เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

9.4

เขียนโดย sunyo

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.

  62 ตอน
  698 วิจารณ์
  83.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                               ป๊อป - ฟาง  ทั้งคู่อยู่ในห้องทำงาน  โดยที่ป๊อปเอาแต่มองรูปแก้ว ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน  ฟางมองป๊อป สลับกับทำงาน    

 

 

 

 

                    "  ป้า  ไปหาแก้วกันดีกว่า  "  ป๊อปบุกเดินขึ้นไปหาฟาง 

 

 

 

                    "  แก้วเพิ่งจะไปได้วันเดียวเองนะ  คิดถึงแล้วหรอ "  ฟางเงยหน้าขึ้นมา  มองตาป๊อปก็รู้ว่าป๊อปคิดอะไรอยู่

 

 

 

 

                      "  อือ  ก็คิดถึง  เป็นห่วงด้วย ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างเนี่ย  "  ป๊อปหน้าเครียด

 

 

 

 

                      "  เชื่อใจแก้วเถอะ แก้วจัดการทุกอย่างเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก  อีกอย่างก็มีคุณโทโมะอยู่ด้วย เค้าไม่ปล่อยให้แก้วเป็นอะไรหรอกน๊าา  "   ฟางรู้ดีว่าพี่ชายตัวเองรู้สึกยังไงกับแก้ว  แค่ยังพูดไม่ได้ก็แค่นั้นเอง

 

 

 

 

                       "  มั่นใจกับไอคุณโทโมะนี้จังเลยนะ  ทำไมไปสนิทกับมันตอนไหน ถึงไได้มั่นใจในตัวมันขนาดนี้  "  เมื่อป๊อปเริ่มสงสัย

 

 

 

 

 

                         "  ก็ป่าว  ก็สนิทกันตอนไปกับแก้วไง  ไม่มีอะไรหรอก  คุณไปทำงานต่อเถอะ บ่ายสามมีพบลูกค้าด้วยนะ  "  ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ป๊อปเองก็ไม่ได้คิด ไม่ได้สงสัยอะไรมาก แค่ต้องการแซวเท่านั้นเอง

 

 

 

 

 

                            "  ป้า  ป้าว่าป่านนี้แก้วจะทำอะไรอยู่  " ป๊อปพูด

 

 

 

 

                             "  ก็น่าจะเพิ่งไปถึงแหละ  อาจจะเก็บของอยู่มั้ง  "  ฟางพูด  ป๊อปถ้าวแขนบนโต๊ะ มองหน้าฟางอย่างสงสัย 

 

 

 

 

                             "  เพิ่งถึงได้ยังไง แก้วไปเมื่อวานนะ ไม่ใช่วันนี้ แล้วชัั้ลก็ไปส่งแก้วตั้งแต่เช้า  ทำไมเธอถึงบอกว่าเพิ่งถึงหละ "  ป๊อปซักใหญ่  ฟางหน้าซีด พลั้งปากพูดออกไปได้ยังไง

 

 

 

 

 

                               "  ชั้ลก็ลืมบางสิ  งานเยอะจะตายแล้วเนี่ย  ใครจะไปทำทุกเรื่องได้หมดหละ จิงมั้ย "  ฟางพูด  ป๊อปพยักหน้าเข้าใจ

 

 

 

 

 

                                "  แล้วครอบครัวเธอเป็นยังไงบ้าง  เงินเดือนที่ชั้ลให้พอใช้มั้ย ถ้าไม่พอ ช้ลเพิ่มให้อีกได้นะ "  ป๊อปถาม เขาเองก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย  ฟางหน้ามึนงง 

 

 

 

 

                          "  อ่อ  สบายดีค่ะ  แม่ก็สบายดี ค่ะ "  ฟางพูด ป๊อปงง 

 

 

 

 

                         "  แล้วพ่อ กับน้องๆของเธอหละ "  ป๊อปถามอย่างสงสัย  ก็ตอนเธอมาสมัครงาน เธอเป็นคนบอกเขาเองว่า ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่คนเดียว พร้อมน้องอีก 2 คนที่ยังเรียนไม่จบ

 

 

 

 

                          "  พ่อ  พ่อฟางเสียไปตั้งนานแล้วค่ะ "  ฟางพูด เธอจำเรื่องทุกอย่างไม่ได้เลย

 

 

 

 

                          "  ก็ตอนแก้วพามาสมัครงาน  เธอยังบอกเลย ว่าต้องเลี้ยงดูพ่อแม่คนเดียว แล้วพ่อเธอตายไปตอนไหน  "  ป๊อปพูด  ฟางหน้าเจื่อยไป 

 

 

 

 

                           " อ่อ   พ่อแท้ๆนะตายไปตั้งนานแล้วค่ะ แต่พ่อเลี้ยงหนะยังอยู่  "  ฟางพูด ในใจรู้สึกผิดที่โกหกป๊อป 

 

 

 

 

                          "   แล้วมีอะไรใหช่วยมั้ย  "  ป๊อปพูด ฟางส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

                            "  ขอบคุณมากนะค่ะ แต่แค่นี้คุณก็ช่วยฟางมากแล้วว  "  ฟางพูด  ป๊อปยิ้มหวานให้ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง  ฟางมองป๊อปที่เดินไปก็รู้สึกผิดที่ต้องโกหกเขา 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          ทางด้านเขื่อน- เฟย์ หลังจากที่ทานอาหารเช้ากันเสร็จ ก็เข้าพบลูกค้าที่ร้านอาหารอีกแห่งหนึ่ง   โดยที่ทั้งคู่ไปรอลูกค้าอยู่ก่อนแล้ว

 

 

 

 

 

                       "  สวัสดีครับ ขอโทษนะครับที่ให้รอ "  ลูกค้าผู้ชายเดินเข้ามาเอ่ยทัก  เขาดูหล่อ  หุ่นดี  หน้าคม จนเฟย์ถึงกับตาค้าง 

 

 

 

 

                       "  ไม่เป็นไรครับ ^^ "  เขื่อนพูดแล้วส่งยิ้มให้ลูกค้าอย่าเปนมิตร  ก่อนจะันมามองเฟย์ที่ยังมองหน้าลูกค้าตาค้างอยู่  

 

 

 

 

                         "  นี่เธอ  ส่งแฟ้มเอกสารให้ลูกค้าไปสิ "  เขื่อนสะกิดเฟย์ จนเฟย์ได้สติ แล้วยื่นแฟ้มเอกสารให้ลูกค้า  ลูกค้าผู้ชายเองก็ถูกใจเฟย์ไม่น้อยเหมือนกัน  เขาตั้งใจจับมือเฟย์ในขณะที่รับเอกสารจากเฟย์  แม้ผูชายตรงหน้าจะตรเสปคของเธอทั้งรูปร่างหน้าตา แต่หากฉวยโอกาสกับเธอแบบนี้  เธอพร้อมจะดับไฟใส่หน้าเขาในทันที 

 

 

 

 

                           "  ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ  " ทันทีที่เฟย์รีบดึงมือตัวเองออก ลูกค้าสุดหล่อก็รีบแก้ตัวทันที  เฟย์ยิ้มเจื่อนๆให้เขา เพราะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

 

 

 

 

                                    ตลอดระยะเวลาที่คุยงานกัน ดูเหมือนคุณลูกค้าจะไม่ค่อยสนใจในรายละเอียดของเอกสารสักเท่าไหร่ แตเขากลับมองเนินออก หน้าอกเฟย์ อย่างตั้งใจ  ด้วยความที่เธอมักแต่งตัวเซ็กซี่ โชวบนบ้าง ล่างบ้าง ซึ่งเขื่อนเองก็เคยเตือนแล้ว แต่เธอก็ทำตามบ้าง ไม่ทำตามบ้าง  เขื่อนเลยปล่อยให้คุณลูกค้ารายนั้นดูต่อไป โดยไม่คิดจะปกป้องเฟย์ เพราะต้องการที่จะสอนให้เธอรู้ถึงสิ่งที่เขาเตือน 

 

 

 

 

                          "  ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไป   "  หลังจากทีคุยงานกันจนเสร็จ ทั้งคู่ก็ออกไปส่งลูกค้าที่รถ  ลูกค้ามองเฟย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า  มองจนแทบจะกลืนกินเฟย์เข้าไปทั้งตัว เฟย์เริ่มกลัวในสายตาก็เขา รีบหลบหลังเขื่อน 

 

 

 

 

                           "  เดินทางปลอดภัยนะครับ  "  เขื่อนพูด เพราะอย่างใหู้กค้าเปลี่ยนสายตามามองเขาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่จะจ้องเฟย์อยู่อย่างงนั้น

 

 

 

 

                         "  ครับ  ขอบคุณครับ  ผมจะติดต่อกลับมาแน่นอนครับ  "  เขาพูดเป็นนัย  แต่ยิ้มเจื่อนๆ   แล้วลูกค้าก็ขึ้นรถกลับไป 

 

 

 

 

 

                           "  ไม่คิดจะช่วยชั้ลเลยใช่มั้ย  "  เฟย์โมโห 

 

 

 

 

                           "  ช่วยอะไร "  เขื่อนทำเป็นไม่รู้เรื่อง

 

 

 

 

                           "  ก็ไม่เห็นสายค้าเค้าหรือไง  มันน่ากลัว น่าสยดสยองยังไงไม่รู้  "  เฟย์พูดถึงก็ขนลุก

 

 

 

 

                           "  ก็ดูแต่งตัวซิ  หน้าอกออกมาครึ่งนึงแล้ว ใครเห็นเค้าก็มอง แล้วข้างล่างก็สั่นซะขนาดนั้น  มันไม่ลากไปเข้าโรงแรมก็บุญขนาดไหนแล้ว  "  เขื่อนพูดใส่อารมณ์ทันที

 

 

 

 

                            "  ก็แต่งแนวอื่นชั้ลไม่มั่นใจหนิ "  เฟย์พูด

 

 

 

 

                            "  งั้นก็ตามใจคุณแล้วกัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาก็ช่วยเหลือตัวเองนะ  ผมไม่ช่วย  เพราะผมเตือนคุณหลายครั้งแล้ว  "  พูดจบ เขื่อนก็เดินเหวี่ยงขึ้นรถไป เฟย์วิ่งตามไปติดๆ 

 

 

 

 

                            "  นี่นายโกรธชั้ลหรอ  "  เฟย์พูด เมื่อเห็นเขื่อนหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่เธอ 

 

 

 

 

                           "  ป่าว  "  

 

 

 

                            "   ก็แล้วทำไมไม่มองหน้าชั้ลหละ  "

 

 

 

 

                          "  ชั้ลขอหละนะ  อย่าแต่งตัวโป๊ๆ แบบนี้อีก ชั้ลไม่ชอบ  "  เขื่อนพูดเสียงจริงจัง

 

 

 

 

                            "  แต่... " เห็นหน้าเฟย์เขื่อนก็รู้แล้ว ว่าเธอคงทำตามทำขอของเขาไม่ได้ 

 

 

 

 

                          "  ไม่ต้องพูดแล้ว  "  หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นอีกเลยตลอดทาง 

 

 

 

 

 

 

                                   ทางด้าน โทโมะ - แก้ว  หลังจากที่ทั้งคู่เก็บข้าวของเครื่องใช้ เข้าที่จนเสร็จ ก็เริ่มจะหิว

 

 

 

 

 

                        "  ชั้ลหิว  ออกไปหาอะไรกินก่อนนะ "  แก้วพูดจบก็ก้าวเท้าเดินไปทันที

 

 

 

 

                        "  ใส่วิกด้วย ทาผิวด้วย  " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                        "  เออลืม "  แก้วพูดจบก็เดินเข้าไปหยิบวิก หยิบครีม หยิบไฝ แล้วเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ 

 

 

 

 

 

                         "  นาย  มันน่าเกลียดเกินไปป่าวว  "  แก้วเดินออกจากห้องน้ำราวกับคนละคน จากผู้หญิงผิวขาวนวล หน้าใส่กิ๊ก  ตอนนี้กลายเป็นกุลาดำ ไปแล้ว  ไหนจะหยิกผมหยิก ไหนจะไฝ่อีก  ใครที่ไหนก็จำเธอไม่ได้ทั้งนั้น 

 

 

 

 

                        "  5555555555555   "  โทโมะหันเห็นแวบแรก ก็หัวเราะอย่างที่ไม่เคยหัวเราะมาก่อน มันตลก จนบรรยายไม่ถูก

 

 

 

 

 

                           "  หัวเราะไม่เกรงใจกันเลยนะ  ชั้ลอายรู้มั้ยเนี่ยย  "  แก้วหน้าหงิก 

 

 

 

 

                           "  ก็ดีแล้วไง จะได้ไม่มีใครมาจีบ  "  

 

 

 

 

                                          อุ๊ปส์   ทั้งคู่สตั้นไป 10 วิ 

 

 

 

 

                           "  หมายถึง จะได้ไม่มีใครจำได้ "  รีบแก้ตัวทันที  

 

 

 

 

                          "  แล้วจะเอาอะไรบ้างหละ เดี๋ยวชั้ลไปซื้อมาให้  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                           "  เดี๋ยวไปด้วยกัน  "  โทโมะพูดจบ ก็เดินเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ  

 

 

 

 

 

 

                          " 555555555555555555555555   "   สงสัยหัวเราะที่หลังท่าจะดังกว่า ทั้งคู่ไม่ต่างกันเลย ตั้งแต่สีผิวที่คล้ำมากจนเกือบดำ กับวิกผมหยิกคราวเงาะป่า  

 

 

 

 

                          "  จะหัวเราะทำไม   ก็เหมือนกันทั้งคู่นั้นแหละ "  โทโมะเองก็อายเหมือนกัน

 

 

 

 

                          "  เออๆ  ไปๆ  55555  "  แก้วยังไม่เลิกหัวเราะ  เดินไปก็หัวเราะไป 

 

 

 

 

 

                           "  หัวเราะคนเดียวแบบนี้ไม่กลัวเค้าว่าบ้าหรือไงฮะ "  โมะเริ่มเหวี่ยง

 

 

 

 

                          " โอเค ชั้ลหยุดแล้ว  แล้วเราจะชื่ออะไรกันดีหละ  คืนตัวดำแบบนี้ แล้วเรียกพี่โทโมะค่ะ    เค้าคงจะหัวเราะเยาะกันทั้งอำเภอแหละ  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                          "  งั้นชั้ล ชือ บอย  ดีมั้ย  "  โทโมะเสนอ 

 

 

 

 

                          "   ไม่เอาดูดีเกินไป  ไม่เข้ากับหน้าตาตอนนี้เลย  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                          "  งั้นชื่อ เคน  ดีมั้ย  "  โทโมะพูด

 

 

 

 

                           " ไม่เอาาา  มันหล่อเกินไป ไม่เหมาะกับนายเลยย  "  แกวพูด 

 

 

 

 

                           "  ก็แล้วจะให้ชื่ออะไรหละ "  

 

 

 

 

                            "  ชื่อ หวังหวัง  "   แก้วพูด 

 

 

 

 

                           "  ไม่เอา  คนบ้าอะไร  ชื่อ หวังหวัง  "  

 

 

 

 

                           "  ก็แล้วชั้ลอยากเรียกนายว่าหวังๆ นายจะชื่ออะไรก็แล้วแต่นะ  แต่ชั้ลจะเรียก หวังๆ "

 

 

 

 

                          "  งั้นเธอชื่อ เหวียงๆ  ดีมั้ย "  โทโมะพูด

 

 

 

 

                            "  จะบ้าหรอ  เอาให้มันเพราะกว่านี้หน่อยสิ  เอมเอมก็ได้นะ เหมาะกับชั้ลดี  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                         "  ก็แล้วแต่นะ  แต่ชั้ลจะเรียกเหวียงๆ   "  โทโมะพูดจบก็เดินหนีเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวไป  

 

 

 

 

                         "  มาจากไหนกันหละน้อง  ไม่เคยเห็นหน้าเลย  "  แม่ค้าถาม เมื่อทั้งคู่นั่งที่โต๊ะ 

 

 

 

 

                          "  เพิ่งมาอยู่ใหม่ครับ อยู่บ้านนอก รายได้น้อย เลยมาหางานแถวนี้ทำครับ "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                         "  แล้วได้งานแล้วยังหละน้อง  "  แม่ค้าถาม

 

 

 

 

                          "  ยัเลยครับ กำลังหาอยู่เหมือนกัน  "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                           "  พาน้องสาวมาอยู่ด้วยหรอน้อง  "  แม่ค้าพูด 

 

 

 

 

                           "  ป่าวครับ  นี้เมียผม  "  โทโมะพูด   แก้วยิ้มเจื่อนๆ 

 

 

 

 

                            "  ป่ะ  ได้เมียเด็กเลยนะพ่อหนุ่ม  " แม่ค้้าพูด

 

 

 

 

 

                             "  แล้วจะกินอะไรกันหละ "  แม่ค้าพูด

 

 

 

 

                             " เอาเส้นเล็ก ไก่ 2 ครับ "  โทโมะพูด แม่ค้าพยักหน้าแล้วเดินไปทำก๋วยเตี๋ยวต่อ

 

 

 

 

                            "  กินร้านนี้ได้ใช่มั้ย  "  โทโมะพูด มันไม่ใช่ร้านอาหารหรู แต่มันเป็นร้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่แถวชายหาด 

 

 

 

 

                             "  ได้สิค่ะ  พี่หวังๆ "  แก้วแซว

 

 

 

 

                              "  ครับ น้องเหวียงๆ "  โทโมะแซวกลับ  ไม่นานแม่ค้าก็ยกก๋วยเตี๋ยวมาเสริฟ 

 

 

 

 

                              "  เออนี่  ตอนนี้เค้ากำลังสร้างโรงแรมอยู่  เปิกรับคนงานไม่จำกัด ลองไปสมัครดูก็แล้วกันนะ "  แม่ค้าพูด

 

 

 

 

                                "  ขอบคุณครับ  ผมจะไปสมัคร  "  โทโมะพูด  แม่ค้าเดินกลับไปหน้าร้านไปขายก๋วยเตี๋ยวต่อ 

 

 

 

 

                              "  กินได้มั้ย เหวียงๆ "  โทโมะพูด   แก้วได้แต่พยักหน้า  ก็กำลังกินอย่างอร่อย 

 

 

 

 

                               "  อร่อยอะ "  แก้วพูด แล้วกิินต่อ 

 

 

 

 

 

                           "  เลี้ยงง่ายเนอะ  อะไรก็กินได้หมด "  โทโมะมองแก้วที่เอาแต่กินโดยไม่สนใจอะไร 

 

 

 

 

                               "  หวังๆ สั่งเพิ่มให้หน่อยสิ เอาแบบเดิมอีก 1 "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                            "  นียังไม่อิ่มอีกหรอ  "  โทโมะพูด  แก้วพยักหน้า  โทโมะตะโกนสั่งให้แก้วเพิ่ม  

 

 

 

 

 

 

                          "  โอ้ยยย ! " หลังจากที่นั่งรอก๋วยเตี๋ยวของแก้วอยู่  ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในร้านพร้อมเพื่อนอีก 2 คนมาชนเธอเข้าเต็มๆ จนแทบจะตกเก้าอี้  

 

 

 

 

 

                           "  ชนคนอื่นไม่คิดจะขอโทษหน่อยหรอ "  แก้วเดินไปเอาเรื่องผู้ชายคนนั้น ที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่โต๊ะถัดไปจากเธอ 

 

 

 

 

                          "  มึงคงไม่รู้สินะ ว่ากูเป็นใคร  " ผู้ชายคนนั้นพูด  โทโมะเห็นท่าไม่ดี รีบเดินไปหาแก้ว

 

 

 

 

                          "  ก็ไม่ได้มีป้ายบอกไว้นิ ว่ามึงเป็นใคร  "  แก้วพูด  ชายคนนั้นทุบโต๊ะแล้วลุกขึ้นมาประจันหน้ากับแก้ว

 

 

 

 

                         "  มึงอยากตายใช่มั้ย  "  แล้วมันก็ดึงปืนออกมา 

 

 

 

 

                          "  เมฆๆ  ป้าขอโทษแทนเด็กมันด้วยนะ  เด็กมันเพิ่งมาอยู่ใหม่  มันไม่รู้ว่าที่นี้ถิ่นของใคร  อย่าไปเอาเรื่องมันเลยนะ มันไม่รู้เรื่อง "  ป้าแม่ค้ามาห้ามเอาไว้

 

 

 

 

                          "  เพิ่งมาอยู่ใหม่ก็อย่ามาทำกร่างแถวนี้  เดียวจะตายไม่รู้ตัว  "  เมฆพูดจบก็นั่งลง  แก้วยังโกรธไม่หาย แต่โทโมะลากตัวออกมาจากร้าน 

 

 

 

 

                         "  ป้าขอโทษด้วยนะลูกนะ "  แม่ค้าพูด

 

 

 

 

                         "  ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เค้าเป็นใครหรอครับ "  โทโมะถาม 

 

 

 

 

                        "  เมฆเป็นคนของคุณไตรคุณ  เมื่อวานก็เพิ่งจะไปมีเรื่องกับคนของลุกมี ผู้ใหญ่บ้านของที่นี่  "  แม่ค้าพูด สีหน้าหนักใจมาก 

 

 

 

 

                         " ว่าแล้ว ทำไมถึงกร่างได้ขนาดนี้ "  แก้วพูด

 

 

 

                         "  อยู่ที่นี้ อย่ามีเรื่องกับใคร ดีที่สุดแล้ว  เชื่อป้านะ "  แม่ค้าพูด  ทั้งแก้วและโทโมะ พยักหน้า  

 

 

 

 

                       "  ได้แล้วยังวะ  กินวันนี้นะ ไม่ใช่กินชาติหน้า  !!! " เมฆตะโกนมาจากในร้าน เล่นเาป้าแม่ค้าสะดุ้งโหยง รีบไปทำก๋วยเตี๋ยวต่อ

 

 

 

 

                          "  งานหนักแน่ๆเลยคราวนี้  " แก้วพูดหน้าเครียด  โทโมะเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา