ความทรงจำของเราสองคน...

9.0

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.

49 ตอน

577 วิจารณ์

92.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

41) เค้ากำลังจะแต่งงาน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่41.....

ห้องพักผู้ป่วย...

" เป็นไงบ้างเฮีย " แก้วถามป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาภายในห้องพัก ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่เดินไปที่ระเบียงแก้วจะเดินตามไปถามให้รูเรื่อง แต่โทโมะห้ามเอาไว้ก่อน

" ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวสักพักเถอะแก้ว ตอนนี้มันคงล้ามากพอแล้วละ " โทโมะพูดก่อนที่ทั้งสองคนจะมองไปหาป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ที่ระเบียงนิ่งงัน ก่อนที่ทั้งโทโมะและแก้วจะออกไปหาอะไรให้ป๊อปปี้ทาน

" เนยขอโทษนะป๊อป " เนยที่ตื่นมาตั้งนานแต่แกล้งทำเป็นหลับ ได้ยินที่โทโมะและแก้วพูดคุยกันก็มองไปทีระเบียงเห้นร่างสูงยืนนิ่งเขาคงจะเครียดมากสินะ แต่คนรักของเขามีคนดูแลอยู่แล้ว แล้วดูท่าทางผู้ชายคนนั้นก็คงจะรักเธอไม่น้อยไปกว่าเขาเลย แต่เธอ เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว เธอเหลือเพียงลูกในท้อง ที่กำลังจะลืมตามาดูโลกเพียงเท่านั้น

" ตื่นแล้วหรอเนย " ป๊อปปี้เดินเข้ามา ก็ทักเนย

" อืมแล้วลูกไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม " เนยรีบถาม ป๊อปปี้ยิ้มบางๆๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้างเนย

" เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วละ ช่วงนี้เนยก็ไปพักกับป๊อปที่บ้านแล้วกันน่ะ พรุ่งนี้ป๊อปจะกลับแพร่ " ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอย เนยมองป๊อปปี้แล้วน้ำตาไำหล

" ป๊อปยอมรับเนยแล้วใช่ไหม " เนยมองหน้าป๊อปปี้

" เรื่องลูกป๊อปพร้อมจะรับผิดชอบ แต่ถ้าเรื่องแต่งงานป๊อปขอนะเนยป๊อปไม่พร้อมจริงๆๆ " ป๊อปปี้พูด

" ไม่เป็นไรขอแค่ป๊อปยอมรับเนยกับลูกแค่นี้เนยก็ดีใจแล้วขอบคุณนะป๊อป ขอบคุณ " เนยยิ้มแล้วเขย่าแขนของป๊อปปี้

" อืม พักผ่อนเถอะจะได้หายไวไวนะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะห่มผ้าให้เนย นั่งมองจนเนยหลับไป

" เฮียทานอะไรหน่อยนะ อ่ะนี่ " แก้วเดินเข้ามาพร้อมโทโมะยื่นแซนวิชไปให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มแล้วรับมาทาน

" แล้วเราละทานอะไรหรือยัง " แก้วยิ้มพยักหน้า

" เฮียแล้วเอ่อเรื่องฟาง...." แก้วอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ถามป๊อปปี้ ป๊อปปี้หยุดาทานแล้วมองหน้าแก้วยิ้ม

" เขาก็กำลังแต่งงานไง ท้องด้วยนะ" ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่น้ำตาจะไหล แก้วรีบเข้าไปกอดพี่ชาย พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย

" เฮีย!! แก้วรักเฮียนะ รักมากด้วย" แก้วพูดกอดป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้ยิ้มลูบผมร่างบางในอ้อมกอด

" รู้แล้วนี่บอกรักเฮียมากๆๆระวังไอ้โมะมันจะหึงเฮียหรอก " ป๊อปปี้พูดแหย่ร่างบางแก้วคลายกอดแล้วยิ้มมให้ป๊อปปี้ก่อนที่จะแลกกันเช็ดน้ำตาให้กันและกัน

" เรื่องฟางเดี๋ยวฉันจะไปคุยมาให้มันต้องมีอะไรสักอย่าง " โทโมะยิ้มมอง 2 พี่น้องกอดกัน ก่อนจะเอ่ยออกมา

" ไม่ต้องหรอก ฟางกำลังจะแต่งงานกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อมีแม่มีลูก ฉันเชื่อว่าธามไทจะดูแลฟางได้ดีกว่าฉัน " ป๊อปปี้พูดไม่มองหน้าทั้งแก้วและโทโมะ แต่มองไปที่เนย

" ฉันควรจะไปดูแลลูกขอฉันตามที่เธอพูด " ป๊อปี้พูดก่อนจะลูบหน้าท้องของเนยอย่างเบามือ

" เฮีย เฮียมั่นใจหรอว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเฮีย " แก้วพูดอย่างไม่เชื่อ

" แก้วเริ่มนิสัยไม่ดีแล้วนะ " โทโมะพูด

" ก็มันจริงนี่นา แก้วพอรู้มาบ้างนะ ว่ายัยป้าเนี่ยไม่ได้แสนดีใส่ซื่อหรอก ผ่านมากี่คนแล้วก็ไม่รู้เหอะ พอท้องก็มาให้เฮียรับผิดชอบ แก้วไม่เชื่อหรอกน่ะว่าเด็กในท้องจะเป็นลูกของเฮีย "

" ไม่ว่าเขาจะเป็นลูกของเฮียหรือเปล่า ตอนนี้เฮียก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่นา ชั่งเถอะแก้วยังไงหัวใจของพี่มันก็ตายไปแล้วตอนนี้ก็เหมือนกับคนไร้หัวใจอยู่ดี จะทำอะไรก็ไม่รู้สึกหรอก "ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอย

" เฮีย!! " แก้วมองพี่ชายอย่างสงสารทำไมมันมีต่เรื่อง

ครืด ครืดดด

" ว่าไงไอ้เขื่อน " โทโมะรับโทรศัพท์จากเพื่อนชาย

( เมิงอยู่ไหนว้ะ รีบมาบ้านด่วนเลย )

" กูอยู่โรงพยาบาลกับแก้ว ไอ้ป๊อป มีอะไรหรือเปล่าว้ะ "

( ทำไมยัยตัวเล็กถึงยอมแต่งงาน แล้วไหนจะเรื่องท้องอีก ตอนกูรู้เรื่อง ตกใจแทบบ้า แต่พ่อกับแม่ไม่มีอาการอะไรเลย มันหมายความว่าไงว้ะ )

" กูจะไหมเนี่ยกูก็เพิ่งจะรู้เมื่อไอ้ธามมันพาตัวเล็กมาหาหมอเนี่ยแหละ แสดงว่าพ่อกับแม่รู้เรื่องอยู่แล้ว " โทโมะตอบพลางมองหน้าป๊อปปี้และแก้วสละบกัน

( เออ ช่างเหอะแต่ตอนนี้เมิงมาช่วยกูพูดหน่อยดิ ถ้ายังเคลียร์กับไอ้ป๊อปไม่จบกูไม่ให้แต่ง )

" เออ เดี๋ยวกูจะรีบไป " โทโมะวางสายจากเพื่อนรัก

" มีอะไรหรือเปล่าพี่โมะ " แก้วถามแฟนหนุ่ม

" มีเรื่องนิดหน่อยนะ งั้นเดี๋ยวฉันกลับก่อนแล้วกันนะ " แก้วและป๊อปปี้พยักหน้าก่อนที่โทโมะะแอบหอมแก้มแฟนสาวแล้วเดินออกไป

" เฮียแล้วจะเอาไงต่ออ่ะ " แก้วถามป๊อปปี้

" พรุ่งนี้เฮียจะกลัแพร่เราจะไปกับเฮียไหม " ป๊อปปี้พูด แก้วอึ้ง

" เฮียจะไปง่ายๆๆงี้อ่ะหรอ " แก้วถาม

" เฮียง่วงแล้ว เดี๋ยวเรากลับกันเถอะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป แก้วมองตามป๊อปปี้อึ้งๆๆ

" สมใจเธอแล้วนะยัยป้าปลิง ฮึ่ย!! " แก้วเดินไปพูดกับเนยที่นอนหลับที่เตียงอย่างโมโห ก่อนจะเดินออกตามป๊อปปี้ไป

บ้านเขื่อนฟาง...

" ไงจร๊ลูกวันนี้ไปไหนกันมา " แม่ของฟางถามฟางและธามไทที่เดินเข้ามาภายในบ้านในช่วงหัวค่ำ

" พาแม่หมูไปหาหมอกับไปหาอะไรทานนะครับคุณป้า " ธามไทตอบยิ้มๆๆ

" แม่บอกว่าให้เรียกแม่ไงลูก แล้วหมอเขาบอกว่าไงบ้างละ " แม่ฟางถามต่อ

" ไม่ได้มีอะไรมากหรอกคะแม่ ก็บ่นเป็นธรารมดา แหะ " ฟางพุดก่อนจะเดินมานั่งข้างแม่ของเธอส่วนธามไทก็ไปนั่งข้างพ่อของเขา

" เรานี่นาก็สมน่ะที่หมอเขาจะบ่นหน่ะ เออพรุ่งนี้เดี๋ยวเราไปลองชุดกันเลยน่ะลูกหรือว่าจะให้แม่โทรนัดเขามาที่นี่ดีละ " แม่ของฟางพูดอีกครั้ง

" แล้วแต่เลยคะแม่ " ฟงตอบยิ้มๆๆ

" ผมว่าไปที่ร้านก็ได้ครับจะได้สะดวก แล้วอีกอย่าง พรุ่งนี้ผมจะออกไปดุงานด้วย จะได้เลยไปเลย " ธามไทตอบยิ้มๆๆ

" งั้นก็ตกลงตามนั้นน่ะลูก ไปพักเถอะจร้ะ " แม่ของธามไทพูด ก่อนที่ทังธามไทและฟางจะขึ้นไปนอนด้านบน

ห้องนอนของฟาง....

" เดี๋ยวไปอาบน้ำเลยน่ะเดี๋ยวธามจะไปอาบที่ห้อง ก่อนแล้วจะมานอนด้วย " ฟางยิ้ม ก่อนจะธามไทจะเดินออกไป

" พี่กำลังทำอะไรอยู่นะพี่ป๊อป " ฟางเดินเข้ามาในห้อง มองไปเห็นตุ๊กตาที่ร่างสูงเคยซื้อให้เธอก็พูดออกมาดวยความคิดถึง

" ยิ่งเรารักกันมากเท่าไร มันกลับยิ่งมีเรื่องมากมายเข้ามา ฟางเหนื่อยไปหมดแล้วพี่ป๊อป " ฟางพูดน้ำตาค่อยๆๆไหล

" พ่อเขารักหนูนะลูก แต่แม่ขอโทษพ่อเขากำลังมีครอบครัวที่อบอุ่น เราอยู่ด้วยกันแค่นี้ก็ได้นี่นาเนาะ " ฟางลูบท้องสวย ก่อนจะเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา

" ธามจะเป็นคนนั้นไม่ได้เลยใช่ไหมฟาง " ธามไทที่ลืมของไว้กับร่างบางจะเดินเข้ามาเอาแต่ได้ยินร่างบางพูดกับตัวเองก็น้ำตาซึมมองฟางอย่างเศร้าๆๆ

วันรุ่งขึ้น...

" เฮียจะไปเลยจริงหรอ " แก้วถามป๊อปปี้ที่กำลังเอาของขึ้นรถ หลังจากที่ไปรับเนยมาจากโรงพยาบาล

" อืม ยังไงก็อยู่คนเดียวดูแลตัวเองด้วย อ๋อแล้วอาทตย์หน้าก็อย่าลืมลงไปหาเฮียละ " แก้วพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปกอดป๊อปปี้

" พี่ไปละแล้วจะโทรหานะ " แก้วพยักหน้าก่อนจะเดินไปขึค้นรถฝั่งคนขับเนย เดินเข้ามา เพื่อที่จะขึ้นรถ แต่แก้วขวางเอาไว้ก่อน

" ฉันยังยืนยันคำเดิมพี่สะใภ้ของฉัน ชื่อฟางไม่ใช่เธอ อ๋อแล้วก็ตักตวงไปให้มากๆๆนะความสุขน่ะ เพราะอีกไม่นาน ทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม แล้วฉันจะรอดูวันที่เธอน้ำตาตก หึ " แก้วพูดก่อนจะเดินกระแทกไหล่เดินเข้าบ้านไปเนย นิ่งก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถไปกับป๊อปปี้