สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

9.7

เขียนโดย TKda

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.30 น.

  35 ตอน
  1013 วิจารณ์
  52.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 13.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) ยังไม่เคลียร์ / หน้าโรงหนัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยเจ็บๆๆๆๆ"ฟางจับก้นเเล้วลูบไปมาโดยที่ยังไม่ได้มองคนหรือสิ่งของที่ตัวเองชนเลย

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

ร่างเล็กของฟางลอยขึ้นมาตามเเรงดึงของคนที่ยืนอยู่

 

 

 

 

 

"อ๊ะ พี่ป๊อป"ฟางเมื่อรู้ว่าคนที่เธอชนเเละคนที่ดึงเธอขึ้นมาคือใครก็พูดเเล้วเบือนหน้าหนีทันที

 

 

 

 

 

"นั่นน่ะหรอเพื่อนร้านเค้กน่ะ หึ ดูจะสนิทกันมากกว่านนั้นนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วจับปลายคางฟางให้มาสบตาของเขา สายของเขาดูเศร้า เขาเศร้าทำไม

 

 

 

 

 

"ก็สนิทมากค่ะ รองจากแก้วเอ่อ ฟางขอตัวนะค่ะ"ฟางพูดตัดบทเเล้วเอามืออกก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้เเต่ป๊อปปี้ก็รั้งไว้

 

 

 

 

 

"สนิทถึงขั้นนอนทับกันเลยงั้นสิ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"พี่พูดเรื่องออะไรของพี่"ฟางพูดอย่างพายายามขมอารมณ์

 

 

 

 

 

"อย่าคิดว่าที่ทำจะไม่มีคนเห็น ไอ้เราก็อุส่าห์เป็นห่วง ที่เเท้ก็มากับผู้ชาย"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองฟาง

 

 

 

 

 

เพียะ!

 

 

 

 

 

ฟางตบหน้าป๊อปปี้จนหันตามเเรงตบ 

 

 

 

 

 

"พี่อย่ามาว่าฟางนะ นั่นน่ะเพื่อนฟาง นี่ถ้าพี่เคลียร์กับกันพี่คนนั้นไม่รู้เรื่องออย่าเอาอารณ์มาลงกับฟาง"ฟางพูดเเล้วจะเดินหนีเเต่ป๊อปปี้รีบรวบตัวเเล้วประกบปากกับฟางทันที

 

 

 

 

"อืออ!"ฟางร้องท้วงทันทีเมื่อรู้สึกหายใจไม่ออกป๊อปปี้จริงผละออกจากฟางทันที

 

 

 

 

 

เพียะ!

 

 

 

 

 

ฟางตบป๊อปปี้อีกครั้งเเล้วปาดน้ำตา เขามันก็เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัว

 

 

 

 

 

"อย่ามาทำแบบนี้กับฟาง ถ้าอยากจูบให้ไปจูบกับแฟนพี่ไม่ใช่ฟาง ฮึก"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้เเละรีบวิ่งขึ้นห้องไปทันที ป๊อปปี้รีบยวิ่งตามขึ้นไปทันที

 

 

 

 

 

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เคาะประตูหน้าห้องฟางรัวๆ

 

 

 

 

 

"แฟนเฟินอะไรกันชั้นได้ยินเธอพูดหลายรอบเเล้วนะชั้นไม่มีแฟน เเล้วอีกอย่างอย่ามาโยเยอย่าคิดมาเปลื่ยนเรื่องทีเธอละอ้างว่าเพื่อนๆ จริงๆเเล้วมันมากกว่านั้นใช่มั้ยละ"ป๊อปปี้ตะโกนเข้ามาในห้อง ฟางทนไม่ไหวที่ฟังเขาดูถูกจึงเดินมาเปิดประตูกะจะเคลียร์กันให้รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

"เพื่อนก็คือเพื่อน อย่ามาดูถูกฟาง"ฟางพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

"เเล้วชั้นดูผิดหรือไงกัน"ป๊อปปี้พูดเเล้วกระชากฟางเข้าหาตัว

 

 

 

 

 

"อย่ามาใช้อารมณ์กับฟางนะปล่อยเดี๋ยวนี้ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องฟางจะไม่คุยกับพี่อีกปล่อยนะ ปล่อยฟาง ว๊าย"ฟางพูดเเล้วดิ้นเเต่ป๊อปปี้กับอุ้มฟางพาดบ่าเเล้วตรงไปที่ห้องของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

"ปล่อยฟางลงเดี๋ยวนี้ๆ"ฟางพูดเเล้วทุบทตีป๊อปปี้

 

 

 

 

 

ตุ๊บ!

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เหวี่ยงฟางลงที่เตียงห่อนจะขึ้นคร่อมเเล้วซุกไซร้ตามซอกคอขาวของฟางทันที

 

 

 

 

 

"ฮึก หยุดนะ หยุดทำอะไรบ้าๆ"ฟางพูดเเล้วร้องไห้ก่อนจะพายายามดิ้น ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไร ฟางจึงนิ่ง นี่หรอผู้ชายคนที่ชั้ยชอบ ไม่ใช่สิเคยรัก ทำไมเขาทำกับชั้นแบบนี้ ป๊อปปี้เริ่มได้สติเพราะคนตัวเล็กที่เขากำลังทำร้ายเธอนิ่งไปป๊อปปี้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาเเล้วมองฟางที่กำลังร้องไห้เเล้วมองเขาด้วยสายตาปวดร้าว

 

 

 

 

 

"ชั้นขอโทษ"ป๊อปปี้ลุกออกจากตัวฟางเเล้วดึงฟางมากอดทันที

 

 

 

 

 

"ฮึก คนใจร้่ายปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ"ฟางพูดเเล้วผลักป๊อปปี้ออกเเล้วรีบวิ่งกลับห้องตัวเองทันที

 

 

 

 

 

"โธ่เว้ย"ป๊อปปี้สบถเเล้วกุมขมับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวนอนลงที่เตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางเเกเป็นไรปะเนี่ย"แก้วที่นั่งใต้ต้นไม้ตอนเย็นๆเป็นคาบเรียบสุดท้ายเเต่ครูไม่เข้าจึงพาฟางมานั่งใต้ต้นไม้ที่ประจำ

 

 

 

 

 

"..."ยังยังนิ่งเงียบเเละเหม่อลอย

 

 

 

 

 

"ไอ้ฟางโว้ยยยยยยยยย"แก้วตะโกนใส่หูฟางจนฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

 

"ตะโกนทำไมเเก้ว"ฟางพูดเเล้วจับหู

 

 

 

 

 

"เรียกดีๆไม่ตอบ เป็นอะไรของแกตั้งเเต่เช้าละไม่พูดไม่จาเอาเเต่เหม่อลอย"แก้วถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

"เปล่า"ฟางบ่ายเบี่ยง

 

 

 

 

 

"ชั้นเพื่อนแกนะ"แก้วพูดเเล้วมองหน้าฟาง

 

 

 

 

 

"เฮ้อ"ฟางถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

 

 

 

 

"โอ้ยถอนหายใจอีกเเล้ว-3- รอยบที่ 999เเล้วเนี่ย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เว่อร์ไป"ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"อะๆ ไม่เป็นไรๆ อยากบอกเมื่อไหร่ก็บอกได้ แก้วยินดีจะเป็นผู้ฟังที่ดี"แก้วพูดเเล้วกอดฟาง

 

 

 

 

 

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง

 

 

 

 

 

เสียงออดได้เวลากลับบ้านดึงขึ้นแก้วจึงผละออกจากฟาง

 

 

 

 

 

"ปะกลับบ้านกัน"แก้วพูดเเล้วยืนขึ้นก่อนจะยื่นมามาให้ฟางจับเพื่อนพยุงตัวเองขึ้น จากนั้นฟางเเละแก้วก็แยกกันวันนี้เป็นเวณทำความสะอาดห้องของฟางจึงให้แก้วกลับก่อนเพราะกว่าโทโมะจะรอนาน

 

 

 

 

 

แก้วเดินออกมาหน้าโรงเรียนเป็นจุดที่โทโมะจะมารับเเต่ก็ต้องแปลกใจเพราะคนที่มายืนรออยู่ก่อนไม่ใช่โทโมะ

 

 

 

 

 

"ช้าชะมัด"ชายคนนั้นพูดเเล้วมองหน้าแก้ว นั่นมันพี่เคนตะนิ

 

 

 

 

 

"เอ่อ ทำไม"แก้วจะถามเเต่ก็ถูกขัด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องถามมา ชั้นไม่อยากยืนอยู่ที่นี่นาน"เคนตะพูดเเล้วเดินนำไป

 

 

 

 

 

"พี่โทโมะละค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"มันติดธุระเลยให้ชั้นมารับเธอก่อน ให้ตายเถอะหมอนนั่นเอาเเต่ใจเป็นบ้า!"เคนตะพูดอย่างตัวเสีย คงจะถูกบังคับมาสินะ- - ว่าเเต่ทำไมเขาไม่ให้พี่จองเบมานะเขาดูเป็นมิตรกว่าตั้งเยอะ

 

 

 

 

 

"ละ เเล้วเราจะไปไหนกันหรอค่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

"หุบปากเเล้วตามมาเงียบๆ"เคนตะพูด

 

 

 

 

 

อุ๊บ ชั้นหุบปากทันที คนอะไรน่ากลัวเป็นบ้าเลย

 

 

 

 

 

"เป็นบ้าอะไรรีบๆขึ้นรถ"เคนตะพูดเเล้วกำลังเปิดประตูรถเเท๊กซี่ให้แก้วขึ้น แก้วจึงรีบขึ้นทันทีกลัวว่าเขาจะดุเอาอีก

 

 

 

 

 

"ทำไมพี่ถึงไม่เข้าร่วมการต่อสู้ละค่ะ"แก้วถามขึ้น หวังว่าเขาคงจะไม่เตะชั้นลงจากรถนะ T^T ก็คนมันอยากรู้นินา

 

 

 

 

 

"เรื่องของชั้น"เคนตะตอบ โอ๊ะโอ้ว เป็นคำตอบที่สั้นเเต่ได้ใจความสุดๆ T^T

 

 

 

 

 

"เพราะพี่มีเเฟนเลยไม่อยากยุ่งเกี่ยวหรือเปล่าค่ะ"แก้วถามอีก

 

 

 

 

 

"พูดมากชะมัด ชั้นเเค่เบื่อ เเล้วก็ขู่พวกเด็กในโรงเรียนว่าอย่าโหวตให้ไปร่วเกมบ้าๆอะไรนั้นเเค่นั้น"เคนตะพูด อ๋อเเจ่มเเจ้งเลย งั้นเเสดงว่าพี่โทโมะถูกโหวตให้มาเป็นองครักษ์งั้นสิ

 

 

 

 

 

ไม่นานรถก็จอดลงที่หน้าสรรพสิ้นค้าเเห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมาก จริงๆก็ไกลนั่นแหละ ชั้นมองหน้าพี่เคนตะอย่างลังเล นี่ชั้นควรจะลงจากรถดีมั้ยนะ

 

 

 

 

 

 

"มองทำไม รีๆลงมา"เคนตะพูด ทำไมเวลาอยู่กับเขารู้สึกเหมือนจะผิดไปซะทุกอย่างเลย TOT

 

 

 

 

 

 

"คะ ค่ะ"แก้วพูดเเล้วรีบลงมาจากรถทันทีเเล้วเดินตามเคนตะทุกฝีก้าว อะไรจะรีบขนาดนั้น T^T

 

 

 

 

 

 

"ยืนรออยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนเด็ดขาด!"เคนตะพูดกำชับเเล้วชี้หน้าแก้วขณะที่พวกเรากำลังยืนอยู่หน้าโรงหนัง

 

 

 

 

 

"เเล้วพี่จะไปไหนค่ะ"แก้วถาม ไม่ใช่ว่าเอาชั้นมาปล่อยไว้นะไม่ดีๆ T^T

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวไอ้โทโมะจะมา เพราะชะนั้นห้ามไปไหนถ้าเจอคนแปลกหน้ามาลักพาตัวให้ร้องดังๆ เเค่นั้นแหละชั้นไปละ"เคนตะพูดเเล้วเดินออกไปปล่อยให้แก้วยืนงงอยู่ เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดเลยเเม่เเต่คำเดียวสั่งเสร็จก็เดินไปเลย

 

 

 

 

 

"นี่เธอเห็นผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า ชั้นว่าโดนแฟนทิ้งแหง"เสียงของผู้หญิงสองคนกำลังซุบซิบกัน

 

 

 

 

 

"ก็พูดไป ไม่ใช่หรอกน่า"

 

 

 

 

 

"ไม่นะ เมื่อกี้เห็นมากับผู้ชายหน้าตาดีคนนึงเเต่เค้าเดินหนีไปเเล้ว สงสัยนัดมาดูหนังผู้ชายชิ่งชัวร์"นั่นไงนินทาชั้นจริงๆด้วย -0- หน็อยนี่อย่าคิดว่าไม่ได้ยินนะ เเต่ชั้นก็ทำเป็นไม่สนใจก่อนที่จะมีมือใครสักคนมาจับมือของชั้น

 

 

 

 

 

 

"วีไอพี"เจ้าของมือพูดเเล้วยื่นตั๋วหนังมาให้ แก้วหันไปมองก่อนจะทำตาโต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________

 

 

อาจจะหายไปนานเเต่จะไม่หายไปเลยนะ 5555555

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา