เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

9.4

เขียนโดย sunyo

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.52 น.

  62 ตอน
  698 วิจารณ์
  83.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 เมษายน พ.ศ. 2558 00.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

38)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    เขื่อนจูงมือเฟย์เข้าห้องพักในโรงแรม เฟยอึกอัก เพราะกลัวว่าจะเลยเถิด แต่ก็ไม่กล้าขัดเขื่อน 

 

 

                    " เป็นอะไร  นั่งตัวสั่นเชียว "  เขื่อนมองเฟย์ที่นั่งอยู่อีกฝากของเตียง

 

 

 

 

                    " ปะป่าวคะ " เฟย์ยิ้มเจื่อนๆ 

 

 

 

 

                    " งั้นก็นอนได้แล้ว " เขื่อนโอบเอวเฟย์ แล้วดันตัวเฟย์ให้นอนลง เฟย์ไม่กล้าขัดขืน 

 

 

 

 

                    " เฮีย  คือ เฟย์ยังไม่พร้อม " เฟย์หนีบขา กอดอกแน่น หลับตาปี๋  เขื่อนมองเฟย์อย่าง งงๆ

 

 

 

 

                    " ไม่พร้อม ?  ไม่พร้อมอะไร " เขื่อนมองเฟย์

 

 

 

 

                    " เฟย์ เฟย์ว่าหลังแต่งานดีกว่านะเฮีย "  เฟย์ยังหลับตา กอดอก หนีบขาตัวเองอยู่

 

 

 

 

                    " เฟย์พูดอะไร "  เขื่อนรู้แล้วว่าเฟย์พูดเรื่องอะไร เขาเกรงเฟย์โดยมายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆกับคอขาว แล้วกระซิบข้างหูเธอ   เฟย์ตกใจ หดคอหนีเขื่อน

 

 

 

 

                    " ฮะเฮีย  อย่าทำเฟย์ " เฟย์ตัวสั่น กอดอก หนีบขาตัวเอง แน่นขึ้น

 

 

 

 

                    " อะไรกัน  นี่เราก็โตๆกันแล้วนะ " เขื่อนใช้ปลายนิ้ว ไต่ตั้งแต่นิ้วมือของเฟย์ ขึ้นมาที่ต้นแขน แล้วขึ้นไปยังคอขาว  เฟย์รู้สึกหวิวๆหายใจไม่ทั่วท้อง

 

 

 

 

                    " เฮียย   อย่าแกล้งเฟย์สิ " เฟย์เริ่มเคลิ้ม แต่ก็กลัวอยู่

 

 

 

 

                    "  แกล้งอะไร เฮียจะเอาจริงๆ "  เขื่อนแกล้งขึ้นไปนอนทับร่างบาง แล้วมุดหน้าเข้าซอกคอขาว  เฟย์ขนลุกฟู 

 

 

 

 

                    "  เฮียพอเถอะ  "  เฟย์เริ่มห้ามใจตัวเองไม่ไหว ยิ่งได้กลิ่นตัวเขื่อนมากขึ้น ร่ากายเธอก็ร้อนไปหมด

 

 

 

                    " ไม่พอ " เขื่อนยังไม่รู้ตัว ยังจะแกล้งเฟย์ต่อ เขื่อนเริ่มไซร้คอเฟย์ 

 

 

 

                    " งั้นก็ไม่ต้องพอมันเลยแล้วกัน " เฟย์ปล่อยขา ปล่อยแขนตัวเอง แล้วรั้งคเขื่อนเข้าใกล้ แล้วเป็นฝ่ายจูบเขื่อนก่อน 

 

 

 

                    " เห้ยย  นี่เฟย์เป็นอะไรไป "  เขื่อนตกใจลุกหนี  เฟย์ดึงเสื้อเขื่อนเอาไว้ ไม่ให้เขื่อนหนี แล้วกระโดดทับร่างสูง เธอขึงร่างสูงไว้กับเตียง จับมือทั้งสองข้างของเขื่อน ไว้ด้วยมือเล็กของเธอ 

 

 

 

 

                    " เฟย์รู้แล้วนะ ว่าเวลาเฟย์ได้กลิ่นตัวเฮีย แล้วเฟย์เป็นอะไร " เฟย์ยิ้มหื่นๆ เขื่อนผวา 

 

 

 

 

                    " ปะเป็นอะไรหรอ "  เขื่อนเสียงสั่น

 

 

 

 

                    " เฟย์อยากกินเฮียไง  เฮียยอมเป็นของเฟย์เถอะนะ " เฟย์สงสายตาอ้อน แล้วโน้มลงไปจูบเขื่อน 

 

 

 

 

                    " อื่อออ " เขื่อนครางอย่างพอใจ แล้วพลิกร่างบางให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนจะตัวเองจะขึ้นค่อม แล้วเป้นฝ่ายรุกแทน  เขื่อนเริ่มไซร้คอขาวอยางเร้าร้อน เฟย์พอใจการสนองของเขาเป็นอย่างมาก เธอลูบไล้แผ่นหลังกว้างของเขื่อนเพื่อระบายความเสียวซ่านของเธอ 

 

 

 

 

                    ตึ้ง ตึ่ง  ตึ้ง ตึ่ง  เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น ทำให้ทั้งคู่ต้องหยุดกิจกรรมกัน  เขื่อน เฟย์ ได้สติ รีบแยกออกจากกันโดยเร็ว  เขื่อนเขิลๆ ไม่กล้ามองหน้าเฟย์  เค้ารีบเดินออกไปเปิดประตูห้อง 

 

 

 

 

                    "   อ้าวไอป๊อป ว่าไง "  เขื่อนพูดตะกุกตะกัก เพราะใจยังเต้นแรงอยู่ เขาต้องเป่าปากหลายครั้ง เพื่อควบคุมการเต้นของหัวใจตัวเอง

 

 

 

 

                    " เฮียครับ คือ เฮียใส่เสื้อก่อนดีมั้ย " ป๊อปมองเขื่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า  เขื่อนไม่สวมเสื้อ แล้วอีกอย่าง เจ้าน้องชายตัวดีก็เขาก็ยังเปร่งปลั่งอยู่ ณ เวลานี้  ฟางอาย หันหลังให้เขื่อน 

 

 

 

 

                    " โอเคป๊อป มึงรอหน้าห้องแป๊ปนะ เดี๋ยวกูมา " เขื่อนรีบปิดประตู 

 

 

 

 

 

                    "  ใครมาคะ "  เฟย์ที่ใส่เสื้อเสร็จแล้วรีบถามเขื่อน

 

 

 

 

                     " ไอป๊อปกับฟาง " เขื่อนพุด แล้วเดินหาเสื้อของตัวเอง

 

 

 

 

                    " แลวทำไมเค้าไม่เข้ามาหละคะ "  เฟย์มองเขื่อนด้วยสีหน้าแววตาที่ไม่เข้าใจ  แต่เมื่อเขื่อนชี้ไปที่น้องชายของเขา เฟย์ก็เข้าใจทันที

 

 

 

 

                    " เฮียยยย "  เฟย์อาย รีบเดินออกจากห้องนอน แล้วไปเปิดประตูให้ป๊อป 

 

 

 

 

                    " สวัสดีคะ พี่ป๊อป ฟาง " เฟย์ฉีกยิ้ม ป๊อปขำเฟย์ แล้วพยุงฟางเดินเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

                    " ขอโทษนะ  ที่มาขัดจังหวะ " ป๊อปกระซิบเฟย์  เฟย์ยิ่งอายเข้าไปใหญ่

 

 

 

 

                    " ไอป๊อป พาฟางไปนอนในห้องเลยก็ได้ แกกับชั้ลไปนอนในรถ " เขื่อนปั้นหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

 

 

 

                    " ครับ "  ป๊อปขำอาการของเขื่อนกับเฟย์  ป๊อปอุ้มฟางไปนอนในห้อง แล้วเดินออกมา 

 

 

 

 

                    " ฝันดีนะเฟย์ " เขื่อนพูดกับเฟย์  เฟย์ยิ้มกริ่ม ชายทั้งสองเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

                    " เมื่อกี้เฟย์ทำอะไรกับพี่เขื่อน " ฟางมองดุ เฟย์เบือนหน้าหนี 

 

 

 

 

                    "  เฟย์ว่าเฟย์ง่วงดีกว่านะ  ฝันดีนะฟาง " เฟย์รีบกระโดดขึ้นเตียง พลิกตัวหันหลังให้ฟาง ฟางมองค้อน

 

 

 

 

 

 

                    "  เมื่อกี้เฮียทำอะไร " ทันทีที่ถึงรถ ป๊อปก็ถามเขื่อนทันที

 

 

 

 

                    "  อย่างมึงไม่น่าโง่นะไอป๊อป "  เขื่อนดุ 

 

 

 

 

                    " ขอโทษด้วยนะคะเฮีย ที่ผมมาขัดจังหวะ "  ป๊อปขำในลำคอ  เขื่อนมองค้อน

 

 

 

 

                    " กูสิควรจะขอบใจมึง ที่มึงเข้ามาทัน ไม่งั้น ป๋าได้หักคอกูแน่ " เขื่อนพูด แล้วหลับตาลงทันที ไม่อยากให้ป๊อปถามต่อ 

 

 

 

 

                    "  บทจะฟาดสาว ก็ฟาดสะง่ายๆเลยนะเฮีย  ก่อนหน้านี้แล้วทำเป็นห่วงตัว สาวจับนิดจับหน่อยไม่ได้ " ป๊อปแบะปากใส่เขื่อนอย่างหมันไส้ 

 

 

 

 

 

 

                    เช้าของวันใหม่  ป๊อป เขื่อน กับรถมาส่ง เฟย์ ฟางที่บ้าน 

 

 

 

 

 

                    " หายไปไหนกันมา รู้มั้ย ว่าย่าเป็นห่วง  "  ย่ารีบเดินออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงรถเฟย์ 

 

 

 

 

                    " เฟย์ขอโทษนะคะย่า " เฟย์เดินอ้อนเข้าไปกอดย่า ฟางเองก็เช่นกัน

 

 

 

                    " ฟางก็ขอโทษคุณย่าเหมือนกันนะคะ "  

 

 

 

 

                     " ไปๆ เข้าไปคุยกันในบ้าน เชิญพ่อหนุ่มทั้งสองคนด้วยนะ " ย่ายิ้ม ป๊อปเขื่อนยิ้ม ทั้งหมดเดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

                    " ฟาง เฟย์ ไปจัดอาหารเช้าไป ย่ามีเรื่องจะคุยกับพี่เค้า " ย่าออกอุบาย เฟย์ ฟาง หน้าเจื่อนๆ แต่ก็จำใจต้องไป 

 

 

 

 

                    " เชิญพ่อหนุ่มที่ห้องรับแขกนะ "  ย่าเดินนำไป  ป๊อป เขื่อนเดินตามไป 

 

 

 

 

 

                    " นี่ตกลงคืนดีกันแล้วหรอ "  ย่าถาม

 

 

 

 

                    "  ครับ "  ป๊อป เขื่อน

 

 

 

 

                    " ขอบใจมากนะลูก ที่ให้อภัย เฟย์กับฟาง " ย่ายิ้ม 

 

 

 

 

                    " ครับผม ^^ " ทั้งคู่ยิ้มให้ย่า

 

 

 

 

                    " สองคนนั้นเค้าไม่ได้ตั้งใจจะโกหก เราหรอกนะ คือโทโมะ พี่ชายของสองคนนั้น  เค้าเลิกกับแฟนคนเก่า แล้วเค้าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เค้าทำใจไม่ได้  แม่อินอรเลยพยามจับคู่กับลูกสาวเพื่อนเค้า  แต่โทโมะก็ปฏิเสธมาตลอด เค้าเริ่มไม่พอใจกับการจับคู่ของแม่อินอร แต่อินอรเองก็เริ่มแข็งค้อขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่แค่ดูตัว แต่พักหลังๆ นี้คือ จะให้หมั่นให้แต่งกันเลย  แล้วมันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่หนูแก้ว เค้ามาคุยเรื่องโรงแรมกับโทโมะ ทั้งคู่เลยตกลงกัน ว่าโทโมะเองจะยอมร่วมสัญญาด้วย แลกกับที่แก้วจะต้องมาเป็นแฟนปลอมๆ ให้เค้า แล้วก็ต้องออกงานกับเค้าเวลาที่เค้าต้องไปกับอินอร  " ย่าพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมต้องโกหกหละครับ ทำไมต้องให้เฟย์ ฟาง มาโกหกผมด้วย ถึงขาดที่ปลอบบัตรประชาชนเลยนะครับ " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วกลัวว่าเธอสองคนจะไม่ยอมให้แก้วทำไง ก็เลยให้ฟาง เฟย์ ช่วย  แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นแก้วก็ไม่มีทางเลือก เพราะ ดิเรกพ่อของเธอก็ป่วยหนักไม่ใช่หรอ " ย่าพูด เขื่อน ป๊อป นิ่งคิด 

 

 

 

 

                    " แล้วทำไมแก้วต้องไปอยู่บ้านหลังเดียวกับโทโมะ " เขื่อนไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                    " คือ อินอร เค้าจับคู่ให้โทโมะกับสายใย ลูกาวของเพื่อนเค้า ถึงขั้นบังคับให้หมันกัน แต่โทโมะเค้าไม่ยอม เลยขอให้แก้วแกล้งมาอยู่ที่คอนโดของเค้า อินอรก็ตามมาโวยวายอีก ทั้งคู่ก็เลยไปอยู่ที่สร้างโรงแรม "  ย่าพูด 

 

 

 

 

                    " แต่ที่แก้วไป ไม่ใช่เพราะเหตุนี้นะคะ  แก้วไปอยู่ที่นั้น เพราะอยากจะดูแลโรงแรมให้เต็มที่ เพราะที่นั่นมีพวกของไตรคุณอยู่  แก้วไม่อยากให้โรงแรมมีปัญหา ไม่อยากให้พี่ กับพี่เขื่อนผิดหวัง ไม่อยากให้คุณลุงผิดหวัง  แก้วก็เลยเสี่ยงไปอยู่กับพี่โทโมะที่นั้น "  ฟางที่แอบฟังอยู่ เดินเข้ามาร่วมวงด้วย 

 

 

 

 

                    "  แล้วไหนมึงบอกว่าแก้วอยู่กับลุงมีไง " เขื่อนหันมาพูดกับป๊อป 

 

 

 

 

                    " พวกของไตรคุณ กับพวกของลุงมีเค้าเป็นอริกัน  แล้วแก้วก็ไม่อยากให้ลุงมีมีปัญหา เลยไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น " ป๊อปพูด  เขื่อนนิ่งไป

 

 

 

 

                    "  แต่พี่ป๊อปไม่รู้นะคะ พี่เขื่อน ว่าบ้านนั้นมีห้องนอนห้องเดียว " ฟางแก้ตัวให้ป๊อป 

 

 

 

 

                    " แล้วฟางรู้หรอ ว่าที่บ้านมีห้องนอนห้องเดียว " ย่าพูด 

 

 

 

                    " ไม่มีใครรู้สักคนคะ เพราะไม่มีใครไปดูบ้านหลังนั้นก่อน ไปอีกทีก็ตอนเข้าไปอยู่เลย"  เฟย์พูด 

 

 

 

 

 

                    " ฟางไม่อยากให้พี่ทั้งสองคนโกรธแก้วนะคะ ฟางอยากให้พี่รู้ ว่าแก้วรู้สึกผิดตลอดเวลาที่แก้วต้องโกหกพี่ ฟางกับเฟย์เองก็เช่นกัน " ฟางพูด

 

 

 

 

                    " เฟย์อยากให้สองเฮียให้อภัยแก้วนะคะ " เฟย์พูด  เขื่อน ป๊อป นิ่งไป 

 

 

 

 

                    " ให้อภัยกันดีกว่านะลูกนะ  อย่ารอให้มันสายเกินไป " ย่าพูด ป๊อป เขื่อน นิ่งอยู่

 

 

 

                    " ผมขอตัวนะครับ "  เขื่อนยกมือไหว้ย่า แล้วเดินออกไปเลย 

 

 

 

 

                    " ผมก็ขอตัวนะครับ " ป๊อปยกมือไหว้ย่า แล้วเดินตามเขื่อนออกไป

 

 

 

                    " เฮีย  /  พี่ป๊อป " ฟาง เฟย์ จะลุกตามป๊อป เขื่อนไป 

 

 

 

 

                    " ปล่อยเค้าไป ให้เค้าไปหาน้องสาวของเค้า " ย่ามองป๊อป เขื่อน ก็เดาออกว่าทั้งคู่คิดอะไรอยู่

 

 

 

 

 

 

                    ที่บ้าน  ดิเรกนั่งดูทีวีสบายใจ 

 

 

                                   ย่า รู้จากเฟย์ ว่าบ้านของดิเรก อยู่ทัดจากซอยที่พวกเขาอยู่เพียงซอยเดียว เมื่อวาน ย่าเห็นว่าทั้งคู่หายออกไปด้วยกันจึงเดาได้ว่าน่าจะไปง้อ ป๊อปและเขื่อน พอตกเย็น ย่าเห็นว่าฟางและเฟย์ยังไมกลับ เลยเดินมาตามที่บ้านดิเรก  ทั้งคู่เลยมีโอกาสได้คุยกัน

 

 

                                ย่าเล่าเรื่องสัญญาที่แก้วตกลงกับโทโมะให้ดิเรกฟัง เพราะรู้ว่าดิเรกเองก็ยังแคลงใจเรื่องนี้อยู่  ดิเรกเข้าใจแก้วมากขึ้น เลยโทรไปถามความจริงจากแก้ว ก็รู้เรื่องทั้งหมด  

 

 

 

 

                    " ป๋าครับ  แก้วอยู่ในห้องหรือเปล่า "  เขื่อนวิ่งหอบ เข้ามาถามดิเรก 

 

 

 

 

                    " ไม่อยู่ " ดิเรกตอบสั้นๆ แล้วยกรีโมตขึ้นเปลี่ยนช่องทีวี

 

 

 

 

                    " อ้าว แล้วแก้วอยู่ไหนหละป๋า "  ป๊อปร้อนใจ

 

 

 

 

                    " ไม่รู้ " ดิเรกกวน

 

 

 

 

                    "  ป๋าาาา  ช่วยบอกผมทีเถอะครับ " เขื่อนแทบจะบ้าตาย

 

 

 

 

                    "  แก้วเก็บของออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว "  ดิเรกพูด 

 

 

 

 

                    "  แล้วน้องออกไปทำไม "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    "  น้องไม่อยากให้แกตะลอนๆ อยู่นอกบ้านไง  ก็เลยออกจากบ้านไปซะเอง " ดิเรกพูด  ป๊อป เขื่อนรู้สึกผิดทันที

 

 

 

 

                    "  แล้วทำไมแก้วคิดแบบนั้นหละ "  เขื่อนพูด 

 

 

 

 

                    "  เอ้า ก็ดูพวกแกทำสิ มันพูดด้วย แกก็ไม่พูดด้วย พอมันเข้าหา แกก็หนีมัน แถมยังหนีไปอยู่นอกบ้านอีก  มันก็รู้สึกผิดนะสิ ก็เลยออกจากบ้านไปซะเอง  แล้วนี่แกสองคนจะมาโวยวายอะไรอีก "  ดิเรกทำเป็นโกรธ  

 

 

 

                    "  ก็ตอนนั้นผมโกรธอยู่นิ "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " แล้วตอนนี้ไม่โกรธมันแล้วหรอ  " ดิเรกเริกคิ้ว ถามป๊อป

 

 

 

                    "  ก็ถ้าโกรธอยู่ ป๊อปจะมาตามหาน้องมั้ยหละป๋า ' ป๊อปหงุดหงิด ร้อนใจเรื่องแก้ว 

 

 

 

                    "  เอ้า  ไอนี่กวนตีน งั้นกูไม่บอกมึงแล้ว ว่าแก้วอยู่ไหน  "  ดิเรกแกล้ง 

 

 

 

                    " ป๊อป มึงโทรจองตั๋วเครื่องบินเลย กูรู้ว่าแก้วไปไหน "  เขื่อนพูด 

 

 

 

                    " เชียงใหม่ ?? "  ป๊อปถาม เขื่อนพยักหน้า  ทั้งคู่วิ่งไปจัดกระเป๋า

 

 

 

 

                    "  ไอสองตัวนี้กำลังไปหาแก้ว  มึงกลับมาได้เลย "  ดิเรกโทรสั่งลูกน้องที่อยู่ดูแลแก้วที่เชียงใหม่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา