เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

9.4

เขียนโดย sunyo

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.

  62 ตอน
  698 วิจารณ์
  83.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) เจรจา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

                   ช่วงเย็นของวันเดี๋ยวกัน แก้วยกมือไหวลาคุณย่า และคุณแม่ของฟาง  ทั้งสามคนเดินออกมาส่งอก้วที่หน้าบ้าน

 

 

          "  จะเอายังไงดีวะเนี่ย เฮียต้องฆ่าชั้ลตายแน่เลย  "  แก้วบ่นพรึมพรำทันทีที่เห็นสภาพรถสุดที่รักของพี่ชายคนกลาง

 


         "  เป็นอะไรหรอแก้ว  มีปัญหาอะไรรึปล่าว " ฟางที่ยืมมองแก้วทำหน้าเซ็งอยู่ก็ถามด้วยความสงสัย

 



         "  ช่างเถอะ คงไม่มีอะไรหรอก งั้นชั้ลกลับก่อนนะ คุณย่า คุรแม่ค่ะ แก้วกราบลาอีกครั้งนะค่ะ ไว้ค่อยมาใหม่ค่ะ "  แก้วยกมือไหว้ คุณย่ากับแม่ฟางแล้วเดินขึ้นรถไปอย่างเซ็งๆ

 

 

 

            คฤหาสณ์หลังใหญ่   แก้วค่อยๆแอบขับรถไปจอดไว้ทีโรงรถอย่างระมัดระวัง มอซ้ายทีขวาที ก่อนจะรีบลงจากรถอย่างเร็ว

 



          "  ยัยเล็ก !!!!  " เสียงทุ่มหนาของป๊อปเจ้าของรถ เรียกดังลั่น ก่อนร่างสูงจะโผลออกมาจากที่ซ่อน ทำเอาแก้วสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจและกลัวอย่างสุดขีด

 



        " อะเอ้อ  วะว่าไงเฮีย มาทำอะไรตรงนี้  " แก้วอย่างตะกุกตะกัก เก้ๆกังๆ หน้าซีดเซียวเหมือนคนจะเป็นลม

 



       " เป็นอะไรของแกยัยเล็ก ทำท่าเหมือนไปทำอะไรผิดมา  หรือแกขับรถเฮียไปชนอะไรมา "  ป๊อปถามอย่างสงสัย แต่แววตาก็แอบกังวลไม่ได้ พยายามมองสำรวจรถไปทั่ว โดยมีแก้วที่คอยรั้งและขัดขวางเอาไว้

 



       "  เฮ้ย เฮีย ไม่มีอะไรหรอก ไม่ได้ชนอะไรเล๊ยย จริงจริงๆ ไม่ได้ชนอะไรเล๊ยย  เออ เข้าบ้านกันดีกว่าเนอะ ไปไป  เห้ยยเฮียย อย่าไปกังวลอะไรให้มันมาก ไปไป เข้าบ้านกันนะ " แก้วรั้งแขนป๊อปที่ยังคงมองสำรวจรถตัวเองอย่างไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่ แล้วตัดสินใจลากป๊อปเข้าบ้านทันที 

 



      "  ทำตัวมีพิรุธ นะเรา " ป๊อปมองตามหลังแก้วที่กึ่งจูงึ่งลากตัวเองเข้าบ้าน ก่อนจะบ่นพรึมพรำ 

 

 

 

                 เช้าวันใหม่ ในขณะที่แก้วยังคงนอนหลับสนิท ป๊อปที่อยู่ในชุดสูทธหรูสีครีมเตรียมตัวไปทำงาน หลังจากที่เขาทานอาหารเช้าเสร็จ ก็เตรียมตัวออกไปทำงาน โดยมีคนใช้ช่วยถือกระเป๋าไปให้ที่รถ  

 



        "   ลูกพ่อ   แม่เจ้าโว้ยยย !!!!!!  ยัยเล็ก ลงมาเดี๋ยวนี้  ออกมาคุยกันเดี๋ยวนี้ !!!!!!!  " ป๊อปแทบช๊อค   ตาลุกวาว ที่เห็นสภาพรถเบนซ์หรู คันโปรดของเขาที่รอยบุบ ป๊อปตะโกนลั่น จนดิเรกและเขื่อนที่น่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะวิ่งออกมาอย่างเร็ว

 



        "  ไอป๊อปจะแหกปากโวยวายอะไรแต่เช้า เบาๆหน่อย เดี๋ยวข้างบ้านก็เขวี้ยงหม้อใส่ให้หรอก " เขื่อนเซ็ง  ดิเรกส่ายหน้าเล็กน้อย  แก้วที่นั่งอยู่บนเตียงทำหน้ารับกรรม ก่อนจะเดินลงมาอย่างช้าๆ รอรับกรรมที่ตนก่อไว้

 


  
         " เอากระเป๋าไปไว้ในรถคันนู้น แลวไปเรียกยัยเล็กลงมา " ป๊อปที่สีหน้าเซ็งสุดๆ หันไปเหวี่ยงใส่คนรับใช้ที่ยืนก้มหน้าถืกระเป๋าอยู่ข้างๆ

 



        " เฮีย เป็นอะไรร้องโวยวายทำไมแต่เช้า แก้วกำลังนอนหลับสบายอยู่ไหน " แก้วที่ยืนเกาผมยิกๆ ตีสีหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 



        "  ป๋า มาดูสภาพรถของผม เมื่อวานยัยเล็กขับออกไป พอกลับมาก็อยู่ในสภาพนี้ ป๋าก็รู้ว่าป๊อปรักรถมาก เพราะฉะนั้นป๋าต้องจัดการ และถ้าผมม่พอใจ ผมจะหยุดงาน 1 เดือน " ป๊อปยื่นคำขาด ดิเรกทำหน้าเซ็ง หนักใจกับลูกแต่ละคน 

 



       "  แก้ว ขับรถเฮียไปชนอะไรมารึปล่าว " ดิเรกหัดมาถาม ป๊อปตั้งท่าจะด่าแก้ว แต่ดิเรกยกมือห้ามไว้ 

 



       "  แก้วไม่ได้ขับไปชนนะป๋า แก้วก็จอดรถไว้เฉยๆ คนอื่นต่างหากที่ขับมาชนรถของเฮีย เพราะฉะนั้นแก้วไม่ผิด " แก้วอ้อนป๋าสุดริษ ป๊อปหมั่นไส้ เขื่อนยืนขำ

 



       "  แต่แก้วเป็นคนขับรถเฮียออกไป เพราะฉะนั้นแก้วต้องดูแลรถคันนั้นให้ดีที่สุด  จะมาปล่อยให้รถคันอื่นมาชนรถของเฮียง่ายๆแบบนี้มันไม่ถูก ยังไงแก้วก็ต้องรับผิดชอบ " ดิเรกอธิบาย

 



      "  แล้วป๋าจะให้แก้วทำยังไง ก็แก้วไม่ได้เป็นคนผิดหนิ " แก้วบ่นเซ้งๆ ป๊อปยังคิ้วใส่ ซะใจ

 



      " เอารถเฮียไปซ่อมให้เรียบร้อย แล้วก็พาไปที่ร้านประจำของมันด้วย  เดี๋ยวมันงอแงอีก " ดิเรกพูด

 



      " โอ้ยย  ไม่เอาหรอก ร้านนั้นคิดแพงจะตาย แก้วไม่มีเงินหรอก เอาไปร้านธรรมดาก็ได้ หรือเข้าศูนย์บริษัทเลยยังดีกว่า "  แก้วเซ็งสุดๆ 

 



     " ไม่นะป๋า  รถของผมต้องออกมาเหมอนเดิมทุกอย่าง " ป๊อปพูดก่อนจะหันไปยิ้มเ้าเล่ห์ใส่แก้ว 

 



     "  ตกลงตามนี้ แก้วไปจัดการมาให้เรียบร้อย " ดิเรกพูด 

 



     " แต่แก้วไม่มีเงินนิป๋า  รถราคาก็แพง ซ่อมก็ต้องแพง แก้วจะหาเงินมาจากที่ไหน " แก้วพูด

 



     "  งั้นก็ดีเลย ไปอาบน้ำแล้วออกไปทำงานกับป๋า ลูกของป๋าทุกคนต้องทำงาน ทีแรกป๋ากะจะให้แก้วเริ่มทำงานเดือนหน้า แต่พอมีเรื่องนี้ขึ้นมาเลื่อนมาเป็นวันนี้เลยแล้วกันนะ  ไอป๊อปขอบคุณมากนะครับที่ช่วยป๋า " ดิเรกหันไปหาป๊อป ยกมือเป็นการขอบคุณ แล้วเดินเข้าบ้าน เพื่อทานอาหารต่อ เขื่อน หันมายิ้มหวานให้แก้วอย่างกวนตีนสุดๆ ป๊อปแบะปาก แล้วยักคิ้วเย้ยหยันก่อนจะขับรถออกไปทำงาน 

 



      "  เพราะไอบ้านั้นคนเดียวเลย ชั้ลถึงได้ซวยแบบนี้ " แก้วบ่นอย่างหงุดหงิด แต่ก็ไม่มีทางเลือก จำต้องทำตามคำสั่งของดิเรกทุกอย่าง

 

 

        

               คฤหาสน์อธิรัตนากุล โทโมะ ผู้ชายหน้านิ่งไร้อารมณ์และหัวใจ กำลังเดินลงบันได มนชุดสูทธหรู 

 



      " โทโมะ มาทานอาหารเช้าก่อน แล้วค่อยออกไปทำงาน " อินอรผู้เป็นแม่พูด 

 



      "  ผมไม่หิว ขอตัวไปทำงานก่อน " แล้วเขาก็เดินจากไป อินอรมองตามไปอย่างหงุดหงิด 

 



      "  แม่ ช่างพี่เค้าเถอะ เดี๋ยวเค้าคงไปหาอะไรทานที่ทำงานหละมั้ง " ฟางพูด ก่อนจะมองตามพี่โทโมะไป

 



      "  แกก็เหมือนกันยัยฟาง อยู่ที่บริษัท ช่วยดูๆพี่เค้าไว้วางทำหน้าเฉยชาแบบนี้เวลาไปคุยกับลูกค้าเค้าจะไม่พอใจ " อินอรบ่นไปก็กินไปด้วย

 



      "  ค่ะแม่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ " ฟางพูด   แต่สีหน้าดูลำบากใจ

 



      " เมื่อไหร่มันจะกลับมาเป็นคนปกติสักทีนะ จะไปจมปักอะไรนักหนากับไอ้ผู้หญิงเห็นแก่เงินคนนั้น นังนั้นมันมีลูกมีผัวไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว ไอนี่ยังลืมความหลังไม่ได้อีก  โอ้ยย  เบื่อ " อินอรเซ็งอย่างที่สุด เพราะไม่รู้จะหาวิธีไหนมาทำให้ลูกชายกลับมาร่าเริงสดใสเหมือนเก่า 

 



      "  สักวันเค้าคงจะเจอคนที่มาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายของเค้าได้แหละค่ะ " ฟางพูด  

 

 

       

            ภายในห้องประชุมของบริษัท  SKT ซึ่งดิเรกและลูกทั้งสามเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่สุด  โดยมีดิเรก เป็นประธานบริษัทและผู้บริหาร เขื่อน ป๊อป เป็นรองประธานบริษัท  

 



        " นี่ พิมพ์พิชชา ลูกสาวผมเอง ผมจะให้มาเป็นผู้ช่วยกัมปนาท(เขื่อน) กับวรวิทย์(ป๊อป) ซึ่งเป็นรองประธานบริษัท  " ดิเรก แนะนำแก้วให้หุ่นส่วนทุกคนรู้จัก ซึ่งเขาจะให้แก้วมาเป็นผู้ช่วยของเขื่อนและป๊อป  และมันเป็นแผนของสามหนุ่มพ่อลูกที่ต้องการให้แก้วอยู่ในความดูแลและอยู่ในสายตาของพวกเขา  ก่อนจะแนะนำแก้วต่อ พนักงานทุกคนในบริษัท

 

 

 

                       ในห้องทำงานดิเรก 

 



       "  ป๋าทำแบบนี้เหมือนแกล้งแก้วชัดๆเลยนะค่ะ " เหมือนเธอจะรู้ทันถึงแผนการของเขา 

 



       " แล้วป๋าไปแกล้งเรตอนไหนฮะยัยเล็ก " ป๊อปที่นักกระดิกเท้าอย่างสบายใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเอ่ยขึ้น 

 



      " เอ้าหน๊าๆ  ช่วยงานเฮียไปก่อน เฮียสั่งอะไรก็ทำๆไปเถอะน๊า นะนะ  ถือว่าเห็นแก่ป๋าก็แล้วกัน " ดิเรก บ่นๆ 

 



      " ก็เพราะต้องอยู่ในโอวาสของทั้ง 2 เฮียนี้แหละ แก้วถึงได้เซ็งแบบนี้ไง " แก้วบ่น ก่อนจะล้มตัวลงนั่งที่โซฟา

 


      " อะไร แค่นี้ก็รับไม่ได้ซะแล้ว เป็นลูกป๋าได้ยังไงวะ หรือว่ากลัวตามเกมส์เฮียไม่ทัน ถึงได้ถอดใจเร็วขนาดนี้ " เขื่อนเย้ย

 



       "  ไอตามเกมส์ทันไม่ทัน มันไม่ใช่ปัญหา แต่มาเป็นผู้ช่วยเฮีย มันต้องติดต่องานกับลูกค้า แล้วแก้วก็เป็นคนใจร้อน แก้วกลัวจะไปด่าลูกค้าเข้าให้ " แก้วพูด

 



      " แล้วแกจะไปซีเรียสอะไร  ก็ใจเย็นๆละสิ ถ้าแก้วไปด่า บริษัทก็เสียหาย ถ้าลูกค้ารายใหญ่ ก็แค่ล้มละลาย แค่นั้นเอง ไม่เห็นจะมีอะไรมากเลย " ป๊อปพูดไปก็ขำไป  ดิเรกกับเขื่อนขำตาม  แก้วหงุดหงิดที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเอง 

 



      "  งานแรกเลยแล้วกัน  บ่ายโมงตรง ไปพบลูกค้าด้วยนะ รายนี้รายสำคัญ ทำยังไงก็ได้ให้เค้าพอใจยอมรับข้อเสนอของเรา และเข้าทำสัญญาร่วมลงทุนกับเรา " ดิเรกพูด แก้วเซ็งแต่ก็จำใจฟังต่อ 

 



      " ลงทุนทำอะไรอีกหละป๋า "  แก้วถาม

 



      "  โรงแรมระดับ 5 ดาว " ดิเรกตอบ แล้วยื่นเอกสารให้แก้ว

 



       " ถ้างานสำคัญแบบนี้ ป๋าให้เฮียใหญ่ หรือเฮียกลางไปดีกว่า  แก้วว่ามันไม่เหมาะกับแก้วหรอก "  แก้วพูด

 



      "  ไอสองคนนี้มันต้องไปคุยกับลูกค้ารายอื่น แกนั้นแหละต้องไปคุย  เข้าใจตรงกันตามนี้นะ " ดิเรกพูดจบก็เชิญลูกทั้งสามออกจากห้องทันที  เขื่อนและป๊อป เดินกอดคอหัวเราะสบายใจ ทั้งคู่ ทิ้งแก้วให้เดินหน้าหงิกหน้างอตามลังมาคนเดียว

 



      " อยากจะบ้าตาย " แก้วบ่นๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองไป 

 

 

 

                     ภายในห้องประธานบริษัทใหญ่ TT commention  

 



       "  พี่โทโมะ บ่ายโมงตรง มีนัดกับ บริษัท SKT นะค่ะ " ฟาง ซึ่งเป็นเลขของประธานบริษัทรายงานตารางเวลา 

 



       "  อึ้ม " โทโมะพูด แต่ไม่ได้หันมองหน้า ตายังคงจ้องมองดูแต่เอกสาร 

 



       " เอ่อ คือ พี่จะไปเอง หรือมอบหมายให้คน..." ฟางยัพูดไม่จบ


 

        " แล้วชั้ลเคยมอบหมายให้คนอื่นไปหรือปล่าว " โทโมะ วางปากกา เงยมองหน้าฟาง แล้วพูดอยางเลือดเย็น  ฟางยิ้มแหย  จำใจเดินออกไปอย่างเงียบๆ 

 

 

 

                    ภายในร้านอาหารหรู ที่มีเพียงโทโมะกับฟางแค่สองคนในร้าน   มันเป็นเหตุการณ์ปกติสำหรับการคุยงานของโทโมะ เพื่อไม่ให้มีการแทรกซ้อนของเสียงรบกวนจากลูกค้าคนอื่นภายในร้าน และเพื่อการรักษาความลับที่ดี เขามักจะสั่งให้ทางร้านปิดร้านในขณะที่เขาคุยธุระกิจกับลูกค้า  ในฐานะที่เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารหรูแห่งนี้ 

 

 

 

             แก้วที่เพิ่งขับรถมาถึงสถานที่ที่นัดคุยธุระกิจ เธอลงจากรถอย่างช้าๆ เหมือนไม่มีอะไรสำคัญ  

 

               กริ๊งงง  กริ๊งงง 

 

 

        " ฮัลโหลป๋า  "

 

         (  อีก 2 นาทีบ่ายโมงตรง ถึงแล้วยังฮะ )

 

         "  ถึงแล้วค่ะคุณป๋า  เลดสักนิดไม่ได้เลยหรือไงค่ะป๋า "  แก้วบ่นๆ

   

         ( ไม่ได้ๆ เป็นลูกป๋าต้อตรงเวลา ) แก้วทำหน้าเซ็งก่อนจะวางสาย 

 

 


         " นี่ร้านปิดรึป่าววะ ไม่เห็นมีคนในร้านเลย "  แก้วเปิดประตูเดินเข้าไปในร้าน

 

 

            ภายในร้านอาหาร

 



          "  พี่โทโมะ  ฟางขอเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ "  โทโมะ พยักหน้า ฟางรีบเดินไปทันที 

 



          "  สวัสดีค่ะ ใช่คุณณภัทธ์พงศ์ รึป่าวค่ะ " แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งหันหลังให้กับเธอ เสียงหวาน

 



          " ครับ " เขาตอบเสียงหวานโดยไม่หันไม่มองเธอแม้แต่น้อย แก้วมีท่าทีหงุดหงิดที่เขาเหมือนไม่ให้เกียตเธอเลย 

 



          " ขอโทษนะค่ะ ช่วยทักทายให้มันมีมารยาทมากกว่านี้หน่อยได้มั้ยค่ะ ชั้ล เป็นผู้ช่วยรองประธานบริษัท SKT ได้รับมอบหมายให้มา.... " เธอยังพูดไม่ทันจบ 

 



         " ไม่ยักรู้ว่าบริษัท SKT ซึ่งเป็นบริษัทักษ์ใหญ่ จะสิ้นคิดให้คนอย่างเธอมาคุยงานกับคนอย่างชั้ล " เขาพูดตอกกลับเธอไปอย่างไม่ยำเกรง แต่ยังคงไม่หันไปมองหน้าเธอ

 



         " ทำไม ชั้ลมันทำไม ฮะ "  แก้วขึ้นเสียงใส่ เขาขมกรามแน่นก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเธอ 

 



         "  เห้ย !!  "  แก้ว โทโมะ 

 



        "  ทำไมมันซวยอย่างงี้วะ "  แก้วพูดอย่างเซ็งสุดขีดทีต้องเจอกับโทโมะอีกครั้ง 

 



        "  บอกได้คำเดียว  สิ้นคิด !! " โทโมะขึ้นเสียงใส่หน้าแก้ว แล้วแกล้งเดินชนเธอจนเซ 

 



         "  ไอตุ๊ด !! " เหมือนว่าเธอจะทำให้เขาโกรธยิ่งขึ้นกว่าเดิม  ร่างสูงของโทโมะ ย่างสามขุมเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระชากร่างเล็กของแก้วเข้าหาตัวเขาอย่างแรง 

 



        " อย่าทำให้ชั้ลต้องโมโหไปมากกว่านี้ กลับไปบอกคนของเธอ ว่าชั้ล จะ ไม่ร่วมลงทุนทำธุระกิจอะไรทั้งนั้น " โทโมะพูดอย่างเลือดเย็น มือหนาก็บีบแขนเล็กของแกวอย่างไม่ใยดี เธอเองก็เจ็บปวดไม่น้อย แต่กลับทำหน้ายั่วยวนกวนประสาทใส่เขา 

 



        " ทำไม กลัวหรอ หรือ รับไม่ได้ที่พ่อส่งชั้ล ซึ่งอาจจะเป็นเด็กเมื่อวานซืนในสายตาของนาย มาเจรจาเรื่องธุระกิจ ชั้ลรู้นะ ว่านายกำลังคิดว่าตัวเองโดยดูถูก เสียฟอร์ม เสียหน้าที่ต้องลดตัวลงมาคุยธุระกิจกับเด็กอย่างชั้ล  นายเลยเลือกที่จะไม่ยอมรับข้อเสนอของเรา นี่ เป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ช่วยแยกเรื่องงาน กับความรู้สึกส่วนตัวให้ได้ซี่ อย่าตุ๊ดไปหน่อยเลยน๊าา  "  แก้ว รู้ทันในความคิด และดูออกถึงแววตาที่เขามองเธออย่างดูถูก เย้ยหยัน พูดจี้ใจดำเขา และเหมือนวาเธอจะจี้ถูกจุดซะด้วยสิ 


 

       "  เวลา มีค่าสำหรับชั้ลมาก ชั้ลไม่อยากเสียเวลาเพราะมานั่งเสวนากับเด็กอย่างเธอ " เขาหันหลังจะเดินไป

 

   

      "  เห้ออ  ก็แค่บอกมาคำเดียวว่ารับไม่ได้ ที่ตัวเองเป็นถึงนักธุระกิจหนุ่มไฟแรง แต่ต้องมานั่งเสวนากับเด็ก  แต่นี่ จำไว้หน่อยนึงนะ การทำธุระกิจมันเป็นเรื่องของการใช้สมอง พิจารณาถึงประโยชน์ที่ได้รับ จากข้อเสนอของคู่สัญญา อายุของคู่สัญญา ชั้ลว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องแค่นี้นายน่าจะคิดได้นะ  หยุดฟอร์มจัด กลัวเสียหน้า ได้แล้ว มาคุยธุระกับชั้ลก่อน สำหรับชั้ล เวลามันเป็นเรื่องสำคัญ  ชั้ลไม่อยากเสียเวลาให้กับความคิดไร้สาระของนาย " โทโมะโกรธมาก เขาเลือกที่จะก้วเดินต่อไป 

 

 

       " นาย  กลัว ชั้ล  !! " เธอหวังว่าคำๆนี้ จะฉุดรั้งให้เขายอมกลับมาหาเธอ 

 

     

      " คนอย่างชั้ลไม่เคยกลัวใคร " โทโมะหันมาประจันหน้ากับเธอ

 

      

       " นายกลัวสมองอันฉลาดของชั้ล " เธอพยามเย้าแย่ ให้เขาเกิดความอยากเอาชนะในตัวเธอ เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่เธอคิดว่าจะจัดการกับเขาได้ 

 

 

       " ชั้ล ไม่กลัว สมองอันน้อยนิดของเธอ "

 

 

        " นายกำลังจะเดินออกไปจากร้านแห่งนี้ ชั้ลคิดว่านายกลัวที่จะคุยกับเด็กอย่างชั้ล ในทางธุระกิจ  ตุ๊ด !! " แก้วแน่นเสียงคำว่าตุ๊ด ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินชนโทโมะชนเซ แล้วเดินต่อไปที่ประตูทางออก  เขาเหมือนโดนชกจนหน้าหงาย  เด็กหญิงคนนี้ไม่สามารถที่จะมาดูถูกคนอย่างเขาได้หรอก

 

   

       " เราจะคุยเรื่องข้อตกลงกัน  "  แก้วหันมาประจันหน้ากันโทโมะ ก่อนจะยักไหล่ให้เขาหนึ่งครั้ง แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ อย่างถือวิสาสะ โทโมะ เดินตามหลังมาติดๆ

 

 

        " ชั้ลไม่ชอบเดินตามหลังใคร " โทโมะพูด

 

       

        " ชั้นก็ไม่ชอบเดินตามหลังใคร  เราจะเดินไปพร้อมกัน ไม่มีใครเดินนำ ไม่มีใครเดินตามหลัง เข้าใจตรงกันนะค่ะ ท่านประธาน "  แก้วพูดอย่างกวนๆ 

 

 

         " ขอโทษนะค่ะ ที่มาช้า พอดีเมื่อกี้ดิฉัน ... " ฟางเดินเข้ามาก้มหน้านิ่งรับผิดที่มาช้า แต่พูดยังไม่ทันจบ แก้วก็ทักขึ้นมาเสียก่อน

 

 

         "  ฟาง !  มาได้ยังไงเนี่ยย "

 

 

         "  หยุดพุดเรื่องไร้สาระ ชั้ลมีเวลาเสวนาด้วยไม่มาก " ฟางหน้าเหวอ แก้วทำหน้าเซ็ง ก่อนจะยักคิ้วให้เป็นการรับคำสั่ง โทโมะมงอย่างไม่พอใจ

 

 

         " ไหนเอกสารของเธอ " โทโมะถาม

 

 

         " ชั้ลไม่ชอบถือเอกสาร ชั้ลมีวิธีเจรจาของชั้ลก็แล้วกัน "  แก้วพูด โทโมะ คิ้วขมวดไม่ค่อยพอใจ

 

      

         "  แล้วชั้ลจะเข้าใจได้ยังไง " โทโมะพูด

 

 

         " ฟัง แล้วคิดตาม ฟังให้จบแล้วค่อยถาม " ฟางพยักหน้ารับ โทโมะถอนหายใจยาว เซ็งที่ต้องทำตามคำสั่งแก้ว เธอคนแรกที่บังอาจมาออกคำสั่งเขาได้

 

 

          " ประธานบริษัท SKT มีโครงการที่จะสร้างโรงแรมระดับ 5 ดาว โดยจะสร้างในแหล่งท่องเที่ยวติดชายทะเล  บริเวณใกล้เคียงจะมีห้งสรรพสินค้าใหญ่ติดอันดับอยู่ 2 แห่ง และใก้เคียงกับสนามบิน ใช้เวลาในการเดินทางไปสนามบินหรือห้างสรรพสินค้าประมาณ 15 นาที  ในเรื่องของอาหารการกิน แถวนั้นจะมีร้านอาหารตั้งแต่ระดับหรูมาก หรูปานกลาง จนถึงระดับธรรมดา  มีอาหารทุกประเภท ทั้งอาหารสำหรับชาวต่างชาติ อาหารไทย อาหารสำหรับมุสลิม  และตรงนั้นก็มีสถานบันเทิงครบทุกอย่าง   ส่วนในเรื่องของการท่องเที่ยว เราจะแบ่งจัดแบ่งเป็นกลุ่ม ซึ่งมีสถานที่แตกย่อยออกไปตามความต้องการของนักท่องเที่ยว ซึ่งเขาอาจจะเลือกตามที่เรากำหนดไว้ให้ เหรือจะเลือกสถานที่ตามที่เขาต้องการก็ได้แล้วแต่ความประสงค์  ในเรื่องของห้องพัก เราจัดทำให้มีห้องพักในทุกประเภท ทุกราคา อยากสไตส์ จะได้เป็นจุดสนใจของคนหลายกลุ่ม  " แก้วอธิบาย 

 

 

          "  แล้วไงต่อ " โทโมะถาม 

 


 
          " ก็เท่าที่ประเมิน มองจากความต้องการ และความสนใจของนักท่องเที่ยว ที่นั้นก็เป็นที่นิยมอันดับต้นๆ หรือแทบจะเป็นอับดับแรกที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ได้ไป และที่ที่เราจะสร้างโรงแรมก็เป็นทำเลที่ดี สะดวกทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการเดินทาง การท่องเที่ยว เรื่องอาหารการกิน การช้อปปิ้ง ทุกอย่างลงตัว ทางเราเลือกซื้อที่ เพื่อสร้างโรงแรมโดยการประเมินจากความต้องการของนักท่องเที่ยว " แก้วอธิบาย

 



         "  แล้วพวกเขาต้องการอะไร " ฟางถาม 

 



         " ความสะดวก สบาย และความประทับใจ " แก้วพูด โทโมะฟังเงียบนิ่งคิด 

 



         " แล้วทำไมถึงเลือกที่จะมาคุยกับชั้ล " โทโมะถาม 

 



         " การวางแผนในเชิงธุระกิจของเราคลายกัน น่าจะคุยกันได้ง่าย อีกอย่างเรามั่นคงในทางธุระกิจด้วยกันทั้งสองฝ่าย อาจจะคนละด้านกัน แต่สำหรับเรื่องโรงแรม ถ้าเรได้ร่วมลงทุน ร่วมมือกันสร้างมันขึ้น ทุกอย่างจะลงตัวและไปได้สวย " แก้วอธิบายอย่าจริงจัง 

 



         "  งั้นหรอ " โทโมะพูดอย่างกวนประสาทก่อนจะ ลุกขึ้นยืนและเดินหันหลังให้แก้ว ออกไปจากร้านทันที  เธองงมากกับการกระทำของเขา มองท่าทีของเขาไม่ออกว่าเขาพอใจหรือไม่พอใจกับการเขารจาของเธอ 

 



         " เดี๋ยวฟางจะโทรไปหา ขอโทษด้วยนะแก้ว เค้าก็เป็นของเค้าแบบนี้แหละ " ฟางพูดพลางก้มหยิบเอกสารและเดินตามโทโมะออกไปอย่างเร็ว  แก้วนั่งเซ็ง โมโห 

 



        " ป๋า ทีหลังอย่าให้แก้วมาคุยกับไอบ้านี่อีกนะ  แก้วจะฆ่ามันตายซะก่อน " เธอพูดอย่างใส่อารมณ์ก่อนจะวางสายและเดินตัวปลิวออกไปอย่างอารมณ์เสีย 






                    ภายในห้องประธาน บริษัท SKT 

 

 

           "  โอ้ยยย  ไม่เอาแล้วนะป๋า แก้วอ่านความคิดมันไม่ออกจริงๆ ไม่รู้มันคิดยังไงของมัน เดาใจยาก โอ้ยย ทำงานลำบากกับคนแบบนี้  แก้วจะไม่ทน  "  แก้วนั่งบ่นพรึมพรำอยู่บนโซฟาหรู

 

 

           "  เห้ยยย  ใจเย็นๆหน่อยสิ นี้มันงานใหญ่นะ ได้มาง่ายๆมันก็ไม่ตื่นเต้นสิ " ดิเรกวางปากกา เดินมานั่งข้างๆลูกสาวคนสวย 

 



          "  ไม่เอาแล้วป๋า แก้ไม่ทำ ให้แก้วไปดูดส้วมยังดีซะกว่าไปพูดกับไอบ้าหน้าตายนั้น " แก้วยังบ่นต่อไม่เลือก 

 



          " ไม่ได้ มีแก้วคนเดียวที่จะช่วยป๋าได้ " ดิเรกพูด

 



          "  ป๋าก็ให้ 2 เฮียไปจัดการเองสิ เฮียใหญ่ก็ได้ เฮียกลางก็ได้ แต่น่าจะเฮียใหญ่ดีกว่านะ เจ้าวางแผนตัวโยงเลย " แก้วเสนอ

 



         "  งานที่แล้วก็เจอคู่แข่งตัดหน้าไปเพราะให้ไอ เขื่อนไปเจรจานี้แหละ เล่นไม่ไปด่าเค้าซะไม่เป็นท่าเลย " ดิเรกพูด

 



         "  แสดงว่าทุกคนรู้หมดแล้วใช่ไหม ว่าแก้วต้องไปเจอกับใคร แล้วคนนั้นนิสัยยังไง " แก้วเซ็งทันที ในอดีต การเจรจาไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่ดิเรกส่งให้ เขื่อนและป๊อป เข้าไปเจรจากับโทโมะ ก็เป็นอันว่าพังพินาศทุกเรื่อง ทั้งสองหนุ่มจึงไม่สามารถที่จะเข้าเจรจากับโทโมะได้  ส่วนตัวดิเรกเอง ก็งานยุ่งจนล้นมือ 

 

     

         "  เอาน๊าา อย่าไปว่าเฮียมันเลย  ป๋าเองที่เป็นคนให้แก้วไปเคลีย ถ้าจะโกรธก็โกรธป๋าคนเดียวแล้วกัน " ดิเรกพูด

 

 

         "  แก้วโกรธป๋าไม่ลงหรอก  ว่าแต่งานนี้มันสำคัญกับบิษัทเรามากเลยหรอป๋า " แก้วถาม

 

       

        " สำคัญมากซิ  ป๋าอยากให้แก้วทำให้สำเร็จ " ดิเรกพูดอย่างจริงจัง

 

   

        "  แก้วไม่แน่ใจอะป๋า  คนอื่นแก้วพออ่านความคิดเข้าได้ ว่าเข้าคิดอะไรอยู่ แต่คนนี้เค้านิ่งเกินไป นิ่งมาก มากจนแก้วไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรกันแน่  เห้ออออ  เอาเป็นว่าแก้วจะไม่รับปากแล้วกันนะป๋าาาา  " แก้วถอนหายใจ ก่นจะ้มลงนอนบนตักชายผู้เป็นพ่อ ไม่นานเธอก็หลับสนิทอย่างไม่รู้ตัว 

 

    

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา