จำเอาไว้ ! เราไม่เคย 'เลิกกัน :)

9.7

เขียนโดย LegLeg

วันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.54 น.

  20 ตอน
  87 วิจารณ์
  27.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

     ปัง ๆๆๆ !!

 

     "เร็วเร๊ววว !! ขี้ จะ แตก แล้ววว TOT !!" 

 

     พี่เขื่อน !!

 

     ให้ตายเถอะ.. T^T อะไรมันจะ...ขนาดนั้น ฮือๆ แก้วก็อยากจะออกไปนะคะพี่เขื่อน แต่ว่า.. ไอ้คนตัวสูงนี่มันเอาเปรียบแก้วอยู่น่ะสิ -^- ! ถ้าเป็นไปได้ แก้วก็อยากให้พี่ใช้ส้วมนะคะ !!

 

     ปัง ๆๆๆๆๆๆ !!

 

    "ใครอยู่ในห้องน้ำฟะ !! ออกมาาาา TOT !!"

 

     ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!

 

     "-_-;;"

 

     เหอะ... ถ้าจะปวดขนาดนี้นะ - -' 

 

     ฉันได้แต่ยืนมองหน้ากับโทโมะด้วยความมึนงง ว่าจะทำยังไงดี ถ้าหากเปิดประตูออกไป พี่เขื่อนก็จะสงสัย.. และต้องไม่ดีแน่ๆถ้าเฮียป๊อบพลอยรู้ไปด้วย ก็พี่เขื่อนเก็บความลับได้ซะที่ไหน... แต่ถ้าไม่ออกไป พี่เขื่อนก็คง...  >< 

 

     "เอ่อ..."

 

     ปัง ๆๆๆๆ !!!

 

     "-_- ไปใช้ห้องอื่นไม่ได้เหรอวะ... ไอ้เขื่อน !" โทโมะตะโกนออกไป

 

     "ถ้าใช้ได้กูใช้ไปนานแล้วเว้ยยย T^T แต่ตอนนี้ กู จะ เข้า ห้อง นี้ !!!"

 

     ปังๆๆๆๆ !!!!

 

     "เปิดประตู ~~~~ !!!!!"

 

     ปู้ดดดดดดดดด !!!!!!!!!!

 

     เอ่อ... ถ้าเปิดไป แก้วจะตายเพราะ 'กลิ่นตด' พี่มั้ยคะ - -' 

 

     เกิดเปิดไป แล้วได้กลิ่นไม่พึงประสงค์ ฉันจะไม่ตายเรอะ -o-' ฉันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย - -' เกิดเปิดไปแล้วเป็นอะไรขึ้นมา อาการทรุดหนักแน่ฉัน

 

     "เอาไง?" โทโมะหันมาถามฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ

 

     "...ไม่รู้"

 

     "..."

 

     ปังๆๆๆ !!!

 

     "เฮ้ยย กูจะพังเข้าไปแล้วนะ T^T !! กูจะออกแล้ววว"

 

     "เชี้ยนี่.. -*-" โทโมะสถบออกมา ก่อนจะคว้าฉันเข้ามาในอ้อมแขน พร้อมกดหน้าฉันเข้ากับอกแกร่งก่อนจะ...

 

     กริ๊ก...

 

     แอ๊ดดดด...

 

     แม่เจ้าา!! โทโมะใจดีสู้ตด (?) เปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับมันแล้วว TOT แงงง

 

     "ไอ้โมะ.. เฮ้ยย ! นะ.. น้องแก้ว ทำไม...?"

 

     "มึงไปขี้ก่อนดีไหม -_-"

 

     ปู้ดดดด !!!

 

     อืมมม... เห็นด้วยกับโทโมะอย่างแรง -_-^ 

 

     .

     .

     .

 

     เมื่อผ่านความชลมุนวุ่นวาย (?) นั่นมาได้แล้ว โทโมะก็ไม่ยอมปล่อยฉันออกไปง่ายๆ แถมยังเจ้ากี้เจ้าการพาฉันมาที่คอนโดของเขาอีกต่างหาก..

 

     ให้ตายเถอะ !! เขามันเอาแต่ใจชะมัด !

 

     และตอนนี้ฉันก็นั่งอยู่ในห้องของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว - -' ส่วนเจ้าของห้อง พอเข้ามาในห้องเขาก็เดินหายเข้าไปในห้องนอนของชุดห้องโดยเวลาผ่านไปสิบนาที เขาก็ยังไม่เดินออกมา...

 

     หนีไปตอนนี้ยังทันไหมนะ - -'

 

     "จะไปไหน..แก้ว !" เสียงเข้มดังขึ้นมา เมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะย่องออกไปจากห้องนรกนี่ - -'

 

     ฉันหันหน้ากลับไปเผชิญกับโทโมะอีกครั้ง ตอนนี้เขาได้แต่ยืนนิ่งมองฉันด้วยสายตาตำหนิ... ส่วนฉัน ก็ได้แต่กระทืบเท้าไปนั่งบนโซฟาที่เดิมอย่างไม่พอใจ -^- ( ฉันไม่เคยขัดใจเขาได้เลยสักครั้ง ! )

 

     "อยากกลับบ้าน" ฉันพูดขึ้นมาในที่สุด

 

     "..."

 

     แต่ก็มีเพียงความเงียบคือคำตอบ - -' ทั้งๆที่รู้แล้วว่าเขาจะไม่มีคำตอบให้ แต่ก็ยังจะพูดออกไป พวกคุณเชื่อไหม? ห้องโทโมะน่ะ.. เข้าง่าย แต่ออกยาก !! โดยเฉพาะคนที่เขาตั้งใจจะพาเข้ามา ยิ่งหาโอกาสออกยากเข้าไปใหญ่ อย่างฉันตอนนี้ ที่ไม่รู้ว่าจะออกไปโดยวิธีไหน ยิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนยังไงแล้วล่ะก็นะ...

 

     "กินไรหน่อยไหม?" 

 

     "..." ฮะ? ... 

 

     โทโมะไม่อยู่รอเอาคำตอบจากฉัน เพียงแต่เดินเข้าไปในครัวเหมือนหาอะไรสักอย่างมากินแก้เหงา (?) ซึ่งไม่นานนัก ร่างสูงโปร่งก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมอาหารในมือ 

 

     พรึบ

 

  ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉัน พร้อมกดรีโมทเปิดทีวีกลบเกลื่อนความเงียบ เหงาในเวลานี้ 

 

   แสงจากโทรทัศน์สอดส่องไปทั่วห้องโถงเล็กๆแบบพอดี แต่ก็ไม่ได้ให้ความสว่างอะไรมากนัก แต่ก็สว่างมากพอที่ฉันจะรู้ว่าตอนนี้โทโมะมีสีหน้ายังไง หรือกำลังทำอะไรอยู่...

 

     โทโมะก็ยังเป็นโทโมะ เขามีใบหน้าที่เรียบเฉย ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร หรือรู้สึกยังไง สายตาของเขาจับจ้องไปยังโทรทัศน์เครื่องใหญ่ราคาแพงตรงหน้า แต่เชื่อสิ... เขาไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด...

 

     "โทโมะ..."

 

     "..."

 

     "นาย...เคยรักฉันบ้างหรือเปล่า" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ฉันถามเขาออกไปแบบนั้น.. แต่นี่คือความรู้สึกที่ฉันไม่สามารถที่จะปฏิเสธมันได้ ...

 

     "..."

 

     "ตลอดเวลา 3 ปี ที่เราคบกันมา... นายเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า..."

 

     "..."

 

     "นายเห็นฉันเป็นตัวแทนของฟางตลอดมาเลยใช่มั้ย..."

 

     "..."

 

     "คำถามของฉัน... ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบงั้นเหรอ..."

 

     "..."

 

     "โทโมะ...อุ๊บ !"

 

    เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ฉันจะพูดอะไรออกไป ชายร่างสูงข้างกายก็โผลเข้ามาบดขยี้ร่างของพึงพอใจ ! สองมือเล็กของฉันเองก็พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีดันอกแกร่งของเขาออกจากตัว แต่เขากลับไม่รู้สึกระคลายอะไรเลย! นอกจากทำสิ่งที่ตรงกันข้าม โดนดันฉันให้นอนลงไปกับโซฟา ส่วนตัวเองก็ขึ้นมาคร่อมร่างฉันไว้ !!

 

     "อ๊ะ!.. ยะ.."

 

     ไม่ทันได้โวยวายอะไรออกไป เขาก็บดขยี้ริมฝีปากของตัวเองเข้ากับริมฝี ปากของฉันอย่างร้อนแรง สองมิอแกร่งก็อยู่ไม่เป็นสุข ปัดป่ายลูปไล้ไปทั่วเรือนร่างบาง.. ใบหน้าหล่อหวานค่อยๆเลื่อนลงมาซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกลุ่ม ริมฝีปากดูดเม้มซอกคอนั่นจนเกิดรอย.. 'ความเป็นเจ้าของ' โดยไม่สนใจเลยว่าร่างเล็กนั้นจะดิ้นขัดขืนขนาดไหน

 

     มะ...ไม่   !!  เขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน !!!

 

     ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่.. ตอนนี้ชุดนอนที่ฉันใส่อยู่ได้ถูกถอดออกเป็นที่เรียบ ร้อย เหลือเพียงแต่สิ่งปกปิดร่างกายเพียงสองชิ้นเท่านั้น... 

 

     ใบหน้าหล่อหวานค่อยๆซุกไซ้ลงมาจนถึงเนินอก... ริมฝีปากของเขาดูดเม้มเนินอกนั่นจนเกิดรอย มือซนขนาดใหญ่ปรดตะขอบราเซียออก ก่อนจะดึงมันออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่สนใจ เผยให้เห็นหน้าอกเกินขนาดที่โดดเด่นแก่สายตา !!!

 

     กรี๊ดดดดด !! นี่เขาทำอะไรลงไป ! 

 

     "มะ... ไม่ ! ปล่อยนะ !!..."

 

     อื้อ  !!

 

     ฉันได้แต่ครางออกมาเบาๆ เมื่อริมฝีปากของชายหนุ่มบนร่างดูดเม้มที่ยอดอกอัญชัญ พรางดูดไซ้ไปทั่วอกสองเต้าอย่างเด็กหิวกระหาย.. จากที่ขัดขืน เปลี่ยนเป็นอ่อนระทวยไปตามจังหวะรัก... จนกระทั่ง...

 

     "อ๊ะ !... " ฉันร้องออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย เขาค่อยๆขยับขึ้นลงจนเป็นจังหวะ สร้างความเจ็บปวดและเสียวซ่านให้กับฉัน.. !

 

     "ไม่... ไม่นะ.. ! เจ็บ !!" 

 

     แต่ทว่า... ร่างสูงไม่เคยฟังเสียงฉันเลย เขากลับทำตามใจตัวเองอย่างถึงที่สุด เขาเร่งจังหวะรักอย่างตามใจแถมยังไม่ขาดตกบกพร่อง จนฉันเคลิ้มไปในที่สุด...

 

     ให้ตายเถอะ.. เมื่อไหร่จะเช้านะ.. !!

 

 


 

เดี๋ยวพรุ่งนี้แต่งต่อนะคะ ^^ 

ใครมี เฟสบุ๊ค @ มาได้นะคะ ชื่อ A-leg siripuk krasaesom อยากได้ฟิค TK แนวไหน ก็ แชท บอกกันใน เฟส ได้ ^^ รอรับ @ อยู๋นะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ ^^ ! 

     

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา