Love Baby Girl ยัยลูกแมวหน้าใสกับนายสุดหล่อ

     2 วันต่อมา...(คิรัว talk)
คิรัว:กลับได้เลยใช่ไหมครับ
หมอ:ได้ครับ แต่อย่าให้คนไข้ทำอะไรมากนะครับ
คิรัว:ครับๆๆ จะพยายาม
คริสตัล:กลับได้เลยใช่ไหม//ลุกทันที//อะ..โอ๊ย!
กอร์น:ระวังหน่อยสิ//โอบเอวคริสตัล
คริสตัล:ขอบใจนะ//โอบไหล่กอร์น
กอร์น:ตามมานะคิรัว
กอร์นพยุงยัยนั่นไปนั่งรถเข็นคนป่วย มันเจ็บจี๊ดๆที่ใจอย่างบอกไม่ถูกแฮะ
ด้านนอก...
กอร์น:นั่งดีๆนะ
กอร์นพยุงยัยนั่นขึ้นรถแท็กซี่ หน้าห่างกัน 5 เซน ทำไมมันหงุดหงิดแบบนี้นะ
กอร์น:คิรัว เหม่ออะไรไปเร็ว
คิรัว:เอ้อ!!
กอร์น:โมโหอะไรของเค้าฟระ//พึมพัม
ที่บ้าน...
กอร์นอาสาขึ้นไปส่งยัยนั่นที่ห้อง
คริสตัล:พวกนายกินอะไรรึยัง
กอร์น:ก็ยัง แต่เดี๋ยวไปซื้อ คริสจะกินอะไร
คริสตัล:ไม่อ่ะ ไม่หิว
กอร์น:ม่ายด้าย ยังไงก็ต้องกิน เดี๋ยวซื้อมาให้
คริสตัล:เอางั้นก็ได้
กอร์น:ถึงแล้ว//วางคริสตัลลง
คริสตัล:กอร์น คิรัวโกรธที่ชั้นทำตัวเป็นภาระรึเปล่า
กอร์น:ทำไมคิดงั้น
คริสตัล:ไม่รู้สิ....
กอร์น:ไม่หรอก คิรัวไม่ใช่คนแบบนั้น
คริสตัล:อือ
ด้านล่าง...(กอร์น talk)
ผมลงมาข้างล่างเพื่อให้คริสพักผ่อนและออกไปซื้ออาหารกับคิรัว ถึงผมจะบอกคริสว่าคิรัวไม่ได้คิดแบบนั้นแต่ว่าใช่ว่ามันจะไม่มีอะไร
คิรัว:ยัยนั่นฝากซื้ออะไร
กอร์น:ไม่ได้ฝาก แต่ซื้อโจ๊กไปให้เค้าดีกว่านะ
คิรัว:อื้ม
คิรัวเดินไปสั่งโจ๊ก ส่วนผมก็นั่งวิเคราะห์ต่อ
คิรัว:กอร์น นายมีอะไรป่ะ
กอร์น:เปล่า แค่คิดเรื่องคริสตัลหน่ะ
คิรัว:มีอะไรอ่อ
กอร์น:คริสกลุ้มเพราะเค้าคิดว่านายรำคาญเค้า
คิรัว:แต่ชั้นเปล่า
กอร์น:ไปแก้ตัวเอาเองนะ
คิรัวเดินกลุ้มไปตลอดทาง ชัดเลย..คิรัวชอบคริสตัล
ที่บ้าน...
กอร์น:นายเอาโจ๊กขึ้นไปให้คริสนะ จะได้มีโอกาสคุยกัน
คิรัว:อื้ม ขอบใจนะ
คิรัวรับโจ๊กแล้วเดินขึ้นไป ชั้นจะเป็นตัวช่วยให้นายเองนะ...คิรัว...
ห้องคริสตัล...(คิรัว talk)
แกร๊ก ผมเปิดประตูเข้าไปคริสตัลนอนซมอยู่บนเตียง
คิรัว:กินข้าวได้แล้วนะ
คริสตัล:อือ...คิรัวเหรอ
คิรัว:อื้ม อ้าปากเร็ว
คริสตัลอ้าปากโดยดีและกินโจ๊กเข้าไป 5 คำ
คริสตัล:อิ่มแล้ว
คิรัว:ข้าวเลอะปาก
ผมหยิบทิชชู่เช็ดให้คริสตัล ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งน่ารัก-///- เฮ้ย!ผมคิดอะไรเนี่ย
คิรัว:เธอคิดว่าชั้นคิดว่าเธอทำตัวเป็นภาระเหรอ
คริสตัล:ชั้น....
คิรัว:ชั้นไม่ได้คิดแบบนั้น อย่ากังวลเลยนะ
คริสตัล:จริงๆนะ
คิรัว:อื้ม เธอนอนต่อเถอะ ตัวยังอุ่นๆอยู่เลยนะ
ผมแตะหน้าผากคริสตัล เจ้าตัวยิ้มแล้วก็หลับตา....