Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

9.3

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 07.27 น.

  71 ตอน
  68 วิจารณ์
  80.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2564 21.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

33) บทที่ 29 ถูกจับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่ซากุระนำเจ้าแมวอ้วนกลับไปไว้ที่หอแล้วนั้นก็พาโคยูกิไปที่บ้าน

ชายหนุ่มเอ่ยถาม"ทำไมไม่เอาทามะไปไว้ที่บ้านล่ะครับ"

"เดี๋ยวทามะพังบ้านหนูน่ะค่ะ เห็นอ้วนๆอย่างนี้ วิ่งไวนักล่ะค่ะ แถมซน หนูเลยต้องจับมันไว้ในกรงน่ะค่ะ"ที่จริงแล้วเธอไม่ได้เอาเจ้าทามะใส่กรงหากแต่เธอเอามันไว้ที่บ้าน เพราะไม่อยากให้ผู้เป็นป้าได้เห็นทามะ เพราะถ้าป้าเห็นอาจจะจำได้ว่าทามะคือแมวของพ่อแล้วมันอาจจะทำให้ความลับของเธอแตกก็ได้

โคยูกิเห็นเด็กสาวเงียบไปนานจึงชวนคุย"ซากุระดูแข็งแรงดีนะ"

"อ่าค่ะ ช่วงนี้ก็มาทำงานได้"

"ได้ยินว่าซากุระจังเป็นนินจาแพทย์ใช่มั้ย เหนื่อยน่าดูนะ"

"เหนื่อยหมดแหละค่ะ ถ้าเป็นนินจา ตระกูลฮารุโนะแทบทุกคนล้วนแต่เป็นนินจาแพทย์ มีหน้าที่รักษาคน แต่รายได้ก็สูงพอสมควรนะค่ะ"

"เหรอจ๊ะ เหนื่อยแต่คุ้มสินะ"

"คุ้มค่ะ ได้เงินดี ได้ช่วยชีวิตคนอื่นด้วย"

"จริงด้วยนะ"ว่าจบมือหนาก็ลูบหัวของร่างบางด้วยความเอ็นดู

ทั้งสองเดินทางมาเรื่อยๆ 

ซาสึเกะที่เฝ้ามองทั้งคู่อยู่นั้น เค้าให้คารินไปตามพวกที่เหลือมาโดยที่เค้าจะคอยเฝ้าดูเป้าหมาย หากคิดโจมตีในตอนนี้ ซากุระก็จะสามารถหลบหนีได้ เพราะ ตอนนี้ซากุระแข็งแกร่งมากกว่าแต่ก่อนจากการปะทะกันครั้งล่าสุดทำให้เค้าไม่ควรดูถูกเธอ เธอเก่ง เธอฉลาด การที่จะจับเธอนั้นต้องรอบคอบ

พอสองหนุ่มสาวมาถึงบ้านฮารุโนะ

ฮารุยที่กวาดบ้านอยู่นั้นจึงทักทาย"อ้าว โคยูกิคุงลมอะไรหอบมาจ๊ะ"

"สวัสดีครับ ฮารุยซังสบายดีนะครับ"

"จ้า เข้ามาดื่มชาก่อนเถอะ ไปยัยหนู ไปชงชาให้พี่เค้าเร็ว"

"ค่า"ทั้งหมดได้เข้าบ้าน ซากุระตรงดิ่งไปในครัวเพื่อที่จะชงชา

ส่วนซาสึเกะที่แอบมองนั้น ในใจมีแต่ความอิจฉา...ซากุระ ถ้าจับมาได้เมื่อไหร่จะฟัดให้แหลกเลย...

"อึ๋ย!"ซากุระที่กำลังชงชาเกิดรู้สึกเสียวสันหลังอย่างประหลาด"ทำไมช่วงนี้ถึงเสียวสันหลังบ่อยๆนะ"จากนั้นก็ยกชาและของว่างเป็นช๊อตเค้กผลไม้ที่เธอทำไว้ตั้งแต่เมื่อคืน

"มาแล้วค่ะ ขอโทษนะค่ะพี่โคยูกิ นี่เป็นเค้กที่หนูทำไว้เมื่อคืน คงไม่รังเกียจนะค่ะ"

"ไม่หรอกครับ เค้กท่าทางน่าอร่อยออก"

ซาสึเกะที่แอบมองนั้นแสนอิจฉาปนหมั่นไส้ไอ้คุณชายนั่น...โอบกอดเอย จับมือเอย นอนตักเอย..."อิจฉาโว้ย"

"อิจฉาอะไรน่ะซาสึเกะ"ซุยเงสึเอ่ยถาม

อุจิวะหนุ่มสะดุ้ง"นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

"เมื่อกี๊ ยัยคารินกำลังไปตามจูโกะอยู่"

ซายะมองเข้าไปในบ้าน"ไม่นึกว่าตัวบางๆแบบนั้นจะเค้กก้อนโตได้ เอาไปไวส่วนไหนล่ะเนี่ย"

สองหนุ่มหันไปมอง ก็พบว่าเป้าหมายกำลังกินเค้กชิ้นโตอย่างอร่อย ซุยเงสึเอ่ยขึ้น"ไม่นึกว่าตัวเล็กๆแบบนั้นจะกินจุแบบนี้ ใครได้เป็นแฟนไม่แย่เหรอ"

โคยูกินั้นมองเด็กสาวที่กำลังตักเค้กชิ้นโตเข้าปากกินอย่างอร่อย"เลอะเเล้วนะคนสวย"ว่าแล้วก็ดึงทิชชู่มาเช็ดปาก"ทั้งสองคนสบายดีผมก็ดีใจแล้วนะครับ"

"จ้ะ"

"พอดีผมผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาทักทาย เดี๋ยวผมต้องกลับไปทำงานต่อแล้ว"

"เดี๋ยวหนูไปส่งนะค่ะ พี่โคยูกิ"

"ไปดีมาดีนะจ๊ะ"

พวกเหยี่ยวมากันพร้อมแล้วจึงตามสองหนุ่มสาวไป

เมื่อทั้งสองออกมาไกลบ้านฮารุโนะพอสมควรแล้ว จูโกะเริ่มมีอาการคุ้มคลั่ง เค้ากระซิบบอกกับซายะที่อยู่ใกล้ตนที่สุด"ซายะ ถอยไป"

นินจาสาวผิวน้ำผึ้งรีบถอยออกมาทันที ทันใดนั้น

"ฮ่าๆๆๆๆ"เสียงหัวเราะของจูโกะทำให้สองหนุ่มสาวหันหลังทันที

ซากุระบอก"พี่โคยูกิหนีไปเถอะ เดี๋ยวหนูว้าย!"ชายหนุ่มไม่ฟังกลับช้อนตัวเด็กสาวแล้วพาหหนี

"เราตัวเล็กขาสั้นหนีไม่ทันหรอก พี่พาหนีเอง กอดคอพี่แน่นๆนะ"ชายหนุ่มดกยอาวสุดกำลังหนีจูโกะที่คุ้มคลั่ง

จูโกะที่กำลังคุ้มคลั่งนั้นพยายามไล่ตามเหยื่อสองคนที่กำลังหนี โดยที่มีพวกซาสึเกะตามมาติดๆ

ส่วนซากุระนั้นที่กอดคอโคยูกิอยู่ก็คิดเลยว่าถ้าากหนีแบบนี้ไม่ดีแน่"พลุสัญญาณ พี่โคยูกิคะ วางหนูลงก่อน"

"จ้ะ"

พอเด็กสาวลงจากอ้อมแขนก็หยิบพลุสัญญาณมาจุดแล้วชูขึ้นฟ้า จูโกะที่ไล่ตามมาทันก็พุ่งเข้าทำร้ายร่างบาง โคยูกิพาอุ้มหนี"ซากุระจัง พวกนี้คือ"

"พวกหยี่ยว เป้าหมายของพวกมันคือหนู"

ยังไม่ทันที่จะได้คุยอะไรจูโกะก็เข้าจู่โจมโคยูกิ ร่างของโคยูกิกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้จนสลบ

"พี่โคยูกิ"

"ห่วงมันมากรึไงไม่ตายหรอก"ซาสึเกะก้าวออกมา พลางแสยะยิ้มมองร่างบาง ในตอนนี้จูโกะได้หยุดคลั่งลงแล้ว

ซากุระนำดาบคู่ของพ่อออกมาเตรียมสู้ เช่นเดียวกับซาสึเกะที่ชักดาบยาวออกมาแล้วทั้งสองเข้าห้ำหั่นกันโดยที่ทีมเหยี่ยวคนอื่นไม่สามารถเข้ามายุ่งได้เพราะซาสึเกะได้สั่งไว้ เค้าอยากจะจับเธอเอง ที่เหลือจึงทำได้แต่ดู 

ทั้งคู่ต่างสู้กันด้วยฝีมือดาบ ซาสึเกะต้องยอมรับว่าร่างบางนั้นสามารถใช้ดาบคู่สู้กับเค้าได้อย่างเข้มแข็ง ส่วนซากุระนั้นต้องกัดฟันรับมือซาสึเกะที่มีฝีมือการใช้ดาบแถมแขนขวายังไม่หายสนิททำให้ฟันดาบไปได้สามดาบก็ทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายตั้งรับ ซาสึเกะตัดสินใจเผด็จศึก หากแต่ซากุระรีบปาระเบิดควันใส่แล้วใช้สุดยอดกลยุทธ์ของซุนวูคือ...หนี! หากแต่เธอโดนทีมเหยี่ยวล้อมไว้แทบทุกด้าน "บ้าจริง!"

ซาสึเกะยิ้มน้อยๆ"ยอมไปกับเราดีๆเถอะ"

ร่างบางหันมาตวาด"ไม่!"

ยังไม่ทันที่อุจิวะหนุ่มจะได้แตะต้องร่างบาง ก็มีคุไนติดยันต์ระเบิดพุ่งเข้ามา

'ฉึก!ฉึก!/ตุ้ม!'

"ไม่เป็นไรนะซากุระ" เท็นเท็นเข้ามายืนข้างๆซากุระ

นินจาโคโนฮะทั้งสิบเอ็ดเข้ามาช่วยเธอได้ทันเวลา นารูโตะเข้ามาถาม"ซากุระขอโทษนะที่มาช้า"

"อื้อ มาได้จังหวะพอดีเลย"

เนจิตะโกน"นารูโตะพวกเรามีมากกว่า จัดการเลย ส่วนเท็นเท็น ท่านฮินาตะ อิโนะ พาซากุระหนีไปเร็ว"

เท็นเท็นรีบคว้าข้อมือของซากุระแล้ววิ่งไปทันที ส่วนพวกที่เหลือก็เข้าจัดการพวกซาสึเกะ 

โทบิเห็นว่าเป้าหมายหนีไปแล้วจึงบอกซาสึเกะ"รีบส่งคนไปจับเด็กนั่นมาเร็ว"

ซาสึกะจึงหันไปสั่ง"คาริน ซายะ ไปจับซากุระไปเร็ว"

"ได้/รับทราบค่ะ"สองสาวต่างสีผิวรีบแยกออกจากวงการต่อสู้ ตามเป้าหมายไป

ทางด้านพวกซากุระที่วิ่งหนีอยู่นั้น

"เดี๋ยวพี่โคยูกิยังอยู่แถวนั้น"ซากุระเอ่ยขึ้น

ฮินาตะอาสา"เดี๋ยวชั้นจะย้อนไปดูนะค่ะ"

ซากุระกำชับ"ระวังด้วยนะ"

"จ้ะ อย่าห่วงเลย"

ฮิวงะสาวได้แยกไปอีกทาง ส่วนที่เหลือก็รีบวิ่งกลับโคโนฮะ ซายะกับคารินก็ตามมาทัน 

คารินปาคุไนใส่ซากุระโดนขาซ้ายของเธอทำให้เธอล้มลง อิโนะเข้าไปปะทะกับคารินทันที

ส่วนเท็นเท็นเข้าปะทะกับซายะ สองสาวต่างปะทะด้วยการปาอาวุธซึ่งทั้งสองคนถนัด เท็นเท็นหันมาบอกกับซากุระ"ไปเร็ว ซากุระอย่าห่วงชั้น"

ซากุระจึงเร่งฝีเท้าหนี ซึบารุเสนอ'ยัยหนู เราหนีไปยังถ้ำลับดีไหม'

'ไม่ เดี๋ยวความแตกแน่ แย่สุดเราอาจต้องแยกกันนะ ซึบารุซังไม่ว่าจะอะไรขึ้นกับชั้น อย่าแพ่งพรายความลับของเราเด็ดขาด'

ซายะล่ะจากการต่อสู้กับเท็นเท็นแล้วไล่ตามซากุระ เมื่อเห็นร่างของเป้าซึ่งอยู่ไม่ไกล ซายะจึงปาคุไนติดยันต์ระเบิดปาไปตรงหน้าของเป้าหมายที่ตอนนี้กำลังวิ่งไปแถวหน้าผา 

'ตุ้ม!'

แรงระเบิดนั้นทำให้พื้นแถวนั้นถล่ม ซากุระรู้ดีว่ารอบนี้ไม่รอดจึงตัดสินใจนำดาบคู่ของพ่อโยนไปอีกทาง

'ลาก่อนซึบารุซัง'

ซึบารุในร่างดาบช็อคเมื่อร่างของเหลนสาวกำลังตกผาไป ตัวเค้าในตอนนี้ทำได้แต่ทำตามที่เหลนสาวสั่งไว้  เค้ารู้ดีว่าเหลนคนนี้ดูอึดกว่าที่เห็นภายนอกมาก

เคราะห์ดีของซากุระที่ซาสึเกะได้ล่ะจากการต่อสู้มาช่วยเธอได้ทัน ในตอนนี้ซากุระนั้นได้หมดสติไปแล้ว เพราะศีรษะของเธอไปกระแทกหินเต็มแรงจนสลบ เค้ากระโดดพาเธอไปสมทบกับพวกที่เหลือ ระหว่างทางเค้าอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มเนียนนุ่มของร่างบางอย่างอ่อนโยนที่ถึงแม้ว่าจะมีเศษฝุ่นเลอะแต่ใบหน้านั้นยังงดงามอยู่ดี"เนียนนุ่ม หอมดีจริงๆนะ ที่รัก"อุจิวะหนุ่มก็อุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุทะนอม

 

 

ในที่สุดไรเตอร์มาก็อัพแล้ว (นอนตายแป๊ปนะค่ะ) เม้นให้บ้างนะค่ะ รักคนอ่านทุกคน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา