ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  130.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

55) 55 หมดเรื่องสักที

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะลองดีกับชั้นใช่มั้ยพิช ได้ งั้นจะให้โทรให้ป๊ามาจัดการอุ้มแกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”หวายว่าแล้วรีบกดโทรศัพท์

 

 

 

 

 

“ได้ งั้นจะจะอัพคลิปอีกคลิปลงยูทูป”พิชชี่รีบเอามือถือมาขู่

 

 

 

 

 

 

“แก ไอ้พิช”หวายกรี้ด ก่อนจะซัดใส่พิชชี่ ชายหนุ่มโมโหตบหวายอีกครั้ง ก่อนหวายจะเซล้มไปชน

กับฟาง ฟางที่ถูกมัดบนเก้าอี้ก็เซ เสียหลักทรงตัว ล้มลงชนกับเสาที่มีตะปูโผล่มา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางร้องเมื่อแขนแทงเข้ากับตะปูนั้นเพราะหลบไม่ทัน

 

 

 

 

 

“นังฟาง หึ สมน้ำหน้า”หวายลุกขึ้นมาแล้วเห็นฟางเลือดออกบริเวณต้นแขนก็สะใจ

 

 

 

 

 

 

“พอแล้ว ออกไปเถอะ”พิชชี่เองก็ตกใจก่อนจะดึงแขนหวายออกไปจากห้องขังฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บหน่อยแต่ก็คุ้ม”ฟางแม้จะเจ็บที่ต้นแขนแต่เมื่อเห็นว่าเชือกที่มัดมือเธอที่พยายามแกะมันอยู่นั้น

ได้ไปครูดกับพื้นซีเมนต์อย่างแรงจนเชือกเปื่อยยุ่ย และขาดก่อนจะรีบแก้มัดตัวเองที่เท้าแล้วหาทางหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพวกผู้หญิงรออยู่จรงนี้ รอว่าจงเบจะเอาตำรวจมาเมื่อไหร่ แล้วตามไป ส่วนผู้ชายมากับ

ชั้น”ป๊อปปี้ที่พาทุกคนมาถึงที่ดินตัวเองก็พาโทโมะ เขื่อนและไทม์เข้าไปด้านใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย จะแหกปากร้องอะไรนักหนาเนี่ย รำคาญ”หวายโวยวายเมื่อตัวเล็กร้องไห้จ้าไม่หยุดก็เขย่าร่างเด็กน้อย

 

 

 

 

 

“เธอก็ฆ่าทิ้งซะสิ ถ้าไม่ฆ่าก็หาอะไรยัดปากเด็กนี่”พิชชี่รำคาญเลยพูดไป

 

 

 

 

 

“อะไร เมื่อกี้ยังรักเด็กอยู่เลย จะฆ่าเหมือนชั้นละหรอ”หวายหันไปว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นจะเป็นไงก็เรื่องของชั้น รึจะเอาคลิปเรา2คนไปลงในเน็ตก็เรื่องของชั้น”พิชชี่ว่า หวายไม่พอใจมาก

 

 

 

 

 

 

 

“แก ไอ้เลวๆ”หวายที่แม้จะสงบแล้วแต่ก็ถูกสะกิดต่อมโมโหก็ทุบพิชชี่ไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โว้ย รำคาญ”พิชชี่โมโหผลักหวายล้มลง

 

 

 

 

 

แกรก

 

 

 

 

หวายและพิชชี่หันไปมองเสียงดังกุกกักท้ายกระท่อม

 

 

 

 

“นังฟางมันหนีไป”หวายตกใจเมื่อเข้ามาในห้องพบว่าเชือกที่มัดฟางหลุดแล้ว

 

 

 

 

 

 

“นังฟาง”หวายโมโหอาละวาดก่อนจะวิ่งไปที่รถที่จอดไม่ไกลหยิบปืนออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ”ฟางที่วิ่งหนีได้ยินเสียงคนวิ่งตามอยู่ไม่ไกล ก่อนจะได้ยินเสียงปืน ใจนั้นคิดถึงลูก ก่อนจะ

ตัดสินใจตายเป็นตายยอมวิ่งอ้อมกลับไปที่กระท่อม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ที่แอบอยู่กับไทม์ เขื่อนและโทโมะก็เรียก เสียงที่คุ้นหูทำให้ฟางหันกลับมาเจอทุกคน

 

 

 

 

“ป๊อป”ฟางร้องไห้ออกมาแล้ววิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น ไทม์สะอึกเมื่อมองเห็นภาพนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บมั้ย”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นสภาพฟางที่ถูกตบจนเป็นรอยและได้เลือดไหนจะต้นแขนที่มีเลือดออก

อีก

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรๆ แต่ไปช่วยลูก ลูกถูกขังไว้อีกห้อง”ฟางบอกก่อนจะช่วยกันวิ่งเข้าไปในบ้าน

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

เสียงปืนยิงขึ้นฟ้า และตามด้วยเสียงเด็กร้องไห้ ฟางลัป๊อปปี้หันไปมองหวายและพิชชี่ที่อุ้มตัวเองอยู่         

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ร้ายจริงๆ ถ่อมาช่วยเมียทั้ง2ผัว เอ้ย ทั้งผัวเก่าผัวใหม่เลยนะฟาง”พิชชี่ว่า

 

 

 

 

 

 

“รักกันดีจังเลยคะป๊อป ถ่อมาช่วยนังนี่ถึงนี่ได้ ทำไม กลัวมันจะหนีเหมือนครั้งที่แล้วหรอ”หวายพูด

 

 

 

 

 

“ครั้งที่แล้ว นี่อย่าบอกนะว่าหวายคือคนที่ทำให้ฟางความจำเสื่อม”ป๊อปปี้อึ้ง

 

 

 

 

 

“ก็แค่กำจัดมารผจญไปแค่นี้เอง เท่านี้ก็จะไม่มีใครหน้าไหนมายุ่งกับป๊อปอีก”หวายว่า

 

 

 

 

 

“หวายทำแบบนี้ ต่อให้หวายจะฆ่าฟางและลูกของป๊อปได้ แต่ป๊อปไม่มีวันที่จะอยู่กับคนที่ใจดำ

อำมหิตคิดฆ่าคนอื่นได้ง่ายๆแบบหวายหรอก”ป๊อปปี้ตะคอกใส่หวาย

 

 

 

 

 

 

 

“เออ งั้นก็ตายมันให้หมดนี่ล่ะ”พิชชี่ที่มีปืนอีกกระบอกก็ชักมาแล้วหมายจะยิงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย”โทโมะเอาก้อนหินปาใส่ข้อมือพิชชี่ก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงฟางไปอีกทาง เขื่อนและโทโมะรี

บรุมพิชชี่ ไทม์รีบดึงตัวเล็กมาจากแขนหวายแล้วอุ้มหนี

 

 

 

 

 

ปัง ปัง ปัง

 

 

 

 

เสียงปืนดังไม่หยุด ทุกคนวิ่งหนี

 

 

 

 

 

“อย่าหนีนะ กรี้ดด”หวายกรีดร้องและยิงปืนไล่ตามป๊อปปี้และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปนี่มันหน้าผา”ฟางที่วิ่งหนีมากับป๊อปปี้จนถึงหน้าผาที่ครั้งหนึ่งเธอเคยถูกหวายผลักตรงนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว เลือกที่ตายได้ดีนินังฟาง ที่เดิมที่ชั้นเคยฆ่าแก ครั้งที่แล้วแกหนังเหนียวรอดไปได้ แต่ครั้งนี้ แกไม่รอดแน่”หวายวิ่งตามป๊อปปี้มาแล้วพูดความจริงอันร้ายกาจในอดีต

 

 

 

 

 

“หวายคิดหรอว่าหวายฆ่าพวกเราทุกคนไปหวายจะรอด หวายต้องติดคุกนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ติดแล้วไงวะ ก็ฆ่ามันให้หมดแล้วหนีออกนอกประเทศแม่ง”พิชชี่หอบสภาพตัวเองหลังจากจัดการเขื่อนและโทโมะตามมาเพราะกะแล้วว่าทุกคนต้องหนีมาที่หน้าผา

 

 

 

 

 

 

 

“นี่รักกันมากใช่มั้ย รักกันมากเลยล่ะสิ”หวายมองป๊อปปี้ที่จับมือฟางแน่นไม่ยอมปล่อย

 

 

 

 

 

 

“ครั้งที่แล้วหวายพรากฟางไปจากป๊อปได้ แต่มันจะไม่มีอีกแล้ว ถ้าจะพาฟางไป ก็เอาป๊อปไป

ด้วย”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งและซึ้งใจ ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดเพื่อปกป้อง

 

 

 

 

 

 

 

“รักกันแบบนี้งั้นป๊อปก็ลืมจินนี่ไปจากใจจนหมดสินะ”หวายพูด ป๊อปปี้เงียบไม่ตอบ

 

 

 

 

 

 

“เอ้า สองใจรึยังไง งี้ล่ะนะ ฟางน่ะก็แค่ผู้หญิงใจง่าย เป็นแม่ให้ลูกนาย ส่วนจินนี่ของนายคงจะเก็บ

ไว้สูงสุดสินะ”พิชชี่ที่เห็นทั้งคู่ที่ตอนแรกมั่นคงแต่พอพูดจินนี่กลับไขว้เขว และฟางก็จ๋อยยิ่งได้ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงเรื่องของชั้นกับฟางมันไม่ได้เกิดจากความรัก แต่อย่างน้อยรักแรกของชั้นก็คือยัยนี่”ป๊อปปี้เงียบ

สักพักก่อนจะเงยหน้าพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด พอกันที พิชชี่ ยิงนังฟางลงทะเลไปเลย คราวนี้รับรองมันไม่รอดแน่”หวายเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่

พูดว่าฟางเป็นรักแรกก็ยิ่งเกลียดก่อนจะกรีดร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำฟาง”ป๊อปปี้เห็นพิชชี่ยิงฟางก็รีบเอาตัวเองกัน

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

กระสุนยิงเข้ากลางหลังป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ปะ ป๊อป”ฟางตกใจและพยายามขืนเพราะน้ำหนักตัวป๊อปปี้จะเซทำให้ตกหน้าผาได้

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นอะไรนะเธอ”ป๊อปปี้พยายามขืนตัวไม่ให้ฟางตกหน้าผาแล้วถามฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ป๊อป”หวายแทบกรี๊ดเมื่อเห็นป๊อปปี้ถูกยิงก่อนจะดึงป๊อปปี้มาจากฟาง

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ป๊อปปี้”ฟางที่ยื้อกับหวายทำให้ล้มลงไปทั้ง3คน พิชชี่รำคาญจึงยิงปืนขึ้นฟ้าอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าแกไม่เข้ามาในชีวิตป๊อป ป๊อปคงไม่เป็นอย่างงี้ นังฟาง มันเป็นเพราะแก”หวายง้างมือหมายจะตบฟาง แต่ป๊อปปี้ที่พยายามปรือตาขึ้นมาและรวบรวมแรงทั้งหมดจะช่วยฟางก็ผลักหวาย

 

 

 

 

 

“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้พยายามจะไปหาฟาง

 

 

 

 

“แก ชั้นบอกให้ยิงนังฟางไม่ใช่ยิงป๊อปปี้ แกยิงป๊อปทำไม”หวายที่ทำอะไรไม่ถูกปรี่วิ่งไม่ทุบตีพิชชี่

พร้อมกับโวยวาย พิชชี่ที่หงุดหงิดตั้งแต่ต้นอยู่แล้วก็ยิงเข้าที่ท้องหวาย

 

 

 

 

 

 

 

“หวาย”ฟางและป๊อปปี้ร้องออกมาอย่างตกใจ หวายอึ้งก่อนที่จะถอยหลังตกหน้าผาไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากโง่บ้าผู้ชายเองก็ตายอย่างงี้ล่ะ รายต่อไปก็จะเป็นพวกแกแล้ว”พิชชี่ยิ้มเยาะก่อนจะง้างปืน

เตรียมเหนี่ยวไกใส่ป๊อปปี้และฟาง ทั้งคู่กอดกันแน่นแล้วหลับตาปี๋

 

 

 

 

 

 

 

 

 ปัง ปัง ปัง

 

 

 

 

 

ตำรวจที่ตามมาช่วยยิงใส่พิชชี่ก่อนจะพิชชี่จะตกหน้าผาตายตามหวายไปอีกคน

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ป๊อป”แก้วที่นำพวกตำรวจมาก็ร้องตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปช่วยป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“นี่ดีนะที่ตามมาทัน”โทโมะที่ช่วยกันประคองเขื่อนที่ถูกยิงที่แขนส่วนตัวเองถูกยิงที่ขา เดินตามตำรวจมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“หม่าม๊า ป้ะป๋า”ตัวเล็กที่ถูกไทม์พาวิ่งหนีไปอีกทางร้องเรียกฟางและป๊อปปี้ ไทม์ที่อุ้มตัวเล็กมาหาก็

ชะงักเมื่อเห็นฟางร้องไห้อยู่ข้างป๊อปปี้ที่ถูกยิง ก็ยืนมองนิ่งๆ นกเห็นก็เดินมาแตะไหล่ปลอบใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วพี่ป๊อป ฟาง”เฟย์ที่วิ่งมาแล้วร้องก่อนจะช่วยประคองเขื่อนจากโทโมะที่เริ่มเซแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวไปโรงพยาบาลนะป๊อป ทุกคนมาช่วยแล้ว”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นและช่วยแก้วประคองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้า ไม่ต้องห่วงชั้น ไปดูลูกก่อนสิ”ป๊อปปี้เอื้อมมือปาดน้ำตาให้ฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 “ได้ ชั้นไปดูลูกก็ได้ แต่นายสัญญากับชั้นว่านายจะไม่เป็นอะไรนะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาเพราะ

กลัวป๊อปปี้จะเป็นอะไรไปและพยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้าก็บอกแล้วไงอย่าร้อง”ป๊อปปี้พูดแล้วพยายามดุฟางแต่น้ำเสียงอ่อนแรงเหลือเกิน

 

 

 

 

 

“นายเองก็เงียบเถอะ นี่เลือดออกมากแล้วนะ”จงเบที่รีบมาดูอาการป๊อปปี้ก็ดุ

 

 

 

 

 

“เออ ใช่ชั้นถูกยิงนี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเริ่มตาปรือเพราะเสียเลือดมากและหมดสติในที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ จงเบพาป๊อปไปหาหมอเร็ว”ฟางร้องไห้หนักเมื่อเห็นป๊อปปี้สลบแล้วก็สั่งจงเบ

 

 

 

 

 

 

 

“หม่าม๊า”ตัวเล็กที่ถูกไทม์อุ้มก็เอื้อมไปจะกอดฟาง ฟางหันมาอุ้มลูกแล้วกอดแน่น แล้วจู่ๆฟางก็รู้สึกโลกก็หมุน

โงนเงน ทำให้ฟางหน้ามืดเป็นลม ไทม์รีบประคอง

 

 

 

 

 

 

“ฟางตายล่ะ หมอจงเบ มาเอาฟางไปด้วยอีกคน”ไทม์ตกใจก่อนจะเรียกจงเบ

 

 

 

 

 

 

ตัวร้ายตายได้สักที555555 ตอนหน้าตอนจบแล้วน้า รีดเดอร์หายไปไหนเนี่ยยย

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา