Hello soul mate
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.53 น.
แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 23.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) 3 เจ้าของบ้านขี้บ่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ตื่นได้แล้วๆ”โทโมะที่ตื่นเช้าแล้วจัดการตัวเองเรียบร้อยก็เดินมาปลุกป๊อปปี้
“ไม่เอาอ่ะ เมื่อคืนกลับมาเกือบเที่ยงคืนขอนอนสบายๆเหอะนะ”ป๊อปปี้พูดพลางคลุมโปง
“นอนๆ แล้วกิน แล้วเที่ยว ไอ้เงินที่พ่อแม่นายให้มาเดี๋ยวมันก็หมด ลุกขึ้นมา ไปหางานทำ”โทโมะ
พูดแกมบ่น
“หาว ก็เอางี้ดิ แกก็ให้ชั้นไปทำงานที่คลีนิกแม่แกด้วยก็ได้นิ”ป๊อปปี้รีบพูด
“ตลกละ แกจบสถาปัตย์แกจะมาทำงานด้านเสริมความงามได้ไง หมอผิวหนังนะเว่ย”โทโมะพูด
“เอ้า แล้วทำไมแกถึงทำงานได้ล่ะ ทั้งที่แกจบคณะเดียวกับชั้น”ป๊อปปี้ย้อน
“เพราะชั้นเป็นลูกแม่ จบนะ โอเค รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปหางานทำ นี่ลิสต์บริษัทออแกไนซ์ที่ชั้น
หาจากเพื่อน นี่ลิสต์บริษัทกราฟฟิก นายลองๆไปสมัครงานดูนะ ยื่นใบสมัครไว้ก็ได้”โทโมะพูดก่อน
จะออกไปทำงานกับแม่
“สายแล้วๆ”ฟางรีบวิ่งเตรียมตัวจะไปทำงานอย่างรีบร้อน ป๊อปปี้เดินออกมารับลมก็มองแล้วขำ
“นี่ถ้ารีบมากก็เอารถไปทำงานสิเธอ จะมารีบไปหน้าปากซอยรอรถหลายต่อทำไม”ป๊อปปี้พูด
“นี่ นายก็รู้ว่าชั้นขับรถไม่เป็นยังจะให้ชั้นมาขับรถได้ไงเล่า”ฟางโวยวาย
“งั้นก็ให้ชั้นสอนขับรถมั้ยล่ะ ชั้นคิดค่าจ้างไม่แพง ก็งี้ล่ะนะตอนคบกับชั้น ชั้นสอนฟรีแต่ถ้าเลิกกัน
แล้วชั่วโมงละ500”ป๊อปปี้รีบไปกระแซะแล้วยื่นข้อเสนอให้ฟาง ทั้งคู่จ้องมองกันแล้วหวนคิดถึงสมัย
ปี1ที่ป๊อปปี้คบกับฟางแล้วต้องไปรับไปส่งฟางที่บ้านของพ่อแม่เสมอ
“นี่ไม่อยากจะเรียนขับรถจริงหรอฟาง ป๊อปสอนให้ก็ได้น้า”ป๊อปปี้พูดขณะขับรถมากับฟาง
“จะดีหรอป๊อป ฟางอ่ะกลัวว่าจะทำรถของป๊อปพังน่ะสิ ฟางยิ่งโก๊ะๆซุ่มซ่ามอีกด้วย”ฟางพูดพลาง
ขยับแว่นตา
“ไม่เป็นไร ถ้าฟางขับรถป๊อปถลอก รึว่าเป็นรอยป๊อปก็จะหอมฟาง1ที มี10รอยก็10ที เอามั้ยแลก
กัน เดี๋ยวสอนให้ฟรีเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปยิ้มกรุ้มกริ่มกับฟาง
“บ้า เขินนะ”ฟางยิ้มด้วยความเขิน
“แค่มีฟางอยู่ข้างป๊อป เดี๋ยวป๊อปจะสอนขับรถให้ฟางดริฟได้เลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะใช้มือที่ว่างกุมมือ
ฟางไว้
“นี่สายป่านนี้แล้วแกยังไม่ไปทำงานอีกหรอฟาง”แก้วเดินลงมาจากบ้านพลางหาวก็แปลกใจที่เห็น
ป๊อปปี้กับฟางคุยกัน
“เออ ใช่ ตายล่ะ เพราะนายคนเดียวเลยทำให้ชั้นไปทำงานสายถ้าชั้นโดนหักเงินเดือนนะ ชั้นจะขึ้น
ค่าเช่าบ้านนายแน่”ฟางชะงักเลิกคิดถึงอดีตแล้วรีบว่าป๊อปปี้ก่อนจะไป
“ยัยป้าขี้งก ไปทำงานเองเลยนะ”ป๊อปปี้โวยวายไล่หลังฟางที่วิ่งออกไปทำงาน
“เถียงกันไปเถียงกันมาระวังจะรักกันโดยไม่รู้ตัวนะ”แก้วมองป๊อปปี้ที่เถียงกับฟางก็ยิ้มก่อนจะแซว
“ไม่มีวัน ว่าแต่เธอเถอะทำไมไม่ไปทำงานเหมือนยัยนั่นล่ะ”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
“เหอะๆ จะให้ทำงานบัญชีอยู่ธนาคารแบบยัยฟางน่ะหรอ ไม่เอาอ่ะ มันไม่ใช่สไตล์ชั้น อย่างชั้นนะ
ต้องทำเกี่ยวกับอาชีพสายบันเทิงเท่านั้น”แก้วพูด
“โอ้โห ทำไมอยากเป็นนางเอกรึไง”ป๊อปปี้ถาม
“ก็อยากอ่ะนะ แต่ชั้นก็อยากทำเกี่ยวกับอาชีพผู้กำกับอะไรประมาณนี้ด้วย นี่ไม่ต้องมามองหน้าชั้น
แบบนี้เลยนะ คนเราน่ะมีความฝันก็ต้องตามหาความฝันสิ จะไปก้มหน้าทำงานเอาแต่เงินจะไปมี
ความสุขอะไร”แก้วพูด
“โอ้โห เจ๋งว่ะ ชั้นหาพวกที่คิดแบบเดียวกับชั้นยากมาก งี้สิคนเรามันต้องตามหาความฝัน”ป๊อปปี้พูด
แล้วกอดคอแก้ว
“นี่พวกพี่สนิทกันไวดีนะคะ งั้นพี่แก้ว เฟย์ฝากบ้านก่อนนะ วันนี้จะไปหาเพื่อนที่ร้านน่ะว่าจะเอาแบบ
เสื้อแบบใหม่ไปให้ดูด้วย”เฟยืเดินออกมาเห็นแก้วพูดคุยอย่างสนุกสนานกับป๊อปปี้ก็พูดก่อนจะเดิน
ไป
“เออ ใช่ วันนี้นายไปไหนป้ะ ชั้นน่ะเพิ่งดูซีรี่ย์จากอเมริกามา ดูด้วยกันป้ะ”แก้วถาม
“ไม่นิ ว่างทั้งวัน ป่ะๆ บ้านยัยนั่นมีไรกินบ้างเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดคอแก้วไปดูหนังโดยลืมไปสนิท
ว่าต้องไปสมัครงาน
“เห้อ เหนื่อยจัง กว่าจะได้พัก”ฟางบ่นพลางมานั่งที่ม้านั่งข้างนอกธนาคารที่เธอทำงานเพื่อแกะข้าว
กล่องที่เธอห่อมา
“เห้ย เจ้ ระวัง”เสียงตะโกนของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เล่นสเก็ตบอร์ดมาทางฟาง
โครม
“กรี้ด/โอ้ย”ฟางและหนุ่มน้อยคนนั้นร้องเมื่อชนกัน
“ตายแล้ว ข้าวกล่องชั้น กะว่าสิ้นเดือนจะประหยัดซะหน่อย”ฟางร้องเมื่อเห็นกล่องข้าวเธอคว่ำไม่มี
ชิ้นดี
“ว้ายตายแล้วคุณธามไท”เสียงพนักงานของธนาคารรีบวิ่งมาประคองหนุ่มน้อยคนนั้นขึ้นมา
“ตายแล้วฟาง นี่เธอกล้ามากเลยนะที่ทำร้ายคุณธามไทลูกเจ้าของธนาคารนี้จนเจ็บตัว”พนักงานคน
หนึ่งว่า
“ไม่ใช่นะฮะพี่ๆ ผมเองอ่ะที่ผิดที่เล่นสเก็ตบอร์ดมาชนพี่คนสวยจนกล่องข้าวพี่เค้าหกแบบนี้”ธามไท
พูด
“ช่างเถอะค่ะเรื่องมันก็ผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก ที่ข้อศอกคุณธามมีเลือดออกค่ะนี่
ผ้าเช็ดหน้า”ฟางพูดพลางยื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้ธามไทซับเลือดที่ออกตรงข้อศอก
“ขอบคุณครับพี่คนสวย แต่ความจริงแล้วผมเองก็มีส่วนผิดนะที่ทำกล่องข้าวพี่สาวหกหมดแบบนี้ เอา
งี้ฮะ ผมเลี้ยงข้าวกลางวันมื้อนี้เอง เอาเป็นร้านอาหารจีนใกล้ๆที่นี่ละกัน”ธามไทรีบชวน
“ไม่เป็นไรค่ะ มันแพง เอาเป็นว่า คุณธามไทไม่เป็นไรก็ดีแล้วนะคะ ทีหลังก็ระวังทางเดินด้วยนะคะ
เพราะตรงนี้มันไม่ใช่ที่เล่น ฟางขอตัวไปทำงานต่อละกันค่ะ”ฟางปฏิเสธธามไทก่อนจะขอตัวไป
ทำงานต่อ
“ว้าว ทั้งสวย ทั้งดุ รู้จักรับผิดชอบซะด้วย แบบนี้สิ”ธามไทมองตามฟางไปแล้วยิ้มออกมา
“โอปป้า”เฟย์ที่แวะมาทานข้าวเที่ยงกับเพื่อนก็ยิ้มดีใจเมื่อเจอจงเบกำลังเดินซื้อของในซุปเปอร์มา
เก็ต
“อ้าวเฟย์ มาเที่ยวหรอจ้ะ”จงเบเงยหน้ามาแล้วยิ้มหวานให้เฟย์
“มาทำธุระกับเพื่อนน่ะค่ะ ตอนนี้เพื่อนแยกไปแล้ว โอปป้ามาจ่ายตลาดซื้อของเข้าร้านหรอคะ งั้น
เดี๋ยวเฟย์ช่วยนะคะ”เฟย์พูดแล้วมองข้าวของในรถเข็นก็รู้ทันทีเพราะจงเบนั้นกำลังเปิดร้านอาหารอยู่
“เดี๋ยวเย็นนี้เขื่อนขอฝากท้องกับบ้านของแจมอีกนะจ้ะ”เสียงคุ้นหูทำให้เฟย์ชะงัก
“จ้า ตามสบายเลย แจมไม่ว่าหรอก ยัยเนยคงจะดีใจถ้าเขื่อนมาทานข้าวด้วยทุกเย็น”แจมพูด
“เอ้า เนยดีใจแค่คนเดียว แจมไม่ดีใจหรอ”เขื่อนทำเสียงอ้อนแจมจนแจมหน้าแดงจัดด้วยความเขิน
เฟย์เห็นก็ชะงัก
“ได้ข่าวเพิ่งเลิกกับแฟนนี่หาแฟนใหม่เร็วนี่น้องรัก”จงเบเห็นเฟย์เศร้าก็ว่าใส่เขื่อน
“แจมไม่ได้เป็นอะไรกับเขื่อนนะคะ เข้าใจผิดแล้ว”แจมหน้าแดงแล้วรีบพูด
“แจมไม่ใช่แฟนผมพี่จงเบ ถึงจะใช่ก็ไม่ผิดเพราะเฟย์ไม่ใช่แฟนผมสักหน่อย”เขื่อนลอยหน้าลอยตา
พูด
“แต่นายเองก็ควรเห็นแก่หน้าเฟย์บ้าง มีไวปุบปับแบบนี้ได้ไง”จงเบโวยวาย
“ช่างเถอะค่ะโอปป้า เค้าไม่ได้สนใจอะไรเฟย์แล้วจริงๆ โอปป้าไม่ต้องซีเรียสนะคะ ก็แค่ของเก่าที่
ไม่มีประโยชน์อยากโละทิ้งพอดี อ้อ ขอบใขเธอมากนะที่มาเอาของเก่านี่ไปพ้นๆชั้นซะที แต่ระวัง
หน่อยนะ เพราะรายนี้เลี้ยงไม่เชื่อง ต้องล่ามไปกับบ้าน เพราะถ้าเผลอนิดเดียวเธอจะเจ็บได้”เฟย์
ตอกกลับใส่เขื่อนแล้วเตือนแจม
“คงไม่มีวันนั้นหรอก เพราะแจมเข้าใจชั้นดี ยอมรับทุกอย่างที่ตัวชั้นเป็นไม่เหมือนเธอ พวกชอบตั้ง
แง่ ตั้งกฎ บ้าอำนาข ข่มแฟน ชั้นมีใหม่แล้ว ก็ขอให้มีใหม่เร็วๆนะ”เขื่อนเยาะ
“แน่นอน ชั้นหาใหม่ได้ดีกว่านายแน่นอน ไปเถอะโอปป้า แถวนี้มีแต่พวกมลภาวะสังคม”เฟย์ว่าแล้ว
ดึงจงเบไป
“ว้าย อะไรเนี่ย”เมื่อฟางเลิกงานก็ต้องร้องเมื่อกำลังจะโบกแท็กซี่รถสปอร์ตของธามไทก็ขับมาดัก
“พี่สาวคนสวย ให้ผมไปส่งเถอะฮะ ถือว่าเป็นค่าข้าวกล่องที่ผมทำของพี่พังให้ผมไปส่งนะฮะ จะได้
ประหยัดค่าแท็กซี่ด้วยไงฮะ”ธามไทรีบอ้อนฟาง ฟางมองธามไทที่ตื๊อตัวเองก็ยอมกลับบ้านด้วย
อย่างเสียไม่ได้
“ขอบคุณค่ะคุณธาม ขับรถกลับดีๆนะคะ”ฟางโบกมือลาธามไทที่ขับรถออกไป
“อ้าวฟางกลับมาจากที่ทำงานพอดี นี่วันนี้โทโมะเอากับข้าวฝีมือคุณแม่โทโมะมาเต็มเลย เดี๋ยวเรา
ทานด้วยกันนะ”โทโมะเองที่กลับมาจากทำงานก็ชูกล่องข้าวที่แม่เขาฝากมาให้ แล้วเดินเข้าบ้านไป
กับฟาง
“นี่มันอะไรกันเนี่ย”เมื่อเข้ามาในบ้านฟางต้องร้องเมื่อพบวว่าสภาพบ้านกระจัดกระจายรกไม่มีชิ้นดี
“นี่ทำไมกินอะไรแล้วไม่ล้างกันเนี่ย”โทโมะเองก็เหวอเมื่อมาที่ครัว ทั้งข้าวเช้า ข้าวกลางวัน วางไม่
ที่อ่างล้างมือไม่มีการล้าง สภาพครัวมีการทำกับข้าวแต่ไม่มีการเก็บ
“เฮ้ๆ นายชนะอีกแล้วว่ะป๊อป โครตเจ๋งเลย”เสียงของแก้วดังมาจากห้องรับแขก
“งี้ล่ะ รู้ไว้ซะชั้นน่ะเซียนเกมส์นี้มาหลายสมัย”ป๊อปปี้พูด ฟางและโทโมะอึ้งเพราะแก้วและป๊อปปี้ใน
สภาพชุดนอนเมื่อเช้า นั่งเล่นเกมส์และที่โต๊ะมีขนม น้ำที่เปิดกินเลอะเทอะ
“นี่มันอะไรกันนนนน”ฟางปรี๊ดแตกก่อนจะร้องเสียงดังจนแก้วกับป๊อปปี้หันมาอย่างตกใจ
“ไอ้ป๊อปนี่อย่าบอกนะ วันนี้แกอยู่นี่ทั้งวันแล้วไม่ไปสมัครงานเลย”โทโมะรีบถาม
“เออ ลืมไปซะสนิทเลย เอาน่า เดี๋ยวค่อยไปพรุ่งนี้ละกัน”ป๊อปปี้นึกได้และพูดปัดๆ
“แก้ว นี่อะไรกัน แกทำไมไม่อาบน้ำแต่งตัวใหม่ แล้วนี่ทำไมไม่ล้างจาน นี่ซื้อขงมากินกันทำไมไม่
เก็บกวาดล่ะห้ะ บ้านเลอะหมดแล้วเนี่ย”ฟางบ่นใส่แก้วยาวเหยียด
“โอ๊ย บ่นเป็นป้าเลย เดี๋ยวเก็บน่า แต่ขอจบตานี้กับป๊อปปี้ก่อนไงแก”แก้วพูดเสียงอ่อยๆ
“นี่พอกันทั้งคู่เลยนะ ขี้เกียจทั้งคู่ แล้วยิ่งอยู่ด้วยกันอีก ตายๆ”โทโมะแทบกุมขมับ
“นี่อย่ามาว่าชั้นนะ นายเป็นพ่อชั้นรึไง ชั้นทำเดี๋ยวก็เก็บน่าแต่ขอจบตานี้ ป่ะป๊อป พอสเกมส์นานล่ะ
เดี๋ยวเสียฟิวส์การเล่นหมด”แก้วหันไปแว้ดใส่โทโมะก่อนจะหันกลับไปชวนป๊อปปี้เล่นเกมส์ต่อ
“ไม่ต้องเล่น พอ หยุดเดี๋ยว ไปทำความสะอาดบ้าน แล้วก็ล้างจานเดี๋ยวนี้”ฟางโมโดจัดเดินไปดึง
ปลั๊กทีวีออกก่อนจะสั่งให้ป๊อปปี้และแก้วจัดการกับสิ่งที่ตัวเองทำทั้งหมด
ก็พระเอกเป็นแบบนี้นางเอกเลยขอเลิก55555
เอาเป็นว่าตอนนี้จะมีหนุ่มมาสนใจฟางซะแล้ว ตอนหน้าป๊อปปี้ก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน
ตอนนี้ขอพักเรื่องดราม่าก่อนนะ ไรเตอร์หมดมุก เอาเรื่องนี้ไปแทนก่อน ฝากติดตามด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
