เพราะ...รัก

9.9

เขียนโดย Gi_sweetie

วันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.26 น.

  27 chapter
  155 วิจารณ์
  36.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2557 08.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                          22

"ฟาง...."


ป๊อปปี้ครางเรียกชื่อคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วพยายามเท้าแขนที่เตียงเพื่อดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงรย ทำเอาเธอรีบลุกขึ้นเดินมาหาเขาอย่างรวดเร็ว


"ตื่นแล้วหรอ ปวดหัวมั้ยเนี่ย"


"ไม่เท่าไหร่ๆ แต่คือ..."


อยู่ดีๆ ป๊อปปี้ก็เงียบไปแล้วลอบมองใบหน้าของฟาง สายตาเป็นห่วงที่ถูกส่งมาทำเอาเขาแทบยิ้มแก้มปริ ท่าทางที่หมือนจะไม่โกรธเคืองอะไรเขาแล้วทำให้เขาแปลกใจ


ทั้งๆ ที่เมื่อวานเขาเห็นเธอยังแอบหงุดหงิดที่เห็นเขานั่งกับแบมอยู่เลย


หรือเขาสำคัญตัวผิดไป...?


"ฉันเห็นเธอนั่งเล่นอยู่ที่ร้านเดียวกับฉันเมื่อวาน..."


'หา...เขาเห็นงั้นหรอ?'


ฟางได้แต่ครางอย่างสงสัยเพียงในใจ แต่ยังคงนั่งนิ่งมองหน้าเขาอยู่เหมือนเดิม เพื่อฟังเขาพูดต่อ


โดยที่ป๊อปปี้ก็อธิบายเหตุผลต่อ พลางทำกระพริบตาปริบๆ ใส่ อย่าอ้อนๆ แขนแกร่งเริ่มเกี่ยวเอวให้เธอนั่งลง


"ฉันกลัวเธอจะงอนอะ ที่ฉันไปนั่งกับคุณแบมกันสองต่อสอง แต่ฉันมีเหตุผลของฉันเหมือนกันนะ"


"..."


"ก็บอสโทรเรียกให้ฉันมาหาคุณแบมด่วน ฉันก็เลยต้องไป แล้วรีบถามสาเหตุที่ต้องเรียกมา..."


ฟางเผลอถามตัดหน้าป๊อปปี้ที่ยังพูดไม่จบอย่างฉุนๆ แอบหงุดหงิดเมื่อนึกย้อนกลับไปนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้


"แล้วทำไมพอรู้แล้วไม่เดินออกไปล่ะ"


"ก็คุณแบมขู่ว่าจะทำร้ายเธอน่ะสิ บอกจะปลดเธอออกด้วย ฉันไม่ยอมนะ"


"จะปลดก็ปลดสิ ฉันไม่กลัวซะหน่อย"


"ไม่มีวัน แถมยังขู่ว่าจะแบล็กลิสต์เธอด้วย ฉันไม่ยอมนะ ฉันไม่ให้เธอเจ็บตัวหรือเป็นอะไรเพราะฉันแน่"


ป๊อปปี้แย้งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินประโยคที่ไม่แยแสของฟางอย่างหนักแน่น หน้าหล่อเริ่มหงิกงอ เมื่อเขาพูดถึงคำขู่ที่แบมขู่เขาเมื่อวาน


ทำเอาเธอต้องหลุดอมยิ้มกับคำพูดที่ออกมาจากปากของเขาที่ดูจะเป็นห่วงเธอมากกว่าความต้องการของตัวเอง


ถึงแม้จะไม่อยากนั่งกับผู้หญิงคนนั้น แต่ก็ยอมนั่งเพราะไม่อยากให้เธอต้องเป็นอะไรไป...


น่ารักซะไม่มี!!!


"นี่ไม่งอนฉันแล้วใช่มั้ย"


"ทำไมฉันต้องงอนนายด้วยอะ"


"งั้นฉันไปเดตกับผู้หญิงคนอื่นดีกว่า เอ..."


ไม่ทันที่ป๊อปปี้จะพูดจนจบประโยค ฟางก็รีบประชดใส่เขาทันที แล้วลุกขึ้นทำหน้าบึ้งตึง ก่อนที่จะก้าวออกไป


แต่เขาเกี่ยวเอวของเธอเอาไว้ก่อน ทำให้เธอต้องล้มลงนั่งอย่างเดิม หันไปแยกเขี้ยวใส่อย่างหงุดหงิด


"โอ๋ๆๆ ล้อเล่นค้าบ ไม่ไปหรอก ก็ฉันรักคนๆ นี้นี่นา จะไปไหนได้ยังไงอะ"


แขนแกร่งรีบเกี่ยวเอวบางเข้ามาใกล้ๆ จนมานั่งเกยตักเขา แล้วกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่น ทำให้เธอรีบประเคนหมัดน้อยๆ ให้ทันที


ทำเอาเขาถึงกับต้องปล่อยให้เธอเป็นอิสระทันทีด้วยความจุก


'ยัยเตี้ยแรงเยอะ ชกมาได้'


"ลามปามๆ เดี๋ยวเหอะ"


"ว่าแต่...หายงอนยังอะ"


"นี่นายคิดว่าฉันเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้นเลยหรือไง ไอบ้าป๊อป อยู่กันมาตั้งกี่ปีแล้วยังไม่รู้อีก"


"ยอมรับแล้วหรอว่างอนอะ"


ป๊อปปี้รีบถามแกมแซวทันทีที่ได้ยินคำตอบจากฟางพลางยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ทำเอาฟางที่หันมามองรีบแก้ตัว แล้วผลักหัวป๊อปปี้เบาๆ แก้เขิน


"อะไรๆๆ อย่ามามั่วนะ เปล่าสักหน่อย"


"แหม เขินหรอจ๊ะ แค่ถามแค่นี้เอง หวั่นไหวแล้วใช่ปะเนี่ย"


'หวั่นไหวบ้าอะไรล่ะ รักเลยตะหาก >////<'


"คิดเองละกัน"


ฟางพึมพำเบาๆ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปทันทีที่ป๊อปปี้เผลอ ทำเอาเขามองตามไปยิ้มๆ กับท่าทางน่ารักๆ และประโยคที่เธอพึมพำเมื่อกี้


"คิดว่าไม่ได้ยินหรือไง ยัยเตี้ย!"

 


หายไปนาน ข้าพเจ้าต้องขอกราบอภัยเป็นอย่างสูง คือสมองตีบตัน ฮ่าๆ กลับมาละนะ เม้นน้อยลงเรื่อยๆ เค้าน้อยใจนะ เจอกันตอนหน้านะครัชช #เม้นโหวต

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา