เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

9.4

เขียนโดย sunyo

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.

  62 ตอน
  698 วิจารณ์
  83.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                   "  ไหนหละ ตกลงจะเป็นแฟนชั้ลมั้ย  "  โทโมะย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นแก้วนิ่งไป 

 

 

 

 

                  "  นายแน่ใจหรอ "  แก้วยังไม่มั่นใจในความรู้สึกโทโมะ 

 

 

 

 

                   "  ชั้ลต้องจูบเธออีกกี่ครั้ง เธอถึงจะรู้ว่าชั้ลชอบเธอ  "  โทโมะพูด พลางยืนหน้าจะไปจูบแก้ว แก้วเบือนหน้าหนีด้วยความเขิล

 

 

 

 

                   "  อย่าทำแบบนี้ อายเค้า  "  แก้วเขิล 

 

 

 

 

                   "  แล้วตกลงยังไง จะเป็นแฟนกับผมมั้ยครับ " โทโมะกระซิบข้างหู 

 

 

 

 

                  "  อื้อ   "  แก้วจักจี้ ขู้ไหล่ขึ้น กั้นหูตัวเองไว้ 

 

 

 

 

                   "  พี่สุดหล่อ ขอโทษด้วยนะครับ "  โทโมะบอกแท็กซี่ แท็กซี่ยิ้มแล้วขับรถออกไป 

 

 

 

 

                  "  เอาของไปเก็บที่เดิมนะคะ   "  โทโมะยกกระเป๋า แล้วพาแก้วขึ้นไปคอนโด 

 

 

 

 

 

                           บ้านอิฐ  หลังจากที่โทรหาแก้วอยู่นาน แต่แก้วไม่รับสาย ก็รีบกลับบ้านมาปรึกษากับสายใย

 

 

 

 

                     "  สายใย โทโมะจับตัวแก้วไป พี่จะทำยังไงดี  " อิฐสีหน้าเครียดมาก 

 

 

 

 

                     " แล้วพี่อิฐจะเครียดทำไมคะ ก็เค้าเป็นแฟนกัน จะไปไหนมาไหนด้วยกันไม่เห็นแปลกเลย    " สายใยพูด อิฐ งง หนัก 

 

 

 

 

                    " จะเป็นแฟนไดยังไง ก็เมื่อกี้แก้วยังมาปรึกษาพี่เรื่องโทโมะอยู่เลย "  อิฐเองก็ งง

 

 

 

 

                 "  ปรึกษาเรื่องอะไรคะ  " สายใยพูด

 

 

 

 

                  "  ก็แก้วเค้าไม่แน่ใจว่า โทโมะคิดยังไงกับเค้า ก็เลยวางแผนทำให้โทโมะหึง "  อิฐอธิบาย สายใยนิ่งคิด

 

 

 

 

                "  จะไม่รู้ได้ยังไงคะ ก็เค้าสองคนคบกันมานานแล้ว แล้วเรื่องนี้ น้าอินอรก็รู้ด้วยนิคะ พี่อิฐเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า  " สายใยพูด อิฐนิ่งคิด

 

 

 

 

                "  เออนะ หรือว่าพี่เข้าใจผิดไปเอง  แต่ไอป๊อปกับพี่เขื่อนรู้เรื่องนี้แล้วยัง  " อิฐพูด ส่ายใยยิ้มเจื่อนๆส่ายหน้าไปมา

 

 

 

 

                 "  พี่แก้วบอกให้ปิดเป็นความลับคะ ไม่อยากมีปัญหากับ 2 เฮีย " สายใยพูด อิฐพยักหน้า 

 

 

 

 

                "  งั้นพี่ขอโทรไไปหาแก้วก่อนนะ ไม่รู้ว่าโทโมะมันจะทำอะไรหรือเปล่า เห็นเมื่อกี้โกรธมากเลย   "  อิฐยังเป็นห่วงอยู่ สายใยพยักหน้า อิฐเลยกดโทรหาแก้ว 

 

 

 

 

 

 

                         ห้องโทโมะ เมื่อเก็บเสื้อผ้าของแก้วกลับเข้าตู้เหมือนเดิม โทโมะ ก็เริ่มทำหน้าหื่นใส่แก้ว เขาเดินเข้ามาหาแก้ว แล้วแกล้งจ้องมองหน้าอกของเธอ แก้วรีบเอามือมาปิด แล้วรีบเดินหนีออกจากห้อง 

 

 

 

 

                   "  อย่าเล่นแบบนี้นะ  " แก้วพูดเสียงอ้อน แต่โทโมะยังแกล้งไม่เลิก เขาไล่จนเธอจนมุม แล้วยืนคร่อมเธอไว้ 

 

 

 

 

                     "  ขอกินน้ำหวานในปากเธอหน่อยสิ "  

 

 

 

 

                    " จะบ้าหรอ  "  แก้วจะกลัวก็กลัว จะเขิลก็เขิล อายก็อาย แก้วีบเอามือมาปิดปาก 

 

 

 

                  " นะคะ "  โทโมะอ้อน พลางเอามือเธอออกจากปากอย่างช้าๆ  แล้วโอนอ่อนไปหมด มันเคลิ้มจนเธอสติหลุด  เมื่อเขาเอามือเธอออกจนพ้นปาก โทโมะก็ไม่รอช้ารีบประกบปากแก้วทันที  แขนข้างหนึ่งของเขารวบเอวเธอไว้แล้วดึงมาชิดกับร่างของเขา มืออีกข้างกระชับท้ายทอยของเธอให้ชิดกับเขา  ลิ้นหนาตวับไล่ลิ้นหญิงสาวที่คอยหลีกหนีไปมาในโพร่งปาก มือเจ้ากรรม เริ่มเลื่อนลงต่ำ จนจะถึงสะโพกของหญิงสาว  เธอตัวอ่อนไปหมด มือไม้ไม่มีแรง สติหลุด ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้เลย 

 

 

 

 

                           ครื้นนนนน  ครื้นนนนน  แต่อิฐก็มาห้ามเอาไว้ได้ทัน   (  โธ่วววว  ) แก้วได้สติรีบดันร่างสูงออกห่าง ก่อนจะไปรับโทรศัพท์  โทโมะเสียอารมณ์ หงุดหงิดขึ้นมาทันที

 

 

 

 

                    " ฮัลโหล "

 

 

 

                   (  แก้วหรอ เป็นยังไงบ้าง คุยกันรู้เรื่องแล้วยัง  ) 

 

 

 

 

                 "  คะ เรียบร้อยแล้วคะ เค้าเข้าใจแล้ว " 

 

 

 

 

               ( โอเคครับ งั้นแค่นี่นะ พี่ไม่กวนแล้ว  )  อิฐจะวางสาย

 

 

 

 

                  "   เอ่อ พี่อิฐคะ พี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า  " แก้วพูด 

 

 

 

 

                   (  ไม่เป็นอะไรแล้วครับ  ไม่ต้องเป็นห่วง  )

 

 

 

 

                  "  แก้วต้องขอโทษด้วยนะคะ  แก้วไม่น่าทำให้พี่อิฐต้องมาเจ็บตัวเพราะแก้วเลย " แก้วรู้สึกผิด 

 

 

 

                 (  ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมากนะ  งั้นแค่นี่นะครับ ) อิฐพูด 

 

 

 

 

                "  คะ สวัสดีคะ " 

 

 

 

 

                   "  มันโทรมาทำไมอีก  "  โทโมะพูด หน้าเขาดูหงุดหงิดมาก 

 

 

 

 

                  " พี่อิฐโทรมาถามว่าคุยกันรู้เรื่องหรือเปล่า " แก้วพูด  เธอเริ่มหวั่นๆ กลัวโทโมะจะจับปล้ำอีก 

 

 

 

 

                  "  ทำไมมันดูเป็นห่วงเธอนัก หรือวามันชอบเธออยู่อีก "  โทโมะฉุน

 

 

 

 

                 " นี่  เค้ามีแฟนจนจะหมั่นกันอยู่แล้วนะ ยังจะคิดอกุศลอีก " 

 

 

 

 

                 " ก็ใครจะไปรู้หละ เห็นเมื่อก่อนจีบเธออยู่ไม่ใช่หรอ "  โทโมะพูด 

 

 

 

 

                   "  นั้นสินะ หรือว่าพี่อิฐยังชอบชั้ลอยู่อีก "  แก้วพูดจบก็รีบหยิบกระเป๋าวิ่งไปที่ประตูห้องทันที  เพราะเห็นทีท่าของโทโมะที่กำลังจะเข้ามาหาเธอ

 

 

 

 

                    "  กลับก่อนนะ เดี๋ยวเฮียสงสัย "  พูดจบเธอก็ชิ่งออกจากห้องไปทันที

 

 

 

 

                    " กลับไปอยู่ด้วยกันเมื่อไร่ เธอไม่รอดแน่ "  โทโมะหมั่นไส้ 

 

 

 

 

 

 

 

                                    ที่บริษัท

 

 

 

 

             "  ฟางครับ วันนี้พี่ไปส่งที่บ้านนะ "  ป๊อปเดินมาอ้อนฟาง  ฟางหน้านิ่งไป

 

 

 

             "  ฟางเกรงใจ  " ฟางเองก็อ้อนเหมือนกัน

 

 

 

              "  พูดแบบนี้อีกแล้วนะ  ฟางไม่รู้หรอ ว่าพี่อยากจะเจอแม่ฟาง " ป๊อปตื้อ  ฟางยิ่งหนักใจ

 

 

 

               "  พี่ป๊อปคะ  ฟางอยากให้พี่มั่นใจกว่านี้ก่อนว่าพี่คิดกับฟางแบบนั้นจริงๆ ฟางถึงจะพาพี่ไปเจอแม่  "  

 

 

 

               "  แล้วพี่ต้องทำยังไง ฟางถึงจะมั่นใจว่าพี่ชอบฟางจริงๆ " ป๊อปพูดตรงๆ ฟางอึ้งไป ใจเต้นแรง

 

 

 

               "  ฟางไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคพี่นะคะ ฟางไม่เปรี้ยว ฟางไม่เซ็กซี่ ฟางไม่สวย ฟางไม่เหมือนผู้หญิงที่พี่ชอบเลยนะคะ "  ฟางพูด 

 

 

 

 

                "  เพราะฟางไม่เหมือนใครไง  พี่ถึงเลือกที่จะจริงใจกับฟาง เพียงคนเดียว  ตั้งแต่พี่เริ่มจีบฟาง พี่ก็ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลยนะ เพราะฟางเคยบอกพี่ว่าฟางไม่ชอบคนเจ้าชู้  พี่ก็เลิกเจ้าชู้แล้วนี่ไง   "  ป๊อปพูด  เขาอยากคบกับฟางใจจะขาด แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่อยากคบกับเขา ไม่ยอมเปิดใจให้เขา

 

 

 

 

                 "  พี่ป๊อปค่ะ คือฟาง..."  ฟางยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

                "  หรือว่าฟางไม่ชอบพี่  ทำไมหรอ พี่ไม่ดีตรงไหนหรอ ฟางบอกพี่ได้นะ พี่จะปรับปรุง พี่จะเป็นคนดี...." ป๊อปยังพูดไม่จบ

 

 

 

 

                 "  ฟาง ชอบพี่คะ "  ฟางหยุดพูดออกไป เพราะทนเห็นป๊อปบ้าคลั่งอยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้  เธอเองก็ชอบป๊อป จนเรียกว่ารักได้เลย แต่เธอกลัว กลัวความลับจะถูกเปิดเผย  ฟางหายใจถี่ เพราะตื่นเต้น เธอเหงื่อออกเต็มตัว  ป๊อปอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ทั้งดีใจทั้งตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก  

 

 

 

                        ป๊อปค้าร่างบางมากอดไว้แน่น 

 

 

 

                 "  ไหนฟางพูดอีกครั้งสิ  เมื่อกี้ฟางพูดว่าอะไรนะ "  ป๊อปผละกอดออก เขาดีใจจนทำตัวไม่ถูก 

 

 

 

                 "  ฟางชอบพี่ป๊อปคะ  "  จบคำพูด ป๊อปดึงร่างฟางมากอดอีกครั้งหนึ่ง

 

 

 

                  "  ฟาง เป็นแฟนกับพี่นะ นะฟางนะ  " ป๊อปพูดทั้งที่ยังกอดฟางไว้อยู่ 

 

 

 

                 "  ลองคุยกันก่อนนะคะพี่ป๊อป เผื่อว่าฟางยังไม่ใช่สำหรับพี่  " ฟางไม่อยากให้ตัวเองไปไกลมากกว่านี่ เพราะถ้าความลับถูกเปิดเผย  เะอจะเป็นคนเจ็บที่สุด 

 

 

 

                 "  ไม่เอาไม่คุยแล้ว พี่มั่นใจแล้วว่าใช่ฟาง  "  ป๊อปอ้อน

 

 

 

                "นะคะพี่ป๊อป  นะนะ คุยกันก่อนนะคะ "  ฟางงอแงจนป๊อปต้องยอม

 

 



                 "  ก็ได้ครับ คุยกันก่อนก็ได้  "  ป๊อปซึมไปนิดนึง แต่ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว 

 

 



                 "  ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อป  ^^ "

 

 

 

 

 

                                    ห้องทำงานเขื่อน  เขื่อนนั่งมองเฟย์ที่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานจนไม่สนใจเขาเลย  จนเขาเองต้องเรียกร้องความสนใจสะเอง

 

 

 



                    "  โอ้ย ปวดหลังจังเลยครับ  "  เขื่อนแกล้งร้องเสียงดัง จนเฟย์ต้องหันไป

 

 



                   " เฮียเป็นอะไรคะ "  เฟยืวางปากกาแล้วเดินเขาไปหาเขื่อน 

 

 



                    "  เฟย์ เฮียปวดหลัง นวดให้หน่อยสิ  " เขื่อนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มือก็บีบๆที่บ่าของตัวเอง  

 

 



                   " ได้สิ งั้นเฮีนไปนอนที่โซฟานะ เดี๋ยวเฟย์นวดให้ " เฟย์พูด เขื่อนยักคิ้วแล้วลุกเดินไปนอนที่โซฟา  เฟย์ก็นั่งลงข้างๆแล้วเริ่มนวด

 

 



                  "  เฮียใช้โรลออนกลิ่นอะไรหรอ  " เฟย์เริ่มหน้าตาแปลกๆ เมื่อได้กลิ่นโรลออนของเขื่อน

 



                  "  ก็กลิ่นเดิมที่เคยใช้อยู่เป็นประจำนั่นแหละ ทำไมหรอ " เขื่อนพูด  เฟย์ยืนหน้าเข้าไปใกล้ๆจักแร้เขื่อนก่อนจะใช้จมูกสัมผัสกับมัน 

 

 



                  "  เฮียเปลี่ยนกลิ่นได้มั้ย  "  เฟย์พูด แต่จมูกยังติดที่จักแร้เขื่อนอยู่ เขื่อนรีบลุกหนี เพราะรู้สึกไม่ค่อยมันใจ 

 

 



                 "  ทำไม เหม็นหรอ "  เขื่อนดมเช็คกลิ่นของตัวเอง 

 

 

 

                 "  ไม่ได้เหม็นหรอก  แต่ได้กลิ่นทีไรแล้วมันรู้สึกแปลกๆ "เฟย์พูด 

 

 

 

 

                "  รู้สึกแปลกยังไง "  เขื่อนพูด   เฟย์เริ่มไม่มั่นใจ เลยเข้าไปดมอีกครั้ง 

 

 

 

               "  เฮียเปลี่ยนเถอะนะ  เฟย์รู้สึกแปลกๆมากเลย ยิ่งได้กลิ่นยิ่งรู้สึกแปลกๆ " เฟย์พูด แต่ก็ยังเข้าไปดมจักแร้เขื่อนต่อ

 

 

 

 

               "  แต่เฮียชอบกลิ่นนี้นะ  เฟย์รู้สึกแปลกยังไงหรอ  "  

 

 

 

 

               "  ได้กลิ่นแล้วมันร้อนๆ  หวิวๆยังไงไม่รู้ เฟย์บอกไม่ถูก " เฟยเริ่มหงุดหงิดรำคาญกับตัวเอง  มันเกิดอาการประหลาดแบบนี้ก็ตอนที่เขาได้กลิ่นตัวของเขื่อน

 

 

 

                " แล้ทำไมมันร้อนๆหละ  " เขื่อนไม่เข้าใจ  เฟย์จึงเข้าไปดมอีกครั้ง  เธอดมตรงจักแร้ของเขื่อน แล้วเริ่มไต่จมูกลามมาที่แผงอกกว้าง  เขื่อนขนลุกฟู แต่ยอมให้เฟย์ทำต่อ เธอไต่จมูกผ่านแผงอกมาดมจักแร้อีกข้างหนึ่ง ก่อนจะไต่ขึ้นไปที่บ่า แล้วก็ซอกคอของเขื่อน  เขื่อนรีบเบรคไวทันที เพราะมันเป็นจุดอ่อนของเขา ถ้าปล่อยไป เขาอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้แน่นอน

 

 

 

 

                "  ฮะเฮียู้แล้วว่าเฟย์เป็นอะไร  ต่อไปเฮียจะไม่ใช่กลิ่นนี้แล้วนะ "  เขื่อนพูด  เฟย์ยัเคลิ้มไม่หาย

 

 

 

 

               "  เฮีย แล้วตกลงเฟย์เป็นอะไร  "  เฟย์ยังไม่เข้าใจตัวเอง  เหมือนเธอไม่มีสติ เมือได้กลิ่นตัวเขื่อน

 

 

 

                "  ช่างเถออะ  แล้วกับคนอื่นเป็นแบบนี้หรือเปล่า  "  เขื่อนพูด  เฟย์ส่ายหน้าไปมา  เขายิ้มกรุ่มกริ่มทันที

 

 

 

                "  เออ ดีแล้ว  งั้นก็ไปทำงานต่อนะ เฮียหายเมื่อยแล้ว  "  เขื่อนพูดจบก็ลุกเดินออกไป  เขาขำในอาการของเฟย์   แต่เฟย์ยังคงไม่เข้าใจในตัวเอง 

 

 

 

               "  ไปทำงานได้แล้วคะ  เดี๋ยวเฮียจะบอกวันหลังนะ ว่าเฟย์เป็นอะไร   "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา