รักนี้มีแค่เธอ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โรงพายาบาล
 
 
"อือออ"แก้วงัวเงียตื่นขึ้นมาก้พบว่าโทโมะไม่ได้อยู่เเล้ว เจอก็แต่นางพายาบาล
 
 
 
"พี่ค่ะ คนที่มาเฝ้าหายไปไหนเเล้วละค่ะ"แก้วถามถึงโทโมะ
 
 
 
"อ๋อ น้อวผู้ชายคนนั้นหรอค่ะ เห็นแต่งตัวเหมือนจะไปโรงเรียนนะค่ะ"พี่พายาบาลคนนั้นพูด
 
 
 
"อ๋อ ขอคุณค่ะ"แก้วพูด
 
 
 
จริงสิ นี่วันจันทร์หนิ << แก้วคิดในใจ
 
 
 
"งั้นพี่ขอเช็ดตัวเลยนะค่ะ จะได้กินข้าวเช้าเเล้วก็กินยากัน"พี่พายาบาลคนนั้นพูดเเล้วเข้ามาเช็ดตัวให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตกเย็น
 
 
 
 
"แก้ว วันนี้โมะซื้อเค้กร้านที่แก้วชอบกินมาให้ด้วยน้ะ"โทโมะที่เดินเข้ามาก็ชูเค้กที่ซื้อมาขึ้น
 
 
 
"อืม เอาวางไว้ตรงนั้นล่ะ"แก้วพูดเเต่ตายังอยู่ที่โทรทัศน์
 
 
 
"แก้ว ทำไมถึงไม่หันมาพูดกับโมะดีๆ"โทโมะพูดเเล้วเดินเข้ามาใหกล้
 
 
 
 
"โทโมะ ทำไมเดินเร็วจังเลยละค่ะ ไม่รอพิมเลย"พิมพูดเเล้วเดินมาเกาะเเขนโทโมะเเก้วที่ทำท่าทางไม่สนใจก็หันมา
 
 
 
"หวัดดีแก้ว เป็นยังไงบ้างล่ะ"พิมถาม
 
 
 
"ก็ยังไม่ตาย สบายดี"แก้วตอบ
 
 
 
"แก้วทำไใพูดเเบบนี้ละ ไม่น่ารักเลยนะ"โทโมะตำหนิ
 
 
 
"มันเรื่องของแก้ว โมะเองกลับไปเถอะ"แก้วพูด
 
 
 
"แก้วไล่โมะทำไม โมะพึ่งจะมาเองนะ"โทโมะพูด
 
 
 
"ถ้าเค้าไม่อยากให้เราอยู่ เรากลับกันเถอะค่ะโทโมะ"พิมพูด
 
 
 
"คืนนี้ชั้นต้องอยู่เฝ้าเเก้ว ถ้าพิมอยากกลับพิมก็กลับก่อนเลยเดี๋ยวชั้นไปส่ง"โทโมะพูด
 
 
 
"นายไม่ต้องเฝ้าแก้วหรอก กลับไปกับแฟนนายเถอะ อยู่โรงพายาบาลเเบบนี้คงจะเบื่อแย่เลยเนาะ กลับไปเถอะ"แก้วพูดเเล้วเบือนหน้าหนี
 
 
ทำไมต้องเรียกว่านนายด้วย << โทโมะคิดในใจ
 
 
 
"งั้นเราไปกันเถอะนะค่ะโทโมะ"พิมพูดเเล้วลากโทโมะออกมานอกห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พิมจะกลับใช่ไหม"เมื่ออกมาโทโมะก็ถามขึ้น
 
 
 
"ค่ะ"พิมตอบ
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งข้างล่าง"โทโมะพูด
 
 
 
"แต่โทโมะค่ะ เราเป็นแฟนกันนะ โทโมะควรจะไปส่งพิมที่บ้านสิค่ะ"พิมพูดเเล้วควงเเขนโทโมะ
 
 
 
"แก้วไม่สายชั้นจะรีบกลับมาดูแก้ว"โทโมะพูด
 
 
 
"อะไรกันค่ะ เราแฟนกันนะค่ะ"พิมพูด
 
 
 
"พิมเองรู้ไม่ใช่หรอว่าเพราะพิมเป็นมะเร็ง"โทโมะเตือน
 
 
 
"ค่ะ งั้นเดี๋ยวพิมกลับเองก็ได้ค่ะ"พิมพูดเเล้วยอมกลับเเท็กซี่คนเดียวโทโมะจึงเดินขึ้นมาหาแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำไมถึงไม่กลับบ้านไป"แก้วถามเมื่อโทโมะมานั่งข้างเตียง
 
 
 
"ก็โมะบอกเเล้วไงว่าโมะจะเฝ้าแก้ว อีกอย่างเเม่แก้วฝากให้โใะดูแก้วนะ เพราะว่าท่านมีงาน  2 อาทิตย์"โทโมะหาข้ออ้าง
 
 
 
"จ้างนางพายาบาลมาดูแลแก้วก็ได้"แก้วพูดแบบไม่สบตา
 
 
 
"ไม่ละ ไม่มีใครดูแลแก้วได้ดีเท่าโมะ"โทโมะพูด
 
 
 
"นายไม่ควรทำแบบนี้ นายควรจะดูเเลแฟนนาย ใส่ใจแฟนนาย ไม่ใช่เพื่อนออย่างแก้ว"แก้วพูด
 
 
 
"ทำไม ต้องเรียกโมะว่านาย โมะบอกเเก้วเเล้วนะว่าให้เรียกเหมือนเดิม'โทโมะพูด
 
 
 
"เรื่องของชั้น"แก้วพูด
 
 
 
"มันจะเรื่องของแก้วได้ไง"โทโมะพูด
 
 
 
"นี่ กลับไปหาแฟนนายเถอะ"แก้วไล่
 
 
 
"ไม่ไป ทำไมถึงชอบไล่ให้ไปหาคนอื่นจังนะแก้ว"โทโมะโววาย
 
 
 
"คนอื่นที่นายว่า นั่นแฟนนาย"แก้วพูด
 
 
 
"แก้วไม่เข้าใจ ที่โมะคบเพราะพิมเค้าขอร้อง"โทโมะพูด
 
 
 
"ถึงยังไง เค้าก็แฟนนาย นายกลับไปหาเค้าซะ แก้วอยู่ได้"แก้วพูด
 
 
 
"ไม่ โมะจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เเละจะไม่มีวันไป อยากไล่โมะก็ไล่ไปเถอะ"โทโมะพูดแล้วออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก
 
 
 
โทโมะ นายจะทำแบบนี้ทำไม นายกำลังทำให้ชั้นสับสนรู้ไหม << แก้วพูดแก้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
ทำไมถึงไม่เคยเข้าใจอะไรบ้างเลย << โทโมะคิดในใจ
 
 
 
 
 
 
_______________________________________________________________
 
 
มาอัพเเล้วน้าาาา เม้นกันเยอะๆน้าาาาา