ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  130.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

29) 29 เธอหายไปไหน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ฟางเริ่มรู้สึกตัวในเวลาต่อมาและขยับตัวเพื่อจะตื่น

 

 

 

 

“รู้สึกตัวแล้วค่ะ เธอรู้สึกตัวแล้ว”เสียงของหญิงสูงวัยพูดอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

ฟางลืมตามาแล้วมองไปรอบๆด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

“คุณ ค่อยๆขยับนะครับตอนนี้คุณอยู่ที่โรงพยาบาลที่เกาะ ผมชื่อไทม์นะครับ เป็นหมออาสามาดูแล

ที่โรงพยาบาลนี้ คุณน่ะ ตกลงหน้าผาในอาทิตย์วันก่อน แล้วนี่โชคดีมากเลยนะครับที่ชาวบ้านชาวประมง

เค้าไปหาปลาแถวนั้น เลยช่วยชีวิตคุณไว้ได้”ไทม์ หมอหนุ่มพูดเล่าเรื่องราวให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยชั้นไว้ ที่นี่ที่ไหนกัน”ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่คือเกาะแสงดาวครับ อยู่ไม่ไกลจากตัวจังหวัดหรอก เป็นเกาะเล็กๆ แล้วเอ่อ คุณ”ไทม์ถามต่อ

 

 

 

 

 

“ชั้น ชั้นเป็นใครหรอคะ”ฟางย้ำและถามทุกคน ลุงป้าชาวประมงตกใจมาก

 

 

 

 

 

“ตายล่ะแม่หนู นี่แม่หนูจำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรอ”ป้าที่ช่วยฟางถามฟางอีกครั้ง ฟางจึงพยักหน้า

 

 

 

 

 

“เอกสาร หรืออะไรติดตัวไม่มีซะด้วย งั้นก็ตามญาติมารับลำบากสิ”ไทม์มองฟางที่ทำหน้าเศร้าที่จำ

เรื่องราวของตัวเองไม่ได้เลย ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

“งั้นเอาแบบนี้สิคุณหมอ ระหว่างแม่หนูคนนี้อยู่ที่นี่ ป้ากับลุงจะรับดูแลแม่หนูคนนี้เอง”ป้าพูด

 

 

 

 

 

“ครับ ถ้าอย่างงั้น ผมขอเรียกคุณว่า ดาวนะครับ”ไทม์พูดแล้วมองสร้อยคอรูปดาวมีตัวFอยู่ตรงกลาง

ของฟางที่ป๊อปปี้ซื้อให้ ก่อนจะตั้งชื่อใหม่ให้กับฟาง

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ ชื่อเพราะจัง”ฟางยิ้มหวานให้กับไทม์ทำให้หมอหนุ่มหน้าแดงทันที ส่วนลุงกับป้าเมื่อ

เห็นอาการเขินอายของหมอหนุ่มก็รู้ทันทีว่าหมอหนุ่มกำลังเขินสาวน้อยคนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2ปีผ่านมา ณ สนามบินภูเก็ต

 

 

 

 

 

“พี่เฟย์ทางนี้ค่ะ”แก้วที่กำลังรอรับเฟย์ที่สนามบินร้องเรียกเมื่อเห็นพี่สาวคนสนิทเดินมา

 

 

 

 

“ไม่เจอกันตั้ง2ปีสวยขึ้นนะแก้ว”เฟย์ทักพลางกอดแก้ว

 

 

 

 

 

“พี่เฟย์ก็เหมือนกัน สวยขึ้นเหมาะกับการกลับมาเปิดคลีนิกความงามที่นี่นะคะ”แก้วชมกลับแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อ2ปีก่อนที่หลังจากฟางหายไป ทางเกาหลีที่เฟย์เคยสมัครเรียนต่อก็ตอบรับ ทำให้เธอต้องไปเรียนต่อด้านความงามเฉพาะทางที่เกาหลีเพื่อมาเปิดคลีนิกที่บ้าน

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ไหนว่าเครื่องมาถึงตอนบ่ายนี่พึ่งเที่ยงเอง"ป๊อปปี้เดินถือกาแฟเข้ามายื่นให้แก้วแล้วบ่นเพื่อนสาว

 

 

 

 

“แหมๆนี่ดูแลเอาใจใส่กันตัวติดกันแบบนี้แสดงว่าคบกันแล้วล่ะสิเนี่ย"เฟย์สังเกตเห็นป๊อปปี้ดูแลเอาใจใส่แก้ว แถมตัวติดกันตลอดก็ร้องทัก

 

 

 "บ้าหรอพี่เฟย์ แก้วไม่ได้คิดอะไรกับพี่ป๊อปแล้วนะ ตอนนี้แก้วโสด ขอลุยช่วยงานพี่ป๊อปที่โรงแรมดีกว่า เดี๋ยวถ้ามันจะมีเมื่อไหร่ก็มาเองล่ะแล้วพี่เฟย์ล่ะ มีแฟนแล้วรึยังคะ"แก้วรีบพูดพลางถามกลับ

 

 

"ก็มีคุยๆบ้างแต่มันไม่ถูกใจอ่ะ เลยโสดดีกว่า"เฟย์ขณะเดินตามป๊อปปี้มาที่รถ

 

"รึว่ายังไม่ลืมใครรึเปล่าคะเนี่ย"แก้วพูดทำให้เฟย์คิดถึงเขื่อน ที่ไม่ยอมเปิดใจให้เธอสักที เธอเลยตัดสินใจตกลงไปเรียนต่อที่เกาหลีเพื่อย้อมใจ

 

 

"โอ๊ย เรื่องของอีตานั่นเถอะ ผู้หญิงชอบแล้วยังเล่นตัวแบบนั้น ขอบายดีกว่า "เฟย์ว่าพร้อมทำหน้ามุ่ยเมื่อคิดถึงเขื่อนก่อนที่ทั้งหมด จะกลับมาถึงบ้านของป๊อปปี้

 

 

 

 

“จริงสิ ละนี่ตัวเล็กไปไหนแล้วล่ะ”เฟย์ถามถึงตัวเล็กหลานของเธอ

 

 

 

 

“รายนั้นไปตรวจกับพยาบาลส่วนตัวน่ะ เห็นอวบๆแบบนั้นนะ จริงๆแล้วแอบอ่อนแอนะ ก็เพราะขาดนมแม่มาเลี้ยงให้ร่างกายสมบูรณ์”ป๊อปปี้พูดถึงตัวเล็กลูกสาวของเขาที่อ่อนแอ ป่วยง่ายก็พาลคิดถึงฟาง ถ้าเธอไม่หนีตาม

ผู้ชายไป ตัวเล็กที่คลอดก่อนกำหนด คงได้รับสารอาหารที่สำคัญจากน้ำนมแม่เพียงพอและเป็นเด็กสมบูรณ์กว่านี้

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อป เรื่องมันผ่านไปตั้ง2ปี แถมพยาบาลพิเศษที่ชั้นเอาไปดูแลหลานน่ะก็ดูแลหลานดีมากเลยนะ ติดนายเป็นแถวๆ”จงเบที่รออยู่ที่บ้านเดินมาช่วยป๊อปปี้ยกของก็พูดไกล่เกลี่ยไม่ให้ป๊อปปี้หวนคิดถึงอดีต

 

 

 

 

 

“แน่ล่ะ ก็ชั้นจ่ายดีซะแบบนั้น ก็ชอบกันเป็นแถวล่ะ”ป๊อปปี้พูดถึงพยาบาลพิเศษที่ดูแลตัวเล็กอยู่ก็ยิ้ม

ออกมา จะไม่ให้ดีได้ยังไง ค่าจ้างตั้งเกือบแสนแถมยังบริการดีแบบนั้น ใครๆก็ต้องติดใจ

 

 

 

 

 

“แน่ะ ไม่อยู่2ปี นี่กลายเป็นคนยิ้มเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะยะ”เฟย์ว่าพลางส่ายหน้า

 

 

 

 

 

“แหม ก็สมัยนี้อย่าไปไว้ใจใครง่ายๆไงล่ะจ้ะเพื่อนรัก ยิ่งกับคนที่ทำเราเจ็บซ้ำซ้อนแบบนี้ รับรองถ้าเจอตัวคราวนี้ จะไม่มีแม้คำว่าให้อภัย”ป๊อปปี้พูดเสียงนิ่งเยือกเย็นแต่ทำให้เฟย์ จงเบและแก้วที่ฟังก็แทบกลืนน้ำลายลงคอไม่ลง และกลัวกับคลื่นใต้น้ำเงียบๆแบบนี้ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เออ วันก่อนเฟย์ที่จะกลับมา เฟย์เจอโทโมะด้วยนะ”เฟย์พูดทำให้แก้วชะงัก ภาพคืนที่เธอเจอโทโมะครั้งสุดท้ายที่บ้านนี้ฉายเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

“หรอ แล้วนี่เนยภรรยาของเค้าไม่มาด้วยหรอ รึว่ากำลังท้อง”แก้วแสร้งทำตัวปกติแล้วถาม

 

 

 

 

“ไม่เจอนะ เหมือนเปิดบริษัททัวร์ที่กรุงเทพอ่ะ แล้วเหมือนได้ยินว่าจะมาเปิดให้เช่าเรือยอร์ชที่ภูเก็ตนี้ด้วยน่ะ แต่บอกเลยว่าโทโมะหล่อขึ้นมากกก”เฟย์พูดชม

 

 

 

 

“หรอ แหงล่ะก็คนมีเมียก็งี้ล่ะ เลยมักจะดูดีเป็นธรรมดา”แก้วพูดแล้วทำทีเดินไปอุ้มหลานมาจากพยาบาลพิเศษที่กลับเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

“นก วันนี้เพื่อผมมาที่บ้านเยอะ ตัวเล็กคงมีเพื่อนแล้วล่ะ คุณกลับบ้านไปเลยก็ได้นะวันนี้ แล้วพรุ่งนี้

ค่อยมาใหม่”ป๊อปปี้หันไปสั่งพยาบาลพิเศษที่ชื่อนก นกทำท่าไม่พอใจเล็กน้อยแต่เมื่อสบสายตาคมของป๊อปปี้ที่เมื่อมองตากันเหมือนรู้อะไรบางอย่างก็ยิ้มและขอตัวออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆฉลองที่เฟย์กลับมางั้นคืนนี้เราก็ปาร์ตี้กันเลยละกัน”จงเบพูดก่อนจะช่วยเฟย์ไปเอาอาหารที่

ไปซื้อมามาวางเสิร์ฟไว้ ส่วนแก้วก็นั่งเล่นกับหลานสาวแล้วยิ้มออกมาโดยมีป๊อปปี้นั่งจิบไวน์กับจงเบมองดูอยู่เงียบๆ

 

 

 

"นี่ เรื่องมันผ่านมาแล้วนายควรเริ่มต้นใหม่ต่างคนต่างอยู่ได้แล้วนะป๊อป"เฟย์เห็นอาการเพื่อนชายก็พูดทัก

 

 

"เริ่มต้นใหม่แล้วทิ้งให้คนที่ทำเราเจ็บมีความสุขหรอ หึ ไม่มีวันนั้นหรอกเฟย์"ป๊อปปี้ตอบแล้วมองไปที่ลูกอย่างนึกแค้น

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชอบมายืนเหม่อมองทะเลแบบนี้ตลอดเลยคะดาว เบื่อเกาะแสงดาวแล้วหรอ”ไทม์เดินไปหา

ฟางที่ว่างจากดูแลลุงกับป้าที่บ้านแล้วก็ชอบมายืนเหม่อที่ริมระเบียงของบ้านพักแพทย์ที่นี่

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ ดาวไม่ได้เบื่อนะคะ เกาะสวยๆแบบนี้ใครจะไปเบื่อ เพียงแต่ว่า”ฟางพูดแล้วนิ่งคิดบางอย่าง

 

 

 

 

“แต่อะไรหรอคะ หรือว่าดาวยังฝันร้ายอยู่”ไทม์ถามฟางเมื่อคิดถึงตอนที่ฟางอยู่ที่นี่ ฟางทันจะมีอาการเพ้อหวาดกลัวเหมือนร้องขอชีวิตแล้วมักจะตื่นมากลางดึกเสมอ

 

 

"ไม่ค่อยแล้วค่ะ ได้ยาคลายเครียดพี่หมอไปก็ช่วยได้เยอะเลยค่ะ"ฟางยิ้มแทนคำขอบคุณ

 

 

"รึว่าฟางจำอะไรได้แล้ว"ไทม์ถามต่อ

 

 

 

“ไม่ค่ะ ดาวจำอะไรไม่ได้เลย แต่เพียงแค่ดาวกังวลน่ะค่ะ ว่าในอดีตดาวอาจจะเป็นคนไม่ดีมาก็ได้นะ

คะ ดาวว่าพี่หมออย่ามารักดาวเลยค่ะ”ฟางพูดแล้วกังวล กับความรู้สึกตัวเองที่เหมือนจะมีอะไรบาง

อย่างอยู่ในหัวใจ ความรู้สึกเหมือนอยากกลับไปหาใครสักคนแต่เธอนึกไม่ออกและกังวลถึงความรู้สึกไทม์

 

 

 

 

 

 

“โถ เรื่องแค่นี้เอง ไม่ต้องกลัวนะคะดาว พี่หมอไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าดาวเป็นคนไม่ดีมาก่อน พี่หมอ

อาจจะเป็นคนไม่ดีมาก่อนก็ได้ ดาวอย่ากังวลอะไรเลยนะคะ”ไทม์กอดปลอบฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะพี่หมอทำอะไรคะเนี่ย”ฟางตกใจเมื่อไทม์พละออกจากกอดแล้วก้มลงคุกเข่า

 

 

 

 

 

 

“ดาว พี่รักดาวตั้งแต่แรกเจอนะ และตอนนี้พี่ก็แน่ใจแล้ว ดาวแต่งงานกับพี่นะ”ไทม์คุกเข่าขอฟางแต่งงาน

 

 

 

 

 

“ค่ะ ดาวจะแต่งงานกับพี่หมอนะคะ”ฟางยิ้มรับคำ ไทม์ดีใจกระโดดเข้ากอดฟางทันที 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วเรื่องนี้มาสายดราม่า ยากหน่อยที่พระเอกนางเอกจะรักง่ายๆ

 

 

 

บอกเลย นางเอกเป็นแบบนี้ พระเอกอัพเลเวลความโหดกว่าเดิมแน่นอน5555

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา