รักเราต่างกัน

  "วันนี้เป็นวันซ้อมวิ่งวันแรก ขอให้นักเรียนที่ลงสมัครวิ่งแข่งมาเตรียมพร้องหน้าสนามด้วยค่ะ"เสียงประกาศของทางโรงเรียนดังก้องไปทั่วทำให้นักเรียนที่ลงแข่งวิ่งต้องมาที่สนามกันรวมทั้งเฟย์ด้วย
 
 
  "เอาล่ะ นักเรียนคนใดที่วิ่ง1รอบสนาม ออกมาข้างหน้าด้วยค่ะ"เสียงอาจารย์กล่าว ทำให้นักเรียนที่ว่าก้าวออกมาทีละคน
 
 
  "เห้ย ไอเขื่อนโบว์ของแกวิ่งด้วยหรอว้ะ"พิชชี่ถามเขา
 
 
  "โบว์ ฉันก็ไม่รู้ว่ะ"เขื่อนบอก
 
 
  "เราจะมาลองแข่งกันที่ร่มก่อนแล้วกัน"อาจารย์บอก ก่อนที่นักเรียนที่ลงแข่งจะเดินตาม
 
 
  ปี้ดดดดด
 
   หลังจากอาจารย์เป่านกหวีดขึ้น แต่ละคนก็เริ่มวิ่งกันด้วยความเร็ว
 
 
  "พี่เขื่อน..."เมื่อโบว์เห็นเขื่อนที่ยืนมองเธออยู่โบว์ก็เริ่มวิ่งให้เร็วขึ้น 
 
 
  "ไอเขื่อนแตก ฉันจะทำให้นายดูว่าฉันก็ทำได้"เฟย์วิ่งด้วยความเร็ว ก่อนจะวิ่งแซงโบว์ไป
 
 
  "เห้ย!!เฟย์นำโบว์ไปแล้วว่ะ นี่แค่ซ้อมก็นำไปแล้วว่ะไอเขื่อน"ทันทีที่พิชชี่พูด ทำให้เขื่อนแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย 
 
 
  "พี่เขื่อน"เมื่อโบว์เห็นเขื่อกำลังแอบยิ้มให้เฟย์ ทำให้โบว์เริ่มวิ่งเร็วขึ้นก่อนจะไปเสมอกับเฟย์ เธอค่อยๆเข้าไปใกล้เฟย์แล้วเอาขาของเธอมาดักขาตัวเองทำให้ตัวเองล้ม
 
 
  "โอ้ย"โบว์ลมลงไปกับพื้น
 
 
 "โบว์!"เขื่อนตกในทันทีที่เห็นโบว์ล้มเขารีบเข้าไปหาโบว์ในทันที
 
 
 "เธอเป็นอะไรรึเปล่า"เฟย์รีบเข้าไปพยุงโบว์ขึ้น
 
 
 "พี่เขื่อน.."โบว์สะบัดมือของเฟย์ทิ้งแล้วไปคว้าข้อมือของเขื่อนไว้
 
 
 "โบว์เป็นอะไรไม"เขื่อนถาม
 
 
 ปี้ดดดด 
 
 "เอาล่ะ หยุดก่อน"เมื่ออาจารย์เห็นจึงเข้าไปดูโบว์อีกคน
 
 
 "ทำไมถึงล้มได้ล่ะ"อาจารย์ถาม
 
 
 "เหมือนว่ามีคนมาดักขาโบว์หน่ะค่ะ"โบว์บอก แล้วจับที่ข้อเท้าตัวเอง
 
 
 "แล้วใครที่วิ่งข้างเธอล่ะ"อาจารย์ถาม ทันใดนั้นทำให้เขื่อนและพิชชี่หันไปทางเฟย์
 
 
 "ฉันไม่ได้ดักขาโบว์นะ"เฟย์พูด
 
 
 "เธออาจจะสะดุดเท้าตัวเองรึเปล่าโบว์"อาจารย์ถาม
 
 
 "ใครจะสะดุดเท้าตัวเองเพื่อให้ตัวเองบาดเจ็บล่ะค่ะอาจารย์ คงเป็นเพราะเฟย์อยากเอาชนะโบว์ก็เลยดักขาโบว์แน่เลยค่ะ"นักเรียนหญิงคนนึงพูดขึ้น
 
 
 "ฉันบอกแล้วไงว่าฉัน.."เฟย์พูดไม่ทันจบก่อนที่เธอจะเห็นว่าทุกคนกำลังมองเธอด้วยสายตาที่เกลียดชังและไม่เชื่อเธอ  มันทำให้เฟย์ต้องวิ่งออกไปจากตรงนั้น
 
 
 "เฟย์!.."พิชชี่เห็นเฟย์วิ่งไปเขาเลยรีบวิ่งตามเธอ
 
 
 "เอาล่ะ พาโบว์ไปส่งห้องพยาบาลก่อนไปภัทรดนัย"อาจารย์สั่ง ก่อนที่เขื่อนจะอุ้มโบว์ไป
 
 
 
 
 "หึ"เฟย์มาหลบอยู่ใต้ต้นไม้ที่อยู่ข้างๆ แล้วปาดน้ำตาตัวเองที่ไหลออกมาโดยไม่ตั้งใจ
 
 
 "เฟย์.."พิชชี่เข้าไปหาเธอ
 
 
 "พี่พิช มาหาเฟย์มีอะไรรึเปล่า"เฟย์ถาม
 
 
 "พี่รู้ว่าเฟย์ไม่ได้ทำ เฟย์ไม่ใช่คนอย่างนั้น"พิชชี่พูด
 
 
 "ขอบคุณนะคะพี่พิช แต่เฟย์ก็ไม่ได้สนใจกับมันสักเท่าไหร่หรอกคะ"เฟย์พูดแล้วกลั้นน้ำตาตัวเองเอาไว้ ถึงแม้ว่าข้างในลึกๆเธอก็ยังคงเสียความรู้สึก
 
 
 "แล้วเฟย์เหนื่อยรึเปล่าล่ะ พี่เอาน้ำมาให้"พิชชี่พูดแล้วยื่นน้ำไปให้เฟย์
 
 
 "ขอบคุณค่ะ แล้วพี่พิชไม่ไปหาโบว์หรอคะ"เฟย์ถาม
 
 
 "พี่เป็นห่วงเฟย์มากกว่าหน่ะ"เมื่อพิชชี่พูดอย่างนั้นทำให้ให้เฟย์เบิกตากว้าง
 
 
 "ไม่ต้องเป็นห่วงเฟย์หรอกค่ะ"เฟย์พูด
 
 
 "พี่ว่าเราไปกันเหอะ"
 
 
 
 "แค้ข้อเท้าพลิกหน่ะค่ะ คงจะสะดุดขาตัวเองเข้า"หมอบอก
 
 
 "เห็นไม๊ครูว่าแล้วว่าต้องสะดุดขาตัวเอง"อาจารย์บอก
 
 
 "ถ้าถูกดักขาข้อเท้าจะไม่พลิกนะคะ น้องเค้าอาจจะเข้าใจผิดไป"
 
 
 "โบว์ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะพี่เขื่อน โบว์ว่าเราออกไปกันดีกว่าค่ะ"โบว์บอก ทำให้เขื่อนต้องช่วยพยุงโบว์ขึ้น
 
 
 
 
 
 
 ณ มหาลัย
 
  "แก้ว เธอลงแข่งร้องเพลงหรอ"โทโมะวิ่งเข้ามาถาม
 
  
  "ใช่ ทำไม"แก้วตอบ
 
 
  "ทำไมไม่บอกฉันก่อน"โทโมะถาม
 
 
  "แล้วทำไมต้องบอกนายด้วย"แก้วถาม
 
 
  "แล้วเธอไม่กลัวจะแข่งแพ้รึไง"โทโมะถาม
 
 
  "ฉันไม่รู้ แค่ฉันชนะยัยหูหนวกนั่นก็พอใจแล้ะ"แก้วบอก
 
 
 "ใคร?ยัยหูหนวก?"
 
 
 "ยัยนั่นไง"แก้วพูดแล้วชี้ไปที่พิมที่ตามโทโมะมา
 
 
 "โมะ พิมหาตั้งนานเลยอยู่นี่นี่เอง"พิมพูดแล้วเข้ามาคล้องแขนโทโมะ
 
 
 "พิม พิมแข่งร้องเพลงหรอ"โทโมะถาม
 
 
 "ใช่ค่ะ โมะอย่าลืมมาให้กำลังใจพิมนะ"
 
 
 "อย่าลืมมาให้กำลังใจพิมนะ แหวะ จะอ้วก"แก้วล้อพิม ก่อนที่เธอจะเดินออกไป
 
 
 "แก้ว"โทโมะเรียกแก้ว แต่เธอไม่หันมา
 
 
 "โมะไม่ต้องเรียกยัยทอมนั่นนะคะ มันปากดีอย่างนั้นไม่ต้องไปยุ่งกับมัน"พิมพูด
 
 
 "พูดอย่างกับเป็นเจ้าชีวิตเค้าอย่างนั้นแหละ"กั้งบอก ก่อนที่จะวิ่งตามแก้วไป
 
 
 "ไอบ้า!"พิมว่ากั้ง
 
 
 "พิม ปล่อยแขนฉันได้แล้ว"
 
 
 "ทำไมคะโมะ จะไปอายคนอื่นทำไม ใครๆก็รู้ว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน"พิมพูด
 
 
 "พิม!"โทโมะเริ่มขึ้นเสียงใส่ ทำให้พิมยอมปล่อยแขนเขา
 
 
 "เฮ้อ"เมื่อพิมปล่อยแขน โทโมะเลยจะเดินออกไป
 
 
 "โมะ จะไปไหนหรอคะ!"
 
 
 "ไม่ต้องตามมานะ"โทโมะพูด ก่อนที่เขาจะวิ่งออกไป