Horror School ปริศนาใต้บรรได [Exo+Fx+Snsd] C2

   
 
 
     โด้ พูดด้วยน้ำเสียงอันดัง เขาสงสัยตั้งเเต่เเรกเเล้วว่า ไคเป็นคนเเกล้งเขาจึงคอยจับตามอง เห็นท่าทางกระวนกระวายของ ไคเเละเลย์ เมื่อทั้งคู่อยู่ในโรงเรียนถึงช่วงค่ำกระทั่งเเอบเข้ามาให้ห้องพักครู
 
''ทำไมเเกสองคน ถึงทำกับฉันเเบบนี้ ฉันเป็นเพื่อนเเกนะ''
 
คำถามนั้นพุ่งตรงไปยังไค โด้รู้ว่าไคเป็นคนคิดต้นเรื่องกลั่นเเกล้งเขามาตลอด
 
''ฉันจะไปฟ้องอาจารย์ ว่าพวกเเกเเกล้งฉัน''เเล้วสองขาของโด้ก็ก้าวออกจากห้องพักครูเพื่อไปตามหาอาจารย์ สักคนที่อาจจะยังอยู่ในโรงเรียนเพื่อบอกเรื่องที่เกิดขึ้น ไคเเละเลย์รีบตามไปทันที ทั้งหมดเดินไปจนเกือบถึง บันได ไคตามไปกระชากไหล่โด้ให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา 
 
''ใครเขาจะเชื่อคำพูดของเเกไอ้โด้! เเกมันก็เเค่เด็กนักเรียนโง่ๆ ฉันเป็นประธานนักเรียน ถ้าฉันบอกว่าไม่ได้ทำ ใครๆก็ต้องเชื่อฉัน''
 
''พวกอาจารย์เขาไม่โง่หรอก! เขาต้องรู้ว่าใครทำ''
 
''เเน่หรอ...เเม่เเกยังโง่เชื่อฉันเลย''
 
คำพุดนั้นกระทบกระเทือนความรู้สึกของโด้อย่างเเรง เด็กหนุ่มเหวี่ยงหมัดใส่ฝ่ายตรงข้ามทันที มันเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายจนทำให้ ไคมีปฎิกิริยาในการตอบสนองช้าเกินไป เเม้จะเบี่ยงหน้าหลบได้ เเต่ปลายหมัดก็ยังเฉี่ยวโดนปลายคางของเขา มันเจ็บน้อยกว่าความโกรธมาก ไคสวนหมัดกลับใส่หน้าโด้เต็มเเรง ส่งผลให้ร่างของฝ้ายนั้นโกรธมาก ไคสวยหมัดกลับใส่หน้าโด้เต็มเเรง 
 
ส่งผลให้ร่างของฝ่ายนั้นหงายไปทางด้านหลังที่ประกอบด้วยขั้นบันได เเละอากาศที่ว่างเปล่า
 
''เฮ้ย! โด้!!''เลย์ร้องตะโกนด้วยความตกใจก่อนจะรีบวิ่งยืนข้างไคที่กำลังยืนตกตะลึงอยู่ เเล้วทั้งคู่ก็ต้องตกใจจนตัวเเข็งทื่อเมื่อมองลงไปเห็นร่างของโด้นอนนิ่งอยู่เบื้องล่าง...
 
ไม่มีอะไรที่ผิดปกติจนเกินไปสำหรับร่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นเเขนที่ทำมุมเเปลกๆ ดวงตาที่เบิกโพลงจนเเทบหลุดจากเบ้า หรือเเม้เเต่เลือดที่ไหลหลดออกจากปาก สิ่งเหล่านั้นยังไม่เกินกว่าสิ่งที่ร่างกายของคนจะสามารถทำได้ เเต่คอที่พับเอียงจนเห็นกระดูกปูดออกมา ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถทำได้....
 
ไคเเละเลย์ใช้เวลาไม่กี่นาทีเเต่ความรู้สึกมันชั่งยาวนานเหลือเกิน ไคไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อดี จนเมื่อเลย์ถามไคขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว
 
''เรื่องมันกลายเป็นเเบบนี้ เเล้วเเกจะเอาไงต่อว่ะ''
 
สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดของไคจึงทำงานทันที
 
''ต้องเอามันไปทิ้ง''
 
''ทิ้งหรอ? ทิ้งยังไงว่ะ! ศพคนนะโวย!''เลย์ถามเสียงดังด้วยความตื่นตระหนก
 
''เเกจะโวยวายทำไมว่ะ อยากให้คนอื่นรู้รึไง!''
 
เขามองไปยังศพโบ้อีกครั้ง ก่อนจะรีบหันไปมองรอบตัว เขาไม่อยากให้ใครมาเห็นศพ ไม่อยากให้ใครรู้ ชีวิตเขาเป็นไปตามที่คนอื่นคาดหวังมาตลอด เขาไม่ยอมให้มันพังเพราะเรื่องนี้
 
''ฉันจะไปขอยืมรถพี่ซิวหมิน พรุ่งนี้เราค่อยเเอบเอาศพไปทิ้ง เเต่ตอนนี้เราต้องซ่อนมันก่อน...ซ่อนที่ห้องนั้นเเล้วกัน''
 
เเผนการถูกคิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พี่ซิวหมินที่เป็นรุ่นพี่ที่จบไปเมื่อปีที่เเล้ว เเละคุ้นเคยกับทั้งคู่เป็นย่างดี ส่วนห้องที่เขาจะเอาศพของโด้ไปซ่อนคือห้อง เก็บของที่อยู่ใต้บันได ใช่เก็บของต่างๆตอนนี้เเทบจะไม่มีใครเข้าไปใช้เเล้ว
 
''เร็วสิ เเกยกขามัน ฉันจะยกเเขน''
 
เลย์ลังเลอย่างเห็นได้ชัด จนไคต้องเร่งซ้ำอีกรอบ เด็กหนุ่มจึงเอื้อมมือไปยกขาสองข้างของโด้ขึ้น ไคเองก็กลัว เเต่เขากลัวคนจะมาเห็นมากกว่า
 
ขณะที่สอดเเขนเข้าไปยกไหล่ของโด้ ไคสบดวงตาที่ยังเบิกกว้างโพลงอยู่ เหมือนว่าโด้กำลังจับจ้องเขาเพื่อกล่าวหาว่าเขาเป็นคนผิด ทุกย่างก้าวทำทุลักทุเลส่งผลให้ผิวเนื้อต้นเเขนของโด้ที่พันเเขนเสื้อสัมผัสกับผิวของไค มันเย็นเฉียบเหมือนกับว่าเขากำลังยกก้อนน้ำเเข็ง
 
เด็กหนุ่มหาสวิตช์เปิดไฟ ขนเอาลังใส่ของออกจากชั้นล่างของตู้ข้างผนังเเล้วเอาร่างของโด้ยัดไว้ข้างในก่อนจะปิดประตูเพื่อนซ่อนศพให้พ้นสายตา
 
เเม้ว่าเขาจะปิดประตูห้องเก็บของเเละเดินห่างออกมาไกล เเต่ไคก็ยังรู้สึกว่าดวงตาของโด้จับจ้องมองตามเเผ่นหลังของเขาอยู่...
 
.......ติดตามตอนต่อไป.............