สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

9.7

เขียนโดย TKda

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.30 น.

  35 ตอน
  1013 วิจารณ์
  52.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 13.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) น้ำตาลปั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เสร็จสักทีเหนือยชะมัด"แก้วที่ทำความสะอาดห้องเสร็จเรียบร้อยเเล้วก็หยิบกระเป๋าก่อนจะเดินออกมาจากห้อง

 

 

 

 

 

"ชั้นขอเเวะไปที่โรงเรียนประถมก่อนได้มั้ย"แก้วถามเมื่อเดินมาถึงก็เจอโทโมะยืนรออยู่ก่อนเเล้ว

 

 

 

 

 

ตั้งเเต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ชั้นพูดกับเค้าแทบนับคำได้เเละนี้เป็นครั้งเเรกที่ชั้นเอ่ยปากคุยกับเขาก่อน

 

 

 

 

 

"ไม่รู้หรอว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง เธอควรจะรีบกลับ..."โทโมะยังไม่ทันพูดจบเเต่แก้วก็แทรกขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 

"เเค่แป๊ปเดียวเท่านั้น ชั้นไม่ทำให้พี่เดือดร้อนหรอกค่ะ"แก้วพูดก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีเพราะรู้สึกร้อนผ่าวที่ของตา ไม่...แก้ว เธอต้องไม่ร้องไห้ต่อหน้าเขา

 

 

 

 

 

ชั้นออกเดินนำหน้าเขาไป โรงเรียนประถมที่ชั้นเคยเรียนอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนักจึงพอที่จะเดินไปได้

 

 

 

 

 

"พรุ่งนี้ถ้าทุกอย่างจบ ชั้นจะย้ายกลับทันที"โทโมะพูดท่ามกลางบรรยาการที่อึดอัด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องพูดเหมือนรักเกียจชั้นขนาดนั้นก็ได้ค่ะ"แก้วพูดโดยไม่มองหน้าโทโมะยังคงเดินนำไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"เเล้วยังไงค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ขึ้นไปหาพิชชี่บ้างนะ มันไม่ค่อยมีเพื่อน"โทโมะเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามแก้วเเต่พูดถึงพิชชี่เเทน

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ถ้าต้องการอย่างนั้น ชั้นจะทำแน่นอน"แก้วพูด

 

 

 

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บขนาดนี้นะ สำหรับพิชชี่เเล้วยอมรับว่าชั้นก็ปลื้มเค้า เเต่มันเพียวเเค่ฐานะที่เขาเป็นดาราเท่านั้นไม่ได้มีอะไรมากเกินไปกว่านั้นเลยเพราะเขาเหมือนเพื่อนคนนึงของชั้นที่คุยกันเเล้วถูกคอ

 

 

 

 

 

ไม่นานชั้นเเละพี่โทโมะก็หยุดยืนอยู่หย้าประตูรั้งสีฟ้าของโรงเรียนประถมที่ชั้นเคยอยู่ ชั้นยืนอยู่ตรงนั้นในขณะที่มองดูเด็กเล็กๆ เดินจูงมือพ่อเเม่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม ชั้นเองก็เคยเป็นแบบนั้น

 

 

 

 

 

"พี่ยืนมองชั้นที่รั้วนี่หรอค่ะ"แก้วหันไปถามโทโมะที่ยืนอยู่ข้างๆ บ้าชะมัด ทำไมชั้นถึงอยากรู้เรื่องที่มันผ่านมานานเเล้ว เเถมตอนนี้เขายังมีที่ท่าไม่สนใจชั้นอีกต่างหาก

 

 

 

 

 

เขาไม่ได้ตอบอะไรเเต่กลับมองไปที่รถเข็นขายน้ำตาลปั้นที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามซึ่งคือโรงเรียนประถมของพี่โทโมะเเละพิชชี่ที่เคยเรียนอยู่นั่นเอง ยังไม่ทันได้พูดพร่ำทำเพลง เขาก็ดึงมือชั้นให้เดินข้ามถนนไปด้วยกัน พวกเราจึงมาหยุดอยู่ที่หน้ารถเข็นขายน้ำตาลปั้น คุณลุงคนขายคนเดิมดูมีอายุมาขึ้นยิ้มให้เราอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

"น้ำตาลปั้นสองไม้ครับ"โทโมะบอก

 

 

 

 

 

"โฮะๆ เพิ่งเคยเห็นเด็กโตอย่างพวกเธอมาซื้อน้พตาลปั้นนี่ล่ะ เเล้วจะเอารูปอะไรล่ะ"ลุงคนขายถาม

 

 

 

 

 

"อะไรก็ได้ครับ"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"ได้สิๆ ว่าเเต่เธอหน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็น โฮะๆ"ลุงคนขายหรี่ตามองหน้าโทโมะอย่างพิจารณาก่อนจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

 

 

"เมื่อก่อนผมเคยมาซื้อน้ตาลปั้นร้านลุงทุกวันเพราะผมเรียนที่นี่"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"งั้นเร้อะๆ ถึงชั้นจะแก่เเต่ก็ยังความจำดีนะ"ลุงคนขายพูด ชั้นเองก็เคยซื้อนะเเต่นานๆมาซื้อที

 

 

 

 

 

พวกเรายืนรอน้ำตาลปั้นซึ่งในที่สุดมันก็เสร็จออกมาเป็นรูปดาวกับพระจันทร์เสี้ยว พี่โทโมะยื่นเงินให้ลุง ส่วยลงก็ยื่นน้ำตาลปั้นรูปดาวมาให้ชั้นเเล้วยื่นน้ำตาลปั้นรูปพระจันทร์เสี้ยวให้พี่โทโมะ

 

 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"ชั้นนึกออกเเล้ว เธอคือไอ้หนูที่ชอบมาสั่งน้ำตาลปั้นรูปดาวกับน้อยชายเธอที่ชอบน้ำตาลปั้นรูปนกนั่นเอง โฮะๆ"ลุงคนขายดีดนิ้วเเล้วทำท่าดีใจที่นึกถึงเรื่องสมัยก่อน

 

 

 

 

 

"เธอมักจะซื้อน้ำตาลปั้นของชั้นเเล้วไปยืนเกาะรั้งสีฟ้านั่นทุกวัน เหมือนกำลังมองหาใครอยู่เเล้วทุกครั้งที่ข้ามถนนกลับมา ชั้นก็เห็นว่าเธอไม่เคยกินน้ำตาลปั้นของชั้นเลยสักครั้ง เเต่กลับปล่อยให้มันละลายจนเหนียวติดมือเต็มไปหมด ผิดกับน้องชายเธอที่กินหมดเเท่งทุกวัน"ลุงคนขายพูดเเล้วยิ้ม เเละนั่นทำให้แก้วนึกถึงเรื่องที่พิชชี่เคนพูดขึ้นมา

 

 

 

 

 

'เมื่อก่อนมีรถเข็นขายน้ำตาลปั้นด้วยนี่นา'

 

 

'อย่าบอกนะว่านายก็ชอบกิน'

 

 

'ฮ่าๆ ทำไมจะไม่ชอบละ ชั้นกินทุกวัน เเล้วก็ชอบให้ลุงคนขายปั้นเป็นรูปนก'

 

 

 

 

 

ใช่จริงๆด้วย น้องชายที่คุณลุงว่าคงจะหมายถึงพิชชี่

 

 

 

 

 

"นี่ ไอ้หนุ่มเอาหูมาใกล้ๆหน่อยสิ"ลุงคนขายกวักมือเรียกโทโมะก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่าง เเละในขณะที่สายตามองชั้น-0- ชั้นเห็นพี่โทโมะพยักหน้าจากนั้นลุงก็เอาเเต่หัวเราไม่หยุด

 

 

 

 

 

"คุยอะไรกันหรอค่ะ"แก้วถามด้วยความอยากรู้

 

 

 

 

 

"โฮะๆ เรื่องของลูกผู้ชายนะยัยหนู"ลุงบอก

 

 

 

 

 

"อะไรกัน=^="แก้วพูดเเล้วมองโทโมะเเละลุงคนขายสลับกัน

 

 

 

 

 

"งั้นผมไปก่อนนะครับ"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

"จ้ะ โชคดีเเล้วกันนะ"ลุงพุดเเล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

เเล้วพี่โทโมะก้เดินนำชั้นไป ชั้นจึงได้เเต่รีบสาวเท้าตามเขาไปติดๆว่าเเต่ดาวที่คุณลุงปั้นนี่สวยจังเเฮะ สวยจนอยากจะเก็บไว้ดูมากกว่ากินอีก ^^

 

 

 

 

 

 

 

23:15

 

 

 

 

 

ชั้นนั่งอยู่ในห้องเเล้วกระวนกระวาย ตรวจดูกระเป๋าเป้เสื้อผ้าเเละของใช้เล็กๆ น้อยๆ ว่าครบดีหรือเปล่ากลับการที่จะต้องไปอยู่บ้านญาติของเนยเเละเเจมเป็นเวลาหนึ่งคืน ทุกคนไม่ต้องตกใจว่าทำไมชั้นถึงต้องไปอยู่ เดี๋ยวจะย้อนให้อ่านเเล้วกัน ฮิฮิ

 

 

 

 

 

'นี่พวกเธอชั้นขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ'เสียงของผู้หญิงสองคนทักฟางเเละแก้วที่กำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้

 

 

 

 

 

'มีอะไรหรอ'ฟางถามทันที

 

 

 

 

 

'เรามาร่วมมือกันนะ'เนยพูด

 

 

 

 

 

'ระ ร่วมมือ?'แก้วเเละฟางพูดพร้อมกนก่อนจะมองหน้ากันอย่างงงๆ

 

 

 

 

 

'เธอจำไม่ได้หรือไง ชั้นเป็นดัมมี่ของโรงเรียนข้างๆเธอนะ'เเจมพูด ทำให้ฟางเเละแก้วเข้าใจทันที

 

 

 

 

 

'จำได้เเล้วเเต่ที่บอกว่าร่มมือคือยังไงหรอ เธอเป็นเด็กโรงเรียนนั่นนิเเต่ชั้นเป็นเด็กโรงเรียนนี้นะ เธอจะอยากร่วมมือกันชั้นทำไม'ฟางพุดแก้วเองก็พยักหน้าสนับสนุนสิ่งที่ฟางถาม

 

 

 

 

 

'เธอจำเป็นต้องร่วมมือกับชั้นนะ ถ้าอยากจะให้การต่อสู้นี่จบลงเเบบไม่มีใครต้องเจ็บตัว ต้องทำให้มันเสมอกัน'เนยพูด

 

 

 

 

 

 

'เสมอ?'แก้วพูดงงๆ แจมเเละเนยพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

'เเล้วทำไมถึงอยากให้มันเสมอละ เธอไม่อยากให้โรงเรียนเธอชนะหรอ'แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

'อยากสิ เเต่มันมีเรื่องที่สำคัญเรื่องอื่นอยู่เหมือกัน คือว่า ชั้น ชั้นแอบชอบพี่ทีเจ'แจมพุดด้วยท่าทางเขินอาย

 

 

 

 

 

 

'ชั้นก็เอ่อ แอบชอบพี่กวินเหมือนกัน'เนยพูด

 

 

 

 

 

 

'ว่าไงนะ!!"แก้วเเละฟางพูดหร้อมกันด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

'ชู่ว เบาๆสิ เดี๋ยวมีคนมาได้ยินหรอก'เเจมเเละเลยพุด ฟางเเละแก้วจึงเอามือปิดปากตัวเองพร้อมพยักหน้าหงึกๆ

 

 

 

 

 

 

'งั้นชั้นจะบอกแผนเลยนะ'เเจมพูดก่อนจะให้ที่สี่คนสุมหัวหัน

 

 

 

 

 

 

แผนของเเจมก็คือ ก่อนวันสุดท้ายของการเเข่งขันชั้นเเละฟางต้องออกจากบ้านกลางดึงเพื่อไม่ให้พี่โทโมะเเละพี่ป๊อปปี้รู้ตัว เเละพี่ทีเจกับพี่กวินด้วย เราทั้งสี่คนจะต้องมาเจอกันที่สวนสาธารณะที่อยู่ใกล้ๆโรงเรียน จากนั้นเนยเเละเเจมจะพาพวกเราไปอยู่บ้านญาติของพวกนั้นเพื่อเป็นที่ซ่อนชั่วคราว พอถึงพรุ่งนี้วันสิ้นสุดเราจะปรากฏตัวขึ้นในเวลาที่หมดลง เเละทั้งสองโรงเรียนก็จะเสมอกันทุกอย่างลงตัวไม่ต้องสู้กันให้เจ็บตัวอีก

 

 

 

 

 

 

"ฟางจะพร้อมหรือยังเนี่ย โทรหน่อยดีกว่า"แก้วพุดก่อนจะหญิบโทรศัพท์โทรหาฟาง

 

 

 

 

 

 

(ฮัลโหลเเก้ว ว่าจะโทรหาพอดีเลยอะ แก้วจะออกยัง)ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

"ก็กำลังจะออกเเล้วละเนี่ยเลยโทรมาถามฟางก่อน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

(เนี่ยฟางคิดว่าพี่ป๊อปคงจะหลับไปเเล้วละดึกขนาดนนี้ ฟางงว่าฟางจะออกเเล้ว)ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

"โอเคงั้นเเค่นี้นะ เเล้วเจอกันที่สวนสาธารณะ"แก้วพูดเเล้วกดวางสายไป

 

 

 

 

 

 

มันถึงเวลาที่เราควรจะไปได้เเล้วในเมื่อเงียบขนาดนี้บางทีเขาอาจจะนอนเเล้วก็ได้ เอาล่ะ! ชั้นจะไปล่ะนะ!

 

 

 

แก้ว สู้!

 

 

 

 

 

 

ชั้นค่อยๆย่องออกจากห้องเเล้วพายามอย่างสุดความสามารถเพื่อไม่ให้เกิดเสียงอะไรดังขึ้นเด็ดขาด นกระทั่งสามารถพาตัวเองออกมาจากห้องได้สำเร็จ เอาละ ต่อไปก็ต้องโบกเเท๊กซี่ เพราะถ้านั่งมอเตอร์ไซค์ตอนนี้คงไม่ไหวเเน่

 

 

 

 

 

 

"สวนสาธารณะใกล้ๆโรงเรียนค่ะ"แก้วบอกคนขับก่อนรถจะค่อยๆขับไปเรื่อยจนถึง

 

 

 

 

 

 

เฮ้อออ...ค่อยยังชั่วเเค่ออกมาได้ก็ไม่น่ามีปัญหาเเล้วละที่เหลือก็รอให้ถึงพรุ่งนี้ ชั้นคเดินเข้าไปในสวยสาธารณะก่อนจะมองเห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ก่อนเเล้ว ฟางนิ ชั้นคิดเเล้วก็เดินตรงไปหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

"แฮร่"

 

 

 

 

 

 

"ว๊ายแก้วฟางตกใจหมด"ฟางสะดุ้งตกใจก่อนจะว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

"ฮ่ะๆ ขอโทษจ้าๆ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

"มาเร็วดีนิ"แก้วเเละฟางจำเป็นจะต้องหันไปหาต้นเสียง

 

 

 

 

 

 

"O_O!!"

 

 

 

 

 

 

"ไงไม่เจอกันหลายวันคิดถึงพวกชั้นกันบ้างหรือเปล่า"กวินพูดเเล้วยิ้มมุมปากเช่นเดียวกับทีเจ

 

 

 

 

 

 

"พะ พี่กวิน!"แก้วพูดอึ้งๆ

 

 

 

 

 

 

"พะ พี่ทีเจ!!"ฟางเองก็ดูอึ้งเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบ~

 

 

 

ว๊าาา จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปน้าาาาา 555

 

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาาาา

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา