ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกว่าจะเห่อหลานตลอดเลยนะเราน่ะ”เช้าวันต่อมาป๊อปปี้เดินมาเจอแก้วที่ตื่นตั้งแต่เช้าและกำลัง

เล่นอยู่กับตัวเล็ก โดยที่แก้วจัดแจงหาอาหารเช้าแบบเด็กๆให้ตัวเล็กเรียบร้อย

 

 

 

 

 

“แหมพี่ป๊อปก็มันเพลินนี่นา เด็กน้อยน่ารักดูกี่ทีก็เพลินน่าเอ็นดู”แก้วพูดแล้วยิ้มกับตัวเล็ก

 

 

 

 

“แก้วน่ารักจังเลยนะ ยิ่งโตยิ่งสวยไม่พอแถมยังใจดีอีก”ป๊อปปี้นั่งมองแก้วที่เล่นกับลูกตัวเองก็ชมแก้วจน

แก้วหน้าแดงแก้วหันกลับไปมองอดีตพี่เขยที่มองเธอแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน”นกเดินเข้ามาในบ้านแล้วชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้กับแก้วมองตากันก็หงุดหงิดรีบทักทายทุกคนเสียงดังก่อนจะเดินไปอุ้มตัวเล็กมาจากแก้วทันที

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ นี่เธอจะเอาตัวเล็กไปไหนน่ะ”แก้วเดินตามนกที่อุ้มตัวเล็กเดินออกมาห่างตัวเอง

 

 

 

 

 

“พาคุณตัวเล็กไปนอนค่ะ”นกพูดแล้วเหล่มองแก้วนิดนึงก่อนจะเชิด แก้วชะงักรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ

 

 

 

 

“ทานเสร็จก็ให้เล่นสักหน่อยก็ได้นี่คะ เดี๋ยวแก้วเอาตัวเล็กไปนอนเอง”แก้วพูดเสนอ

 

 

 

 

“ไม่ได้ค่ะ คุณตัวเล็กไม่ค่อยแข็งแรงดังนั้นจะมาเล่นนานๆไม่ได้”นกพูดแล้วพาตัวเล็กไปนอน

 

 

 

 

“พี่ป๊อป แก้วอยากเปลี่ยนพยาบาลคนใหม่ อะไรก็ไม่รู้ โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่เอา จู้จี้จุกจิกน่ารำคาญ น่า

เบื่อชะมัด”แก้วเดินกลับออกมาเห็นป๊อปปี้กำลังจะไปทำงานก็บ่นยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

“หรอ พี่ว่าบางทีเค้าก็ไม่น่าเบื่อนะ แก้ขัด และก็ง่ายดี”ป๊อปปี้พูดอย่างมีเลศนัย

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ถ้าจะหาใครใหม่ช่วยหาคนดีๆกว่านี้สิคะ พี่เฟย์ก็ได้แต่คนนี้ไม่ไหว "แก้วพูดอย่างไม่ชอบนก ก่อนจะ นั่งรถมาทำงานกับป๊อปปี้เหมือนทุกครั้ง

 

 

"งั้นแก้วก็ใจอ่อนกลับมารักพี่สิจ้ะ เราขะได้เริ่มต้นใหม่"ป๊อปปี้พูดแล้วพลางโอบเอวแก้วอย่างเจ้าชู้

 

 

 

"พี่ป๊อป พอเลยระแกล้งแก้วแบบนี้อีกแล้ว"แก้วรีบผละออกห่างป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินหนีไปตรวจความเรียบร้อยกับพนักงานที่ล็อปบี้

 

 

 

“อย่างน้อยคุณแก้วเค้าก็อยู่เคียงข้างเจ้านายเสมอนี่เจ้านายอาจจะคบกับคุณแก้วก็ได้คงจะดี”กั้งพูดเมื่อเห็นแก้วที่ตามป๊อปปี้มาทำงานและช่วยงานดูแลป๊อปปี้ทุกอย่าง

 

 

 

 

“งั้นก็ดีสิคะพี่กั้ง แต่โบว์ก็อดคิดถึงพี่ฟางไม่ได้ พี่ฟางไม่น่าทำเรื่องแบบนั้นกับเจ้านายเลย พี่ฟางใจร้าย”โบว์ที่เดินมากับกั้งมองภาพนั้นแล้วอดคิดถึงฟางไม่ได้ ตั้งแต่ฟางหนีไปแล้วตัวเล็กต้องป่วย ออดๆแอดๆ ทำให้ป๊อปปี้ต้องเครียดกับงาน แม้จะจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลตัวเล็กให้ดีไม่มีอะไร

ขาดตกบกพร่อง แต่ป๊อปปี้เองนั่นล่ะ ที่ไม่เหมือนเดิม เขากลายเป็นคนที่เก็บตัว และดูเหมือนคิด

อะไรอยู่ตลอดเวลา

 

 

 

 

 

“แต่มาคิดๆไป ฟางหนีตามคนรักไป พิมก็ดันมาขอลาออกหายตัวไปอีก ยิ่งทำให้โรงแรมเรา

เงียบเหงามากเลยนะ เห้อ”กั้งพูดแล้วคิดถึงวันที่พิมฝากใบลาออกให้เขาเอาไปให้ป๊อปปี้ เธอ

เหมือนมีอะไรบางอย่างในใจ ตาของเธอดูเศร้ามากด้วย

 

 

 

 

“นี่ถามจริงเถอะพี่ป๊อป หน้าของแก้วมีอะไรติดรึเปล่า ตั้งแต่กลับมานี่พี่ป๊อปก็มองแก้วจัง”แก้วพูดขณะทานข้าวกับป๊อปปี้ที่ห้องอาหารของโรงแรม

 

 

 

 

“เปล่า มองไม่ได้รึไง ก็แก้วสวยขึ้นนี่ พี่เลยอยากมอง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างเจ้าชู้ แก้วหน้าแดง

 

 

 

 

“ไม่นะพี่ป๊อป แก้วเป็นน้องสาวของพี่จินนี่นะ และอีกอย่างแก้วก็ยังไม่พร้อมจะมีใคร”แก้วที่ถูกคนที่เธอเคยแอบรักมองหน้าก็รีบหลบสายตา

 

 

 

 

“จินนี่คืออดีต แต่ถ้าเป็นแก้ว แล้วแก้วคือปัจจุบันก็ดีนะพี่อยากได้คนมาดูแลตัวเล็กนะ คนที่จะไม่ทำให้พี่ต้องเจ็บอีก”ป๊อปปี้พูดแล้วเอื้อมมือมากุมมือแก้วไว้แก้วตกใจรีบชักมือกลับ

 

 

 

 

“และพี่ก็รู้ด้วยว่าเมื่อ2ปีก่อนพี่ทำอะไรเรา”ป๊อปปี้พูดต่อ ความจริงเขาก็ไม่รู้หรอกถ้าไม่เห็นรอยลิปติ

กของแก้วอยู่บนปากเขา เขาเผลอจูบกับแก้ว อดีตน้องเมีย

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป แต่เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องผิดพลาด แค่จูบ พี่ไม่ได้รักแก้ว เอ่อ เราไม่ได้รักกัน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้รบกวนรึเปล่า ขอโทษที่ขัดจังหวะเวลาสวีทของพวกคุณ”โทโมะเดินมาที่ห้องอาหารเห็นป๊อปปี้

และแก้วอยู่ด้วยกันก็หงุดหงิดก่อนจะเดินดุ่มๆมาหา เพราะเขาต้องการมาทำสัญญาติดต่อทัวร์ล่องเรือของเขาที่ลูกค้าต้องการมาพักที่โรงแรมของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“อ๋อใช่ค่ะ รบกวนมากเลย แล้วนี่โทโมะไม่พาภรรยาของโทโมะมาเที่ยวที่นี่หรอคะ”แก้วเมื่อเห็นโทโมะก็รีบวิ่งไปนั่งตักป๊อปปี้แล้วทำสวีทหวานประชดโทโมะทันที

 

 

 

 

 

“เราหย่ากันแล้วครับ ถ้าผมรบกวนเวลาของพวกคุณงั้นก็ขอโทษด้วย เดี๋ยวผมฝากเอกสารไว้ที่กั้ง

ก็ได้ ผมขอตัว”โทโมะมองภาพนั้นนิ่งๆแล้วค่อยๆเดินจากไป

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ทำไมเวลาเจอโทโมะถึงต้องพยายามทำตัวเป็นคู่รักกับพี่ประชดเค้า เดี๋ยวพี่ก็คิดจริงซะหรอก”ป๊อปปี้มองแก้วที่กอดคอนั่งตักเขาก็พูดแล้วยิ้มๆ แก้วรีบลงจากตักทันที

 

 

 

 

“ตลกละพี่ป๊อป เราเป็นพี่เป็นน้องก็ดีแล้วค่ะ แบบนี้ดีแล้ว อิ่มละ แก้วไปหาพี่เฟย์ดีกว่า รายนั้นคงวุ่นแย่ละที่ต้องเตรียมตัวเปิดคลีนิกเสาร์นี้แล้ว”แก้วยิ้มก่อนจะมองโทโมะที่เดินกลับไปแล้วเปลี่ยนเรื่องเดินออกไปหาเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป้ากับลุงยินดีกับหนูดาวด้วยนะ ที่จะได้แต่งงานกับคนดีๆอย่าหมอไทม์เค้า”ลุงกับป้าดีใจหลังจาก

ทราบข่าวที่ไทม์และฟางมาบอกเรื่องงานแต่งงานก็รีบยินดี

 

 

 

 

 

“ฟางขอขอบคุณลุงกับป้านะคะ ถึงแม้ว่าฟางไม่ใช่หลานแท้ๆแต่พวกลุงกับป้าก็ดูแลฟางดีมาก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“นี่จะไปในเมืองกันใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวป้าเอาของให้หนูละกัน มันติดตัวหนูมาตอนพวกเราพบกับหนู วัน

ก่อนสายวันขาด ป้าเอาไปซ่อมให้แล้วนะ”ป้าพูดก่อนจะเดินหายเข้าไปแล้วเอาสร้อยมาคืนฟางที่วันก่อน จู่ๆสร้อยก็ขาดขณะฟางทำงานบ้าน

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ นี่สินะคะที่เป็นสาเหตุที่ทุกคนตั้งชื่อหนูชื่อดาว”ฟางมองสร้อยในมือแล้วยิ้มก่อนไทม์จะ

ใส่มันคืนให้ฟาง แล้วขึ้นเรือนั่งเข้ามาที่ตัวเมืองภูเก็ต

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหม่ออะไรอยู่คะดาว”ไทม์ที่ขึ้นมาจากท่าเรือก็ขับรถพาฟางไปที่ร้านชุดลองชุดแต่งงาน

 

 

 

 

 

“ดาวกำลังคิดว่า เหมือนกับดาวเคยมาที่นี่เลย”ฟางมองวิวรอบๆเมืองแล้วพูด

 

 

 

 

“หรือบางที ก่อนที่ดาวจะเกิดอุบัติเหตุดาวอาจจะเคยทำงานอยู่ที่นี่เหมือนกัน นี่พี่คิดถูกจริงๆที่พา

เรามาที่เมือง เราจะได้จำเรื่องราวได้”ไทม์พูดแล้วยิ้มก่อนจะพาฟางไปลองชุดแต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอ ดาวสวยมั้ยคะ”ฟางเดินออกมาจากห้องลองในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธ์แล้วถามไทม์ที่แต่งตัวเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

“สวยมากค่ะ ดาวสวยเหมือนนางฟ้าเลยค่ะ”ไทม์มองฟางแล้วชมทำให้ฟางเขินอายจนหน้าแดง

 

 

 

 

“พี่หมอของดาวก็หล่อมากเหมือนกันค่ะ”ฟางชมทำให้พนักงานในร้านมองคู่รักคู่นี้อย่างชื่นชม

 

 

 

 

 

 

 

“ดีนะคะเนี่ยที่ร้านให้เราเอาแบบของชำร่วยมาให้เราลองเลือก”ฟางพูดแล้วยิ้มไปมองรูปของชำร่วย

ไป ก่อนจะเงยหน้ามองที่ห้างแห่งหนึ่ง แล้วภาพความทรงจำที่เธอเคยมากับป๊อปปี้ก็ผุดเข้ามาจนฟางต้องเอามือกุมหัวตัวเอง

 

 

 

 

“อยากเที่ยวห้างหรอคะ เดี๋ยวพี่หมอพาดาวไปนะ”ไทม์เห็นฟางมองที่ห้างก็เลี้ยวรถพาฟางเข้าไป

ทั้งคู่เดินมาด้วยกันก่อนที่ฟางจะหยุดมองที่ร้านขายเครื่องเพชรที่ตอนนี้หน้าตู้โชว์มีแหวนคู่คอเล็ก

ชั่นใหม่โชว์อยู่ ฟางมองมันแล้วเหมือนคิดถึงตอนที่เธออุ้มท้องแล้วมองแหวนตรงนี้

 

 

 

 

 

 

“โอย”ฟางที่หลับตาพยายามคิดถึงภาพพวกนั้นอีกครั้งแต่ยิ่งคิดก็ปวดหัวไทม์รีบมาประคองเมื่อฟางจะล้ม

 

 

 

 

 

“พี่หมอคะ ดาวปวดหัวจังเลย”ฟางอยู่ในอ้อมกอดของไทม์ก็พูดพลางเอามือบีบขมับตัวเอง

 

 

 

 

“ปวดหัวเพราะพยายามคิดใช่มั้ยคะ งั้นเอาอย่างงี้ นั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวเราจะอยู่ที่นี่สักพักเพื่อให้ดาวคิดอะไรไปเรื่อยๆมันอาจจะเป็นผลดีต่อตัวดาวก็ได้ เอาล่ะค่ะ ไปทานข้าวกันเถอะ”ไทม์พูด

 

 

 

 

 

 

“ร้านนี้ดาวเคยมามั้ยคะ เผื่อมันอาจจะช่วยอะไรได้บ้าง”ไทม์พูดเมื่อพาฟางมานั่งทานข้าวและจะได้นั่งพักที่ร้านอาหารญี่ปุ่นในห้าง

 

 

"นี่ พามาห้างกันแบบนี้แล้วเมื่อไหร่คลีนิกชั้นจะเรียบร้อยล่ะเนี่ย"เฟย์บ่นอุบเมื่อเดินตามป๊อปปี้กับแก้วเข้ามาในห้างหลังจากที่ถูกทั้งคู่ลากออกมาจากคลีนิก

 

 

"เอ้า พึ่งกลับมาอย่าพึ่งลุยงานสิ มาซื้อของให้หลานก่อน ที่โน่นมีช่างดูแลอยู่แล้วนะรึว่า นอกจากเป็นหมอความงามแล้วอยากผันตัวเป็นกรรมกรแบกหาม"ป๊อปปี้หัวเราะทำให้เฟย์ค้อนใส่ก่อนที่จะวิ่งไล่กับชายหนุ่มเหมือนกับเด็กๆ โดยมีแก้วรีบเข้าไปห้าม

 

“ป๊อปปี้ แก้ว เฟย์”ขณะเดียวกันฟางและไทม์เดินออกมาจากร้านมองลงไปชั้นล่างของห้างเห็นทั้ง3คนจากไกลๆ แล้วภาพบางอย่างก็ฉายเข้ามาในหัว ทำให้ฟางเผลอพูดขึ้น

 

“ป๊อปปี้”แต่แล้วภาพในหัวก็ทำให้ฟางตัดสินใจรีบเดินลงไปชั้นล่างเพื่อจะไปหาคนกลุ่มนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

มาดูกันว่าฟางจะจำป๊อปปี้ได้มั้ย แต่บอกเลยว่า นี่ยังไม่เริ่มโหมตโหดพระเอกเลย55555