เราจะข้ามเวลามาพบกัน ภาค 2

10.0

เขียนโดย Pang_JB

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.12 น.

  29 chapter
  36 วิจารณ์
  37.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2557 20.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) ไม่แน่นใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 past เบลล่า 
                        นี่ก็นานแล้วนะเจมส์ก็ยังไม่เลิกจูบฉันสักที่ตอนนี้ฉันคงหน้าแดงไหมดแล้วมั่ง  สักพักเจมส์ก็เลิกจูบฉันฉันเขิลมากยิ่งเขาจ้องหน้าฉันอีกให้ตายเถอะตายมุดดินหนี้มาก
"เขิลเราหรอ "
" เปล่านิ "
" ก็เห็นๆกันอยู่นะ 5555"
" ขำไร "
" เปล่า "
"ก็เห็นอยู่ว่าขำอะ "
" 5555555"
" เชอะ ไม่คุยด้วยแล้ว " ฉันพูดพร้อมกับเดินไปที่ระเบียง
                     
 
  ผมเดินตามเธอออกไปข้าง  เบลงอนเราหรอ  ป่าวนิ  อะไปกินข้าวกันดีกว่านะ ไม่ ไม่กินก็ไม่เป็นไรเราไปกินคนเดียวก็ได้  เจมส์  เสียงที่หวานชวนฝันเรียกให้ผมหยุด  ตกลงจะกินไหม  กินสิกิน งันก็ไป 
                       จากนั้นเราสองคนก็กินข้าวกันอย่างอร่อยแบบที่มันไม่เคยอร่อยอย่างนี้มาก่อน    เบลเราไปอาบน้ำก่อนนะ  จ้า  หลังจากที่เจมส์อาบเสร็จฉันก็อาบต่อ  พอฉันออกมาก็เห็นเขานั้งดู TV อยู่ ฉันเลยเข้าไปนั่งข้างๆ เราสองคนดูTV กันได้สักพักอยู่เจมส์ก็ล่มตัวลงมานอนบนตักฉันสะงั้นแหละ  
" ขอนอนตักหน่อยน้าครับ "
" ได้สิ "ฉันตอบพร้อมยิ้มให้กับคนที่นอนอยู่บนตักฉัน
   
 
 
   past เจมส์ 
                      คงสงสัยกันละสิว่าทำไมผมไม่บอก 'รัก' เธอสักกะที่ก็เพราะว่าผมกลัว  กลัวว่าตัวเองจะต้องเสียใจเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา  ผมโดนทิ้งมาก็ตั้งหลายครั้งจนบางครั้งผมก็รู้สึกกลัวคมรักเหมือนกันนะ  แล้วก่อนที่ผมได้เจอเบลล่าไม่กี่วันผมก็พึ่งโดนเธอทิ้งมาเธอมีชื่อ ว่า เนย  ผมรักกับเธอมานานมากแต่พอเวลานานไปเธอก็เริ่มเปลี่ยนใจไปจากผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมผิดอะไรผมต้องการจะแน่นใจว่าเบลล่าจะอยู่กับผมตลอดไปไม่ทิ้งผมไปอีกถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงจะอยู่ไม่ได้แน่นนอน  และแล้วเสียมือถือผมก็ดังขึ้น  ผมเอื้อมมือไปหยิกแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเบอร์ที่ขึ้นมันมีชื่อกำกับมาด้วย  ฮัลโล  
" เจมส์ว่างไหม"
" มีไรเปล่า "
" มีออกมาหาเราหน่อยนะ ทีเดิมนะ "
     
 
 past เบลล่า 
                     พอเจมส์คุยเสร็จเจมส์ก็ออกไปเลยไม่บอกไม่สนใจอะไรฉันทั้งนั้น  ดูแล้วเจมส์คงจะรีบร้อนมากเพราะเจมส์ไม่เคยเป็นอย่างนี้ทุกๆ ครั้งที่เขามีธุระเขาจะพาฉันไปด้วยเสมอ  แต่ณ. ตอนนี้ เวลานี้เขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเขาคงลืมไปแล้วละมั้งว่ามีฉันนั่งอยู่ตรงนี้   ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาต้องการให้ฉันอยู่ด้วยจริงๆหรือแค่เอาฉันไว้แก้เหงาก็เท่านั้น  อยู่น้ำตาฉันก็ไหลออกมาไม่หยุด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไรของมันทั้งที่เขาแค่ไปแล้วไม่บอกฉัน   แต่มันทำให้ฉันเศร้าได้และเหงาแบบสุดๆเวลาไม่มี 'เขา ' อยู่ข้างกาย 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา