สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

9.7

เขียนโดย TKda

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.30 น.

  35 ตอน
  1013 วิจารณ์
  53.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 13.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) ใครในห้อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมถึงไม่เเต่งหน้า"แจมเดินมาก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

"ก็ชั้นไม่มีเครื่องสำอางนิ เธอก็เเต่ให้ชั้นเลยได้มั้ยละ เอาเข้มๆเลยนะ เป็นงิ้วเลยยิ่งดี"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เป็นบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ย"แจมว่า

 

 

 

 

 

"เอถะน่าขอร้องละ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"อะๆ มาๆ"แจมพูดก่อนจะเเต่งหน้าให้ฟางตามแบบที่ขอ

 

 

 

 

 

เเล้วพวกพี่กวินก็มาที่ร้านเหมือนเคย แต่วันนี้ชั้นไม่กลัวเเล้วล่ะหลังจาดที่ส่องกระจกดูหน้าตัวเอง บอกตรงๆนะ ชั้นยังตกใจเลย -_- เเจมนี่เเต่งน่ากลัวใช้ได้แทบจะหัวใจวายตายคาหน้ากระจก ชั้นยังคงยืนต้อนรับอยู่ที่เดิม เเล้วทุกอย่างก็ดูจะเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกงาน

 

 

 

 

 

"วันนี้เธอจะนั่งมอไซค์กลับเหมือนเมื่อวานเี่ยนะ"แจมถาม

 

 

 

 

 

"ก็คงงั้นแหละ"แก้วตอบยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"เฮ้อ ระวังๆหน่อยละกัน"แจมพูดก่อนจะเดินแยกออกไป

 

 

 

 

 

ชั้นที่ออกมาจากร้านก็นังวินมอไซค์กลับมาที่คอมโด เเต่พอมาถึงหน้าห้องชั้นกลับหากุญเเจห้องไม่เจอ

 

 

 

 

 

"หายไปไหนเนี่ยT^T"แก้วพูดเเล้วค้นกระเป๋าจนทั่ว ฮืออ ถ้าลืมก็แย่น่ะสิ เเล้วชั้นจพนอนที่ไหนค่ะ ตอบ??

 

 

 

 

 

แอ๊ดด..

 

 

 

 

 

เสียงเปิดประตูของห้องข้างๆทำให้ชั้นห้องหันไปมอง เธอเป็นผู้หญิงสวยน่ารัก เเต่ดูเหมือนเธอจะเดินไปทิ้งขยะ

 

 

 

 

 

"อ่ะ เอ่อ"แก้วถึงกับพูดไม่ออก ผ้านไปแป๊อปนึงผู้หญิงข้างๆห้องก็เดินกลับมา

 

 

 

 

 

"ขอโทษนะค่ะมีเรื่องอยากจะขอร้องสักหน่อย"แก้วพูด เเต่ทำไมดูหน้าเธอไม่ค่อยจะไว้ใจชั้นเท่าไหร่ T^T

 

 

 

 

 

"มีอะไรหรอ"ผู้หญิงข้างห้องพูด

 

 

 

 

 

"คือว่าชั้นลืมกุญแจห้อง ขเ้าห้องไม่ได้ค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เธอเป็นแฟนของไอ้คนที่อยู่ห้องนี้หรอ"ผู้หญิงคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"เอ๊ะ ใครหรอค่ะ ไม่ใช่หรอกค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"อ้าวเธอไม่รู้จักโทโมะหรอกหรอ เคขาเป็นเจ้าของห้องนี้ไม่ใช่หรอ"ผู้หญิงคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"อ๋อ พี่โทโมะ รู้จักค่ะเเต่ไม่ใช่แฟน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"อ้าว งั้นก็หมายความว่าหมอนั่นให้เธอเช่าที่นี่หรอ"ผู้หญิงคนนั้นถามต่อ

 

 

 

 

 

"ใช่ค่ะ"แก้วตอบ

 

 

 

 

 

"อ๋อเข้าใจละ หมอนั่นร้ายไม่เบาเลยนะเนี่ย"เขาบ่นเบาๆ"ระวังตัวก็ดีนะ"เขาพูอีก

 

 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ ว่าเเต่เธอชื่ออะไรค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"อ๋อชั้นชื่อเฟย์น่ะ อยู่โรงเรียนเดียวกับโทโมะเเล้วก็รุ่นเดียวกันด้วย"เฟย์ตอบเเล้วยิ้ม เอ๊ะเธอมีลักยิ้มด้วยนิ น่ารักจัง

 

 

 

 

 

"งั้นก็เป็นรุ่นพี่ชั้นสิค่ะ ยินดีที่ไดด้รู้จักนะค่ะ ชั้นชื่อแก้วค่ะ"แก้วตอบเเล้วยิ้มหวาน

 

 

 

 

 

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ขอโทษทีนะ มัวเเต่ถามมาก เธอบอกเข้าห้องไม่ได้ไม่ใช่หรอ มาสิไปที่ระเบียงน่าจะพอปีนได้"เฟย์พูดเเล้วเดินเข้าห้องโดยที่มีแก้วตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

"ปีนได้มั้ย"เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

"ไม่ไกลมากเท่าไหร่น่าจะได้ค่ะ"แก้วพูดเเล้วกำลังปีน

 

 

 

 

 

"ระวังตัวด้วยนะ"เฟย์พูด แก้วก็ข้ามมาถึงเเล้ว

 

 

 

 

 

"ขอบคุณมากนะค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรคราวหน้าก็อย่าลืมอีกละ"เฟย์พูด

 

 

 

 

 

พี่เฟยืพูดจบก็เดินเข้าไปที่ห้องเช่นเดียวกับชั้นที่เดินเข้ามาในห้องเหมือนเเต่ เฮ้อ เหนื่อยชั้นพูดเเล้วนอนลงไปที่เตียง จากนั้นชั้นไม่รู้ตัวเองเลยว่าหลับไปตอนไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ม่ายยยยยยยยย แฮ่กๆ"ฟางตะโกนออกมาพร้อมร้องไห้ป๊อปปี้ตกใจจึงรีบเข้ามาดู

 

 

 

 

 

"ฮึกๆ ฝันไปหรอเนี่ย ฮึก"ฟางพูดเเล้วมองซ้านมองขวาก่อนจะกุมขมับตัวเองเเล้วสะอื้น

 

 

 

 

 

"ฟางเป็นอะไร"ป๊อปปี้เข้ามายืนข้างเตียง

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อป ฮึก"ฟางพูดเเล้วกอดป๊อปปี้ ป๊อปปี้อึ้งเล็กน้อยก่อนจะกอดคนตัวเล็กตอบเช่นกัน

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรเเล้วนะ ฝันร้ายเฉยๆ"ป๊อปปี้พูดพรางรูปผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

"ฮึกๆ"ฟางยังคงสะอื้น

 

 

 

 

 

"ไม่ขี้เเยสิ นอนๆ เดี๋ยวพี่เฝ้านะคืนนี้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะผละออกจากฟาง ก่อนจะให้คนตัวเล็ก นอนลงเเล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียง

 

 

 

 

 

"อย่าไปไหนนะคะ ฮีก"ฟางพูดเเล้วจับมือป๊อปปี้เเน่

 

 

 

 

 

"พี่จะไปไหนละ พี่ก็อยู่กับเรานี่ล่ะ นี่ไง"ป๊อปปี้พูดเเล้วชูมือที่ฟางจับเเล้วจับฟางตอบ ก่อนจะลูบผมฟางอย่าอ่อนโยน

 

 

 

 

 

"หลับซะนะเด็กน้อย"ป๊อปปี้พูด ฟางค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ป๊อปปี้ก็ได้เเต่ยิ้ม

 

 

 

 

 

"ไม่คิดเลยว่าจะมีช่วงเวลาแบบนี้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะฟุบหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พึ่บ! O_O

 

 

 

 

 

ชั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ไม่รู้เป็นเวลากี่โมง รู้เพียงว่าในความืดที่มีเพียงเเสงสว่างเล็กน้อยทำให้ชั้นเห็ยเหมือนว่ามีใครหลายๆคนมาล้อมรอบเตียงไว้งั้นแหละ

 

 

 

 

 

"กรี๊ด อุ๊ปส์"แก้วจะกรี๊ดเเต่กถูกใครบางคนในกลุ่มนั่นเอามือมาปิดปากไว้ซะก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

______________________________________________________________________________________

 

 

จะมีคนคิดถึงเรื่องนี้บ้างมั้ยน่ั ถ้าคิดถึงเม้นให้ชื่นใจหน่อยได้มั้ยยย 555

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา