ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  130.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

54) 54 เพื่อเธอที่รัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า ผัวเมียทะเลาะกันคือเรื่องปกติของชีวิตคู่นิป๊อป”เฟย์พูดเมื่อป๊อปปี้หนีมาตัดพ้อเรื่องฟางกับเฟย์ที่คลีนิกของเธอ

 

 

 

 

 

 

“เคยเป็นเมียชั้นก็จริงแต่ ปัจจุบันเมียคนอื่น หึ ถ้าไม่รักกันจริงคงไม่ทิ้งลูกผัวไปหาหรอก”ป๊อปปี้พูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ฟางเค้าอาจจะสับสนนะ เพราะคนนั้นคือสามีที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายส่วนนายก็คือสามีทางพฤตินัย”เขื่อนที่นั่งอยู่กับเฟย์ช่วยพูด

 

 

 

 

“และสุดท้ายยัยนั่นก็เลือกหมอไทม์”ป๊อปปี้ยังแย้ง

 

 

 

 

 

“แล้วแกก็จะยอมให้ฟางเค้ากลับไปหาหมอไทม์หรอ”เฟย์พูด ทำให้ป๊อปปี้เงียบ

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้นะว่าในหัวใจแกไม่ได้แค้นฟางแล้ว แกรักฟาง แกก็พูดไปเลย ฟางจะได้กลับมาอยู่กับแก”เฟย์พูดอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ใช่ ถ้ารายรักฟางก็น่าจะรั้งฟางไว้สิ”เขื่อนช่วยพูด

 

 

 

 

 

“เผลอๆยัยนั่นอาจไม่อยากฟัง”ป๊อปปี้แย้ง

 

 

 

 

“แล้วลองพูดรึยังล่ะ”เขื่อนและเฟย์พูดพร้อมกัน

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวกลับไปพูดน่า”ป๊อปปี้หน้าแดงอึกอัก

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวไปส่ง”เขื่อนและเฟย์พูดพร้อมกันก่อนจะล๊อคตัวป๊อปปี้ไปที่รถเพื่อกลับบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมบ้านมันกระจัดกระจายแบบนี้”เมื่อเข้ามาในตัวบ้านเขื่อนแปลกใจเมื่อเห็นสภาพบ้านข้าวของกระจัดกระจายเหมือนมีการต่อสู้

 

 

 

 

 

“ฟาง ตัวเล็กอยู่ไหนเนี่ย”เฟย์สังหรณ์ใจไม่ดีตะโกนเรียก แต่ไม่มีเสียงตอบ

 

 

 

 

 

“หรือยัยนั่นจะเอาลูกกลับไปที่บ้านโน้น”ป๊อปปี้พยายามคิดในแง่ดี

 

 

 

 

 

"ป๊อป นี่มันสร้อยใครเนี่ย”เขื่อนเหยียบโดนสร้อยมุกเส้นหนึ่งแล้วหยิบมา

 

 

 

 

 

 

“มุกโตแบบนี้ไม่ใช่ของฟางแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับมันมาแล้วชะงัก เมื่อสร้อยมุกที่มีอักษร W

 

 

 

 

 

“W คนร้ายงั้นสิป๊อป”เขื่อนพูด ป๊อปปี้นิ่งไม่ตอบ

 

 

 

 

 

“สร้อยเส้นนี้ ชั้นเคยให้เป็นของขวัญคนๆนึง และก็สลักชื่อไว้”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะว่า”เขื่อนจะพูด

 

 

 

 

“ใช่ สร้อยเส้นนี้คือของหวาย”ป๊อปปี้พูด ทุกคนอึ้ง

 

 

โครม พลันทุกคนหันไปตามเสียงที่ดังทางหลังบ้าน

 

 

 

"กรี้ดดดดดดด "เฟย์กรีดร้องสุดเสียงโผเข้ากอดเขื่อนแน่นเมื่อเดินนำไปทางหลังบ้านแล้วเห็นพิมที่ลุกขึ้นเนื้อตัวมีแต่เบือดป๊อปปี้รีบไปประคองร่างบางไว้

 

 

 "นี่มันเกิดอะไรขึ้นพิม ทำไมถึงเป็นแบบนี้"ป๊อปปี้รีบถามพิม

 

 

 

 

"ชะ ช่วยฟางด้วย พิชชี่ จับตัวไปแล้ว"พิมฝืนร่างกายพูดบอกทุกคนก่อนที่จะสลบลงไปอีกครั้ง

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

น้ำในถังถูกสาดใส่ฟางที่สลบอยู่ แล้วถูกมัดมือมัดเท้า

 

 

 

 

 

“พวกแกจะจับชั้นมาทำไมอีก ปล่อยนะ”ฟางฟื้นแล้วก็โวยวาย

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

หวายเดินมาตบหน้าฟางหัน

 

 

 

 

 

“ปล่อยให้โง่สิ แหม ยังเสน่ห์แรงอ่อยป๊อปจนป๊อปหลงแกนะนังฟาง ทุเรศ ทั้งๆที่แต่งงานใหม่ไป

แล้วยังไม่รู้จักพอ”หวายรีบว่า

 

 

 

 

“เธอนั่นล่ะไม่รู้จักพอ มักมาก”ฟางย้อน

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

หวายตบฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“อย่ามาอวดดีกับชั้นนังฟาง ชั้นรักป๊อปคนเดียวเข้าใจมั้ยว่าชั้นรักป๊อปคนเดียว ผู้หญิงอย่างเธอไม่มี

วันเข้าใจหรอก เพราะมัวแต่ไปแอบให้ท่าป๊อปของชั้นจนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ว่าตัวเองแต่งงานไป

แล้วแท้ๆ นี่ถ้าอีกหน่อยเบื่อป๊อป คงจะโร่ไปให้ท่ายันยามที่หมู่บ้านสิท่า”หวายดูถูก

 

 

 

 

 

“อย่าเอานิสัยตัวเองมาเป็นเครื่องวัดว่าคนอื่นเค้าจะเป็นแบบเธอสิ”ฟางยังปากดี

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“แกนี่มันปากดีเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ ถูกจับมัดซะขนาดนี้ยังไม่มีท่าทีจะกลัว”หวายว่า

 

 

 

 

 

“ทำให้ชั้นต้องกลัวคนเลวๆด้วย มีแต่พวกเธอนั่นล่ะ ทำเลวมากเดี๋ยวกรรมจะตามทัน”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ดี ปากดีให้มันสุดเลยนะ อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าชั้นทำอะไรลูกแกแล้วแกจะเป็นยังไง”หวายเยาะ

 

 

 

 

“นี่จะทำอะไรตัวเล็กน่ะ อย่านะ”ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย วิญญาณคุณแม่ดีเด่นเข้าสิงแล้ว กลัวจังเลย”หวายเยาะก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กลูก นี่อย่าทำอะไรตัวเล็กนะ เค้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”ฟางร้องเมื่อเห็นพิชชี่อุ้มตัวเล็กเข้ามา

 

 

 

 

 

“แง้ๆ หม่าม๊า”ตัวเล็กเอามือควานจะเข้าไปหาฟางที่ถูกมัดแต่พิชชี่ไม่ยอมอุ้มไปหา

 

 

 

 

 

“ขอร้องล่ะ ถ้าอยากจะฆ่าชั้นอีกรอบก้ได้แต่อย่าทำอะไรตัวเล็ก”ฟางเห็นลูกร้องไห้ก็รีบขอร้อง

 

 

 

 

“โอ้โห ไม่นึกเลยนะว่าผู้หญิงเห็นแก่ตัวอย่างเธอ จะกลายเป็นคุณแม่แสนดีที่รักลูกแบบนี้”พิชชี่เยาะ

 

 

 

 

 

 

“เวลาผ่านไป คนเราก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงไป ไม่เหมือนกับพวกนายที่เลวยังไง ก็เลวจนวันยังค่ำ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ปากดีแบบนี้ เอามันไปโยนลงหน้าผาเลยเถอะ”หวายไม่พอใจแล้วรีบว่า ฟางตกใจ

 

 

 

 

 

 

“เธอไม่ต้องรีบหรอก โยนไวตายไว จะไปสะใจอะไรสู้จัดการคนที่ยัยนี่รักไปก่อนไม่ดีกว่าหรอ”พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิ ฆ่าลูกแล้วค่อยฆ่าแม่”หวายยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่าทำตัวเล็ก ไม่ เอาลูกชั้นมา”ฟางร้องตกใจเมื่อพิชชี่และหวายอุ้มตัวเล็กออกไป ฟาง

พยายามจะขยับเพื่อให้เชือกหลุด แต่ยิ่งดิ้นยิ่งไม่ออก ฟางจึงล้มลงจากเก้าอี้ที่มัดเธออยู่

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ อย่าเอาลูกชั้นไป ฮือๆ ป๊อป ช่วยด้วย”ฟางร้องไห้แทบขาดใจ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะโยนเด็กนี่ลงหน้าผาจริงๆหรอ”พิชชี่ถามเมื่อออกมากับหวายแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ทำไม เกิดสงสารอะไรขึ้นมาตอนนี้ ใครที่มันขัดขวางชั้นมันต้องตายทั้งหมดนั่นล่ะ อย่าพูดมาก เอา

เด็กนี่ไปขังไว้อีกห้องสิ”หวายว่าแล้วเดินไป พิชชี่มองหวายอึ้งไม่คิดว่าจะโหดเหี้ยมแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล ป๊อป”หวายตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้โทรแต่ก็ทำน้ำเสียงปกติตอบป๊อปปี้ก่อนจะรีบออกไปหา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป เกิดอะไรขึ้น”หวายเข้าไปในบ้านก็ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ร้องไห้อยู่ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางเอาลูกของป๊อปหนีไป ฟางเอาตัวเล็กไปแล้ว สุดท้ายยัยนั่นก็เลือกที่จะทิ้งป๊อปไปอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอย แวบนึงหวายเอะใจ แต่ก็ยิ้มเยาะเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เข้าใจฟางผิด

 

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง ทำไมใจร้ายแบบนี้นะ โถ ป๊อป ไม่เป็นไรนะ หวายอยู่นี่แล้ว”หวายพูดแล้วทำทีกอดปลอบป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ป๊อปไม่เหลือใครแล้ว ใครๆก็ทิ้งป๊อปไป หวายอยู่กับป๊อปนะ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“ได้สิ หวายอยู่แล้วนะ”หวายยิ้มดีใจก่อนจะโน้มหน้าป๊อปปี้ขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไงครับ จะเอายังไงต่อ”เมื่อหวายออกไปแล้ว จงเบก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“แล้วเขื่อน เฟย์ขับรถสะกดรอยตามหวายแล้วสินะ”ป๊อปปี้พูด เพราะเมื่อกี้เขาแกล้งโทรศัพท์หา

หวายแล้วให้จงเบรื้อค้นรถของหวาย ก่อนจะให้เขื่อนเฟย์ขับรถตามหวายไป

 

 

 

 

 

 

“สร้อยเส้นนี้ไม่บอกก็รู้นะของใคร รองเท้าอีก”จงเบชูรองเท้าของตัวเล็กที่เจอในรถหวายและสร้อย

รูปตัวFที่ป๊อปปี้เคยซื้อให้ฟาง และเมื่อฟางความจำกลับมา ฟางเองก็ใส่มันตลอด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้าง”ไทม์ นกที่นั่งรถกลับมากับแก้ว โทโมะที่รู้ข่าวแล้วไปตามทั้งคู่กลับมาก็ถาม

 

 

 

 

“ตอนนี้ส่งเขื่อน เฟย์ล่วงหน้าไปแล้วให้โทรรายงานเป็นระยะๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ทำอะไรน่ะไทม์”นกถามเมื่อเห็นไทม์กดมือถือ

 

 

 

 

 

“ไทม์เคยโหลตแอพนึงมือถือกับฟาง มันตรวจจับได้ว่าใครอยู่ที่ไหน”ไทม์พูดแล้วค้นหาพิกัดมือถือฟาง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ นี่มันพิกัดอยู่ที่กระท่อมในที่ดินของชั้นที่พึ่งเจรจาขายให้พ่อหวายไปนิ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อพิกัดตั้งที่ที่ดินที่ตนซื้อไว้ติดหน้าผา

 

 

 

 

 

 

“ดีงั้นเราไปกันเลย”ไทม์พูดก่อนจะขึ้นรถป๊อปปี้ไป ส่วนจงเบก็โทรศัพท์ตามตำรวจเตรียมไปเสริมทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอร้องล่ะนะ ปล่อยลูกฟางไปเถอะพิช”ฟางขอร้องดีๆเมื่อพิชชี่เข้ามาในห้องขังฟาง

 

 

 

 

 

“จำเป็นด้วยหรอที่ชั้นจะต้องสนใจ2แม่ลูกอย่างเธอ ไม่ได้สำคัญอะไรกับชั้นเลย”พิชชี่ว่า

 

 

 

 

 

“งั้นพิชรักหวายหรอ ถึงได้ร่วมมือกันทำอะไรร้ายกาจแบบนี้”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“เหอะ รักงั้นหรอ ชั้นจะไปหลงรักผู้หญิงใจดำอำมหิตแบบยัยนั่นได้ไง ก็อีแค่คู่นอน แล้วก็เป็นบ่อ

เงินบ่อทองชั้นดี เหอะ ก็แค่ยอมเออ ออร่วมมือทำตามที่ยัยนั่นสั่งก็มีเงินมาใช้แล้ว พอยัยนั่นเงิน

หมดเมื่อไหร่ชั้นก็ไปเมื่อนั้นล่ะ แล้วส่วนคลิบฉาวที่ชั้นอัดอ่ะนะ ก็แค่แบล้คเมลยัยนั่นเหมือนกัน

เผลอๆเงินหมดชั้นอาจจะเอาไปลงหนังแผ่นขายก็ได้”พิชชี่พูด เป็นจังหวะเดียวกับที่หวายกลับเข้า

มาแล้วได้ยินพอดี

 

 

 

 

 

 

“เลว หักหลังกันไปมาแบบนี้ เลวที่สุด”ฟางว่า

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

พิชชี่ตบฟางหัน

 

 

 

 

 

“แล้วจะทำไม ทีเธอยังเกาะผู้ชายรวยๆอย่างไอ้ป๊อบ แล้วทำไมชั้นจะทำแบบนี้ไม่ได้ ช่วยเฉพาะคนที่ทำประโยชน์กับเราได้หมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง”พิชชี่พูดอีก

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

หวายเปิดประตูมา

 

 

 

 

 

“เขี่ยทิ้งงั้นหรอ จะเอาคลิปที่แกแบล้คเมลชั้นไปประจานงั้นหรอ”หวายว่า

 

 

 

 

 

“มาทำไม ไม่ไปเฝ้ายัยเด็กนั่นเล่า”พิชชี่ตกใจและเริ่มโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“แกเผยความลับให้นังฟางรู้ครังที่แล้วไม่พอ คิดจะทรยศชั้นงั้นหรอ แกมันเลี้ยงไม่เชื่อง”หวายว่า

และตบหน้าพิชชี่หัน

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

พิชชี่หันกลับมาตบหวาย แล้วจ้องอย่างเอาเรื่องเช่นกัน ฟางที่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้มองทั้งคู่อย่างไม่

ไว้ใจกลัวโดนลูกหลง และก็คิดหาทางออกจากที่นี่เช่นกัน

 

 

 

 

 

เอาละสิถ้า2ตัวร้ายมีเรื่องกันละฟางกับลูกจะโดนลูกหลงมั้ยเนี่ยย

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา