ความทรงจำของเราสองคน...

9.0

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.32 น.

  49 ตอน
  577 วิจารณ์
  92.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2557 00.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

42) สายไปไหม...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                                             ตอนที่42.....

 

 

" ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับคุณสองคนด้วยนะคะ " ป๊อปปี้หญิงพูดกับฟาง ฟางยิ้มรับ 

 

 

 

 

" ฟางไปลองชุดเถอะเดี๋ยว ไม่ทันนัดคุณเจมส์น่ะ " ธามไทพูดกับคนข้างกาย ฟางหันมายิ้มแล้วเดินตามพนักงานในร้านไป 

 

 

 

 

" มาที่นี่ได้ไง " ธามไทพูดกับป๊อปปี้หญิงก่อนจะเดินนำเข้าไปที่ห้องแต่งตัว 

 

 

 

 

" ฉันเป็นดีไซน์เน่อร์นะคะ ก็ต้องมาออกแบบชุดให้เจ้าสาวของคุณและก็คุณไงละ " ป๊อปปี้หญิงเดินไปหยิบชุดสูตรที่เธอตั้งใจตัดมาให้เขาโดยเฉพาะ ก่อนจะเอามาให้เขา 

 

 

 

 

" ทำแบบนี้ทำไมหนูดี " ธามไทพูดเมื่อป๊อปปี้หญิงกำลังถอดเสื้อสูตรตัวนอกของเขาออก ป๊อปปี้หญิงนิ่ง 

 

 

 

 

" ทำอะไรกัน นี่คุณยกแขนหน่อยสิฉันใส่ไม่ได้ " ป๊อปปี้ตอบอย่างไม่สนใจ

 

 

 

 

" เลิกทำแบบนี้ได้ไหมหนูดี " ธามไทพูดอีกครั้งพร้อมกับจับมือของป๊อปปี้หญิงเอาไว้ 

 

 

 

 

" ขอฉันทำเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม ขอได้ไหมเพื่อคนที่ฉันรักถึงแม้เขาจะไม่รักฉันเลย " ป๊อปปี้หญิงเงยหน้าสบตาธามไท น้ำตาไหลออกมา ธามไทตกใจก่อนกอดป๊อปปี้หญิง

 

 

 

 

 

" ผมขอโทษป๊อป ผมขอโทษ " ธามไทพูด ยิ่งทำให้ป๊อปปี้หญิงเสียใจมากขึ้น 

 

 

 

 

 

" ชั่งมันเถอะคะ มาคะลองใส่ก่อนนะ ฉันว่าคุณน่าจะพอดีน่ะ อื้มอ่ะ พอดีเลยแต่ฉันว่าตรงนี้น่าจะแก้นิดหน่อยนะ " ป๊อปปี้หญิงคลายกอดก่อนจะรีบปาดน้ำตาตัวเองแล้วทำท่าเป็นให้ธามไทลองสวมเสื้อทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ธามไทมองหญิงสาวด้วยสายตาเศร้า 

 

 

 

 

 

" ไม่เอาหน่ายิ้มสิ จะแต่งงานแล้วน่ะตามที่ธามต้องการเลย ฟางเป็นเจ้าสาวไง ไม่ต้องห่วงน่ะป๊อปรับรองว่าวันนั้นเจ้าสาวของธามจะสวยที่สุด " ป๊อปปี้หญิงจับแก้มของธามไทให้คลี่ยิ้ม ก่อนจะพูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ธามไทเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ร่างบาง 

 

 

 

 

 

" ผู้หญิงคนนั้นเป็นป๊อปไม่ได้เลยใช่ไหมธาม ฮืออ เป็นป๊อปไม่ได้เลยใช่ไหม " ป๊อปปี้หญิงโผกอดธามไท ก่อนจะปล่อยโฮด้วยความเสียใจ 

 

 

 

 

 

" .............." ธามไทนิ่งงั้น ทำให้ป๊อปปี้หญิงยิ่งร้องไห้เข้าไปใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณฟางสวยมากเลยน่ะคะ " พนักงานในร้ายพูดกับฟาง ฟางยิ้มก่อนจะมองตัวเองในกระจก ถ้าเจ้าบ่าวของฟางคือพี่ก็ดีสินะพี่ป๊อป 

 

 

 

 

 

" คุณฟางจะไปหาคุณธามเลยไหมคะ " ฟางพยักหน้าก่อนที่ทั้งสองคนจะไปหาธามไทที่ห้องแต่งตัวอีกห้องหนึ่ง 

 

 

 

 

 

" เดี๋ยวฟางไปเองก็ได้คะ ไม่เป็นไรคะ " ฟางพูดเมื่อมีลูกค้าคนใหม่เข้ามาในร้านแล้วยังไม่มีใครไปรับรอง พนักงานคนนั้นยิ้มแล้วเดินออกไปรับแขก ฟางเลยเดินไปหาธามไทคนเดียว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮืออ ป๊อปรักธามนะรักทั้งๆๆที่รู้ว่าหัวใจของธามไม่มีป๊อปเลย " ป๊อปปี้ร้องไห้กอดธามไท ฟางที่จะเดินเข้ามาหาธามไทได้ยินแล้วก็เห็นก็แอบฟัง 

 

 

 

 

 

" ผมกำลังจะแต่งงาน ผมไม่ได้รักคุณ " ธามไทพูดด้วน้ำเสียงเย็นชา ป๊อปปี้หญิงคลายกอดก่อนจะร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

" นั่นสินะ ฉันควรจะตัดใจได้แล้ว ไม่ว่าฉันจะทำยังไงคุณก็คงไม่รักฉัน ขอบคุณนะคะที่ทำให้ฉัะนได้รู้จักกับคำว่ารักและเจ็บไปพร้อมๆๆกัน  แล้วก็ขอให้คุณมีความสุขกับคนที่คุณ.... รัก " ป๊อปปี้หญิิงพูดแล้วปาดน้ำตาเดินออกมา ก็ต้องตกใจเมื่อเจอฟาง

 

 

 

 

" ป๊อปปี้ " ฟางเรียกชื่อป๊อปปี้หญิงที่ พอเจอหน้าฟางก็วิ่งหนีออกไป ธามไทเดินมาหาฟาง 

 

 

 

 

" เสร็จแล้วหรอ สวยน่ะเนี่ยแต่ธามว่า..." ธามไทเดินเข้ามาทำเป็นยิ้มร่าเริง 

 

 

 

 

" ธามทำไมไปพูดแบบนั้น ฟางรู้ว่าธามรักฟาง แต่พูดแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยหรอธามก็น่าจะรู้ดีที่สุดว่าการแอบรักคนอื่นมันเจ็บขนาดไหน " ฟางพูดใส่ธามไท ธามไทนิ่ง

 

 

 

 

" ออกไปตามเธอเถอะธาม แล้วก็ลองถามหัวใจของตัวเองดีดีว่าคนที่ธามรักคือฟาง หรือผู้หญิงที่ธามไล่เขาไปเมื่อกี้ " ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป ธามไทรีบวิ่งออกไปตามป๊อปปี้หญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

" หนูดี หนูดี " ธามไทเรียกชื่อป๊อปปี้หญิง เค้าตามเธอมาที่สวนสาธารณ

 

 

 

 

" หนูดี " ธามไทเรียกชื่อป๊อปปี้หญิง ก่อนจะเดินเข้าไปยืนข้างๆๆ

 

 

 

 

" คุณมาทำไมคะ " ป๊อปปี้หญิงถามนิ่ง

 

 

 

 

" ผมขอโทษ" ธามไทพูดมองหน้าร่างบาง ป๊อปปี้หญิงหันมามองธามไทก่อนจะหันกลับไปแล้วหัวเราะ 

 

 

 

 

" ขอโทษ เรื่องอะไรละคะ คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เรากลับกันเถอะคะ ปล่อยให้เจ้าสาวของคุณรอนานไม่ดีนะ ยิ่งท้องอยู่ด้วย " ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนจะหันหลังกลับ

 

 

 

 

" ให้โอกาศผมอีกครั้งได้ไหม " ธามไทกอดปีอปปี้หญิงจากด้านหลัง

 

 

 

 

" หมายความว่ายังไง คุณจะเล่นอะไรกับฉันอีก ฮึกฮือ แค่นี้ฉันก็เจ็บมากพอแล้ว เลิกเล่นละคครกับแันสักทีได้ไหม เลิกให้ความหวังกันสักที " ป๊อปปี้หญิงพูด

 

 

 

 

" ผมขอโทษป๊อป ผมขอโทษ แต่ครั้งนี้ให้โอกาศผมอีกครั้งนะ ขอให้ผมจัดการทุกอย่างเรียบร้อยผมจะกลับไปหาคุณ " ธามไทจับตัวของป๊อปปี้หญิงหันมาก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

" คุณหมายความว่ายังไง " ป๊อปปี้หญิงถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

" ผมรู้ว่าฟางไม่ได้รักผมเลย ในหัวใจของเธอมีแต่คุณภาณุ แล้วถ้าผมอยากจะขอเหนแก่ตัว มารักคนที่รักตัวเองดูบ้างคงจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม " ธามไทพูด ป๊อปปี้หญิงยิ้มแล้วกอดธามไท

 

 

 

 

 

" ตาบ้าฮึกฮืออ กว่าจะคิดได้น่ะไอ้บ้า " ป๊อปปี้หญิงทุบหลังธามไท ธามไทหัวเราะ

 

 

 

 

" ก็ดีกว่าคิดไม่ได้น่ะ ต้องขอบคุณฟางที่พูดให้ธามยอมทำเพื่อตัวเองสักครั้ง " ธามไทพูด ป๊อปปี้หญิงยิ้ม

 

 

 

 

" อื้มม " ป๊อปปี้หญิงดึงธามไทมาจูบด้วยความที่เธอเองก็ไม่ได้ประสีประสาเรื่องนี้ ก็ทำไปแบบสะเปะะปะ

 

 

 

 

" 55 ทำไม่เป็นแล้วจะรุกหรอ มันต้องอย่างนี้น่ะเด็กน้อย " ธามไทพูดหลังจากที่ถอนจูบป๊อปปี้ออก ก่อนจะจูบปากป๊อปปี้หญิงอีกครั้ง

 

 

 

 

" อื้อ " ป๊อปปี้หญิงเริ่มครางออกมาเมื่อเร่ิมหมดอากาศหายใจ ธามไทจำต้องละออกมาจากปากของร่างบางแล้วมองหน้าของสาวน้อย ที่แดงก่ำ

 

 

 

 

" ตาบ้าเล่นอะไรก็ไม่รู้ กลับกันเถอะ " ป๊อปปี้หญิงพุดธามไทหัวเราะก่อนจะเดินกลับไปที่ร้านพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เข้าใจกันแล้วใช่ไหม " ทันทีที่ป๊อปปี้หญิงและธามไทเดินเข้ามาฟางก็ถาม

 

 

 

 

 

" ขอบคุณนะฟาง  ป๊อปขอบคุณจริงๆ " ป๊อปปี้หญิงเดินเข้าไปกอดฟาง ฟาฝยิ้มแล้วมองหน้าธามไท ก่อนจะพูด 

 

 

 

 

" ไม่เป้นไรหรอกป๊อป ฟางเชื่อว่าป๊อปจะดูแลธามได้ดีกว่าฟางน่ะ " ฟางยิ้มแล้วพุดกับป๊อปปี้หญิง ป๊อปปี้หญิงยิ้มแล้วมองมาทางธามไท 

 

 

 

 

 

" งี้ธามก็อกหักสิน่ะ " ธามไทพูดทำหน้าตาเศ้ร้า ฟางหัวเราะ 

 

 

 

 

" อกหักแต่ได้คนมาดามใจสวยขนาดนี้ก็รักษาไว้ดีดีละธาม ไม่งั้นไมมีคนดามใจฟางช่วยไม่ได้น่ะ " ฟางและป๊อปปี้หญิงหัวเราะ ก่อนที่ธามไทจะกางแขน ฟางละออกจากป๊อปปี้หญิงแล้วเดินเข้าไปกอดธามไท 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณนะเพื่อนรัก ฟางขอบคุณทุกอย่างที่ธามทำให้ฟางน่ะ " ฟางพูด ธามไทและฟางยิ้มให้กันป๊อปปี้หญิงก็ยิ้มตาม 

 

 

 

 

 

" พอได้แล้วกอดมากเดี๋ยวป๊อปปี้ก็หึงฟางหรอก " ฟางตีไปที่แขนของธามไท ก่อนที่ทั้งหมดจะหัวเราะด้วยกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                             จังหวัดแพร่....

 

 

 

" มากันอล้วหรอลูก " แม่ของป๊อปปี้เดินเข้ามารับลูกชาย 

 

 

 

 

" สวัสดีครับ / สวัสดีคะ " เนยและป๊อปปี้กล่าวสวัสดี พ่อและแม่ของป๊อปปี้

 

 

 

 

" ไปพักเถอะลูก มาเหนื่อยๆๆ ส่วนเธอเชิญที่ห้องรับแขกแล้วกัน " แม่ของป๊อปปี้พุดกับป๊อปปี้และเนย 

 

 

 

 

" ขอบคุณคุณแม่นะคะที่รับหนูและลูก " เนยยิ้ม

 

 

 

 

" ฉันไม่ได้อยากรับหรอกนะ แต่ฉันเห็นแ่เด็กที่จะเกิดมา เอาเถอะไปพักสะแล้วค่อยมาว่ากัน " แม่ของป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินออกไป พ่อของป๊อปปี้ยิ้มให้กับเนยบางๆๆ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้ เนยถอนหายใจก่อนจะเดินตามไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 สวนหลังบ้าน ...

 

 

" ป๊อปเนยขอคุยอะไรด้วยได้ไหม " เนยพูด กับป๊อปปี้ที่ออกมาเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน 

 

 

 

" อืม เนยมีอะไรหรือเปล่า ต้องการอะไรไหม " ป๊อปปี้พูด 

 

 

 

" ป๊อปอยากกลับไปหาฟางไหม " เนยส่ายหน้าก่อจะพูดกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้หันหลังกลับ 

 

 

 

 

" ไม่มีประโยนช์อะไรแล้วละเนย แล้วอทำไมเนยพูดแบบนี้ละ " ป๊อปปี้ถามด้วยความสงสัย 

 

 

 

 

" เนยขอโทษป๊อป ฮืออ เขาไม่ใช่ลูกขอป๊อป ฮืกก ฮืออ " เนยยอมรับสารภาพ ป๊อปปี้หันกลับมามองเพื่อนสาวที่นั่งร้องไห้ 

 

 

 

 

" เนยไม่เอาหน่าไม่ร้อง อย่าคิดมากเลยป๊อปไม่โกรธเนยเลยนะ " ป๊อปปี้รีบไประคองเนย 

 

 

 

 

" ฮึกกฮืออ เนยแค่ไม่อยากให้ลูกเนยไม่มีพ่อ ฮืออ เนยเห้นว่าฟางมีธามไทที่คอยดูแลอยู่แล้ว แต่เนยไม่มีใครเลย เนยฮึกฮืออ เนยขอโทษน่ะปีอป " เนยพูดกอดป๊อปปี้ ป๊อปปี้ลูบผมเพื่อนสาวด้วยความสงสาร 

 

 

 

 

" อืมชั่งมันเถอะน่ะ ถึงยังไงเด็กในท้องก็เป็นหลานของป๊อปนิ ป๊อปเลี้ยงได้แค่นี้เอง "ป๊อปปี้คลายกอดก่อนจะพูด เนยยิ้มทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

" ฮึกก ขอบคุณน่ะป๊อป " เนยยิ้ม ป๊ออปี้พยักหน้าก่อนจะพาเนยเข้าไปพักผ่อน แล้วออกไปคุยกับพ่อแม่ว ่าจะให้เนยมาทำงานที่รีสอร์ท แล้วบอกทุกอย่างที่เนยพูดกับเขาพ่อแม่ของป๊อปปี้ที่ได้ฟังก็สงสาร แล้วกลายเป็นมาดูแลเนยอย่างดี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่เคลียร์ทุกอย่างแล้วน่ะฟาง แต่มันคงสายไปแล้วใช่ไหม " ป๊อปปี้พูดกับสายลมยามค่ำคืน ที่เขาคิดว่ามันจะพัดคำพูดของเขาไปให้เธอได้ยินบ้าง....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

  โอเคเปลี่ยนเรื่องกะทันหันเลยละ กลัวโดนรีดเดิร์ตบ55 

ใกล้จบละ ง่ายไปไหม จบง่ายไปป้ะ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา