สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

9.7

เขียนโดย TKda

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.30 น.

  35 ตอน
  1013 วิจารณ์
  52.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 13.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) เกมเเละเซอร์ไพซ์สระผม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ชั้นกับพิชชี่ก็นั่งอยู่ที่ห้องรับเเขกดูอะไรไปเรื่องเปื่อย ชั้นเองก็นั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่อยากจะคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับชั้น

 

 

 

"แก้ว"พิชชี่เรียกทำให้แก้วที่กำลังคิดอะไรเผลอสะดุ้งนิดนึง

 

 

 

"หืม?"แก้วหันมาเเล้วพุดก่อนจะทำหน้าสงสัย

 

 

 

"ชั้นว่าเรามาเล่นเกมกันเถอะ"พิชชี่เสนอ

 

 

 

"เกมอ่ะไรหรอ มีกันเเค่สองคนจะเล่นอะไรได้"แก้วถาม

 

 

 

"ไม่รู้สิ เธอมีไพ่มั้ยละ"พิชชี่ถาม

 

 

 

"ก็มีนะ"แก้วพูดก่อนจะเดินไปหยิบไพ่เเล้วมานั่งที่เดิม

 

 

 

"แจกไพ่สิ"พิชชี่สั่ง

 

 

 

"เเต่สองคนจะเล่นได้ยังไง"แก้วเเย้ง

 

 

 

"เถอะน่า"พิชชี่พูด

 

 

 

แก้วจึงเริ่มสับไพ่ตามที่เคยเห็นๆมา ส่วนพิชชี่ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะลุกเข้าไปในครัวเเล้วกลับมาพร้อมกับเหยือกน้ำเเล้วก็แก้วอีกสองใบ

 

 

 

"อย่าบอกนะว่าจะให้เล่นอีแก่กินน้ำ-0-"แก้วถาม

 

 

 

"อ่าฮะ"พิชชี่พูดพร้อมพยักหน้าเเล้วมานั่งที่เดิม

 

 

 

"ไม่เอาอ่ะ ชั้นต้องเเพ้เเน่ๆ"แก้วพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

"เล่นเถอะ"พิชชี่พูดเเล้วทำหน้าอ้อนเหมือนกันเด็ก

 

 

 

เเละสุดท้ายชั้นก็ต้องจำใจเล่นกับเขาทั้งที่มีอยู่เเค่สองคนเนี่ยแหละ ชั้นกับพิชชี่เราเล่นเกมกันไปเรื่อยๆจนชั้นรู้สึกว่าชั้นกินน้ำเข้ามากเกินไปหน่อยเเล้ว -..- นี่เราไม่มีอย่างอื่นทำเเล้วใช่มั้ยเนี่ย

 

 

 

"เธอคิดว่าเราเริ่มสนิทกันขึ้นหรือยัง"พิชชี่ถามขึ้น

 

 

 

"อืม..สนิทหรอ น่าจะมากขึ้นนะ อย่างน้อยตอนนี้ชั้นก็ไม่ค่อยเขินนายเเล้ว อ๊ะ! จริงสิชั้นไม่รู้สึกร้อนหน้าเวลาอยู่กับนายเเล้วนี่นา"แก้วพูดพร้อมเอามือเเตะหน้า

 

 

 

"เฮ้! แบบนี้มันไม่ดีสำหลับชั้นเลย"พิชชี่พูด

 

 

 

"ทำไมล่ะ"แก้วถาม

 

 

 

"หมายความว่าเราลายเป็นเพื่อนกันจริงๆไง เเบบนี้ ชั้นไม่ยอมเเน่ๆ"พิชชี่พูด

 

 

 

ฟรึ่บ

 

 

 

O_O!! จู่ๆพิชชี่ก็เหวี่ยงตัวมาที่โซฟาซึ่งชั้นกำลังนอนอยู่ก่อนจะโน้มตัวลงมาคร่อมตัวชั้นไว้โดยที่ชั้ยยังไม่ได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

"พะ พิชชี่! นายทำอะไรเนี่ยO_O"แก้วด้วยความตกใจเเละรีบยืดตัวขึ้นเเต่พิชชี่กลับผลักแก้วนอนลงเหมือนเดิม เเละยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีก

 

 

 

"อย่าหลับตานะ มองตาชั้นสิแก้ว.."

 

 

 

".."

 

 

 

"..เเล้วบอกมาว่าเธอยังหวั่นไหวชั้นอยู่"

 

 

 

นี่เขากำลังเล่นอะไรชั้นเริ่มจะไม่สนุกด้วยเเล้วนะTOT ชั้นตัวเเข็งไม่กล้าเเม่เเต่จะกระดุกกระดิก

 

 

 

"ชั้นไม่เล่นเเบบนี้นะ"แก้วพูด

 

 

 

"ใครบอกว่าชั้นเล่นละ"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

"ไหนนายบอกว่าเราจะเล่นเกมไง บอกมาสิว่าอยากเล่นอะไรชั้นจะเล่นด้วยนะ"แก้วพุด ชั้นเริ่มกลัวเขาจริงๆเเล้วนะ TOT

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่มีอารมณ์จะเล่นอะไรต่อเเล้ว"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

ความเงียบปกคลุมระหว่าเราสองคน พิชชี่ไม่ได้พุดอะไรต่อ ชั้นเองก็ไม่กล้าพุดอะไรเช่นกัน ถึงเเม้ว่าสมองจะสั่งให้ชั้นผลักเขาออกก็ตาม

 

 

 

 

 

ใบหน้าของพิชชี่เคลื่อนเข้ามาใกล้ชั้นจนชั้นเริ่มสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่เป่ารดอยู่ข้างแก้มชั้น ในสถาณการณ์เเบบนี้ชั้นควรจะทำยังไงดี...

 

 

 

 

 

"ถ้าเธอไม่ห้าม ชั้นจะไม่หยุดนะ"พิชชี่พูดเสียงแ่ผ่วเบา

 

 

 

 

 

ชั้นกลั้นใจเตรียมจะพูดคำว่า 'พอได้เเล้ว!' เเต่จู่ๆ ในหน้าของพิชชี่ก็กลายมาเป็นใบหน้าของพี่โทโมะที่ซ้อนทับอยู่ ชั้นทำได้เพียงขยับริมฝีปากเเต่กลับไม่มีคำพูดมดดังออกมา หูของชั้นตอนนี้มันอื้อไปหมด ทำไมดวงตาสีน้ำตาลอ่อนๆของพิชชี่กลับกลายเป็นดวงตาสีดำเข้มของพี่โทโมะไปได้!

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

ชั้นหลับตาลงเพื่อจะให้ใบหน้าของพี่โทโมะที่ซ้อนทับอยู่จะได้หายไป เเละในตอนนั้นชั้นรู้สึกได้ว่าปลายจมูกของพิชชี่ชนกับปลายจมูกของชั้น อีกนิดเดียวเท่านั้นเเต่ทำไมชั้นถึงหยุดสถาณการณ์นี้ไม่ได้ แก้ว เธอมันโง! นี่ไม่ใช่พี่โทโมะเเต่เป็นพิชชี่ น้องชายของเขาต่างหาก!

 

 

 

 

 

"..ฮึก...ฮึก..."

 

 

 

 

 

"แก้ว...นี่เธอ..."

 

 

 

 

 

ชั้นค่อยๆลืมตาทั้งที่ตอนนี้มันดวงตาถูกบดบังไปด้วยม่านน้ำตาชั้นมองใบหน้าของพิชชี่ที่อยู้ห่างไม่ถึงห้าเซนตอเมตรนัยน์ตาของเขาฉายเเววตาความปวดร้าวอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

"ขะ...ขอโทษ...ชั้นทำไม่ได้.."แก้วพูดพลางสะอื้อ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆตัวเองถึงได้ร้องไห้ออกมา ชั้นรู้สึกแปล๊บที่น่าอกทุกครั้งที่หายใจเข้ามันรู้สึกว่ามีบาดแผลที่มองไม่เห็นอยู่ตรงนั้น มันเจ็บกว่าที่ชั้นคิดเอาไว้มากจริงๆ พิชชี่ลุกขึ้นจากตัวเเล้วมานั่งข้างๆ พิชชี่รวบตัวแก้วเข้าไปกอดพลางลูบหัวเบาๆ อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

"ชั้นขอโทษ เธอไม่ต้องรีบก็ได้ ชั้นจะทำให้เธอชอบชั้นทีละนิดเอง"

 

 

 

 

 

ชั้นรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดทั้งนั้น มีเเต่ 'หัวใจ' นั่นแหละที่ห้ามมันไม่ได้ เเต่ชั้นจะทนได้สัก...เเค่ไหนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากวันนั้นดูเหมือนพิชชี่จะพายายามมาหาชั้นบ่อยๆ เขาดูเเลชั้นดีทุกอย่าง เเต่ทุกครั้งที่เราใกล้กันชั้นเห็นใบหน้าของพี่โทโมะชัดเจนขึ้น ทำไมยังถึงจะลบเขาออกไปได้ ทำยังไงชั้นถึงจะเลิกคิดถึงเขาสักที

 

 

 

 

 

"แก้วทำไมหน้าดูเหนื่อยๆ ไม่สบายรึเปล่า ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปหาอ่ะ"ฟางถามเเล้วจับหน้าแก้วหันซ้านหันขวา

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก อยู่กับพี่ป๊อปอ่าดิ้"แก้วเเซว

 

 

 

"ประมาณนั้น ไล่กลับบ้านก็ไม่กลับคนอะไรไม่รู้"ฟางพูดเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

"ก็คงอยากดูเเลฟางละมั้ง เเล้วนี่พ่อเเม่ฟางกลับมายัง"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"พ่อแม่อ่านะ อีกอาทิตย์นึงละมั้ง เเล้วก็เนี่ยแหละคือข้ออ้างไอ้พี่ป๊อปนั่นอ่ะ ไม่ยอมกลับบอกว่าเดี๋ยวมีใครมาทำร้าย อะไรของเค้าก็ไม่รู้ เเต่ละเหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเต่ก็ยอมให้เค้าอยู่?"แก้วพูดเชิงเเซวๆ

 

 

 

 

 

"แก้ว เดี๋ยวชั้นจะพาไปร้องเกะดีกว่าคลายเครียด"ฟางเสนอ

 

 

 

 

 

"ไม่เอาอ่ะ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"งั้นไปทำผมกัน"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ทำไมต้องเป็นทำผมอ่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"นี่ก็เลิกเรียนเเล้วด้วยไม่ต้องถามมาก เป็นผู้หญิงต้องทำตัวสวยๆเข้าไว้ ไปเดี๋ยวให้พี่ป๊อปขับรถพาไป"ฟางพูด

 

 

 

เเละเเล้วชั้นก็ถูกยัยฟางลากออกมาจนได้

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปค่ะ วันนี้ฟางจะพาแก้วไปทำผมนะค่ะ พี่ป๊อปขับรถไปส่งหน่อยสิ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเค่ไปส่งหรอ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"เเค่ไปส่งก้พอค่ะ ฟางไม่อยากรบกวน"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเล้วพี่จะไปนั่งเฝ้าด้วย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องหรอกค่ะ นี่ไปทำผมนะค่ะ ฟางเฝ้าแก้วคนเดียวก็ได้"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ชั้นจะไปเฝ้าเธอไม่ได้ไผปเฝ้าเพื่อเธอ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"-_-"ฟางทีชั้นคิดว่าชั้นไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้เลยด้วยซ้ำ -_-

 

 

 

 

 

"ฟางบอกให้เเทนตัวเองว่าพี่ไง"ฟางพูดเเล้วชี้หน้า

 

 

 

 

 

"ครับ พี่จะไปเฝ้าฟางเดี๋ยวหนุ่มมาจีบมีจะได้ซัดมันหน้าหงายเลย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"อย่าเว่อร์น่าพูดมากจริงๆ ไปเถอะเร็วๆ"ฟางพูดเเล้วดันป๊อปปี้ให้เดินไปฝั่งคนขับ เเล้วดันแก้วมานั่งข้างหลังก่อนจะขึ้นตามมา

 

 

 

 

 

"ทำไมฟางไม่มานั่งกับพี่ละครับ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"วันนี้พี่ป๊อปเป็นคนขับรถวันนึงได้มั้ยละค่ะ ฟางอยากนั่งกับแก้วอ่ะ"ฟางพูดเเล้วทำหน้าอ้อน

 

 

 

 

 

"ก็ได้ครับ"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหน้ากลับไป

 

 

 

 

 

ชั้นแอบได้ยินเสียงถอนหายใจเขาเบาๆ แพ้ลูก้อนยัยฟางแหงๆ -0-

 

 

 

 

 

เเละตอนนี้ชั้นกูถูกยัยหฟางลากมาที่ร้านเสริมสวยร้านนึง

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวฟางกับพี่ป๊อปจะไปกินข้าวก่อนได้มั้ยอ่ะแก้ว พี่ป๊อปเค้าหิวอ่ะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ทิ้งชั้น"แก้วพูดเเล้วชี้ตัวเอง

 

 

 

 

 

"ไม่ใช่ -0- เเค่ไปกินข้าวแป๊อปเดียวเองนะ เดี๋ยวมาตามสบายๆ"ฟางพูดเเล้วดันแก้วเข้าไปในร้านเสริมสวย

 

 

 

 

 

"เชิญค่ะ"พนักงานพุด

 

 

 

 

 

"เอ่อค่ะ"แก้วพูดเเล้วขึ้นไปนั่งที่เก้าอีกตามที่พนังงานบอก

 

 

 

 

 

"จะทำทรงอะไรดีค่ะ"พนักงานถาม

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ค่ะ ตัดเเล้วก็ซอยก็ได้ค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ผมกำลังยาวเลยนะค่ะ พี่ว่าน้องผมยาวเเล้วสวยนะค่ะ"พนักงงานพุด

 

 

 

 

 

"งั้นสระไดร์เเล้วก็ซอยนิดๆก็ได้ค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"งั้นเชิญทางนี้ค่ะ"พนักงานพูด แก้วจึงเดินไปนอนตรงเก้าอี้สระผม ก่อนเค้าจะเสระผมไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

ชั้นนอนคิดเรื่องต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเเละพายายามไม่คิดถึงพี่โทโมะอีก เพราะคนที่ชั้นกำลังคบอยู่คือพิชชี่ เเต่ทำไมทุกครั้งที่คิดถึงำิชชี่ต้องมีหน้าพี่โทโมะเข้ามาเเทรกทุกที

 

 

 

 

 

 

"นี่..ทำไมทำหน้ายุ่งอย่างนั้นละ ชั้นทำแรกเกินไปหรอ"ให้ตายเหอะ! ชั้นว่าชั้นกำลังปรพสาทหลอนเข้าขั้น เพราะชั้นคิดว่าเสียงที่ได้ยินเมื่อคือมันคือเสียงพิชชี่

 

 

 

 

 

 

ชั้นค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองหน้าช่างที่กำละงสะผมให้อยู่ เขาเป็นผู้ชายที่มีผมสีดำยาวมากก ยาวกว่าชั้นเสียงอีกหลายเท่า เเต่ที่ประหลาดคือ เขาใส่เเว่นตาอันโหญ่ครึ่งหน้า -0- แถมยังมีหมวกไหมพรมสวมอยู่บนหัวเเละผ้าคาดปากสีขาวบังใบหน้าท่อนล่างอยู่ เเน่ใจนะว่านี่ช่างผม -0-

 

 

 

 

 

 

"ปะ เปล่าค่ะ"แก้วตอบหลังจากที่อึ้งกับลักษณะเขาอยู่

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นก็เสดงว่าสบายใช่มั้ย"เขาถาม

 

 

 

 

 

 

"กะ ก็สบายดีค่ะ"ชั้นรู้สึกเหมือนเขายิ้มให้ชั้นเลย

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่เขาล่างฟองเเชมพูออกจากหัวชั้นหมดเขาก็โน้มหน้ามากระซิบข้างหูชั้น

 

 

 

 

 

 

"เจอกันที่ห้องนะ"เเละเขาก็ออกจากร้านไปเลย อะไรกันน่ะ

 

 

 

 

 

 

"แหม เเฟนคุณนี่น่ารักจังเลยนะค่ะ"พนักงานคนที่ต้อนรับชั้นพูดชึ้น

 

 

 

 

 

 

"อะ เอ่อ เมื่อกี้ไม่ใช่ช่างผมหรอค่ะ"แก้วถามอย่างงงๆ

 

 

 

 

 

 

"อ้าว! ไม่ใช่หรอกค่ะ นั่นแฟนคุณไง เค้าเข้ามาตอนที่พนักงานของเรากำลังจพสระผมให้คุร เเต่เค้าเข้ามาเเล้วบอกว่าอยากเซอร์ไพซ์คุณน่ะค่ะ เราก็เลยให้เค้าทำ เเล้วเราก็จะตัดค่าสระผมออกนะค่ะ นั่งรอที่เก้าอี้ไดรืเเละวอยมต่อเลยค่ะ"

 

 

 

ยะ อย่า บอกนะว่าเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

'เจอกันที่ห้องนะ'

 

 

 

 

 

 

มะ ไม่ปิดเเน่ พิชชี่ชัวร์ๆ งั้นก็แปลว่า ชั้นหูไม่ฝาด ประสาทไม่ได้หลอน เป็นเสียงของพิชชี่จริงๆน่ะสิ เล่นอ่ะไรของเขาเนี่ย T/////T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________________

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาา

 

 

ติดตามต่อต่อไปด้วยน้าาา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา