เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

9.4

เขียนโดย sunyo

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.

  62 ตอน
  698 วิจารณ์
  83.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) ห้ามใจตัวเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                        ก๊อก ๆๆๆๆ  เสียงประตูหองเฟย์ ถูกเคาะอย่างต่อเนื่อง และเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนคนที่นอนอยู่บนเตียงทั้งสอง ดีดตัวลุกขึ้นมาอย่างรำคาญ

 

 

 

 

                   "    เจ็ดโมง ใครมาวะ  แล้วมาทำอะไรตอนนี้   "  เฟย์หยิบนาฬิกามาดูก็คิ้วขมวด ทันที  แก้วเองก็สงสัยเหมือนกัน

 

 

 

                  "  นั้นสิ  ใครกัน  "  แก้วคิดว่าโทโมะ แค่ก็ยังลังเลอยู่ เมื่อคืนก็กลับไปดึก ไม่น่าจะตื่นเร็วขนาดนี้นะ  แก้วลุกขึ้นจะไปเปิดประตู  เฟย์ลุกเดินตามไปติดๆ  

 

 

 

 

                   "  เห้ยยยย   เฮียยยใหญ่ !  "  แก้วที่แอบส่อง เมื่อเหนว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง ก็อุทานเสียงดัง เล่นเอาเฟย์ใจหายไปเหมือนกัน  

 

 

 

 

                    "  แก้วไปหลบในห้องนอนก่อน  ปิดประตูด้วยนะ  "  เฟย์รีบให้แก้วเข้าไปในห้องนอน  เมื่อเห็นว่าแก้วปิดประตูเรียบร้อยแล้ว ก็เปิดประตูห้องทันที

 

 

 

 

                      "  นี่ยังไม่ตื่นอีกหรอ "  เขื่อนบ่น ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง แม้ว่าเจ้าของห้องจะยังไม่ได้รับเชิญก็ตาม

 

 

 

 

                      "  นี่คุณมาที่นี้ได้ยังไง แล้วรู้ได้ไงว่าชั้ลอยู่ที่นี้  แล้วมาทำอะไร  แล้วทำไม..."  เฟย์ยังพูดไม่จบ ก็ถูกเขื่อนยังให้หยุด 

 

 

 

 

                      "  ชั้ลขับรถมา ชั้ลรู้ที่อยู่จากใบสมัครงาน ชั้ลมารับเธอไปพบลูกค้า  จบนะ "  เขื่อนพูด แล้วนั่งลงบนโซฟา

 

 

 

 

                     "   แล้วมาเช้าขนาดนี้เนี่ยนะ  นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงเองนะคุณ  "  เฟย์พูด

 

 

 

 

                       "  ก็ชั้ลนัดลูกค้าไว้ 10 โมง กะว่าจะมาหาอะไรกินด้วย  "  เขื่อนพูด  เฟย์งงใหญ่

 

 

 

 

                       "  ที่บ้านไม่มีข้าวกินหรือไง ถึงได้มาหาไรกินแถวนี้  แล้วก็กลับไปได้แล้ว ค่อยเจอกัน 10 โมง "  เฟย์ดึงเขื่อนให้ลุกขึ้น  เพราะกลัวโทโมะจะมาเจอเขื่อนที่นี้

 

 

 

 

                       "  นี่เป็นอะไร  ทำไมดูท่าทางแปลกๆ  อ่อ  หรือว่าเธอซุกผู้ชายอยู่ในห้อง เลยไล่ชั้ลกลับ  "  เขื่อนพูดแล้วมองไปทางห้องนอน  เฟย์รีบเดินมากั้นไว้ ไม่ให้มอง เขื่อนยิ่งสงสัยหนักขึ้นไปอีก

 

 

 

 

                        "  ชั้ลไม่ได้เอาผู้ชายมานอนด้วย แล้วนายก็กลับไปได้แล้ว ชั้ลจะอาบน้ำ "  เฟย์พูด พลางดึงเขื่อนให้ลุกขึ้น แต่เจ้ากรรมก็ดันนั่งนิ่ง ไม่ยอมลุกไปไหน

 

 

 

 

                         "  ก็ไปอาบสิ  ชั้ลรอตรงนี้  จะได้ออกไปกินข้าวด้วยกัน แล้วไปพบลูกค้าเลย "  เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                        "  แล้วไปกินคนเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมชั้ลต้องไปกับนายด้วยเนี่ย ขาดความอบอุ่นหรือไงฮะ "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                       "  จะว่างั้นก็ได้นะ  ปกติก็เจอหน้าแก้วทุกวัน  วันนี้ไม่เจอ  ต้องนั่งกินข้าว 2 คนไอป๊อป มันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เลยมาชวนเธอไปเนี่ยแหละ  " เขื่อนพูด  แก้วที่แอบฟังอยู่ในห้อง พอได้ยินคำพูดก็เขื่อน  ก็หนาจ๋อย คิดถึงพี่จับใจ

 

 

 

 

                      " มันใช่หรอค่ะ เจ้านาย  " เฟย์พูด 

 

 

 

 

                       "  ก็ใช่นะสิ  อย่างน้อยเธอก็เป็นเพื่อนน้องสาวชั้ล  ชั้ลกินข้าวกับเธอ จะได้จินตนาการว่ากินข้าวกับแก้ว  "  โธ่ววว  เหตุผลของเขื่อน มันยังไงๆอยู่นะ  เฟย์เหวอไป เขื่อนยิ่งพูดเฟย์ยิ่งมึน

 

 

 

 

                      "  ก็ได้ๆ  งั้นคุยรอตรงนี้นะ ห้ามไปไหน อีกครึ่งชั่งโมงเจอกัน  " เขื่อนพยักหน้ารับคำ  เฟย์รีบเข้าห้องไป แล้วปิดประตูล็อคห้องทันที

 

 

 

 

                      " เฟย์ ชั้ลอยากไปหาเฮียย  "  แก้วทำท่าจะร้อง 

 

 

 

 

                      "  ไม่ได้นะเว้ยยย  เดี๋ยวแผนแตก  ซวยกันยกทีมเลยนะ "  เฟย์พูด แก้วนิ่งไป 

 

 

 

 

                     "  เดี๋ยวชั้ลอาบน้ำก่อนนะ แกห้ามออกไปนะ " เฟย์พูดจบก็รีบเข้าไปอาบน้ำ ไม่นานก็ออกมา เธอรีบแต่งตัวอย่างเร็ว แล้วออกมาหาเขื่อน

 

 

 

 

 

                          แต่  เขื่อนนอนหลับอยู่บนโซฟา 

 

 

 

 

                     "  นี่คุณ  ตื่นสิ  " เฟย์สะกิดเรียกเบาๆ แต่เขื่อนไม่ตื่น  ใบหน้าหล่อ เมื่อหลับสนิท มันชวนให้สาวโสดอย่างเฟย์ต้องหยุดมองอย่างหลงไหล  แม้มมันไม่ใช่เวลาที่เธอจะมามองเขา แต่ใครจะไปห้ามใจได้ละเนอะ 

 

 

 

 

                     "  หล่อจังแหะ  "  นิ้วชี้ของเฟย์ แตะที่ปลายจมูกโด่งของชายหนุ่ม ก่อนจะไต่ขึ้นไปที่สันจมูก  เขื่อนย่นจมูกเล็กน้อย ก่อจะพลิกตัวหลีกไปอีกด้านนึง 

 

 

 

 

                    "  นี่  ตื่นซิ  ไหนบอกจะไปกินข้วไงงงง  "  เฟย์ดึงเสื้อเชิ๊ตอย่างแรง จนเขื่อนหรี่ตาขึ้น 

 

 

 

 

                     " นอนก่อน  เดี๋ยวค่อยออกไปสัก แปดโมงครึ่ง  "  แล้วเขาก็หลับต่อ  

 

 

 

 

 

 

                          ก๊อก ๆๆๆๆ  เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง เฟย์สะดุ้งโหยง เพราะเดาก็รู้ว่าคนที่เคาะประตู จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโทโมะ  แต่ที่น่าตกใจว่านั้น คือ  เขือนที่รำคาญเสียงเคาะประตู  ตื่นขึ้นมา จะเดินไปเปิดประตูห้อง

 

 

 

 

 

                  "  จะไปไหนนน  !! " เฟย์ตะโกนเรียก แล้ววิ่งไปดักหน้าเขื่อนที่จะเดินไปเปิดประตู 

 

 

 

                  "  ก็แล้วใครมันมาเคาะวะ  เคาะดังเคาะเร็วซะขนาดนี้  ทำไมมันไม่พังประตูเข้ามาเลย  "  คือ เมื่อกี้เขื่อนก็เคาะแบบนี้นะ  

 

 

 

 

                   "  เดี๋ยว ชั้ลเปิดเอง  นายไปนั่งตรงนู้นนะ  "  เฟย์ชี้ไปที่โซฟา  แต่เขื่อนหรือจะยอม  เขาผลกเฟย์ให้พ้นทาง แล้วเอื่อมมือไปเปิดประตู  

 

 

 

 

                      พรึบ !!  คนตรงหน้า ต่างก็สตั้นไป 10 วิ ทั้งคู่  

 

 

 

 

 

                     "  มาที่นี่ทำไม / มาทำอะไรที่นี่    "  เขื่อน / โทโมะ พูดพร้อมกัน 

 

 

 

 

                     " เอ่ออ  คืออ  คุณโทโมะ เค้ามาเอาแบบแปลนโรงแรมจากเฟย์นะค่ะ"  เฟย์เดินไปแทรกระหว่างกลาง  

 

 

 

 

                       "  เออ ใช่  แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่  แล้วคุณหละเข้าไปอยู่ในห้องเฟย์ได้ยังไง "  โทโมะเออออไปตามเฟย์  แต่ก็อดหวงน้องตัวเองไม่ได้ 

 

 

 

 

                        "  ก็นี่มันเลขาผม  ทำไมผมจะมาหาไม่ได้  "  เขื่อนพูด  โทโมะขมวดคิ้ว

 

 

 

 

                        "  แล้วทำไมไม่คุยที่ทำงาน  นี่มันคอนโดนะ " โทโมะพูด  เข่อนขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ทำไมโทโมะต้องทำเหมือนหวงเฟย์ขนาดนั้นด้วย ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน

 

 

 

 

                        "  ดูเหมือนคุยจะมีอะไรกับเลขาผมนะ  "  เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                        "  ก็มีนะสิ  "  โทโมะหมายถึงพี่น้องกัน  เขื่อนคิดไปไกล

 

 

 

 

                        "  หึ  !  งั้นคงจะคุยเรื่องแบบแปลนกันยาวน่าดู  ผมขอตัวก่อนแล้วกันนะ "  เขื่อนดูไม่พอใจ หันไปพูดกับโทโมะ ก่อนจะพูดกับเฟย์  "  อ่อ  ถ้าไปไม่ไหว ไม่ต้องไปก็ได้นะ เดี๋ยวชั้ลจะให้คนอื่นไปแทน  "   พูดจบก็เดินเหวี่ยงออกไปทันที  

 

 

 

 

                         "  พี่พูดอะไรออกไปเนี่ยย  "  เฟย์หนักใจ มองตามเขื่อนที่เดินไปไกล

 

 

 

 

                         "  ก็มันดูแปลกๆ เหมือนมันชอบเธอ ชั้ลเลยพูดดักไว้ก่อนไง  "  ผู้ชายมันดูกันออก  แต่มันทำให้เฟย์อึ้งไปเลย

 

 

 

 

                          "  พูดบ้าอะไรของพี่เนี่ยย   ชั้ลไปก่อนนะ  เออ แก้วอยู่ในห้อง เดี๋ยวออกไปปิดประตู ล็อค้องให้ด้วยนะ "เฟย์รีบสังการ แล้วรีบวิ่งตามเขื่อนไป 

 

 

 

 

 

 

                                 ในห้องนอนของเฟย์  แก้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอน คิดถึงเขื่อนและป๊อป  

 

 

 

 

 

                    "  ยังจะนอนเล่นอยู่อีก  ! "   โทโมะ ที่เดินเข้ามายืนมองแก้วอยู่สักพักแล้ว เอ่ยทักขึ้น  แก้วสะดุ้งโหยง รีบลุกจากเตียงทันที  เพราะยังผวาเรื่องเมื่อคืนไม่หาย  

 

 

 

 

                     "  เข้ามาได้ไง  ออกไป ! "  แก้วตกใจ  โทโมะยิ่งเดินเข้ามาใกล้

 

 

 

 

                       "  ทำไม กลัวโดนเหมือนเมื่อคืนหรอ  "  เขาต้องการแกล้ง  แต่เธอกลัวจริงๆ

 

 

 

 

                     "  ก็ไหนตกลงกันแล้วไง  ว่าจะไม่ถูกเนื้อต้องตัวกันหนะ  "  แก้วหยิบหมอนมากอดไว้ เดินถอยหลังเรื่อยๆ โทโมะก็ก้าวเข้าไปเรื่อยๆ 

 

 

 

 

                       "  หรอ  ไม่เห็นรู้เรื่องเลย  เราเคยตกลงกันด้วยหรอ  "  ยังไม่เลิกแกล้งอีก 

 

 

 

 

                        "  ก็ในสัญญาไง  จำไม่ได้หรอ  "  แก้วเริ่มเสียงสั่น  น้ำตาคลอ 

 

 

 

 

                       "  แล้วไหนหละ สัญญา เอามาดูหน่อยสิ "  ยังไม่เลิก เขาเดินก้าวเข้าไปจนประชิดกับตัวแก้ว ที่ยืนนิ่งติดฝาผนังห้อง 

 

 

 

 

                       "  ออกไปห่างๆได้มั้ย  ชั้ลกลัว  " แก้วพูดเสียงสั่น  มือทั้งสองกอดหมอนข้างไว้แน่น  โทโมะให้มือข้างหนึ่งดันฝาไว้  ส่วนอีกข้างก็ใช้เกี่ยวไรผมแก้วที่มาปิดหน้าอยู่

 

 

 

 

                       "  กลัวอะไร  ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย  " เขายื่นหน้าเขามาใกล้เรื่อยๆ  ผิดกับแก้วที่ก้มหน้าหนีจนซุกหน้าเข้าไปในหมอน 

 

 

 

 

                        "  ตัวสั่น   แอร์เย็นหรอ  "  โทโมะใช้มือสัมผัสบ่าแก้ว แล้วไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงข้อมือ 

 

 

 

 

                         "   ไม่เล่นแบบนี้นะ ชั้ลไม่สนุกด้วยนะ   "  แก้วได้แต่ก้มน้านิ่ง หลับตาปี๋ 

 

 

 

 

                         "  นี้ !  ชั้ลแกล้ง  ทำเป็นกลัวไปได้  ไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วรีบๆหละ อย่าช้า ถ้าช้าชั้ลจะเข้าไปอาบให้  "  โทโมะสงสาร ผละตัวออกจากแก้ว  แก้วรีบถอยหนีทันที

 

 

 

 

                         "  นายออกไปรอข้างนอกก่อนสิ  "  แก้วพูด  โทโมะว่าง่าย เดินออกไปทันที 

 

 

 

 

                        "  เดี๋ยวนี้ชักจะทะลึ่งใหญ่แล้วนะ  เดี๋ยวก็ฟ้องเฮียให้จัดการซะหรอก "  แก้วบ่นๆ แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ  

 

 

 

 

 

                                   ลานจอดรถ  เฟย์วิ่งตามเขื่อนจนทัน  

 

 

 

 

 

                        "  นี่คุณ  จะรีบไปไหน  ! "  เฟย์ดึงมือเขื่อนไว้ ไม่ให้เดินหนี  

 

 

 

 

                        "  อ้าว  ไม่อยู่กับแฟนหรอ  "  เขื่อนถามหน้าตาเฉย  แม้ในใจมันจะร้อนโดยไม่มีสาเหตุก็ตาม 

 

 

 

 

                         "  แฟนอะไรนั้นมันพี่ชายชั้ลลลล  "   

 

 

 

 

                         อุ๊บบบส์   เฟย์รีบเอามือปิดปากตัวเอง

 

 

 

 

                     "  พี่ชาย ?  "  เขื่อนมองเฟย์อย่างสงสัย 

 

 

 

 

                       "  คือ  ชั้ลหมายถึงว่าชั้ลนับถือเค้าแบบพี่ชาย  ไม่ใช่ แฟน  "  เฟย์พูด 

 

 

 

 

                        "  หรอ  แต่ชั้ลว่าไม่ใช่นะ  ดูมันหวงเธอแปลกๆ "  เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                       "  ช่างเค้าเถอะ  ไหนตกลงจะไปกินมั้ย  หมายถึง  กินข้าวมั้ย  "

 

 

 

 

                       "  กินสิ  หมายถึงกินข้าวนะ  "  แล้วทั้งคู่ก็ขึ้นรถ  เขื่อนอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเห็นว่าเฟย์ไม่ได้อะไรกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

                               แก้วรีบอาบน้ำแต่งตัวจนเสรฺ็จอย่างเร็ว  ก็รีบออกมาหาโทโมะ  เมื่อได้รับข้อความจากเฟย์มาเขื่อนออกไปแล้ว  ก็ลงจากคอนโด  ขับรถออกไปทันที  

 

 

 

 

 

                        "  ไอเขื่อนมันมาหาเฟย์ทำไม  "  โทโมะยังคาใจอยู่

 

 

 

 

                      " เรียกให้มันดีๆหน่อย  พี่ชั้ลชื่อเขื่อนไม่ใช่ชื่อไอเขื่อน  "  แก้วไม่พอใจ 

 

 

 

 

                      "เออ นั้นแหละ  แล้วมาทำไม  มานานยัง  "  โทโมะถาม

 

 

 

 

                        "  มารับเฟย์ออกไปพบลูกค้า  มาไม่นาน ประมาณ 40 นาทีได้มั้ง  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                        "  แล้วทำไมต้องมารับวะ  ทำไมไม่นัดเจอกันข้างนอก  แล้ว 40 นาที เนี่ย มันไม่นานตรงไหน  "  โทโมะบ่นใหญ่

 

 

 

 

                       "  อย่าเยอะได้มั้ย  เฮียชั้ลเป็นสุภาพบุรุษพอ  ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ชั้ลรับประกันความปลอดภัยของเฟย์   "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                       "  ชัั้ลไม่เชื่อหรอก  อยู่กับสองต่อสอง  ผู้ชายมันไม่ปล่อยให้รอดหรอก " โทโมะพูด  แก้วนี่นิ่งไปเลยครับ  

 

 

 

 

                      "  งั้นเราแยกบ้านกันอยู่นะ  ชั้ลจะไม่อยู่บ้านเดียวกับนาย  "  แก้วรีบพูด ทันนี้

 

 

 

 

                      "  ไม่ได้ !  มันอันตราย  "  โทโมะโวย

 

 

 

 

                        "  แต่อยู่กับนาย  ชั้ล.... "  เธอยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

                      "  ชั้ลไม่ทำอะไรเธอหรอก  ชั้ลไม่ทำอะไรคนที่ไม่ได้รัก " โทโมะหมายถึง  คนที่ไม่ได้รักโทโมะ  แต่ก็พูดไปไม่หมด  

 

 

 

 

                        "  นั้นสินะ  ใครมันจะไปทำอะไรกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก  "  แก้วสะอึกไปอีกรอบบ   แล้วทั้งคู่ก็นั่งเงียบไปตลอดทาง  แก้วอยากจะร้องไห้ แต่ก็กลั้นน้ำตาเอาไว้  กลัวว่าเขาจุรู้ความในใจ  โทโมะเองก็มองแก้วเปนระยะๆ แคร์ความรู้สึกของเธอไม่น้อย กลัวว่าเธอจะโกรธ  

 

 

 

 

                        

                                ทั้งคู่ขับรถมาจนถึงที่หมาย  โดยมีคนของโทโมะ ยืนรอรับอยู่หน้าบ้านพัก  บ้านพักหลังนี้เป็นบ้านไม้ยกพื้น  มี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ  ซึ่งได้มีการทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว  ทั้งคู่จะมาอยู่ที่นี่ในฐานะสามีภรรยา 

 

 

 

 

 

                       "  ทุกอย่างเรียบร้อยใช่มั้ย  "  โทโมะพูด พร้อมส่งกุญแจรถให้ลูกน้อง ลูกน้องโทโมะพยักหน้า แล้วยกกระเป๋าของทั้งคู่ขึ้นไป  แก้ว โทโมะ  เดินขึ้นไปบนบ้าน

 

 

 

 

 

                       "  อยู่ได้มั้ย  "  โทโมะหันมาถามแก้ว  แก้วมองไปรอบๆ 

 

 

 

 

                       "  สบายมากก  "  แก้วพูด  โทโมะโล่งใจ    ลูกน้องเก็บกระเป๋าเสร็จก็ลาทั้งคู่ พร้อมกับขับรถของโทโมะออกไป 

 

 

 

 

                        "  อ้าวว  เค้าเอารถนายไปไหน  "  แก้วที่มองรถของโทโมะที่ขับออกไป ถามอย่างสงสัย

 

 

 

 

                        "  เอาไปเก็บไว้ที่อื่น  เรามาอยู่ที่นี้ในฐานะสามีภรรยา เป็นคนจนหาเช้ากินค่ำ   เพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย  " 

 

 

 

 

                        "  แต่ ไตรคุณมันเคยเห็นหน้าเราแล้วนะ  แล้วงี้เราจะไปคุมงานยังไง หละ "  แก้วสงสัย

 

 

 

                        "  ทุกอย่างจะสั่งการณ์ทางโทรศัพท์ เราตรวจงาน สั่งงานทางโทรศัพท์ จะไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี้และคอยดูงานอยู่ตลอด "  โทโมะพูด แก้วพยักหน้าเค้าใจ  

 

 

 

 

                          "  แล้วเราต้องแต่งตัวยังไง ต้องปลอมตัวใช่มั้ย  " แก้วพูด  โทโมะพยักหน้าพร้อมเดินนำเข้าไปในห้อง แก้วเินตามไป 

 

 

 

 

                          "  นี่ วิกผมของเธอ ไฝ  แล้วก็ครีมทาผิวให้ดำ " แก้วรับมา   ส่วนของโทโมะ จะเป็นหนวด ไฝ แล้วก็ครีมผิวดำเหมือนกัน

 

 

 

 

                         "  ต้องขนาดนี้เลยหรอ  " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                         "  ใช่ เผื่อความปลอดภัยของเราสองคน  "

 

 

 

 

 

                         "  โอเค  ได้  ไม่มีปัญหา  แล้วชั้ลนอนห้องไหน  "  แก้วพูด

 

 

 

 

 

                          "  ห้องนี้  "  ห้องที่ทั้งคู่ยืนอยู่  

 

 

 

 

                         "  แล้วนายนอนห้องไหน "  แก้วถาม  

 

 

 

 

 

                           "  ห้องนี้ "   ห้องเดียวกับแก้ว  

 

 

 

 

                            "  เห้ย  จะบ้าหรอ  นายไปนอนห้องอื่นสิ  จะมานอนห้องนี้ทำไม  "   แก้วโวย

 

 

 

 

                            "  เราเป็นอะไรกัน  อย่าลืม  "

 

 

 

 

                           "  อยู่นบ้าน ไม่มีใครเห็นหรอก "  แก้วโวย  

 

 

 

 

 

                             "  นี่  นอนๆไปเถอะ  ชั้ลไม่ทำอะไรหรอกน๊าาา  อย่าลืมสิ พวกไอไตรคุณมันเถอะนะ  ถ้ามันแอบสืบ จนจับได้ขึ้นมา เราจะแย่ด้วยกันทั้งคู่  "  โทโมะพูดจริงจัง  แก้วเซ็ง แต่สุดท้ายก็ยอม

 

 

 

 

 

                              "  เตียงก็มีเตียงเดียว  จะนอนกันยังไง   นายเป็นผู้ชายต้องเสียสละให้ชั้ล  นายนอนพื้นแล้วกันนะ "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                              "  ไม่ !  นอนบนเตียงนั้นแหละ  นอนด้วยกัน  " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                             "  จะบ้าหรอ  ไม่เอา  "  

 

 

 

 

                          "  ชั้ลไม่ทำออะไรเธอหรอกน๊า  อย่าวิตกให้มันมากนักเลย  "

 

 

 

 

                          "   ชั้ลไม่ชิน ชั้ลคงนอนไม่หลับ  " แก้วพูด 

 

 

 

 

                          "  เลิกคิดมากได้แล้ว ชั้ลบอกแล้วไง ว่าชั้ลไม่ทำอะไรคนที่ไม่ได้รัก "  เขาแค่อยากพูดให้เธอเลิกวิตกกังวล  แต่รู้มั้ย ว่าแก้วเสียใจ

 

 

 

 

                           "  เออ ก็ดี  ชั้ลจะได้สบายใจ  แฟนชั้ลก็จะได้สบายใจ "  แก้วพูดจบก็เดินเหวี่ยงออกไป  

 

 

 

 

                        หมับ  !!!  แต่ไม่ทันถึงสามเก้า ก็โนคว้าแขนเอาไว้ 

 

 

 

 

                     "  ใคร แฟน ???  "  โกรธจนออกหน้าออกตา  

 

 

 

 

                      "  นายไม่รู้จักหรอก เค้าอยู่เมืองนอกหนะ  ไม่นานก็กลับมาหาชั้ลแล้ว  "  แก้วพูดลอยหน้าลอยตา

 

 

 

                     "  ชั้ลบอกแล้วใช่มั้ย  ว่าไม่ให้มีแฟนระหว่างนี้  !!  "  โทโมะบีบแขนแก้วแรงขึ้น จนแก้วเจ็บ แก้วพยามจะแกะออก แต่ก็ไม่ออก

 

 

 

 

                     "  แม่นายไม่รู้หรอกน๊าา จะคิดมากทำไม  เค้าอยู่ตางประเทศ ไม่ได้อยู่ที่นี่นะ "  แก้วพูดไป ก็แกะมือโทโมะไป  ใจเริ่มกลัว เมื่อเห็นท่าทีของโทโมะ 

 

 

 

 

                       "  ไปเลิกกับมันซะ ! " 

 

 

 

 

                       "  จะบ้าหรอ  จะแต่งกันอยู่แล้วจะให้เลิกได้ยังไง  "  แก้วเห็นท่าทีของโทโมะ ก็ยิ่งหาเรื่อง

 

 

 

 

                       "  ก็ชั้ลบอกให้เลิกกก !!!  "  ร่างเล็กถูกกระแทกกับฝาห้องนอนอย่างแรง  

 

 

 

                       "  โอ้ยยย  !!  "  ก้วร้องลั่น  โทโมะได้สติก็รีบผอนแรงลง 

 

 

 

 

                       "  ขอโทษ    เดี๋ยวชั้ลมา  "  โทโมะพูดจบก็รีบลงจากบ้านหายวับไปเลย 

 

 

 

 

                       "  เป็นบ้าอะไรของนายย  "  แก้วมึนงงกับท่าทีของโทโมะ  ใจนึงก็คิดวาเค้าหึง  อีกใจนึงก็จำแต่คำพูดบาดใจของเขา

 

 

 

  

                           โทโมะเดินมาสงบสติอารมณ์ที่ใต้ถุนบ้าน  

 

 

 

                      "  ทำไมเป็นได้ขนาดนี้วะ  "  เขาพูดกับตัวเอง  

 

 

 

                       "  ไม่สิ  ชั้ลไม่ได้รักเธอ  ชั้ลยังรักมิ้นอยู่  ชั้ลยังรักมิ้นอยู่  "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา