Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

9.3

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.27 น.

  71 ตอน
  68 วิจารณ์
  80.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2564 21.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13) บทที่ 11 ถ่ายแบบสุดป่วน ครบแล้วค่าา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนเช้า ตีสี่ บ้านนานาเซะ

เด็กสาวผมชมพูตื่นขึ้นจากนิทรา ก็ออกจากห้องจะไปอาบน้ำด้วยอาการงัวเงีย

"แชะ"เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นพร้อมแสงแฟทที่เข้าตาเด็กสาว ฮิคารุชมเปาะ"น่ารักจังนะ ขนาดเพิ่งตื่นนะเนี่ย"ในมือนั้นถือกล้องถ่ายรูปอยู่ข้างๆมีโคฮารุที่อยู่ในสภาพหลับทั้งยืนในชุดนอนเธอรู้เลยว่าเพิ่งตื่นมาแน่ๆ

"พี่ๆมาทำไมเหรอค่ะ"เด็กสาวถามทันที

ฮิคารุหาวหนึ่งทีก่อนจะบอกจุดประสงค์"ก็พอดีมี แมวมองเค้าสนใจใ้เราไปเป็นนางแบบให้บริษัทน่ะนะ เขาจะโปรโมทร้านผ้าของเราด้วยพี่เลยจะมาตามเราไปนะซากุระ"

โคฮารุบ่นอุบทั้งๆที่ตาหลับอยู่"โครตกระทันหันเลย มันโทรมาเมื่อกี้นี้ หาว"

"ก็ได้คะ"

ฮิคารุปัดมือไล่"ไปอาบน้ำได้แล้ว พวกพี่เองก็จะอาบเหมือนกันพวกเขาเรียกน่ะนะ"

ห้องอาบน้ำของบ้านนานาเซะเป็นห้องน้ำแยกกับห้องส้วมซึ่งห้องส้วมจะมีอยู่ตรงห้องนอนแทบทุกห้องส่วนห้องอาบน้ำจะแบ่งเป็นสองโซนคืนโซนซ้ายและขวา

ซากุระลงมาแช่ตัวในอ่างอาบน้ำอุ่นที่แม่บ้านเตรียมไว้ก่อนแล้ว"สบายจังเลย จะลองเป็นนางแบบดูดีไหมนะ" ตาสีมรกตมองดูที่มือขวาของตน"เวลาของเรามันเหลือแล้วสิ"ซากุระเอ่ยเสียงเศร้า...อย่างน้อยถ้าได้ยาทิพย์มาก็คงจะสามารถเยียวยาชีวิตเราได้แน่...

หลังจากอาบน้ำ ซากุระออกมาในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำถุงเท้าสีดำยาวเลยเข่าแล้วสวมเสื้อกันหนาวสีดำและรองเท้าผ้าใบสีขาวดำและสวมหมวกฟักทองใบโปรดมาด้วย

ส่วนสองแฝดนั้น ฮิคารุใส่ชุดเสื้อยืดดำเเจ๊คเก็ตสีน้ำตาลกางเกงยีน รองเท้าบู๊ทดำ ส่วนโคฮารุที่สวมเสื้อยืดคอปกแขนยาวขาวดำกางเกงยีนรองเท้าบู๊ท

ทั้งสามรีบออกจากบ้านโดยทันทีแต่ดันลืมบอกคนในบ้านว่าไปไหนซะงั้น?

พอมาถึงบริษัท

โปรดิวเซอร์วัยกลางคนมองทั้งสามแล้วออกความเห็น"อืม หนูหัวชมพูตัวจริงน่ารักกว่าในรูปนะ สนใจมาเป็นนางแบบนิตยสารเราไหม อย่างเธอน่ะเดี๋ยวเดียวก็ดังแล้ว ค่าตอบแทนก็สูง ส่วนสองแฝดก็เป็นดีไซเนอร์ก็ถือว่าโปรโมทร้านผ้าและฝีมือตนเองไปในตัวนะ"

"เอ่อ หนูขอคิดดูก่อนนะค่ะ"เด็กสาวตอบไป

โปรดิวเซอร์หันกลับไป"ไปเทตหน้ากล้องเลยนะ สองหนุ่มเตรียมชุดแต่งตัวให้แม่หนูคนนี้ได้เลย"

"ครับ"สองแฝดรับคำ โคฮารุลากแขนเด็กสาว"เอาล่ะซากุระ เริ่มงานได้เเล้ว"

จากนั้นซากุระก็โดนลากไปแต่งตัวทำผมแต่งหน้าทันที

ทางด้านบ้านานาเซะ

ฮารุยแปลกใจที่หลานสาวตัวแสบไม่ลงมากินข้าวเช้าสักที เช่นเดียวกับสองแฝดฮิคาริและโคฮารุที่ไม่มากินข้าวเช้า"สามคนนั้นไปไหนนะ" ฮารุยหันไปถามกับแม่บ้านก็รู้ว่า ทั้งสามออกจากบ้านไปตั้งแต่ตีห้าแล้ว ผู้เป็นป้าถอนใจเฮือกใหญ่...จริงๆเลยเด็กคนนี้...

หลังอาหารเช้า

กาอาระจึงเรียกกลุ่มนินจาโคโนฮะรวมถึงฮารุยและคาคาชิมาประชุมเข้าเล่าถึงเรื่องที่ซากุระโดนพวกเหยี่ยวลอบทำร้าย ฮารุยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า"หน๊อย ไอ้เด็ก$%^3#@^^&&*** ถ้ามันโผล่มาฉันจะตัดหัวมันแน่"

"ฮารุยซังใจเย็นๆเถอะครับ"ซากุระบะเข้ามาห้าม"ขอโทษนะครับที่แอบฟัง แต่ซากุระมันก็เป็นหลานผมเหมือนกัน ไม่ต้องห่วงที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี ต่อให้มันเก่งแค่ไหนก็เข้ามาลำบากหน่อยอีกอย่านะครับ ซากุระเองก็ไม่ได้อ่อนแอมากถึงขนาดปกป้องตัวเองไม่ได้ ผมมีวิธีหนึ่งจะมาเสนอ"

"หือ"

"วิธีอะไรเหรอค่ะ"อิโนะร้องถาม

"ให้เขาเป็นนางแบบไงล่ะ"คำตอบของซากุระบะทำเอาทุกคนแทบจะหงายท้อง

ฮารุยโวยลั่น"นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นนะ"

"ฟังผมก่อนสิ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นนางแบบ ใครเห็นก็จะรู้จักพวกที่จะมาลักพาตัวเด็กคนนั้นก็จะทำงานยากขึ้นเพราะเด็กนั่นไปไหนใครๆก็รู้จักแถมยังอยู่ในสายตาของเรานะครับ การจะถูกลักพาตัวไปมันก็ยากแถมเด็กนั่นสามารถเอาตัวรอดกลับมาได้แน่เพราะผมเชื่อในความแสบเหลือร้ายที่ได้มาจากพ่อของมันน่ะครับ"

นารุโตะพูดตะกุกตะกัก"ละ..ลุงหมายความว่า"

"อย่าเรียกฉันว่าลุงนะ!! เมื่อตอนตีสี่มีคนติดต่อให้สามคนนั้นไปถ่ายแบบเทตหน้ากล้องน่ะนะ ฮิคาริกับโคฮารุจะได้โปรโมทฝีมือกับร้านไปในตัว อย่างซากุระเดี๋ยวเดียวก็ดังแน่"

"หา!!!"ทั้งหมดอุทานพร้อมกัน

ซากุระบะยักไหล่"เอาน่า ไม่แน่นะซากุระอาจจะเลิกเป็นนิจาไปเลยก็ได้"

ทุกคนยกเว้นฮารุยกับคาคาชิคิดหนัก...ถ้าเป็นอย่างที่ตาลุงนี่พูดจริงๆ...

ฮารุยเอาเหตุผลเข้าสู้"ซากุระบะ เด็กคนนั้นเป็นนินจาแพทย์เป็นนินจาที่หายากมากในหมู่นินจาด้วยกัน เด็กคนนั้นก็เหมือนฮารุชิมีความสำคัญมากในทุกสถานการณ์ เรื่องแบบนั้นคงไม่ทำให้เด็กคนนั้นเลิกเป็นนินจาได้หรอกนะ"

"ผมรู้ครับแต่ผมไม่อยากให้เด็กคนนั้นต้องมาตายแบบพ่อของมัน จริงอยู่มันอาจจะคล้ายแม่แต่จริงๆแล้วเลือดพ่อมันแรงสุดๆ และผมไม่อยากให้เด็กคนนั้นตายไปหรอกครับ"ซากุระบะร่ายยาวพลางถอนหายใจ

ฮารุยเอ่ยเสียงเศร้า"ทุกคนหนีไม่พ้นความตายหรอกนะ"

กลุ่มโคโนฮะทั้งหมดต่างหลบมาปรึกษากัน โดยอิโนะเริ่มก่อน"ถ้ายัยโหนก เป็นนางแบบจริง จะทำไงดี"

คิบะเสนอความเห็น"ก็ไปป่วนกองถ่ายให้พังไปเลยสิ"

ฮินาตะแย้ง"แต่ฉันว่าคุณซากุระคงไม่เลิกเป็นนินจาง่ายๆหรอกคะ"

เท็นเท็นเสนอความคิด"กาอาระเล่าว่าซากุระโดนพวกเหยี่ยวจะมาลักพาตัว ซากุระเขาก็อาจจะใช้อาชีพนางแบบมาเป็นเกาะป้องกันตัวให้พวกนั้นพาตัวไปยากขึ้นเพราะไปไหนก็มีคนรู้จักการที่จะพาตัวไปก็ยากพออยู่แล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นถึงซากุระจะโดนจับไปแต่ก็สามารถหนีออกมาขอความช่วยเหลือได้ไม่ยาก"

นารุโตะแย้ง"ฉันเห็นด้วยกับคิบะ อีกอย่างนะมันก็น่าสนุกดีออก"

อิโนะพุดขึ้น"หวังว่ายัยซากุระคงไม่กระทืบนายจนกระอั่กหรอกนะ"

คิบะกับอากามารุจึงดมกลิ่นตามหาทันที

อีกด้าน

กลุ่มเหยี่ยวเร่งเดินทางโดยใช้ทางลัดทำให้เข้าสู่ชายแดนแคว้นยูกิและใกล้กับที่ซากุระมาถ่ายแบบพอดีซะอีก

ทางด้านซากุระ

"ค่า คุณซากุระอย่างงั้นแหละค่า"ช่างภาพสาวร้องสั่งเด็กสาวในชุดแฟชั่นเป็นเลคกิ้งสีดำสวมกระโปรงบานสั้นเลยเข่าแล้วคาดเข็มขัดสีแดงเส้นโตเข้ากับเสื้อยืดสีดำและเเจ๊คเก็ตหนังสีเดียวกัน รองเท้าบู๊ทสีดำสุดเท่ และหมวกทรงเค้กสีดำ ใบหน้าสวยถูกแต่งให้เป็นสาวร็อค ริมฝีปากเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสด ผมสั้นปะบ่าปล่อยสบายๆ เธอกำลังนั่งไขว่ห้างโพสต์ท่าให้ถ่ายรูป

"ค่า สวยมากค่า ต่อไปเป็นชุดนอนสบายๆนะค่ะ ไปแต่งตัวได้เลยคะ"

เด็กสาวผมชมพูถูกลูกพี่ลูกน้องฝาแฝดดึงตัวไปเปลี่ยนชุดแต่งหน้าใหม่ทันทีด้วยความรวดเร็ว คราวนี้เป้นชุดนอนลูกวัวมันทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นเด็กอีกครั้งใบหน้าตอนนี้ก็ปราศจากเครื่องสำอางพอแต่งเสร็จ ช่างภาพเจ้าเดินร้องสั่ง

"คุณซากุระค่ะ รอบนี้ โพสต์ท่าตามนี้เลยค่า"ช่างภาพสาวเอาไปขยับตัวเด็กสาวให้ได้แบบที่ต้องการจากนั้นก็ลงมือถ่ายภาพ

การถ่ายแบบกินนเวลาไปถึงเที่ยง

"เอาล่ะพักได้"โปรตดิวเซอร์ร้องสั่ง

ตอนนี้ซากุระอยู่ในชุดเสื้อกะลาสีแขนสั้นแฟชั่นสีขาวดำคู่กับกางเกงขาสั้นสีดำคาดเข็มขัดสีดำเส้นโต สวมถุงเท้ายาวขาวดำรองเท้าบู๊ท ผมนั้นมัดเอียงมัดด้วยริบบิ้นขาวดำ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยสีสันอ่อนๆทำให้ดูมีเสน่ห์ เด็กสาวยืดเส้น"ได้พักซะทีเหนื่อยจัง พี่ค่ะหนูขออกไปเดินเล่นหน่อยนะค่ะ"

โคฮารุหันมาสั่ง"อย่าไปไกลล่ะ ซากุระ"

"ค่า"

เด็กสาวเดินออกมานอกสตูดิโอที่ติดทะเล เด็กสาวเดินเล่นริมหาดพลางฮัมเพลงลมทะเลได้พัดมามันทำให้อากาศหนาวมากขึ้น"อูย ลืมหยิบเสื้อกันหนาวมาแฮะ" เธอจึงเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวสีดำของตนมาห่มไหล่พอให้หายหนาวได้นิดหนึ่ง

ทางกลุ่มโคโนฮะ

คิบะชะงักเล็กน้อย"พวกเรา ฉันได้กลิ่นซาสึเกะ พวกนั้นกำลัมุ่งหน้าไปหาซากุระ"

นารุโตะร้องบอก"รีบเถอะ"

ทางด้านกลุ่มเหยี่ยว

"อ๊ะ"

"มีอะไรรึคาริน"ซาสึเกะหันมาถาม

"ฉันสัมผัสจักระได้ มีนินจาอยู่หนึ่งคน อยู่ไม่ไกลจากที่นี่"คารินบอก

โทบิเสนอความเห็น"ไปดูไหมล่ะ ที่นี่ก็ใกล้ชายแดนแคว้นยูกิแล้ว"

เมื่อกลุ่มเหยี่ยวมาถึง

"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้"ซายะพูดขึ้น เมื่อเห็นเป้าหมายเดินเอือยฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์

ซุยเงสึขยับดาบ"เข้าไปจับมาเถอะ"

"ดี เข้าไปทั้งหมดนั่นแหละ"ซาสึเกะร้องสั่ง

กลุ่มเหยี่ยวจึงเข้าล้อมตัวเป้าหมายทันที

ซากุระผงะถอยไม่ทันซะแล้วเพราะตอนนี้ตัวเธอโดนล้อมหน้าหลังไว้แล้ว เธอไม่สบตาของคนๆนั้น

ซาสึเกะทักทาย"ไง ไม่ได้เจอกันนานนะซากุระ"

ซากุระถามเสียงเรียบ"ต้องการอะไรจากฉัน"

"แค่อยากให้เธอไปกับเรา เพราะฉันต้องการเธอ มาร่วมมือกับฉันเถอะ"ซาสึเกะพูดจบก็ยื่นมือมา

หากแต่วากุระปลดริบบิ้นที่รัดผมตนออกแล้วนำมาพันตาไปแน่นเพื่อป้องกันเนตรวงแหวนเตรียมสู้"ขอถามหน่อยสิ ทำไมถึงต้องการฉันล่ะ ซาสึเกะ นายเคยบอกนิ ว่าฉันมันรกโลก"

"ฉันขอโทษก็แล้วกัน"ซาสึเกะพูดพลางเดินเข้าไปใกล้หากแต่

"อย่าเข้ามานะ"ในมือของเด็กสาวผมสีดอกซากุระตอนนี้มีดาบคาตานะคู่ที่เธอชักออกมาจากคัมภีร์ของพ่อที่เธอพกมาด้วย ตอนนี้เธอจับดาบจ่อคอตนเองไว้มั่น"ถ้าเข้ามาใกล้กว่านี้ พวกนายก็ได้แต่ร่างของฉันอย่างเดียวล่ะนะ"

ซาสึเกะสบถอย่างขัดใจเขาไม่ชอบเลยที่เธอไม่เห็นค่าของชีวิตอย่างนี้"ซากุระ อย่าทำอย่างนี้เลย"

หากแต่ซากุระไม่ฟังกลับใช้คาตานะนั้นกดที่ลำคอของตนจนเลือดซึม ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรก็มีเสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้น"เลือดของเธอช่างหวานอร่อยลิ้นดีจังเลย อ่าา นี่สินะเลือดของสาวพรมจรรย์"

ซากุระตกใจมากไม่แพ้กันแต่ก็มีเสียงกระซิบเข้ามาในหัว'ไม่ต้องห่วงยัยหนู เชื่อใจฉันหน่อย ฉันจะช่วยเธอเอง ว่าแต่เธอเคยเต้นรำไหม'

กลุ่มเหยี่ยวตกใจสุดขีดเมื่อดาบคาตานะคู่ในมือเด็กสาวได้กลายมาเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผมดำตาสีมรกตคนหนึ่งที่กำลังโอบตัวเด็กสาวอยู่ จากนั้นเขาก็อุ้มเด็กสาวพาดบ่า"เข้ามาเลยไอ้หนู"

ซาสึเกะและซุยเงสึชักดาบเข้าปะทะชายหนุ่มปริศนาทันที ชายหนุ่มใช้แขนทั้งสองข้างรับดาบของคนทั้งคู่ไว้ แขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มปริศนานั้นกลับเป็นดาบคาตานะ "คิคิคิ ดูถูกกันจังนะพวกนาย ฉันไม่ยอมยกยัยหนูให้พวกแกหรอกนะ"สองแขนได้กวัดแกว่งสู้กับกลุ่มเหยี่ยว "โอล่า"ชายหนุ่มโยนร่างที่พาดบ่าขึ้น

"กรี๊ดดดด!!!"ซากุระกรี๊ดเสียงหลง ซาสึเกะพยายามมารับเธอหากแต่ชายหนุ่มผมดำพุ่งตัวโจมตีเขาเสียก่อน"ไอ้หนูแกกำลังสู้กับฉันนะเฟ้ย" ชายหนุ่มผมดำผละจากการต่อสู้มารับตัวเธอได้ทันเเล้วจับมือของเด็กสาวแล้วพาเต้นรำในขณะที่สู้ ซายะปาคุไนมาโดนเข้าที่ทะลุอกชายหนุ่มเข้าจังๆ ชายหนุ่มจับเด็กสาวหมุนตัวหนึ่งทีก่อนจะจับเด็กสาวพาดบ่าอย่างเดิมก่อนจะดึงคุไนที่ปักอกอย่างไม่สะทกสะท้าน"เสียใจด้วยนะพอดีฉันคือคนที่ตายไปแล้ว อาวุธพวกนี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนะ"

"หยุดนะซาสึเกะ"เสียงนารุโตะร้องห้าม

กลุ่มโคโนฮะได้เข้ามาประจันหน้ากับกลุ่มเหยี่ยว ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นชายแปลกหน้าอุ้มซากุระพาดบ่าอยู่

"ท่าทางจะมีคนมาเพิ่มแล้วแฮะ"หนุ่มผมดำตาสีเขียวหน้าตายียวนแสยะยิ้ม

สองแฝดฮิคาริโคฮารุวิ่งออกมาเมื่อเห็นยัยน้องตัวแสบไปเดินเล่นนานแล้ว"ซากุระ"

ฮิคาริตวาดลั่น"เฮ้ย แกปล่อยน้องฉันมานะเว้ย"

โทบิเห็นท่าไม่ดีจึงสั่ง"ถอยก่อน ซาสึเกะขืนชักช้าพวกเราจะเสียเปรียบ"

"ชิ ถอย"อุจิวะหนุ่มร้องสั่ง

"ซาสึเกะ!!"นารุโตะพยายามไล่ตาม

กลุ่มเหยี่ยวหนีไปแล้ว ชายปริศนาจึงวางเด็กสาวลง ซากุระคลี่ผ้าพันตาออก พลางถามชายปริศนา"คุณคือใครเหรอ"

ชายปริศนาแนะนำตน"ฉันคือดาบของพ่อเธอไงล่ะ ชื่อของฉันคือ ฮารุโนะ ซึบารุ วิญญาณในดาบคู่นี้ไง"

ทุกคนต่างอึ้ง ซึบารุอธิบายต่อ"ที่ฉันออกมาเป็นรูปร่างก็เพราะเลือดของเธอที่เป็นทายาทฮารุโนะหลั่งลงบนดาบคู่นี้ฉันจึงออกมาช่วยเข้าใจรึเปล่าจ๊ะ"

เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆ ร่างของซึบารุก็กลายเป็นดาบคู่อย่างเดิม ฮิคาริเข้ามาใกล้"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วโปรดิวเซอร์เรียกน่ะ พวกนั้นคงไม่อีกสักพักแน่"

"ค่ะ"

โคฮารุชวน"พวกเธอจะไปดูเด็กคนนี้ถ่ายแบบไหมล่ะ"

"แล้วเรื่องซาสึเกะล่ะ"นารุโตะโวย

ซาอิพูดขึ้น"ดูท่าทางซาสึเกะคุงจะต้องการตัวคุณซากุระอยู่ เขาต้องมาอีกแน่ครับ พวกเราไม่ต้องไปตามเขาให้เหนื่อยหรอก"

อิโนะเห็นด้วย"นั่นสิ นารุโตะ ไปดูยัยโหนกถ่ายแบบดีกว่า เดี๋ยวซาสึเกะคุงก็มาให้พวกเราจับอีกแน่"

ชิกามารุบ่น"น่าเบื่อว่ะ"

ซากุระเก็บดาบคาตานะเข้าคัมภีร์ตามเดิมแล้วโดยที่เธอต้องแปลกใจที่แผลที่คอหายสนิทราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย เธอส่ายหัวไล่ความคิดจึงเดินกลับสตูดิโอเพื่อแต่งตัวถ่ายแบบต่อ

แต่เมื่อโปรดิวเซอรเห็นพวกนารุโตะ"อืม ไอ้หนุ่มหน้าแมวนี่ก็ใช่ได้สนใจมาถ่ายแบบไหม พวกเธอด้วย"พลางชี้มาที่ซาอิ เนจิ ชิกามารุ

ซากุระเอ่ยขึ้น"ก็ดีฉันจะได้พัก"

หนุ่มๆต่างเดินไปแต่งตัวด้วยสีหน้าชื่นมืน

ผ่านไปสิบห้านาที

ใครจะคิดล่ะว่าจะโดนจับแต่งหญิง "ไม่อาววว"เสียงร้องของนารุโตะดังขึ้น

เหล่าสาวๆต้องพยายามกลั้นขำสุดชีวิตเมื่อพวกผู้ชายออกมาในชุดเมดโลลิต้า โปรดิวเซอร์พูดขึ้น"พวกเธอต้องเป็นที่นิยมของพวกเกย์แน่ๆ คอนเฟิร์ม"

"น่ารักดีนี่เนจิ"เท็นเท็นชมเปาะเมื่อเห็น ฮิวงะหนุ่มในชุดเปิดไหล่แขนยาวกระโปรงยาวมัดแกละ ฝ่ายเนจิเขินอายจนหน้าแดงก่ำเป็นมะเขือเทศสุกแล้ว เนจิกัดฟันพูด"เงียบเลยเท็นเท็น"

ซาอินั้นอยู่ในชุดเมดแขนยาวกระโปรงยาวกรอมเท้า หน้านั้นยังคงยิ้ม"นี่ล่ะน่า ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวล่ะครับ ทำไมถึงโดนด้วยล่ะครับเนี่ย"

ชิกามารุอยู่ในชุดเกาะอกกระโปรงสั้นสีดำปล่อยผม เจ้าตัวแสนจะอายเหลือเกิน เมื่อโดนอิโนะเอากล้องมาถ่ายรูปไว้บอกว่าจะเอาไปฝากเทมาริที่ซึนะ

ส่วนนารุโตะนั้นหนักกว่าชาวบ้านเพราะโดนจับใส่วิกทรงผมมัดแกละและสวมหูแมวชุดเกาะอกกระโปรงสั้นสีชมพู ซากุระหัวเราะท้องแข็งเมื่อเห็นหน้าของนารุโตะในตอนนี้เพราะมันตลกมากเนื่องจากเจ้าตัวร้องไห้จนมาดคาร่าเลอะเต็มหน้าแล้ว ฮินาตะพูดขึ้น"นะ..นารุโตะคุงฉันว่าไปแต่งหน้าใหม่เถอะ หน้าเลอะหมดแล้ว"

พวกผู้ชายที่เหลือคิดอย่างเสียวๆ...ดีแล้วที่พวกตูไม่ถูกจับแต่งหญิง...ไม่งั้นอับอายเขาไปชั่วชีวิตแน่...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา