มหาลัยวัยว้าวุ่น

                   ณ เกาะภูเก็ต
ภูผา:ฉันว่าเราไปจองห้องก่อนดีกว่านะ
น้ำขิง:ใช่
                   ณ เคาเตอร์รีสอร์ท
ภูผา:ขอห้องพัก2ห้องครับ
พนักงานต้อนรับ:ขอโทษนะค่ะพอดีช่วงนี้คนมาพักผ่อนเยอะตอนนี้เหลืออยู่ห้องเดียวแล้วค่ะ
ภูผา:เอาไงอ่ะ
น้ำขิง:ไม่เป็นไร เอาห้องเดียวก็ได้ค่ะ
พนักงาน:งั้นเชิญ ห้อง235ได้เลยค่ะ ส่วนกระเป๋าเดี่ยวให้พนักงานยกไปให้ค่ะ
น้ำขิง:ขอบคุณค่ะ
                   10นาทีผ่านไป
น้ำขิง:ไปเล่นน้ำกัน
ภูผา:ไปก็ไป
                    20นาทีผ่านไป ณ ห้องของน้ำขิงกับภูผา
น้ำขิง:ฮัดชิ้ว!โอ้ยปวดหัวจังเลย
ภูผา:เอ้ากินยาซะเดี่ยวจะไม่สบายหนักกว่าเดิมอีก
น้ำขิง:จร้า พ่อคนเก่ง
ภูผา:เอาผ้าขนหนูมาเดี่ยวฉันเช็ดผมให้
น้ำขิง:ขอบคุณนะ
ภูผา:ผมเธอนี่ยาวจังเลยไว้กี่ปีเนี่ย
น้ำขิง:ฉันไว้ตั้งนานแล้วแหละแต่ฉันคิดว่าตอนนี้มันไม่ค่อยยาวแล้วนะเพราะว่าเหมือนมันจะหยุดการเจริญเติบโตแล้ว สงสัยจะแก่แล้วอ่ะ
ภูผา:แก่ตรงไหนยังสวยอยู่เลย
น้ำขิง:อะไรนะ อันแหน่ จะชมก็บอกมาเถอะ
ภูผา:เอ้าๆผมแห้งแล้วนอนได้แล้วเดี่ยวฉันนอนโซฟาเอง
น้ำขิง:เขินอ่ะดิ ไม่ต้องหรอกมานอนบนเตียงนี่แหละฉันรู้ดีว่านายเป็นคนยังไง
ภูผา:เธอพูดเองนะอยู่ๆกลางคืนถ้าฉันคิดขึ้นมาช่วยไม่ได้นะ
น้ำขิง:(เอาหมอนปาหัวภูผา)เห้ย จะบ้าเหรองั้นไปนอนโซฟาเลย
ภูผา:ฉันล้อเล่น ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก แหม่คิดไปได้ ไปไปนอนได้แล้ว
น้ำขิง:อืม(กอดภูผา)
ภูผา:เห้ยเธอจะกอดฉันทำไมเนี่ย
น้ำขิง:แหม่ ทำเป็นห่วงเนื้อหวงตัวฉันคิดถึงดีจัง
ภูผา:(กอดน้ำขิง)งั้นฉันทำบ้าง
น้ำขิง:แล้วนายกอดฉันทำไม
ภูผา:ฉันคิดถึงหมอนข้างจบป่ะ
น้ำขิง:555รักนะเนี่ยถึงยอมไม่งั้นนะ
ภูผา:นอนได้แล้วพรุ่งนี้จะได้ตื่นมาต้อนรับดีจังได้
น้ำขิง:อืม