มันจะจบลงเช่นไร ❓

 
 
               ตอนนี้ก็เริ่มเย็นมากแล้วฉันกับเพื่อนๆกำลังเก็บของเพื่อที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่บ้างคนก็กลับไปก่อนหน้านี้แล้ว
 
               ถ้าพี่โทโมะไม่มากับฉัน ฉันก็จะนอนบ้านเฟย์ฟางเนี่ยแหละ แต่นี่เพราะพี่โทโมะมาฉันเลยต้องกลับด้วย ตอนแรกพี่เขาบอกให้ฉันนอนอยู่นี่ก็ได้เดี๋ยวพี่เขากลับเอง แต่เรื่องไรฉันจะให้พี่เค้ากลับเองคนเดียวล่ะ ขาก็เดี้ยง
 
" แก้วจะนอนกับเฟย์ฟางก็ได้นะ " เห็นไหมล่ะ นี่ขนาดเดินมาถึงหน้าบ้านแล้วพี่โทโมะยังไล่ให้ฉันนอนนี่เลย
 
" ไม่เอา กลับด้วยกันเนี่ยแหละ "
 
" แน่นะ "
 
" อื้อแน่ ง่วงแล้ว รีบกลับเถอะ~"
 
"อ่า ป่ะๆ " พี่โทโมะรีบโบกแท็กซี่ที่ผ่านมาทันที แล้วให้ฉันเข้าไปก่อน ดีหน่อยที่ตอนกลับไม่มีของเพราะเอาไว้ที่บ้านเฟย์หมดเลย มีแต่กระเป๋าเป้คู่ใจฉันเนี่ยแหละเมื่อไหร่จะถึงอ่ะ ง่วงจนตาจะปิดแล้วเนี่ย งื้ออ
 
" ง่วงก็หลับก่อนก็ได้นะ "
 
" ไม่ง่วง~ "
 
" ตาจะปิดแล้วยังมาบอกว่าไม่ง่วงอีก มาๆ " พี่โทโมะไม่พูดเปล่า แต่ยังใช้มือข้างขวาที่ติดกับฉัน ดันหัวฉันเข้าหาไหล่พี่โทโมะ ให้ฉันซบ
 
" นอนซะเด็กน้อย "
 
" แก้วโตแล้ว ! " ฉันเด้งตัวขึ้นแล้วหันไปเถียงกับพี่โทโมะ เพื่อยื่นยันว่าฉันโตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆแบบที่พี่เขาพูด
 
" นอน " งื้อ นอนก็ได้ ง่วงหรอกถึงยอม .....
 
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
 
 
               โอ้ยใจเอ๋ยหยุดเต้นแบบนี้เถอะ พี่เขามีแฟนแล้ว เราก็มีแฟนแล้ว เราต้องหักห้ามใจตัวเองนะแก้ว . .
 
 
 
 
 
"แก้ว "
 
" ... "
 
" แก้วตื่น "
 
"อื้อ " ฉันค่อยลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงพี่โทโมะปลุก และแรงสั่นสะเทือนจากมือพี่โทโมะมายังตัวฉัน = ='
 
" ตื่นได้แล้วอย่าขี้เซาดิ "
 
" ค่ะๆ งืมๆ " ฉันค่อยคลาน...ใช้คำว่าคลานเลยค่ะ ง่วงจนแทบยื่นไม่อยู่...คลานออกมาจากแท็กซี่ช้าๆ แล้วเดินเข้าบ้านไป แต่พอมาถึงในตัวบ้านทำไม บ้านมันแปลกๆ หรือเพราะฉันง่วงจนเบลอ งื้อ ขึ้นห้องดีกว่า
 
"เฮ้ออ"
 
                ฉันก้าวเท้าขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของตัวบ้าน เดินเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา แล้วก็เดินตรงไป ก็จะเจอแจกันไง แล้วก็เลี้ยวซ้ายอีก 2 รอบนะ ก็จะเจอ เจอตู้ไม้ แล้วก็เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา แค่นี้ก็ถึงแล้ววว ~
 
               ถึงห้องใครอ่ะ ไม่ใช่ห้องฉันนี่น่า นี่ฉันง่วงหรือเมากันแน่ว่ะ -0-
 
" เห้ย มาทางนี้ " พี่โทโมะที่ยื่นอยู่หน้าห้องทางอีกฝั่งของชั้นนี้เรียกฉัน ที่กำลังยื่นงงๆอยู่หน้าห้องใครไม่รู้
 
" อันนั้นห้องพ่อกับแม่พี่ " อ้าว ก็ชินกับตอนเดินอยู่ที่บ้านนี่น่า
 
" แล้วก็ไม่บอก "
 
" ก็บอกอยู่นี่ไง " เมื่อฉันเดินมาถึงที่พี่โทโมะยื่นอยู่ พี่เขาก็ขยี้หัวฉันทันที
 
" งื้อ ง่วง "
 
" อ่ะ เข้าไปในห้องป่ะ " พี่โทโมะเปิดประตูห้องให้ฉันเสร็จสับ แล้วดันหลังให้ฉันเข้าไปในห้อง
 
               ภายในห้องนี้ตกแต่งเรียบง่าย เตียงนอนสีขาวเข้าคู่กันกับห้องสีขาว เฟอร์นิเจอร์ภายในส่วนใหญ่จะเป็นไม้ แต่ห้องนั้นจัดระเบียบเรียบร้อยสะอาดซึ่งต่างจากห้องฉันที่ของเยอะแยะรกรุงรัง =.,=^
 
" ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวพี่ไปหาชุดพี่มากิมาให้ใส่ "
 
" อ้อ อ่าฮะ " พี่โทโมะพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไปปล่อยฉันทิ้งไว้ในห้องคนเดียว
 
               แต่เดี๋ยวนะ...ให้ฉันไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเอาชุดมาให้ ฉันก็ต้องใส่ผ้าเช็ดตัวออกมาดิ เห้ยไม่เอา ฉันเป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัวนะ สงวนอะไรมานอนบ้านผู้ชายว่ะ = =^ จากง่วงตาก็เริ่มสว่างล่ะเนี่ย
 
แกร๊ก
 
" อ้าว ยังไม่อาบน้ำอีก "
 
" ก...ก็ ไม่มีผ้าเช็ดตัว "
 
" เอ้า แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก "
 
" เอ้า แล้วก็ไม่หาให้ตั้งแต่แรก "
 
" อ้าว กวนล่ะไอนี่ ไปๆอาบน้ำ ส่วนนี้ชุด "
 
" ขอบคุณค่ะ " ฉันรับชุดและผ้าเช็ดตัวมาจากพี่โทโมะแล้วเข้าห้องนำ้ทันที
 
 
 
 
 
" แก้ว อาบน้ำเสร็จหรือยัง เข้าไปอาบหรือไปนอนเนี่ย " พี่โทโมะตะโกนถามมาจากด้านนอก เสร็จตั้งแต่ 5 นาทีแรกที่เข้ามาแล้วค่ะ - -'
 
               ตอนนี้ที่เข้ามาในห้องน้ำเป็นเวลาเกือบชั่วโมงแล้ว อย่างที่บอกว่าฉันไม่ใช่คนอาบน้ำนาน ฉันอาบเสร็จนานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมไม่กล้าออกจากห้องน้ำสักที
 
               ก็ดูชุดนอนที่พี่โทโมะเอามาให้ดิ ชุดกระโปรงสั้นหน่อยยังไม่เท่าไหร่ จริญญาทนได้ แต่นี่เป็นสายเดี่ยวเนี่ย ฮือออ
 
เขิน T///T
 
" พี่โทโมะ"
 
" ห้ะ ว่าไง "
 
" มีชุดอื่นไหมอ่ะ "
 
" ทำไมล่ะ ใส่ไม่ได้เหรอ พี่ว่าพี่กะไซต์ถูกแล้วนนะ "
 
กะ ...?
 
ไซต์... ?
 
ถูกแล้ว...?
 
คืออารายยย -O-
 
" ก...แก้วไม่เคยใส่แบบนี้อ่ะ มันเหวงๆ ไงไม่รู้อ่ะ "
 
" ไม่เป็นไรหรอกน่า ออกมาได้แล้วพี่อยากอาบน้ำ นอนแล้ว " พูดแบบนี้ เอาซะรู้สึกผิดเลย T^T
 
                ฉันเปิดประตูห้องน้ำแล้วก้าวเท้าออกไป แต่ก็ไม่กล้าเดินออกจากหน้าห้องน้ำ คือก็ยืนตรงเคารพธงชาติอยู่ตรงนั้นอ่ะ ส่วนพี่โทโมะที่ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดพี่เขาก็หันหน้าเดินมาเตรียมเข้าไปอาบน้ำต่อ
 
" ใส่แบบนี้น่ารักดีออก ไม่เห็นเป็นไรเลย "
 
" ก็ไม่เคยใส่ "
 
" ก็หัดใส่สิ "
 
" เอ๊ะ พี่นี่แม่ง "
 
" อะไร เริ่มหยาบกับพี่เหรอ "
 
" ไปอาบน้ำเลยไป เหม็น "
 
" ได้ อาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวมาให้ดมใหม่ว่าหายเหม็นหรือยัง " พี่โทโมะไม่พูดเปล่า ยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆและพูดข้างหูฉัน เขินจนตัวจะระเบิดแล้ว ><
 
               พี่โทโมะเข้าไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินมายังเตียงของพี่เขาแล้วล้มตัวลงนอนริมเตียงด้านหนึ่งแล้วเหลือพื้นที่ว่างอีกฝั่งของเคียงไว้ให้พี่โทโมะ และมีหมอนข้างคั่นกลางระหว่าพี่โทโมะกับฉัน
 
แกร่กๆ
 
               ฉันได้ยินเหมือนเสียงเปิดประตูห้องน้ำฉันก็รีบหลับตาทำเป็นหลับแล้วทันที
 
" อ้าวหลับแล้วเหรอ ว้าว เสียดายว่าจะมาให้ดมสักหน่อย " เขิน ตายแล้วค่ะ = =
 
.               พี่โทโมะปิดไฟหัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอนพื้นที่เตียงอีกฝั่งที่เว้นไว้ให้
 
               สวบ
 
" เห้ยพี่ ทำไรเนี่ยปล่อย " ฉันโวยวายใส่พี่โทโมะ
 
               เมื่อนอนอยู่ดีๆแล้วพี่โทโมะเข้ามาสวมกอดฉัน และคือฉันนอนหันหน้าไปทางพี่โทโมะไง รับรู้ได้ถึงลมหายใจพี่เขาอ่ะ แต่เดี๋ยวนะหมอนข้างไปไหน =O=
 
" อ้าว ไม่ได้หลับเหรอ "
 
" ไม่ได้หลับ ปล่อยเลย ! "
 
" ไม่ปล่อย ตอนเด็กเราก็นอนกอดกันแบบนี้บ่อยๆ และบางครั้งนะ แก้วยังบอกให้พี่กอดแก้วไว้แน่นๆแบบนี้ด้วย " พี่โทโมะพูดพร้อมกะชับอ้อมแขนพี่เขากอดฉันให้แน่นกว่าเดิม
 
" โอ้ยพี่ แก้วหายใจไม่ออกแล้ว ปล่อย "
 
" ไม่ปล่อย จะกอดแบบนี้แหละ "
 
" งื้อ ไอพี่นี่นิ "
 
" ทำไมครับน้องแก้ว "
 
" หึ้ย ! "
 
" ไหนบอกง่วง นอนๆ "
 
" ตะ... "
 
" ไม่ต้องมาแต่ " นอนก็ได้
 
                โอ้ย ใครมาวางระเบิดในตัวฉัน เขินจนตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆแล้วเนี่ย ฉันว่าคืนนี้ฉันต้องนอนฝันดีแน่ๆเลย ทุกคนคิดแบบฉันไหม ?
ราตรีสวัสดิ์นะพี่โทโมะ :) " 
 

 
 
1/8/2015
 
23:27 น.
 สปอย
" อ่า ไม่เป็นไรหนอกน่า แล้วโมะกับน้องแก้วจะไปไหนกันอ่ะ เบล์ว่าจะมาชวนโมะไปหาไรกินอ่ะ "
 
" พี่โทโมะ แค่จะเดินมาส่งแก้วนะค่ะ ^^ "
 
" ไม่ต้องไปส่งแล้ว น้องแก้วก็ไปด้วยกันสิ หลายๆคนสนุกดี "
 
" ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ แก้วต้องไปทำงานบ้านเพื่อนนะค่ะ "
 
" อ้าว เสียดายจัง ไว้คราวหลังล่ะกันถ้างั้นอ่ะ"
 
" ค่ะ แก้วไปนะค่ะ สวัสดีค่ะ "
" เดี๋ยวแก้ว "
.
.
.
.
.
.
" แต่พี่ก็ชอบพี่เบล์นิใช่มะ แก้วดูออก "
 
ตอนหน้ารู้สึกจะแอบหน่วงๆ -0-
 
 
แต่พรุ่งนี้ต้องไปรับน้องแล้ว #ร้องไห้หนักมาก T^T
 
คิดว่าสภาพพรุ่งนี้คงเละ และคิดว่าวันนี้ควนนอนเอาแรงได้แล้ว -0-
 
 
ยังไงฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะค่ะ
 
ขอบคุณใครหลายๆคน(หรือเปล่า) ที่ยังติดตามเรื่องนี้กันอยู่
 
แต่เราจะพยายามหาเวลามา และจะอัพให้จบ >O<
 
ปล. ฟิคเรื่องนี้อิงมาจากชีวิตจริงส่วนหนึ่งของบุลคลคนหนึ่งซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้อกับศิลปินในชีวิตจริง และบางส่วนเกิดขึ้นเพราะความมโนของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการให้บุคลในเรื่องเสียหายแต่อย่างใด