รักเราไม่มีเฮี้ยน

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 01.33 น.

  45 ตอน
  566 วิจารณ์
  97.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) รูปคู่ของเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วร่าเริงใหญ่เลยนะฟาง”โฟร์ทักเมื่อเห็นฟางกระตือรือร้นในการเก็บของ
ตัวเอง
 
 
 
“แหม ก็เบื่อจะแย่แล้วนิคะ นั่งๆนอนๆแบบนี้อ่ะ เร็วค่ะไปทำบุญกันเถอะ”ฟางพูดยิ้มๆก่อนจะชวนทุก
คนไปทำบุญที่ชั้นที่เป็นห้องพระของโรงพยาบาล
 
 
 
“แหมๆ รีบแบบนี้นักไอ้หน้าหวานไว้ล่ะสิฟางน่ะ”ธามไทบ่น
 
 
 
 
“ใช่ นัดไว้”ฟางพูดตามตรง
 
 
 
“โหย ฟางอ่ะถนอมน้ำใจธามหน่อยสิ ธามเสียใจนะๆ”ธามไทงอแงรีบเข้าไปอ้อนฟางทันที
 
 
 
 
“พูดมากน่าธาม ไปๆ ไปทำบุญกันเถอะ นานทีจะได้ทำบุญด้วยกันนะ”โฟร์พูดแล้วหันหน้าไปแอบ
ยิ้มที่อย่างน้อยวันนี้ธามไทก็ยอมตื่นเช้าอย่างที่ไม่เคยทำมาทำบุญ
 
 
 
 
 
 
 
“คุณเชื่อน นั่นมันของทำบุญนะคะเอามากินแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวเถอะ กินก่อนพระจะตกนรกคอยด้วย
สิ”เฟย์บ่นเขื่อนที่เอานมกล่องเล็กที่จะเตรียมใส่บาตรมาดูด
 
 
 
 
“นรกหรอ นี่ๆงั้นก่อนไปชั้นพาเธอไปเที่ยวสวรรค์ด้วยกันมั้ย เอาให้ถึงสวรรค์ชั้น7เลย รับรอง เฉิ่มๆ
อย่างเธอต้องติดใจ โอ๊ยๆ”เขื่อนแซวเฟย์จึงโดนกับเฟย์ที่หันมาหยิกหน้าท้องชายหนุ่มจนตัวงอ
 
 
 
 
“ยังจะมาพูดเล่นอีก เฟย์พูดจริงๆนะ เอาของทำบุญมากินเนี่ย”เฟย์ว่า
 
 
 
“รู้แล้วน่าป้า ชั้นไม่ได้โง่นะ นี่ ของทำบุญน่ะอยู่นี่ นี่ชั้นซื้อแยกไว้เอามากิน”เขื่อนชูถุงที่ตัวเอง
เตรียมใส่บาตรแล้วว่าเฟย์
 
 
 
“อ้าว ก็เฟย์เห็นมันเป็นนมกล่องยี่ห้อเดียวกันนิคะ ใครจะไปรู้”ฟางพูด
 
 
 
 
“เธอนี่มัน เฉิ่มละตาส่อนจริงๆ มีตั้ง4ตาละจะมองไม่เห็นอีก เอาไปอีก2ดีมั้ยๆ”เขื่อนพูดแล้วเอา
ปากกาจะเขียนหน้าเฟย์ เฟย์รีบหลบหน้าหนี
 
 
 
 
 
“ตายล่ะๆ เขื่อน เฟย์ ดูสิ ซนกันเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวพระมาแล้วลูก”คุณแม่เดินมาพร้อมแก้วและโท
โมะก็พูด
 
 
 
 
“ฟางมายืนข้างชั้นนี่ป่ะ”โทโมะพูดขึ้นแล้วชวนฟางมายืนข้างๆเขา
 
 
 
 
“แหมๆ ออกตัวแรงไปรึเปล่าเนี่ยตาโทโมะ”คุณแม่พูดแซวโทโมะทันที แก้วมองฟางที่ถูกโทโมะให้
ความสำคัญก็หน้าตึงไม่พอใจไปทันที
 
 
 
 
“คนนี้คงจะเล่นๆเหมือนกับสาวๆทุกคนรึเปล่าคะโทโมะ”แก้วพูดลอยๆ
 
 
 
“คนอื่นน่ะเล่นๆ แต่คนนี้น่ะชั้นว่าชั้นจริงๆจังนะ ฟางออกจะน่ารัก จริงใจ หวงเนื้อหวงตัวดี ชั้น
ชอบ”โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วมองแก้วที่มองด้วยสายตาไม่พอใก่อนะหันไปหาฟางอย่าง
ไม่แยแสแก้วเลย
 
 
 
 
“เอ่อ พระมาแล้วๆ ทำบุญกันเถอะทุกคน”เขื่อนพูดก่อนจะชวนทุกคนทุกบุญใส่บาตรพระ
 
 
 
 
“หวังว่าพี่ป๊อปคงจะกลับมาอยู่กับเธอนะฟาง”โทโมะพูดเมื่อพนมมือรับพรข้างๆฟาง แล้วเดินมากรวด
น้ำตรงต้นไม้ใหญ่นอกโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
“เค้าอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่เค้าคงจะได้รับผลบุญที่เราทำบุญไปให้ล่ะ”ฟางพูดแล้วมองไปที่ท้องฟ้า
 
 
 
 
 
“มองทำไมบนท้องฟ้า ชั้นอยู่นี่”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันขวับไปมองรอบๆแล้วเห็นป๊อปปี้ยืนยิ้มอยู่ใต้
ต้นไม้ที่เธอกับโทโมะกรวดน้ำไปเมื่อกี้ ฟางดีใจรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
“แกไปไหนมาของแกป๊อป รู้มั้ยชั้นเป็นห่วงนะ”ฟางพูดอย่างดีใจเมื่อได้เห็นป๊อปปี้
 
 
 
“ชั้นน่ะหรอ ชั้นรู้สึกเหมือนว่าตอนที่ช่วยเธอกับโทโมะชั้นเรี่ยวแรงไม่ค่อยมีเลยล่องลอยไปเรื่อยๆ
จนเจอพระธุดงค์รูปหนึ่ง ท่านบอกว่าให้ชั้นไปนั่งสมาธิ ทำจิตใจให้นิ่งเพราะช่วงที่ผ่านมา จิตของชั้น
มันมีแต่ความโกรธ โมโหจนทำอะไรขาดสติไปน่ะ”ป๊อปปี้เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฟางฟัง
 
 
 
 
 
“นี่พี่ป๊อปอยู่แถวหรอฟาง”โทโมะมองไปรอบๆแล้วถามฟาง
 
 
 
 
“ฟาง ไหงไอ้น้องชายชั้นมันรู้ล่ะว่าชั้นอยู่กับเธอ”ป๊อปปี้ชี้ไปที่โทโมะแล้วถามด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
 
“เอ่อ วันที่แกช่วยโทโมะกับชั้น โทโมะบอกโทโมะเห็นนายนะ”ฟางพูด ป๊อปปี้อึ้งรีบเดินไปด้านหน้า
โทโมะและโบกมือไปมาๆตรงหน้า
 
 
 
 
“ไหนว่าเห็นนี่ไม่ยักจะเห็นอะไรเลย”ป๊อปปี้พูดกวนๆใส่โทโมะ
 
 
 
 
“ไม่เห็นแต่ได้ยินโว้ย”โทโมะพูดฟางและป๊อปปี้ตกใจมองหน้ากันทันที
 
 
 
 
“เดี๋ยวๆ ทำไมนายได้ยินล่ะโทโมะ แล้วไม่เห็นหน้าป๊อปปี้หรอ”ฟางถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะโทโมะ
ไม่เห็นป๊อปปี้นินา
 
 
 
 
“ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้ว่าเธอคุยกับผู้ชายคนนึง พอฟังดีๆนี่มันเสียงพี่ป๊อปนิ”โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
“เออ ดี ชั้นจะได้ด่าแกถนัดๆเวลาแกไม่ดูแลแม่”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มๆ
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ป๊อป ผมขอโทษ”โทโมะพูดหลังจากเงียบออยู่สักพัก ป๊อปปี้มองโทโมะนิ่งลงไปทันที
 
 
 
 
 
“แกรักกับแก้วมานานแล้วรึยัง”ป๊อปปี้ถามโทโมะนิ่งๆ โทโมะได้ยินเสียงพี่ชายถามก็เงียบลงไปสัก
พัก
 
 
 
 
 
“ตั้งแต่ไฮลสคูลแล้ว เรา2คนคบกันแล้ว เอ่อ มีอะไรกนตอนงานพรอมที่โรงเรียน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมแกไม่บอกชั้นวะ ถ้าแก้วเป็นของแก ชั้นจะได้ไม่รักแก้ว”ป๊อปปี้พูดใส่หน้าโทโมะเสียงดัง
 
 
 
 
 
“เพราะแก้วเค้าขอ เอ่อ เรายังไม่พร้อม เลยต้องเก็บทุกอย่างเป็นความลับจนวันนั้น วันที่พี่กับแก้วมี
อะไรกันแล้วผมไปเจอ ผมเลยเลือกที่จะยุติทุกอย่างกับแก้ว”โทโมะพูด
 
 
 
 
“แต่แกก็ยังจะมามีอะไรกับแก้วตอนที่แก้วคบกับชั้นเนี่ยนะ”ป๊อปปี้เงยหน้ามองโทโมะแล้วว่า
 
 
 
 
“วันนั้น คืนที่พี่เสียวันแรก ยัยนั่นเสียใจ เมามาก โทษว่าทุกอย่างเป็นเพราะยัยนั่น ผมเข้าไปปลอบ
เราเลยมีอะไรกัน และก็มีมาเรื่อยๆจนตอนนี้”โทโมะพูดจบป๊อปปี้ก็ชกหน้าโทโมะ ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่า
ป๊อปปี้กำลังโกรธและชกเขาไป แต่โทโมะก็ลุกขึ้นแล้วเช็ดเลือด
 
 
 
 
“ป๊อป พอได้แล้ว อย่าทำอะไรโทโมะเลยนะ อย่าน้อยเค้าก็คือน้องของนาย อย่าทำให้อารมณ์โกรธ
มาครอบงำจิตใจนายจนเป็นด้านมืดแบบวันก่อนสิป๊อป”ฟางพยายามเตือนสติป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ชั้นเสียใจนะกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ถ้านายบอกชั้นตั้งแต่แรก เรื่องทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้”ป๊อปปี้พูด
ออกมา
 
 
 
 
 
“ผมขอโทษพี่ป๊อป ผมเองที่มันปากหนักไม่บอกพี่ แล้วยังไม่รู้จักหยุดกับเรื่องเลวๆที่เกิดขึ้น”โทโมะ
พูด
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะ ยังไงซะชั้นก็ตายไปแล้ว ต่อจากนี้ชั้นฝากนายดูแลแก้วด้วยนะโทโมะ”ป๊อปปี้พูด โทโมะ
นิ่งฟังคำสั่งของพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
“บางทีผมอาจจะไม่ใช่คนดีซักเท่าไหร่นะพี่ พี่อย่ามาคาดหวังอะไรกับผมเลย”โทโมะพูดนิ่งๆแล้ว
เดินไป ฟางและป๊อปปี้มองหน้ากันก่อนจะไปหาโฟร์และธามไทที่มารับฟางกลับคอนโด
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงแล้วเราน่าจะไปพักกับพี่ที่บ้านซะก่อนนะฟาง”โฟร์พูดเมื่อวางกระเป๋าลงที่ห้อง
 
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะพี่โฟร์ ฟางกลับมาฟางจะได้ทำความสะอาดห้องเลย ไม่อยู่หลายวันแบบนี้ฝุ่นเขลอะ
แน่ๆ”ฟางพูด
 
 
 
 
“โนจ้าๆ ธามน่ะ แวะมาทำความสะอาดห้องกับพี่โฟร์แล้วนะ ฟางจะได้พักผ่อนเต็มอิ่มไงล่ะจ้ะ”ธาม
ไทพูดยิ้มๆแล้วเดินมาโอบไหล่ฟางอย่างรวดเร็ว โฟร์มองแล้วแอบถอนหายใจเบาๆ
 
 
 
 
 
“ไอ้ขี้หลีเอ้ย มันน่ามั้ยล่ะๆ”ป๊อปปี้มองธามไทก็ง้างมือจะตบหัวธามไท
 
 
 
 
“กลับมานี่เอาใหญ่เลยนะๆ”ฟางพูดพึมพำเบาๆแล้วมองไปที่ป๊อปปี้
 
 
 
“ห้ะ อะไรนะฟาง เมื่อกี้ฟางพูดว่าไงนะ”ธามไทหันไปมองฟางแล้วถาม
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกจ้า เดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บดีกว่า”ฟางพูดยิ้มๆแล้วเอากระเป๋าไปเก็บในห้องตัวเอง
แล้วพบว่าป๊อปปี้มานั่งที่เตียงตัวเองอยู่ก่อนแล้ว
 
 
 
 
“สบายจังได้กลับมานอนเตียงนุ่มๆแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงของฟาง ฟาง
มองแล้วขำ
 
 
 
 
“นี่ กะจะกลิ้งให้ทั่วทุกพื้นที่เตียงชั้นเลยใช่ม้ะ”ฟางพูดแล้วเท้าสะเอวมองป๊อปปี้
 
 
 
 
“ก็จะได้เอากลิ่นชั้นติดไปไง หอมจะตายกลิ่นหนุ่มฮ็อตน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ฟางส่ายหน้าแล้วเบือน
หน้าหนี
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลฟาง ชั้นมาเยี่ยมจ้า”เขื่อนเข้ามาในห้องของฟางแล้วทัก
 
 
 
 
“ไอ้นี่ขี้หลีเบอร์2มาทำไมเนี่ยๆ”ป๊อปปี้เดินตามฟางออกมาเจอเขื่อนก็รีบพูด
 
 
 
 
 
“ความรู้สึกแบบนี้นี่คงจะอยู่แถวนี้ล่ะสิพี่ป๊อป ไม่พูดแต่ต้องอยู่ที่นี่ชัวร์”โทโมะพูดแล้วมองไปรอบๆ
แม้โทโมะจะมองไม่เห็นป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองชัดแน่นอน
 
 
 
 
 
“เออดิ แล้วนี่มาทำไมกันเยอะแยะวะเนี่ย ดีนะที่พี่โฟร์กับไอ้หลีเบอร์1กลับไปแล้วน่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
 
 
 
“แหม นายนี่ก็ว่าจังล่ะป๊อปอย่างกับนายไม่หลีสาวๆล่ะ”ฟางแขวะก่อนจะเอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขื่อนและ
โทโมะ
 
 
 
 
 
“แล้วนี่แก้วไม่มาด้วยหรอโทโมะ”ฟางถามทำให้ป๊อปปี้ชะงักเดินออกไปนอกห้องที่ระเบียงทันที
 
 
 
 
“นี่ ถามชั้นแบบนี้แล้วผีพี่ช้นไม่น้อยใจงอนตุ๊บป่องไปแล้วรึไง”โทโมะถามเพราะรู้นิสัยพี่ชายตัวเองดี
 
 
 
 
 
“งอนไปแล้วล่ะ เอ่อ เดี๋ยวมานะ”ฟางพูดจบก็เดินตามป๊อปปี้มาที่ระเบียงพบว่าป๊อปปี้ยืนเหม่อที่
ระเบียงอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษทีแก ที่ชั้นพูดไปแบบนี้อ่ะ กลับเข้าไปในห้องเถอะ”ฟางพูดแล้วเดินมาแตะที่แขนป๊อปปี้
 
 
 
 
“อือ ตอนแรกก็กะจะมาสูบบุหรี่นะ แต่เผอิญว่าเป็นผีแล้วเลยไม่มีอ่ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆแล้วเดินเข้ามาใน
ห้องกับฟาง
 
 
 
 
 
แชะ
 
 
 
 
เขื่อนหยิบโพลารอยด์ออกมาถ่ายรูปฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“คืองี้พวกชั้นเคยดูชัตเตอร์ไงที่โพราลอยด์มันถ่ายติดวิญญาณพวกเราเลยอยากลองพิสูจน์”โทโมะ
อธิบายให้ฟางฟัง
 
 
 
 
 
“อ๋อเลยมาหาชั้นเพราะแบบนี้ใช่ม้ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“นี่ไง ติดจริงๆด้วยโถ่ ไอ้ป๊อป”เขื่อนพูดเมื่อสลดภาพจากกล้องโพรารอยด์แล้วเอาให้ทุกคนดูรวมถึง
ป๊อปปี้ที่มีรูปป๊อปปี้เดินตามหลังฟางเข้ามามีออร่าสีขาวล้อมรอบ
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้ไม่ชัด เขื่อนขอลองหน่อยนะ”ฟางพูดยิ้มๆแล้วยืมกล้องโพราลอยด์เชื่อนมายกถ่ายรูปตัวเอง
โดยมีป๊อปปี้วิ่งไปใกล้ฟางแล้วถ่ายด้วยกัน แชะ ฟางกดชัตเตอร์แล้วสักพักภาพของฟางที่มีป๊อปปี้
ถ่ายรูปหน้าชิดกันก็ออกมา
 
 
 
 
 
 
“ว้าว อเมซิ่งสุดๆ”เขื่อนทึ่ง
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอเก็บรูปนี้ไว้ละกัน”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะทำเนียนเก็บรูปเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเองไป โท
โมะแอบมองการกระทำของฟางก็แอบยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้กลับมาแล้ว กรี้ดๆ และโทโมะกับป๊อปปี้เคลียร์กันแล้ว สนุกแน่ล่ะเพราะโทโมะได้ยิน
เสียงป๊อปปี้แล้ว หึๆ รับรองกลับมาคราวนี้สนุกแน่ๆ เพราะจะได้เห็นแก้วปรี้ดแตก
 
 
ถ้าเม้นกับโหวตตอนนี้กับอีกเรื่องของเราเยอะ เดี๋ยวเราอัพอีกตอนให้เลยอ่ะ 55555
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา