To love or to bad...

9.7

เขียนโดย เต้าหู้ขาว

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.26 น.

  6 session
  21 วิจารณ์
  12.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) To love or to bad...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

นอกจากสวยแล้วความซวยยังจะมาเยือนอีกใช่ป่ะ!! ฉันคิดแผนว่าโกหกว่าไม่สบายเพื่อที่จะไม่ไปผับ

อุสาต์หนีพ้นแล้วแท้แท้!!~~ แผนจะสำเร็จอีกแค่นิส~~~~ นิสจริงๆ แต่ความคิดบ้าๆของหมอนั้น

อีนายโดโซะ อีขนมทอดกรอบ!! อย่าให้ฉันองค์ลงนะบอกให้

 

 

 

"นี่...นายจะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันจริงๆหรอ...ฉันเกรงใจนายมากๆเลยนะ ไม่เป็นไรหรอกแค่ไม่สบาย

ปวดท้องเวียนหัวนิดหน่อยเท่านั้นเอง ฉันไม่ล้มลงหัวฟาดพื้นตายข้างโถ้ส้วมหรอก >^<"

 

 

 

"ปากเสีย...ยังไงก็ยังเป็นห่วงเธออยู่ดี...เธอก็เคยเป็น เมี...."

 

 

 

"หยุด!! ห้ามพูด ห้ามพูดคำนั้นนะ ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้น ถึงจะเกิดขึ้นจริงมันก็คือความผิดพลาดที่แก้ไขไม่ได้แล้ว นายกลับไปได้แล้วนะ ฉันอยู่คนเดียว ใกล้ตายแล้วจะโทรไปบอกอำรา"

 

 

 

"เธอนี่มันช่างใจร้ายใจดำจริงๆ ฉันทำผิดอะไรว่ะ ถึงเธอผลักไสไล่ส่งยังกับหมูกับหมา ฉันไม่เข้าใจ

จริงๆเลยนะ ฉันอยากรับผิดชอบ ฉันลูกผู้ชายพอ"

 

 

 

"....นายอยากรับผิดชอบหรอ....ฉันจะบอกให้ว่ารับผิดชอบฉันยังไง.....เลิกยุ่งแล้วไสหัวออกไป

พ้นๆ เก็บกระเป๋าไปอยู่โลกอื่นเลยยิ่งดี"

 

 

 

"ทำไมล่ะ...เธอเกียจฉันขนาดนั้นเลยหรอ ในคืนๆนั้นเธอเป็นคนขอร้องฉันเองนะ"

 

 

 

"บอกให้หุบปากหมาๆของนายไง!! บอกแล้วไงว่าห้ามพูด!! อยากรู้ใช่ไหมทำไมไม่อยากเจอนาย

ฉันไม่ได้เกียจนายหรอกนะ...ฉันไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าฉันทำตัวแย่ๆ ไปมั่วกับผู้ชายที่อาสามาส่งฉัน

ที่บ้าน ฉันแค่อยากลืมๆมันไป ไม่อยากให้ใครรู้ โดยเฉพาะตัวฉันเอง ฉันไม่อยากรู้ว่าตัวเองทำอะไร

ลงไป นายเข้าใจที่ฉันพูดป้ะ!!!! ฉันอยากลืมเรื่องเลวร้ายพวกนั้น"

 

 

 

"หึ...มีหัวคิดแค่นี้หรอ...ความผิดพลาดครั้งนั้นนะ มันเกิดขึ้นกับเธอ ฉันก็รู้ว่าเธออยากลืม แล้วเคยคิดถึงคนอยาก จำ อยากฉันบ้างไหม?"

 

 

 

"....นายจะอยากจำไปทำไม อย่าบอกนะว่านายชอบฉัน..."

 

 

 

ก็ตั้งแต่เถียงกันไปกันมา เมื่อนายโทโมะพูดแบบนั้นก้อนเนื้อที่อยู่อกข้างซ้ายเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ

ความเร็วของมันถี่ขึ้นเรื่อยๆ ทำไมหละ...ทำไมถึงรู้สึกอะไรแปลกๆแบบนี้...

 

 

 

"จะชอบหรือไม่ชอบก็ชั่ง ฉันแค่อยากดูแล เป็นห่วงอยากอยู่ใกล้ แล้วก็คิดถึง...แบบนี้เข้าเรียกว่า

ชอบไหมละ"

 

 

 

โอ้โห...มาเป็นชุด...ยิ่งพูดหัวใจยิ่งเต้น รู้สึกเสียววูบไปทั้งตัวหน้าเริ่มร้อนผลาวขึ้นมาอย่างไม่มี

สาเหตุ บ้านกูเปิดแอร์นะเฟ้ย!!!

 

 

 

"พอๆ....ฉันเขิน"

 

 

 

"เก็บความเขินไว้แก้ตัวเหอะ..."

 

 

 

"แก้ตัว??? แก้ตัวอะไรมิทราบ"

 

 

 

"ไหนบอกเวียนหัวปวดท้อง ที่ยืนเถียงเก๊กท่าสวยแบบนี้เค้าเรียกว่าคนป่วยอ่อ? แล้วแพลงยาที่วาง

อยู่บนโต๊ะนะ ไหนบอกว่ากินแล้ว ซองยังไม่ได้แกะ ยาทุกเม็ดอยู่ครบ?? - -ป่วยได้เนียนมากเลย

ครับคุณสุดที่รัก"

 

 

 

"-0- ทำไมเหมือนได้ยินหน้าแตก! "

 

 

 

 

 

 

 

{100}

มาอัพแหละ 5555 ขอโทดที

ที่ไม่มาอัพเลย พอดีไม่ว่างแบบฟุดๆ กราบขอโทดงามๆนะค่ะ

ฝากติดตามด้วย ฝากคอมเม้น ไม่คอมเม้นไม่รัก

อน่าทำตัวเป็นนักอ่านเงา รักนะจ้วปปป

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา