Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

การเดินทางท่ามกลางอากาศหนาวของทีมเหยี่ยวจำต้องพักเป็นระยะๆ เพราะต้องให้ยาทิพย์แก่ร่างที่หลับไหลในโลงผลึกแก้ว ซาสึเกะมองร่างนั้นอย่างเจ็บปวด เธอไม่ต่างจากเจ้าหญิงนิทรา แต่แทนที่จะตื่นมาเพราะจุมพิตของเจ้าชาย กลับต้องตื่นขึ้นมาด้วยเงื้อมือของปีศาจร้ายแบบมัน ซึ่งเค้าจำต้องจับตาดูอีกฝ่ายกันหนี เค้ากลัวว่ามันจะเล่นตลกอะไรใส่เค้าน่ะสิ!แถมฝีมือไม่ธรรมดา
เมื่อมาถึงโรงเตี๋ยมเล็กๆเก่าๆโทรมๆ พวกเค้าไม่มีทางเลือก จำใจต้องพัก ดีกว่านอนหนาวอยู่ข้างนอก ซึ่ง ซุยเงสึ จูโกะรีบออกตัวขอไม่นอนกับคุณหมอปีศาจ ทำให้ซาสึเกะต้องนอนกับมัน 
ซึ่งได้ห้องแล้ว สองหนุ่มก็ปูฟูกของใครของมัน ซึ่งซาสึเกะลอบสังเกตกิริยาของอีกฝ่ายตลอด เค้าดูคล้ายเธอมาก แต่ซากุระถนัดซ้าย ไอ้หมอนี่ถนัดขวา
เมื่อจัดที่นอนเสร็จเด็กหนุ่มก็ถอดเสื้อออกมาสะบัด"อับชะมัด"เค้านำเสื้อไปตากอากาศ ก่อนจะนำเสื้อสีดำอีกตัวมาสวม
ซาสึเกะสังเกตว่าร่างของคนๆนี้ดูเนียนไร้ริ้วรอย แต่มีกล้ามเนื้อ ไม่อยากเชื่อว่ากายบางๆทำให้คนคนบึกบึนอย่างจูโกะกลัวได้ แต่พอเห็นฝีมือและความจิตป่วงของมันเนี่ยแหละ ปัดดาบได้ด้วยมีดผ่าตัดเล่มเล็กแบบนี้ ไม่ธรรมดาแล้ว....
"นายคิดยังไงที่จะร่วมมือกับเรา เราจะยิ่งใหญ่ไปด้วยกัน ไม่สนรึ"
"ขอปฏิเสธ ตอนนี้ผมมีหน้าที่ต้องรักษาเธอ อำนาจน่ะไม่ใช่สิ่งที่จีรัง สักวันมันก็ต้องหมดไป ตอนแย่งชิงก็ว่าเหนื่อยแล้ว...ตอนรักษามันไว้สิเหนื่อยกว่า...ถ้าผมคิดจะมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ พวกนายไม่ได้เกิด"
"หมายความว่ายังไง"
"ดูชั้นสิ ชั้นไม่แก่ เห็นไหม เพราะอะไร ชั้นอยู่มานานไง การทำสงครามมีแต่การสูญเสีย...ชีวิตไม่ใช่เกมส์ที่จะได้เริ่มต้นใหม่ได้ การที่ตระกูลมียาทิพย์ก็อาจจะเป็นคำสาปที่บังอาจทำตัวทัดเทียมกับพระเจ้าโดยการทำให้คนใกล้หมดลมหรือคนที่หมดลมไปแล้ว กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แบบนี้เลยโดนตามล่าฆ่าล้างตระกูล และตระกูลที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ต้องมาพลอยซวยรับเคราะห์ไปด้วยแบบนี้ อำนาจน่ะมันหอมหวานนะครับ แต่ว่ามันไม่ต่างจากยาพิษหรอก ลองเอาไปคิดดูก็ได้นะ พูดมากเกินไปแล้วเเฮะ ราตรีสวีสดิ์"
เด็กหนุ่มล้มตัวเอนหลังหลับทันที
ซาสึเกะมองคนที่หลับสนิท ดูหน้าไม่มีพิษภัย แบบนี้คงเรียกได้ว่า ข้างนอกสาวใสข้างในแพศยาใช่ไหมเนี่ย
"ถ้าระแวงกันแบบนี้ คุณนอนถือดาบเลยก็ได้ หรือไม่ เอานี่ไป"คนที่หลับตาส่งบางอย่างให้ มันคือคัมภีร์ที่บรรจุร่างของเธอที่ใส่ในโลงผลึกแก้ว"เอาไปแล้วก็ช่วย...เลิกจ้องผมสักที รำคาญ"
ซาสึเกะรับคำภีร์นั่นมาถือ"นายไม่กลัชั้นจะฆ่านายรึ"
"ถามโง่ๆ คุณยังต้องใช้ประโยชร์จากผมอยู่ และคุณหวังใช้ผมในการใหญ่ เพราะฉะนั้นคุณยังไม่ฆ่าผมหรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้แต่ถึงคุณอยากจะฆ่าผมแค่ไหน...นี่ผมไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ แต่ผมขอบอกเลยว่าคุณไม่มีทางฆ่าผมได้หรอก ราตรีสวัสดิ์อีกทีนะครับ"
...อีกไม่นาน งานก็จะสำเร็จ เมื่อถึงเวลานั้น...นายต้องเลือกแล้วล่ะ อุจิวะ ซาสึเกะ...
 
 
มาอัพแล้วค่า นิกซ์ฟื้นคืนชีพโดยสมบูรณ์ หลังจากรับปริญญาหลังปีใหม่หนึ่งวันและพักผ่อนยาวๆแล้ว ใครคิดถึงไปอ่านผลงานอื่นได้น้า ขออะไรหน่อยนะคะ ถ้ามีคนมาเม้น กดที่จะส่งเม้นมาทางอีเมล์ที ใครเม้นอะไรนิกซ์จะได้รู้ มีกำลังใจ และรู้ว่าคนอ่านทั้งหลายอยากอ่านเรื่องนี้จะได้มีแรงใจมาอัพน้า สุดท้ายนี้ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังเด้อ และฝากติดตามคอมเม้นผลงานอื่นด้วยน้า ขอบคุณค่า