Prince and Devil เรื่องนี้มีนางร้ายเป็นนางเอก ! ;)
9.4
เขียนโดย 
AL_puppylove_TK
วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.05 น.
43 chapter
346 วิจารณ์
57.61K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น
25) ความหลัง... ป๊อบปี้ & แก้ว 2 กำพร้า / ครอบครัวใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
" เอามานี่นะ ! เอามานี่ " เสียงเด็กเล็กเด็กใหญ่โวยวายอยู่ที่สวนย่อมของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง ร่างของเด็กผู้หญิงตัวใหญ่ที่กำลังชิงแย่งตุ๊กตากับผู้หญิงอีกคน
" ฮือออ เอาตุ๊กตาแก้วมานะ ฮือออ " สาวน้อยร้องไห้เมื่อถูกรุ่นพี่ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแย่งชิงตุ๊กตาที่รักไป
" เอามานี่ ! เด็กใหม่อย่างแกไม่สมควรได้รับตุ๊กตาจากคุณท่านยาย "
" ฮึกก ก็คุณท่านยายเขาให้แก้ว ฮือออ "
ผลักกก !!
ร่างของแก้วล้มลงกับพื้นเมื่อถูกผลักโดยคนที่ตัวใหญ่กว่า ทำให้ที่หัวเข่ามีแผลใหญ่และเลือดที่ไหลซึมออกมา ใครบางคนที่เห็นเหตุการณ์เมื่อกี้ก็วิ่งเข้ามาแสดงความช่วยเหลือทันที
" หยุดนะ ! พวกเธอจะทำอะไรแก้ว " ป๊อบปี้วิ่งเข้ามาขวาง ก่อนจะผลักผู้หญิงตัวใหญ่คนนั้นให้ล้มลง พร้อมค่อยๆช่วยพยุงแก้วให้ลุกขึ้น
" โอ้ยย ! ฉันจะฟ้องคุณท่านยายว่านายผลักฉัน " เด็กหญิงร่างใหญ่พูดขึ้นอย่างโมโห
" เอาเลย ฉันก็จะฟ้องคุณท่านยายเหมือนกันว่าเธอรังแกแก้วก่อน " ป๊อบปี้ต่อกลับอย่างไม่เกรงกลัว
" ชิ ! พวกแกอย่าหวังเลย " ว่าแล้วเด็กหญิงร่างใหญ่ก็คว้าก้อนหินตรงพื้นขึ้นมาขว้างใส่หัวป๊อบปี้อย่างแรง ส่งผลให้เกิดแผลใหญ่ที่หัวแล้วเลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย
ผลักก !
" โอ้ยยย "
" ฮืออออ ป๊อบปี้ๆ " แก้วร้องห่มร้องไห้ สองมือเขย่าตัวป๊อบปี้ที่นอนไม่ได้สติอย่างหวาดกลัว กลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป กลัวว่าจะไม่มีเขามาปกป้อง กลัวว่าผู้หญิงร่างใหญ่จะทำร้ายเธอเป็นรายต่อไป เธอกลัว...
" เหลือแต่แก " เด็กร่างใหญ่หยิบก้อนหินขึ้นมาอีกก้อน หวังที่จะโยนใส่แก้ว แต่.....
ผลักก !
ร่างของเด็กร่างใหญ่ล้มลงกับพื้นอย่างแรง ด้วยผลของเด็กชายที่ฝืนลุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด แต่ความแค้มมันมีมากมายนัก.. ป๊อบปี้โยนก้อนหินใส่หัวเธอคนนั้นอย่างแรงติดกันสามก้อน ทำให้เกิดรอยแผลใหญ่และเลือดที่ออกมามากมาย
" กรี๊ดดดดดดด " แก้วกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว ในขณะที่ป๊อบปี้ยืนมองอย่างสะใจ
" ป๊อบปี้ ! แก้ว ! พวกเธอสองคนทำอะไรน่ะ "
" คุณท่านยาย !!! "
.
.
" พวกเธอสองคนจะต้องไปอยู่กับครอบครัวใหม่ " คุณท่านยายพูดขึ้นเสียงเรียบ
ป๊อบปี้กับแก้วเงยหน้ามอง 'ผู้ปกครอง' คนใหม่ของเขาและเธอ ชายอายุวัย 27 กับสาวอายุวัย 26 สองสามีภรรยาที่มีหน้าตาไม่น่าไว้วางใจ... นี่น่ะเหรอที่จะเป็น พ่อแม่ ของเขาและเธอ
" ผมขอแค่เด็กผู้หญิงได้มั้ย " ชายว่า
" ไม่เอานะ ! ถ้าไม่มีป๊อบปี้ แก้วไม่ไป " แก้วรีบพูดขึ้นมาอย่างเกรงกลัวชายตรงหน้า
" แก้ว ไม่ดื้อสิ " คุณท่านยายเอ็ดแก้ว
" คุณท่านยาย แก้วไม่... "
" แก้ว " คุณท่านยายเอ่ยเสียงเรียบเป็นการเตือนว่ากำลังไม่พอใจกับพฤติกรรมของแก้ว
แก้วได้แต่ก้มหน้าอย่างพูดอะไรไม่ได้ เพราะรู้ว่าถ้าคุณท่านยายโมโหขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้น
ป๊อบปี้ได้แต่กำมือแน่นอย่างไม่พอใจ เมื่ออยู่ๆก็มีคนมาพรากแก้วไปจากเขา
แต่ทุกอย่างถูกลิขิตไว้แล้ว....
สามปีถัดมา...
" กรี๊ดดดดดด ! ปล่อยแก้วนะ ปล่อยยย " หญิงสาวที่มีอายุ 17 ปี กรีดร้องขึ้นเมื่อคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น 'พ่อ' กำลังจะข่มขืนลูกอย่างเธอ !
" โว้ยย ย! อยู่นิ่งๆ เงียบๆ ยอมๆไปเถอะ แล้วแกจะสบาย นังแก้ว ! "
" ไม่ ฮึกก แก้วจะฟ้องคุณแม่ ฮือออ"
เพี๊ยะ !!!
ใบหน้าของแก้วหันไปตามแรงตบของชายอายุเยอะกว่า ชายอายุ 30 ที่กระทำชำเรากับลูกสาวบุญธรรมของตัวเองอย่างไม่มีความเกรงใจภรรยาที่ออกไปทำงานนอกบ้านเลยแม้มแต่น้อย
แควกกก !
เสื้อผ้าถูกฉีดขาดเผยให้เห็นผิวขาวละเอียดอ่อนของเธอ ทำให้ชายหื่นกามนั่นเกิดอาการ 'อยาก' ยิ่งขึ้นมาอีก !
ปังง !
" นั่นแกทำอะไรผัวฉัน !! " แม่บุญธรรมเดินเข้ามาในห้องก่อนจะจับสามีแยกจากลูกสาวบุญธรรม... และลงความโกรธที่เธอ !
เพี๊ยะะ !!
" ฉันออกไปทำงานแป๊บเดียว แกก็จะจับผัวฉันเลยเรอะ นังลูกไม่รักดี ! "
" แก้ว.. แก้วเปล่า "
" โกหก !! หรือแกจะเถียงว่าผัวฉันข่มขืนแกล่ะ ! "
" โถ่.. ที่รัก ผมจะไปทำแบบนั้นทำไม.. ? มะ.. มันมา อ่อย ผมนะ ! "
" ว่าไงนะ !!! "
" แก้ว... "
เพี๊ยะะ !!
" ออกไปจากบ้านฉัน !! เดี๋ยวนี้ " แม่เลี้ยงเอ่ยอย่างโกรธๆ พร้อมตะโกนด่าไล่แก้วให้ออกจากบ้านของตัวและสามี
" ฮึก... แก้วไม่มีทึ่ไปแล้ว.. " หญิงสาวร่ำไห้อย่างหมดหนทาง กับเพื่อนสนิท ที่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็ติดต่อกันตลอด
" ไปอยู่กับป๊อบ.... " ป๊อบปี้พูดพร้อมกุมมือแก้วไว้อย่างให้กำลังใจ
" แต่... "
" ถึงป๊อบจะอยู่ตัวคนเดียว อยู่หอพักเก่าๆ ไม่น่าอยู่ แต่ป๊อบจะดูแลแก้วอย่างดี แก้วจะได้ปลอดภัย " ป๊อบปี้ว่า
" ... "
สามเดือนผ่านไป...
" ต๊ายยยย !! ยังอายุ 17 แต่่หนีมาอยู่ด้วยกันซะละ น่าขายหน้าจริงๆนะแก "
" ใช่ๆ ๆ นี่ๆ ถ้าเป็นลูกฉันนะ ฉันไม่เอามันไว้หรอก "
" นั่นสิ สงสารพ่อแม่มันเนอะ "
ชาวบ้านที่อยู่ใกล้บ้านของป๊อบปี้กับแก้ว ต่างพากันซุบซิบนินทาว่าทั้งคู่อย่างเสียๆหายๆ หลายๆคนที่มองว่าเขาและเธอหนีตามกันมาในขณะที่ยังเรียนอยู่ แก้วกับป๊อบปี้ต้องทนกับความดูถูกของชาวบ้าน และเพื่อนทีโรงเรียนอย่างมากมายตลอดสามเดือนที่ผ่านมา และคงจะต้องอดทนต่อไปเรื่อยๆ เพราะไม่มีทางใดที่ทั้งสองคนจะหาทางออกจากสถานการณ์แบบนี้ได้เลย
แก้วกับป๊อบปี้เดินเข้ามานในซอยเพื่อจะเดินกลับบ้าน แต่ก็ถูกสายตาของคนแถวนั้นที่มองมาอย่างเกลียดชัง ทำให้แก้วถึงกับต้องก้มหน้าเดินไม่สบสายตาใครเลยทีเดียว... ถึงแม้ว่าเรื่องที่ชาวบ้านพูดมันจะไม่เป็นจริง แต่ถ้าบอกความจริงไป.. ก็ไม่มีใครเชื่อเธออยู่ดีนั่นแหละ
ป๊อบปี้ที่สังเกตุการกระทำของแก้วนั้น ก็เลื่อนสายตาเย็นชาโหดเหี่ยมนั่นมองไปยังชาวบ้านด้วยความไม่พอใจ ทำให้ชาวบ้านพากันหนีแทบไม่ทัน...
ใครๆก็รู้... ป๊อบปี้น่ะ.. น่ากลัวขนาดไหน เขาทำงานอะไรเลี้ยงตัวเองและแก้ว งานพิเศษที่ทำ... มันผิดกฏหมาย แต่เขาก็ยังทำมัน
เพื่อความอยู่รอดของเขาและแก้ว.. เขาจะทำมัน !
เม้นท์ๆๆๆๆ
โหวตๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวอัพพพพพพพ >________<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
