My love ยัยน่ารักสดใสกับนายเย็นชาปากแข็ง

10.0

เขียนโดย Nongtoon

วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.23 น.

32 ตอน

0 วิจารณ์

34.52K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2557 21.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

3) เปิดเทอมวันแรกก็ต้องนอนอยู่บ้านศัตรูซะแล้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ณ คอนโดสุดหรูของภูผา
น้ำขิง:เฮ้ย นี่ฉันอยู่ไหนเนี่ย
ภูผา:เอะอะโวยวายอะไรของเธอนี่มันคอนโดฉันเอง ก็ตอนที่ฉันถามทางกลับบ้านเธอ เธอดันหลับไปซะก่อนไง
น้ำขิง:แล้วนี่ทำไมคอนโดนายถึงกว้างยังกับวังเลยล่ะ
ภูผา:ก็ฉันซือ2ห้องแล้วทำประตูเชื่อมกันแล้วก็ตกแต่งให้เป็นเหมือนบ้านไง
น้ำขิง:อ่อ นี่ห้องนายอยู่ชั้นที่เท่าไหร่
ภูผา:22
น้ำขิง:แล้วฉันหลับอยู่ฉันจะขึ้นมาได้ยังไง
ภูผา:ก็ฉันอุ้มขึ้นลิฟย์มาไง
น้ำขิง:แล้วนายไม่หนักเหรอ
ภูผา:หึ ไม่หนักอ่ะจะหนักได้ยังไงตัวเธอเล็กอย่างกับลูกหมา
น้ำขิง:ค่ะพ่อคนแข็งแรง แต่ก็ขอบคุณนะ
ภูผา:หิวไหมไปหาไรกินข้างนอกกัน
น้ำขิง:ไม่เอาทำเองดีกว่า
ภูผา:ฉันทำอาหารไม่เป็น
น้ำขิง:เดี่ยวฉันทำเอง
ภูผา:จะกินได้ไหม
น้ำขิง:นายอย่ามาดูถูกฉันน่ะ ในตู้เย็นนายมีอะไรบ้างอ่ะ
ภูผา:มีทุกอย่างฉันให้แม่บ้านซื้อมาไว้ทำให้กินอ่ะ
น้ำขิง:ดีมากเดี่ยวฉันทำให้เอง ถือว่าตอบแทนนายนะ
ภูผา:อืมอืม เร็วสิฉันหิว
น้ำขิง:เจ้าค่ะ
ภูผา:555
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
น้ำขิง:มาแล้วเสต็กเนื้อราดซอสพริกไทยกับสลัดครีมแล้วก็น้ำแตงโมปั่น
ภูผา:ทำเป็นด้วยเหรอเธออ่ะ
น้ำขิง:ก็ใช่น่ะสิ ลองชิมดูดิ
ภูผา:เธอนี่ก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันนะ
น้ำขิง:แน่อยู่แล้ว
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
ภูผา:อิ่มมาก
น้ำขิง:เหมือนกัน
ภูผา:เธอไปอาบน้ำเถอะฉันให้แม่บ้านเตรียมแปรงสีฟัน ยาสีฟัน ของส่วนตัว แล้วก็ไปซื้อเสื้อผ้ามาให้แล้ว
น้ำขิง:อืม ขอบคุณนะที่นายช่วยเหลือฉัน
ภูผา:ฉันไม่ได้ช่วยแต่ฉันเวทนา
น้ำขิง:เออ
20นาทีผ่านไปฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ
น้ำขิง:เฮ้ย! นายมายืนทำไมหน้าห้องน้ำหรือจะมาแอบดูฉัน
ฉันพูดพร้อมวิ่งหนีเข้าห้องน้ำแต่พื้นมันลื่นเลยทำให้ฉันล้มทันที
ภูผา:เฮ้ย
โชคดีที่นายภูผามารับไว้ไม่งั้นหัวแตกแน่หัวไม่แตกก็จริงแต่ปากก็เฉียดกันแล้ว
ภูผา:ฉันไม่ได้แอบดูเธอแต่ฉันเห็นว่าเธอเข้าไปนานแล้ววู้
น้ำขิง:ฉันขอโทษนะ
ภูผา:เธอไปจัดเตรียมความเรียบร้อยของเธอแล้วนอนซะ
น้ำขิง:ค่ะอีคุณเลียงผา
10นาทีผ่านไป
ภูผา:นี่เธอยังไม่นอนอีกเหรอ
น้ำขิง:แล้วนายนอนไหนอ่ะ
ภูผา:ที่โซฟาอ่ะ
น้ำขิง:มานอนบนเตียงด้วยกันนี่แหละฉันไม่กลัวนายหลอกฉันรู้ว่านายเป็นสุภาพบุรุษพอ
ภูผา:อืมๆ
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
น้ำขิง:ฉันนอนก่อนนะฝันดี
ภูผา:อืม
ภูผา:ทำไมยังไม่ง่วงวะเรา เฮ้ย ยัยน้ำขิงเธอจะมากอดฉันทำไมเนี่ย
น้ำขิง:แม่ขา ฮึกๆ ฮือๆ แม่ทิ้งหนูไปอังกฤษทำไมอ่ะค่ะ
ภูผา:เห้ยร้องให้ขนาดนี้เลยเหรอ
ผมปัดผมออกจากหน้าให้ยัยน้ำขิงเลยเห็นหน้าที่น้ำตานองหน้าผมเลยเช็ดน้ำตาให้ยัยน้ำขิงดูๆไปหน้าตายัยนี่ก็สวยเหมือนกันนะ ผมจะจับให้เธอนอนดีๆแต่เธอดันดิ้นปากผมเลยไปถูกปากยัยน้ำขิงเต็มๆแต่เธอไม่รู้สึกตัว เมื่อผมพาเธอนอนให้เรียบร้อยแล้ว ผมก็หลับทันที

ตอน 2

สารบัญ

ตอน 4