รักฉันนั้นคือ...เธอ

          เช้าวันรุ่งขึ้น...
"ฮึก ฮึก"มือบางยกขึ้นปิดเพื่อเก็บเสียงสะอื้นเพราะไม่อยากให้คนที่ทำร้า่ยเธอตื่นขึ้นมา
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นไปตามที่เธอคิด
"อืม"เสียงงัวเงียของชายหนุ่มเพิ่งตื่นขึ้นมาทำให้ฟางรีบปาดน้ำตาทิ้งทันที
"พอใจพี่หรือยังล่ะ"ฟางถามอย่างเสียใจแล้วนอนร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของป๊อปปี้
"ฟาง...พี่ขอโทษพี่แค่โมโหและน้อยใจฟางแล้วก็กลัวว่าฟางจะทิ้งพี่ไป"ป๊อปปี้พูดอย่างสำนึกผิด
ฟางไม่พูดอะไรต่อแล้วไปแต่งตัวแล้วเดินไปทั้งน้ำตา
ป๊อปปี้จึงรีบแต่งตัวแล้วตามฟางออกไป
เพราะรู้ว่าฟางคงจะเดินไม่ไหวเพราะพนั่นคือครั้งแรกของเธอ
ป๊อปปี้จึงรีบออกไปตามหาฟางแต่ไม่เจอ
 อีกอย่างคือตอนนี้ฝนเริ่มตกแล้วทำให้ป๊อปปี้ห่วงฟางมากขึ้นกว่าเดิม ป๊อปปี้จึงตัดสินใจขับรถออกตามหาฟาง ป๊อปปี้ขับรถไปสักพัก ก็เจอฟางนั่งร้องไห้อยู่กลางสายฝนที่ไม่มีท่าทีจะหยุด
"ฟาง ขึ้นรถ"ป๊อปปี้เรียกฟางขึ้นรถแต่ฟางทำเป็นไม่สนใจป๊อปปี้จึงเดินลงมาจากรถมาอุ้มฟางขึ้นรถแล้วพาฟางกลับมาที่บ้านของเขา
 
.
.
.
.
.
 
"อ้าว พี่ป๊อป ฟางเป็นอะไรหรอคะ"ขนมจีนถามเมื่อเห็นป๊อปปี้อุ้มฟางเข้าบ้านมา
"ก็ไม่รู้ คิดอะไรไปนั่งร้องไห้กลางสายฝน สงสัยโรคกลัวฝนกำเริบ ฝากจีนดูแลด้วยนะ"ป๊อปปี้ฝากฟางไว้กับขนมจีนแล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ค่ะ"ขนมจีนพูด แล้วพาฟางไปอาบน้ำ
แต่ฟางไม่ยอมไป
"ปล่อยฟางเถอะนะ จีน ฟางจะกลับบ้าน ฟางขอกลับบ้านนะ"ฟางขอร้องขนมจีน
"ไม่ให้กลับ"ป๊อปปี้พูดห้ามทันทีเมื่อได้ยินฟางขอร้องขนมจีน
แล้วหันไปพูดกับขนมจีน
"ขนมจีน ออกไปก่อน"
"ค่ะ"ขนมจีนตอบ
.
.
.
ป๊อปปี้นั่งลงข้างๆฟาง
"ฟางครับ พี่ขอโทษนะครับที่ทำแบบนั้นกับฟาง ที่พี่ทำไปเพราะพี่รักฟางนะแล้วพี่ก็กลัว กลัวว่าฟางจะไปจากพี่ ฟางบอกพี่ได้ไหมว่าฟางเป็นอะไร"ป๊อปปี้พูดอย่างอ่อนโยน
"พี่ทิ้งฟาง"ฟางพูดทั้งน้ำตา
"พี่ขอโทษก็โทโมะมันแกล้งพี่มันบอกว่าเจ้านายเรนียกพี่ พี่เลยต้องรีบไป แต่พอพี่ไปพี่ถึงรู้ว่ามันหลอกพี่ พี่ไม่ได้ตั้งใจทิ้งฟางไปนะ"ป๊อปปี้อธิบาย
"จริงหรอ"ฟางถาม
"จริงสิ"ป๊อปปี้ตอบ
"ฟางขอโทษ ฟางผิดเองที่ไม่มีเหตุผลฟางขอ..."แล้วฟางก็สลบไป 
"ฟาง ฟาง ทำไมตัวร้อนอย่างนี้เนี่ย"ป๊อปปี้พูดแล้วจึงวางฟางลงบนเตียงของเขาแล้วเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ฟาง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากติดตามด้วยนะคะ
เม้นกันด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา