ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

"อ้าวพี่เขื่อนมาทำบุญให้พี่จินนี่ทำไมไม่เข้าไปข้างในด้วยกันล่ะคะ”แกว้ร้องทักเมื่อเจอกับเขื่อนหลังจากออกมาจากวัดแล้วเจอเขื่อนกำลังกรวดน้ำให้จินนี่

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก พี่ว่าคงไม่เหมาะเพราะพี่ไม่ใช่คนในครอบครัว แล้วนี่แก้วจะไปอยู่ภูเก็ตกับป๊อปปี้เลยหรอ"เขื่อนยิ้มก่อนจะถามปก้วต่อเพราะรู้ดีว่าหลังจากพ่อแม่เสียแก้วก็มีแค่จินนี่ แล้วจินนี่ต้องมาเสียไปอีก เธอจะอยู่บ้านหลังใหญ่เพียงลำพังได้อย่างไร

 

 

"แก้วจะไปอยู่กับชั้นที่ภูเก็ต เพราะถึงยังไง แก้วก็เป็นน้องเมียชั้น"ป๊อปปี้เดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น

 

ผลัวะ

 

 

"พี่เขื่อนไปต่อยพี่ป๊อบแบบนี้ทำไมคะ พี่ป๊อปอย่าค่ะนี่มันในวัดนะ"แก้วตกใจเมื่อจู่ๆเขื่อนก็พุ่งเข้ามาชกหน้าป๊อปปี้ แล้วรีบห้ามก่อนที่ทั้งคู่จะมีเรื่องกัน

 

 

"นายสัญญาว่าจะดูแลจินนี่อย่างดีนี่อะไร ไม่ทันพ้นวันแต่งไป นายกลับดูแลจินนี่ไม่ได้"เขื่อนระเบิดอารมณ์ต่อว่าป๊อปปี้

 

 

“ถ้าชั้นย้อนเวลาไปได้ ชั้นจะไม่ปบ่อยให้จินนีาขับรถคนเดียวแบบนั้นหรอก แล้วชั้นก็จะจัดการไอ้คนผิดอยู่ไง”ป๊อปปี้โพล่งกลับออกมาบ้างทำให้เขื่อนนิ่งก่อนที่จะขอตัวเดินออกไป

 

 

 

 

 

"ที่พี่บอกว่าจะจัดการกับคนผิดหมายความว่าไงคะพี่ป๊อป ที่แก้วรู้มา พี่จินนี่ตายเพราะอุบัติเหตุไม่ใช่หรอคะ"แก้วถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะช่งงเวลางานศพที่ผ่านมา เหมือนกับป๊อปปี้กำลังจัดการทำบางอย่าง

 

 

 

“ไม่มีอะไรมากหรอกแก้วอย่าไปใส่ใจเลย"ป๊อปปี้พูดพลางดันแก้วกลับไปขึ้นรถกับตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ”ฟางร้องออกมาอย่างตกใจแล้วลืมตาตื่นพลางปาดเหงื่อก่อนจะมองไปรอบๆห้องเพื่อตั้งสติ

 

 

 

 

“เป็นอะไรของแก เอะอะโวยวายเนี่ย”ฟิล์มที่เมาแล้วเดินมาหาแล้วว่าฟาง

 

 

 

 

“ฝันร้ายนิดหน่อยน่ะพี่ฟิล์มแล้วพิชชี่ไปไหนน่ะ”ฟางพูดแล้วถามต่อเพราะหลังจากที่เจ้าหนี้มาตามพวกเขาถึงบ้านทำให้พวกฟิล์มต้องมาอยู่ห้องพักกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“มันบอกว่าจะออกไปหาคนมาช่วยเรื่องหนี้พวกนี้ไง ก็ดีนะ มันทำอะไรแบบนี้ พวกเราจะได้หมดหนี้แล้วไม่ต้องทนอยู่ห้องแคบๆแล้วกลับบ้านกัยสีกที”ฟิล์มพูดแล้วมองไปรอบๆห้อง

 

 

 

 

“พี่เองก็เหมือนกัน หมดหนี้จริงๆมาแล้วก็อย่ากลับไปเล่นอีกล่ะ ชั้นเหนื่อยจะตามจัดการให้แล้วนะ หางานทำจริงๆจังๆได้แล้ว”ฟางว่าพี่ชายบ้าง

 

 

 

 

 

“เออ น่า รู้แล้ว บ่นมากจัง บ่นหยั่งกับแม่ไม่มีผิด นอนไปเลยแกน่ะ”ฟิล์มว่าก่อนจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

“มันก็แค่ฝันล่ะน่า”ฟางพึมพำกับตัวเองแล้วล้มตัวนอน ในฝัน เธอเห็นป๊อปปี้แว่นเฉิ่ม เชย มาแก้แค้น เธอแล้วเธอก็วิ่งหนีป๊อปปี้ไปไม่พ้น เหอะ มันก็แค่ความฝันล่ะน่า ฟางคิดก่อนจะล้มตัวลงนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฝากดูแก้วดีๆด้วยนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินมาส่งแก้วขึ้นรถกลับบ้านไปกับคนขับรถ

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป พี่ป๊อปบอกแก้วหน่อยได้มั้ยคะว่าพี่ป๊อปมีธุระอะไรทำไมถึงยังไม่กลับภูเก็ตอีก ไหนจะเรื่องที่พี่ให้คนไปจัดการอีกมันเรื่องอะไร”แก้วถามป๊อปปี้เพราะสงสัยว่า ตั้งแต่ที่จินนี่เสียและช่วงงานศพนั้น ป๊อปปี้เหมือนสั่งลูกน้องให้ทำอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะแก้ว ก็แค่มีลูกหนี้หนีหนี้น่ะ เลยคิดว่าต่อไปนี้คงจะถึงเวลาเอาคืนแล้วล่ะ ปล่อยไว้มานานมันจะเคยตัว”ป๊อปปี้พูดอย่างมีแผนการ แก้วมองตามอย่างสงสัย และอดห่วงป๊อปปี้ไม่ได้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายครับ เราได้แฟ้มประวัติหนี้สินของนายฟิล์มกับพิชชี่ที่บ่อนมาได้แล้วครับ”ลูกน้องป๊อปปี้เอาเอกสารมาให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ผีพนันตัวจริงแฮะ เอาโฉนดบ้าน และที่ดินมาจำนองไม่พอ ยังเอารถมาค้ำประกันด้วย สงสัย

ต้องใช้หนี้กันบานแล้วล่ะ”ป๊อปปี้อ่านข้อมูลแล้วพูดก่อนจะปิดแฟ้ม แล้วสั่งลูกน้องออกรถไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลค่ะ อะไรพี่ฟิล์ม ได้ๆเดี๋ยวฟางจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ฟางเมื่อเลิกงานแล้วรับสายพี่ชายต้องตกใจ

เมื่อฟิล์มโทรมาว่าได้เอาเงินไปจ่ายให้พวกที่บ่อนแต่ถูกไล่ตะเพิดตอนนี้กำลังหนีกับพิชชี่ ฟางจึงรีบ

ไปช่วยเพราะฟิล์มนั้นกำลังแขนหัก อาจจะหนีไม่สะดวกแบบพิชชี่

 

 

 

"เกิดอะไรขึ้นน่ะฟาง"เขื่อนเห็นฟางท่าทางร้อนรนก็ถามขึ้น 

 

 

"ก็พี่ฟิล์มกับพิชชี่น่ะสิ ไปมีเรื่ออีกแล้ว างจะต้องไปช่วยพวกเค้า"ฟางพูดก่อนที่เขื่อนจะขอตามฟางไปด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

“ฟางช่วยด้วย”ฟิล์มตะโกนเรียกเมื่อฟางนั่งแท็กซี่มาถึงย่านชุมชนที่เป็นทางเข้าบ่อนก็รีบไปหาฟิล์มที่หลบอยู่มุมถังขยะ ฟางรีบไปหาฟิล์มทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟิล์มนี่มันเกิดอะไรขึ้น แขนพี่ พวกนั้นไม่ได้ทำอะไรใช่มั้ย”ฟางถามฟิล์มด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

“ระดับพี่น่ะ ยังไหว ว่าแต่ไอ้พิชน่ะสิ วิ่งหนีกันมาเมื่อกี้นะ ไม่รู้หายไปไหนเนี่ย”ฟิล์มบ่น

 

 

 

 

 

“เห้ย ปล่อยกู ปล่อยโว้ยยย”เสียงโวยวายของพิชชี่ดังขึ้นทำให้ฟางและฟิล์มรีบหันไปดู พิชชี่ที่ถูกพวกคุมบ่อนร่างกล้ามปู2คนหิ้วปีกมา

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนะ จะเอาคู่หมั้นชั้นไปไหนน่ะ ปล่อนเค้าเดี๋ยวนี้”ฟางตกใจที่พวกการ์ทกล้ามปูหิ้วปีกพิชชี่ออก

มาเลยพวกเธอผ่านไปแล้วเอาไปโยนที่หน้ารถเบนซ์หรูสีดำคันหนึ่ง

 

 

 

 

“เห้ย ปล่อยรุ่นน้องกูนะเว่ย”ฟิล์มที่เห็นว่ามีฟางก็รีบคว้าไม้หน้าสามแถวนั้นคนละท่อนแล้ววิ่งไปช่วย

 

 

 

 

 

“เหอะ ดูตัวแกเองก่อนเถอะแค่นี้ยังเอาตัวไม่รอดเลย”เสียงลูกน้องคนหนึ่งพูดก่อนจะหัวเราะเยาะ

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะ ปล่อยตัวพิชชี่เดี๋ยวนี้นะ”ฟางโมโหเอาไม้ฟาดใส่พสกกล้ามปูจนพิขขี่ถูกปล่อยตัวก่อนจะเข้ามาหมายจะทำร้ายฟางต่อ เขื่อนไม่รอช้ารีบเข้ามาปกป้องทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังจะคิดว่าหนีหนี้ได้ล่ะก็ บอกเลยว่า ลูกน้องของชั้นน่ะ เอาข้าวของพวกเธอออกมาจากบ้านหมด

แล้วล่ะ อ้อ ส่วนรถนะ หลังจากพวกชั้นยึด ชั้นไม่เอามันไปขับให้เป็นเสนียดหรอก พวกรถคนบาปเปื้อนเลือด”ป๊อปปี้ลงมาจากรถแล้วถอดแว่นตาดำก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

"นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"เขื่อนตกใจพูดขึ้นเช่นเดียวกับป๊อปปี้ 

 

 

 

“นี่ นายที่ร้านอาหารเมื่อวันก่อนนิ อย่าบอกนะว่านายคือเจ้าของบ่อนที่พี่ชั้นเล่นอยู่”ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

 

“มองหน้าชั้นดีๆสิว่าเราเจอกันแค่ตอนที่ร้านอาหารแค่นั้นจริงๆหรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปใกล้ฟาง ฟางชะงักจะถอย

หนีแต่ถูกป๊อปปี้รวบตัวไว้ ฟางสบตากับสายตาคมและใบหน้าที่หล่อเหลาก็นิ่งคิด โครงหน้าแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางอึ้งเมื่อนึกออกภาพหนุ่มแว่นที่เฉิ่มเชยสมัยเรียนถูกทาบขนานทับกับใบหน้าหล่อคมตรง

หน้า ฟางสะบัดตัวออกจากป๊อปปี้ แล้วมองหน้าอีกที นี่ไม่อยากจะเชื่อ ป๊อปปี้ ที่เฉิ่มเชย จะเปลี่ยน

ไปมากขนาดนี้จนไม่เหลือเค้าถ้าไม่สังเกตดีๆ

 

 

 

 

 

 

“ตกใจหรอ ฟาง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ดาวมหาลัย ขวัญใจหนุ่มๆ สาวสวย เพอเฟ็คอย่างเธอ จะตกต่ำได้ขนาดนี้เลยหรอ”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมาก ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของชั้น ว่าแต่นายเถอะ รวยขึ้นแบบนี้เพราะทำธุรกิจผิดกฎหมาย

เช่น พวกเปิดบ่อนแบบนี้สิท่าเลยรวยไว สงสัยนี่คงจะโกงเงินพี่กับคู่หมั้นชั้นในบ่อนจนรวยละสิ แล้ว

นี่จะเอาอะไรจากพวกเราอีกล่ะ”ฟางรีบพูดเข้าข้างให้พวกตัวเองดูดีทันที

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดพล่อยๆ ชั้นรวย ชั้นมีฐานะได้เพราะอาชีพสุจริต ไม่เหมือนกับเธอที่หลอกเค้า พวกโกหกปลิ้นปล้อนหาความดีเข้าตัวไม่ได้ ข้างนอกน่ะสุกใส ข้างในน่ะเน่าเละเป็นโพรงอยู่แล้ว เอาเป็นว่าพอดีคนมันรวยอ่ะนะ เลยเบื่อที่จะ

ไถ่ชีวิตพวกโคกระบือละ เลยกะมาไถ่ชีวิตพวกบาปหนาในทรามนี่ดีกว่า ได้บุญตั้งเยอะ”ป๊อปปี้ว่ากลับอย่างเจ็บแสบ

 

 

 

 

 

 

 

“นาย”ฟาง ฟิล์ม พิชชี่ว่าพร้อมกันอย่างไม่พอใจ

 

 

 "นายต้องการอะไรถึงได้มาหาเรื่องพวกของฟางแบบนี้"เขื่อนถามขึ้นอย่างไม่พอใจ

 

 

 

“สัญญาหนี้สินที่ชั้นใช้แทนจากบ่อนน่ะ ชั้นไม่ได้ใช้ฟรีๆ ชั้นน่ะ ต้องการแรงงานไปช่วยชั้นที่ โรงที่ภูเก็ต เป็นหนี้เค้า3ล้าน ชั้นจ่ายฟาดหัวไปแล้ว10ล้านที่บ่อนทั้งต้นทั้งดอก รวมถึงค่าเสียเวลาของลูกน้องที่ตามทวงหนี้พวกนี้ด้วย”ป๊อปปี้พูด ฟิล์มและพิชชี่ตาโต

เมื่อรู้ถึงจำนวนเงินที่ป๊อปปี้จ่ายเกินจำนวนหนี้พวกเขาอีก

 

 

 

 

 

“คุณจะเอาพวกเราไปทำงานหรอ ได้ๆ เอาพวกผมไปเลยครับเจ้านาย ผมเองทำได้ทุกอย่างตามที่เจ้านายจะสั่งได้เลยครับ”พิชชี่รีบพูดประจบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“พอดีว่า มันว่างตำแหน่งเดียวอ่ะนะ แล้วมันต้องเป็นแรงงานผู้หญิงด้วยน่ะสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วเหล่ตาไปทางฟาง

 

 

 

 

 

 

“งั้นคุณก็เอายัยนั่นไปเลยครับ ขอแค่คุณอย่าส่งพวกเราไปหาเสี่ยเจ้าของบ่อนอีกนะครับ”พิชชี่โบ้ย

ทุกอย่างไปที่ฟางทันที

 

 

 

 

 

“พิชชี่ ไม่ได้นะ ชั้นไม่ยอม”ฟางโวยวาย

 

 

 "ชั้นไม่ยอมให้นายเอาฟางไปไหนเด็ดขาด"เขื่อนพูดอย่างตกใจ

 

 

“ไม่ยอมก็ไม่เป็นไร งั้นชั้นก็จะเอาพี่กับแฟนสุดที่รักของเธอส่งคืนเสี่ยที่บ่อนเดี๋ยวนี้ล่ะ จะโดนกระทืบตายคาบ่อนไปเลยรึเปล่าก็ไม่รู้”ป๊อปปี้พูดขู่แกมทำจริง

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ฟาง แกจะใจร้ายทอดทิ้งพวกพี่งั้นหรอ แกลืมสัญญาที่พ่อแม่บอกแกไม่ได้รึไง”ฟิล์มรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ฟางจำได้ แต่จะให้ฟางไปทำงานรับใช้หมอนี่ฟางไม่เอาด้วยหรอก ให้ฟางทำงานอบู่ที่นี่เก็บเงินเอาไปใช้หนี้ยังจะดีกว่า”ฟางโวยวายกลับ

 

 

"เรื่องอะไรชั้นจะปล่อยให้ลูกหนี้ปลิ้นปล้อนแบเธอทำงานไกลหูไกลตาชั้น เกิดชิ่งขึ้นมาจะว่ายังไง"ป๊อปปี้ว่า 

 

 

 

“แล้วเธอคิดว่าเธอเป็นดาราดังเหมือนแต่ก่อนรึไง ตอนนี้น่ะเล่นได้ก็คงเป็นนางเอกAVนั่นล่ะ ไม่รู้จักเจียมตัว”พิชชี่ว่า

 

ผลัวะ 

 

 

 "เลิกพูดจาดูถูกฟางได้แล้ว แกมันก็เป็นไอ้แมงดาเกาะชายกระโปรงฟางไปวันๆเท่านั้นล่ะ"เขื่อนเหลืออดกับพิชชี่ พุ่งเข้าไปชกหน้าพร้อมกับว่าทันที

 

 

 

 

 

 

“เอางี้ ผมรู้น้องผมดีว่ามันทนงานลำบากไม่ได้ ผมขอฝากน้องผมไว้ก่อนละกันไว้ถ้าพวกผมมีงานทำ

เก็บเงินมาคืนคุณได้ ผมจะมาไถ่ตัวน้องผมเป็นอิสระ”ฟิล์มพูดเพราะสบตากับฟางแล้วก็เกิดความ

รู้สึกที่ยังมีสามัญสำนึกได้ว่า เธอคือน้อง แต่ทำไงได้ เมื่อป๊อปปี้บีบจะเอาตัวฟางกับชีวิตพวกเขา

แบบนี้ เขาขอเลือกตัวเองเพื่อจะไปหาเงินมาช่วยน้องสาวอีกทีละกัน

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟิล์ม”ฟางอึ้ง นี่เธอกับพวกพี่ไม่มีทางเลือกแล้วหรอ เอจะต้องไปอยู่กับคนที่เธอเคยหลอกใช้มา

ก่อนแบบนี้เนี่ยนะ

 

 

 

"ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะฟาง เดี๋ยวชั้นจะช่วยเธอหาเงินไปใช้หนี้เอง ไปอยู่กับหมอนั่น ถ้ามันทำร้ายฟางขึ้นมาจะว่ายังไง"เขื่อนเตือนด้วยความเป็นห่วง

 

 

 "ไม่เป็นไรเขื่อน แค่เขื่อนช่วยหาที่พัก ช่วยหางานให้เราทำมันก็มากเกินพอแล้ว นี่มันเรื่องของบ้านเรา เราจัดการเองได้ ขอโทษด้วยนะที่ไปร้องเพลงให้ที่ร้านไม่ได้แล้ว"ฟางพูดแล้วฝืนยิ้มให้กับเขื่อนไม่ให้เขาคิดมาก

 

“จะร้องทำไมล่ะฟาง เค้าไม่ได้เอาเอไปฆ่าแกงหรอกนะ เผลอๆ เธอก็ยอมๆเค้าไปสิ ดูท่าเค้าต้อง

สนใจเธอมากแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่เรียกร้องจะเอาเธอขนาดนี้หรอก”พิชชี่เยาะและพูดจาหมายจะให้ฟาง

ยอมพลีกายเพื่อความสบายของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เขื่อนโมโหหมายจะเข้าไปเอาเรื่อง แต่ฟางห้ามไว้ก่อนที่จะเดินเข้ามาตบหน้าพร้อมถอนแหวนหมั้นปาใส่พิชชี่ทันที

 

 

 

"ไอ้สารเลวอย่างนาย ขอให้มันสิ้นสุดกันแค่นี้พอ"ฟางว่าใส่พิชชี่ก่อนที่จะเดินปาดน้ำตาแล้วเดินออกไป 

 

 

“จะไปเลยมั้ยล่ะ ชั้นพร้อมแล้ว”ฟางหันมาพูดกับป๊อปปี้ที่ยิ้มอย่างสะใจเมื่อเห็นพวกหลอกลวงอย่าง

ฟางต้องมาตี ทะเลาะกันเองแบบนี้

 

 

 

 

 

“รถรออยู่แล้ว อ้อ เธินั่งด้านหน้าไปนะ ชั้นกับเธอมันคนละชั้นกัน”ป๊อปปี้เยาะแล้วเดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

“โธ่โว้ย ปาแหวนใส่กันแบบนี้ รู้หรอกว่ากะจะสบาย เกาะไอ้เศรษฐีนั่นแค่คนเดียวอ่ะดิ”พิชชี่ว่าไล่

หลังฟางโดยไม่รู้เลยว่าฟางข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้ร้องไห้ให้ใครเห็นตอนนี้

 

 

 

 

 ^^