหูของช้ัล มันเพิ่มความกลัวเป็นร้อยเท่า  นี้ชั้ลจะต้องตายจริงๆหรอเนี่ยย  ชั้ลเดินเข้าไปในโกดัง พี่เขื่อนกับพวกถูกมัดโยงไว้ ยแกออกจากกัน ชั้ลหันไปเห็นพี่โทโมะ ที่นอนจมกองเลือดอยุ่แทบจะใจละลาย ใบหน้าหล่อๆของพี่โทโมะ บวมเป่ง และช้ำเต็มไปหมด ท๊อฟฟี่ถูกมัดแน่น ยืนร้องไห้มงพีโทโมะที่นอนหมดสติอยู่กับพื้น 
 
    "  แก้ว !!!  ตามมาทำไมวะ มันอันตราย ! " เสียงพี่เขื่อนดังขึ้นมาทันทีที่เห็นชั้ล แต่ชั้ลไม่ได้ตอบอะไร เพราะตอนนี้ชั้ลคงช็อคกับภาพที่เห็น เรือยร่างของพี่โทโมะ เสือถูกฉีกขาดออกไป ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า มันทำให้ชั้ลเห็น ปานแดงรูปหยดน้ำที่แผ่นหลังของพี่โทโมะ ถ้าเป็นอย่างที่แม่ชีบอก วันนี้คงเป็นวันที่ชั้ลต้องเสียพี่โทโมะ ไปตลอดชีวิตสินะ 
 
   " แก้วว !! " เสียงคุ้นหูที่ชั้ลเคยได้ยินมันมานานมากแล้ว แต่ชั้ลยังคงมองพี่โทโมะอยู่ ชั้ลไม่มีกระจิตกระใจไปสนใจอะไรอีกแล้ว 
 
    "  แก้วว !! มาที่นี้ได้ยังไง " เสียงเดิมที่ดูเน้นเสียงและเน้นคำมากขึ้น เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ก่นที่ร่างของชั้ลจะถูกกระชากให้ชั้ลกลับไปหาเจ้าของเสียง 
 
    "  ไอถ่าน ! O_O "
 
    " ชั้ลถามว่ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง !! " มือหนาของไอถ่าน บีบแขนชั้ลแน่นและแรงมาก จนกระดูกแทบแตก 
 
    " ปล่อย  ปล่อย  !!! " ชั้ลพยามดิ้นหนีมันแต่ก็ไม่เป็นพ้น พอชั้ลเห็นหน้าไอถ่านชั้ลก็นึกถึงคำพูดของ เต้ และดินทันที ไอถ่านอายุมากกว่าชั้ลปีนึง เป็นผู้ชายที่รวยและเลวมากถึงมากที่สุด เลวทุกเรื่อง รวมทั้งเรื่องที่หญิงที่มันย่ำยี จนไม่เห็นความเป็นคน และชั้ลก็ไม่แปลกใจที่พี่โทโมะถูกซ้อมปางตายขนาดนี้  
 
    " ไอเหี้ยถามมึงปล่อย แก้วเดี๋ยวนี้นะเว้ย !!! " เสียงพี่เขือนดังขึ้นมา  ไอถ่านยืนหัวเราะลั่น ก่อนที่มันจะพยักหน้าหนึ่งครั้ง และพี่เขื่อนก็ถูกซ้อมอยางหนักอีกรอบนึง มันไม่เคยละเล้นอะไรเลย ถ้ามันต้อการให้ใครตายคนนั้นก็ตาย และความรวยของมันก็ทำให้ทันพ้นผิด
 
    " หยุด !! หยุด !!!   พี่เขื่อนจะตายอยูแล้ว  ฮือออ ฮืออ  หยุด !!! " ชั้ลหันไม่มองสภาพพี่เขื่อนที่โดนสมุนมันสามสี่คนพลัดกันชกพลัดกันเตะไปมาจนพี่เขื่อนสลบไป 
 
    " ทำไม เข้ามาในนี้คิดจะมาช่วยไอโทโมะหรอ " ไอถ่าน มึงรู้ได้ไง ชั้ลได้เพียงแต่คิดในใจ
 
   " รอเก็บศพมันไปได้เลยนะ ทั้งไปโทโมะ ไอท๊อฟฟี่ ไอเขื่อน แล้วพวกของมันอีกสามคน " น้ำเสียงที่ดูเรียบๆของไอถ่านมันแฝงไปด้วยความหน้ากลัว ดวงตาของมันที่ดูดุและโหดร้าย มันทำให้ชั้ลกลัวเป็นอย่างมาก 
 
   " ถ่าน ปล่อยทุกคนไปเถอะนะ ชั้ลขอร้องนะ " ชั้ลยกมือไหว้ขอความเห็นใจจากมันทันที 
 
   " รักมันมากใช้มั้ยแก้วว " มันพูดเน้นทุกคำให้หน้าชั้ล มือมันบีบแขนทั้งสองข้างของชั้ลอย่างแรง ชั้ลเจ็บและกลัวจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ 
 
   " ชั้ลเจ็บนะ !!! " มันเหวี้ยงชั้ลหน้าคว่ำไปกับพื้นก่อนจะ เดินไปหยิบถังน้ำ และราดใส่พี่โทโมะ จนพี่โทโมะ ร้องลั่นและตื่นขึ้นมา  มันคงเป็นน้ำผสมเกลือ นี่มึงป่าเถื่อนมากไปแล้วนะไอเหี้ยถ่าน
 
   " มึงจะทำอะไร มึงก็ทำกับกู อย่าไปลงกับพี่ของกูไอเหี้ย !! " ท๊อฟฟี่โวยวายทั้งน้ำตา  ไอถ่านตบหน้าท๊อฟฟี่อย่างแรง จนเลือดกบปาก 
 
   "  ถ่านน  หยุดสักทีเถอะ !! " ชั้ลลุกขึ้นเดินไปหามันทันที นอนทีไอถ่านมันเอาเท้าของมันเหยียบร่างพี่โทโมะ อยู่ 
 
   " แก้ว " พี่โทโมะ เรียกชื่อชั้ล อย่างเบา เรียวแรงแถบจะไม่มีอยู่แล้ว
 
   " 55555  สะใจวะ !! "    ชั้ลพยามพลักร่างสูงใหญ่ของมันให้ออกไปจากร่างของพี่โทโมะ แต่มันกลับหัวเราะชอบใจ
   " ไอถ่าน !!! หยุดสักทีเถอะ !! " 
 
   " นี่มึงเรียกกูว่าไอถ่านหรอ " ได้ผลค่ะ มันเดินออกมาจากพี่โทโมะ แต่กลับมากระชากแขนชั้ล ทำไมวะ มันหยาบคายมากหรอไง กะอีแค่คำว่า ไอ ถ่านน !!
 
   " มึงเกลียดกูมากใช่มั้ยแก้ว " มือหนาๆของไอถ่านเริ่มบีบแขนชั้ลอย่างแรง
 
   " เกลียดสิ ยิ่งแกทำพี่โทโมะมากเท่าไหร้ ชั้ลยิ่งเกลียดแกมากเท่านั้น " 
   " งั้นหรอ " ไอถ่านจ้องหน้าชั้ลอย่างอาฆาตก่อนจะหยิบปืนออกมาและยิงไปที่ร่างของพี่โทโมะ 1 นัด  ชั้ลแทบจะขาดใขตายกับสิ่งที่เห็น เลือดในร่างพี่โทโมะไหลออกมาเร่อยๆ ตอนนี้พี่โทโมะหลับไปไม่ได้สติแล้ว 
   "  ถ่าน หยุดเถอะนะ อย่าทำร้ายใครอีกเลยนะ ให้ชั้ลทำอะไรก็ได้ ชั้ลยอม  แต่อย่าทำร้ายใครอีกเลยนะ  " เรียวแรงชั้ลแทบไม่มีกับภาพพี่โทโมะที่ชั้ลเห็น นอนนี่เขายิ่งหายในช้าลงเรื่อยๆ ท๊อฟฟี่ ร้องไห้ไม่หยุดกับสิ่งที่เห็น 
   " แน่ใจแล้วใช่มั้ยที่พูดแบบนี้ ถ้าเธอกล้าทำตามสัญญา ชั้ลเองก็สัญญาว่าจะปล่อยมันไป  "
   " ชั้ลสัญญานะถ่าน แต่นายต้องปล่อยทุกคนไปก่อนะ ชั้ลขอร้องหละ " น้ำตาชั้ลไหลออกมาไม่หยุด ชั้ลกลัวเหลือเกิน กลัวพี่โทโมะจะเป็นอะไรไป 
 
   " ได้  ชั้ลจะปล่อยทุกคนไป แต่ไอโทโมะ ชั้ลขอแล้วกันนะ ! " ปัง !!!
 
    ตุบตับตุบตับตุบตับ  กระสุนปืนฝังเข้าร่างพี่โทโมะอีก1 นัด ตอนนี้หน้าทองของพี่โทโมะไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ  เขาตายแล้วหรอ 
 
   " พี่โทโมะ  ฮือออ ฮือออ ฮือออ   ฟื้นสิ  ตืนขึ้นมา  ฮืออ ฮืออ ฮือออ  วันนี้พี่จะแต่งงานแล้วนะ  พี่จะแต่งงานกับฟางผู้หญิงที่พี่รักไง  พี่ตืนขึ้นมาสิ  พี่ได้ยินที่น้องพูดรึปล่าวว  พี่ได้ยินแก้วรึปล่าวว  พี่โทโมะ  ฮืออ ฮือออ ฮือออ "
 
   " ปล่อยมันทุกคน ! " เสียงไอสารเลวถ่านดังขึ้น ไม่นานลูกน้องก็ตัดเชอกให้กันท๊อฟฟี่ และพวกพี่เขื่อน  
 
    " ไอแก้วว  "  ดินที่เพิ่งมาถึงรีบวิ่งเข้ามาหาชั้ล ก่อนจะสั่งให้เพื่อนมันโทรหารถโรงพยาบาล
 
    " ไอโทโมะ ตายแล้วนะแก้ว " พี่เขื่อนจับชีพจรโทโมะ ก่อนจะหันมาบอกกับชั้ล 
 
    " ไม่จริง  ยังไม่ตาย  ไม่จริง  ! ไม่จริง !!!  ไม่จริง !!!!!!!!!  " 
 
     " แก้วว !! แก้ววว !! แก้ววว !! " ดิน / พี่เขื่อน 
 
 
 
 
                               .....................................................
 
 
       ฝากคอมเม้นเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ  ^^