กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 “เดี๋ยวเราไปดูหนังกันต่อนะลุงป๊อป เฟิร์สอยากดูการ์ตูนเรื่องนี้ๆ”เฟิร์สขณะที่เดินกินไอติมกับป๊อปปี้
โดยมีฟางเดิมตาม
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สครับ แม่ว่า กินแค่ไอติมก็กลับบ้านเถอะครับ ดึกแล้ว”ฟางรีบพูดแล้วเดินไปจับมือเฟิร์สแล้วจะ
ดึงกลับบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ เฟิร์สอยากดูหนังกับลุงป๊อป ลุงป๊อปใจดีเฟิร์สอยากอยู่ด้วย”เฟิร์สพูด
 
 
 
 
 
“ใจดีหลอกให้คนอื่นตายใจล่ะสิไม่ว่า”ฟางหน้ามุ่ยแล้วพึมพำกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“บางทีก็อาจจะเป็นคนใจดีกับเด็กๆมากกว่า”ป๊อปปี้ได้ยินรีบกระซิบข้างหูฟาง ฟางรีบถอยห่าง
 
 
 
 
 
“น้า ให้เฟิร์สดูเถอะน้าแม่ฟาง ถ้าแม่ฟางกลัวเฟิร์สซนแม่ฟางไปดูกับเฟิร์สด้วยก็ได้น้า”เฟิร์สขอร้อง
ฟาง
 
 
 
 
 
“ยอมๆไปเถอะน่า ต่อหน้าเด็กพี่ไม่ทำอะไรเราหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นจะยอมคนแบบนี้ไปทำไมเนี่ย”สุดท้ายฟางก็บ่นกับตัวเองพลางมองเฟิร์สที่กำลังเลือกซื้อน้ำกับ
ป๊อปคอร์นกับป๊อปปี้ตรงหน้า ภาพที่ป๊อปปี้และเฟิร์สดีต่อกันมันทำให้เธอเผลอยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”แก้วลืมตาตื่นมาในตอนเย็นก็ถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นเสื้อผ้าตัวเองยังไม่ถูกถอด นี่เท่ากับ
ว่าโทโมะไม่ทำอะไรเธอสินะ หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินลงจากเตียง เพราะโทโมะนั้นไม่ได้ล่ามโซ่เธอ
ไว้
 
 
 
 
 
 
 
“หายไปไหนของเค้านะ”แก้วพูดแล้วเดินออกมาจากห้อง แล้วมองสำรวจไปรอบๆบ้านของโทโมะ
แล้วมาหยุดที่รูปของโทโมะที่แขนไว้ที่ผนังหน้าห้องนอนมากมาย รูปและอิริยาบถต่างๆที่ถ่ายเก็บไว้
ทำให้รู้ว่าชายหนุ่มชอบถ่ายภาพ ก่อนจะมาหยุดตรงรูปหนึ่งที่กรอบรูปที่อยู่ด้านบน มันคือรูปคู่ของ
เธอกับกับโทโมะในวันรับปริญญาของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
ครืด
 
 
 
 
แก้วจึงรีบไปลากเก้าอี้มาเพื่อจะจับเอากรอปรูปใบนั้นมาดูชัดๆ
 
 
 
 
 
“ทำอะไรของเธอน่ะ”โทโมะกลับเข้ามาในบ้านก็พูดขึ้นเมื่อเห็นแก้วกำลังเอารูปของเขา
 
 
 
 
 
“ว้าย”แก้วร้องตกใจหงายหลังจะตกเก้าอี้โทโมะรีบมาอุ้มเธอไว้ได้ทัน
 
 
 
 
 
“ระวังหน่อยสิเธอน่ะ ตัวก็ใช่เล็กๆ หนักชะมัด”โทโมะมองแก้วที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาก็รีบว่าทันที
 
 
 
 
 
“งั้นก็ปล่อยชั้นลงสิ ถ้ามันหนักมากน่ะ”แก้วพูดโทโมะจึงรีบปล่อยแก้ว
 
 
 
 
 
“เธอมาทำอะไรของเธอเนี่ยห้ะ รึว่าจะขโมยของบ้านนี้”โทโมะรีบว่า
 
 
 
 
 
 
“จะบ้าเรอะ ชั้นจะขโมยไปแล้วได้อะไรขึ้นมา”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ใครจะไปรู้ล่ะ ก็เผลอๆเธอจะขโมยข้าวของชั้นเพื่อเป็นทุนหนีตามผู้ชายคนใหม่ไปน่ะสิ”โทโมะ
ว่า
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นจะเลวชั้นก็เลวแค่ครั้งเดียวล่ะน่า”แก้วหน้าตึงแล้วเดินหนีแต่โทโมะรั้งไว้“เกี๋ยวจะไปไหนชั้นยัง
พูดไม่จบ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ไปให้พ้นๆนายไง ชั้นเกลียดนายที่สุดเลยรู้เอาไว้ซะ”แก้วพูดแล้วสะบัดมือโทโมะหนี
 
 
 
 
 
 
“งั้นคงจะผิดหวังนะ เพราะเธอน่ะหนีชั้นไปไหนไม่พ้นหรอก เธอต้องอยู่ที่นี่อีกนาน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“รั้งชั้นอยู่ที่นี่เพื่ออะไรกัน นายเองก็แก้แค้นป๊อปส่งคลิปพวกนั้นไปให้ป๊อปแล้วนิ ต้องการอะไร
อีก”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไง เบื่อไม่ไหร่พอใจเมื่อไหร่ชั้นนี่ล่ะจะปล่อยเธอไปเอง เอ แต่จะว่าไปแบบนี้มันก็ดีนะ
เธอเกลียดเธออยากไปจากที่นี่ ชั้นยิ่งอยากจะขังเธอไว้ที่นี่มากกว่าเดิมซะอีก”โทโมะนิ่งสักพักก่อน
จะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“นายมันโรคจิตโทโมะ ชั้นสงสารฟางจริงๆที่ต้องอยู่กับคนอย่างนาย”แก้วพูดแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“สงสารน้องเป็นด้วยแฮะคนเรา ดี ถ้าไม่อยากให้ฟางอยู่กับคนโรคจิต งั้นเธอก็อยู่กับคนโรคจิตแทน
ละกัน”โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่นจะอุ้มแก้วกลับเข้าไปในห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันหลังเรามาดูหนังด้วยกันอีกนะครับลุงป๊อป”เฟิร์สพูดเมื่อเดินออกมาจากโรงหนัง
 
 
 
 
“ไม่ได้ครับ ครั้งนี้แม่ยอมให้เราแค่ครั้งเดียวเท่านั้นล่ะ”ฟางรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
“แม่ฟางใจดำ”เฟิร์สพูด
 
 
 
 
“ยัยวัยทอง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“พอเลยนะทั้ง2คน”ฟางรีบว่าป๊อปปี้และเฟิร์ส
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”ขณะที่ทั้ง3คนกำลังเถียงกันก็มีเสียงของใครคนหนึ่งพูดทักป๊อปปี้ให้หันไป
 
 
 
 
 
“เธอมาที่นี่ได้ยังไง”ป๊อปปี้มองสาวสวยคนนั้นที่ทักเขาอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
“กว่าหนมจีนจะเคลียร์งานที่สิงค์โปร์เสร็จแล้วย้ายตามป๊อปกับแก้วมานี่นานมากนะคะ คิดถึง
จัง”ขนมจีนพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะตามมาทำไม คุณต้องการอะไรจากผมกับแก้วอีก”ป๊อปปี้ว่าสียงดังจนฟางแอบสะดุ้ง
 
 
 
 
“จริงสิ แล้วนี่แก้วหายไปไหนแล้วล่ะคะป๊อป แล้วนี่ใครกัน”ขนมจีนพูดแล้วจ้องไปที่ฟางเขม็ง
 
 
 
 
“ชั้นเป็นเจ้านายที่คุณป๊อปมาทำงานตกแต่งรีสอร์ตให้น่ะค่ะ ชั้นชื่อฟาง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“หรอคะ แปลกดีนะคะ ที่เจ้านายกับลูกน้องมาดูหนังด้วยกันแบบนี้”ขนมจีนยังจับผิดไม่เลิก
 
 
 
 
 
“ก็ลุงป๊อปเป้นคนใจดี เฟิร์สเลยชวนลุงป๊อปมาดูหนังด้วยกันครับ”เฟิร์สพูดแล้วยิ้มขนมจีนชะงัก เมื่อ
มองหน้าเฟิร์ส
 
 
 
 
 
“หนู หนูเป็นลูกของใครจ้ะ”ขนมจีนถาม
 
 
 
 
“อย่ายุ่งกับเฟิร์สน่าหนมจีน”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“เฟิร์สเป็นลูกแม่ฟางกับป้ะป๋าโทโมะฮะ”เฟิร์สตอบแล้วยิ้มให้ขนมจีน
 
 
 
 
 
“ชั้นแต่งงานแล้วค่ะ ที่ชั้นมากับเค้าเพราะเฟิร์สขอ ไม่มีอะไรจริงๆ”ฟางพูดแล้วโชวืแหวนแต่งงานให้
ขนมจีนดู
 
 
 
 
 
 
“แต่งงานแล้ว งั้นชั้นต้องขอโทษด้วยนะคะที่ถามเซ้าซี้ ป๊อป ไปทานข้าวกับขนมจีนเถอะนะ ขนมจีน
มาที่นี่คนเดียวไม่รู้เส้นทางที่พัทยาเลย ไปส่งขนมจีนหน่อยสิ”ขนมจีนรีบยิ้มให้ฟางก่อนจะคล้อง
แขนป๊อปปี้อ้อนชายหนุ่ม ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
“คุณมาเองก็ต้องอยู่เองให้ได้สิ ผมจะต้องไปส่งฟางกับลูกที่บ้านอยู่”ป๊อปปี้พูดปัดๆ
 
 
 
 
“อะไรกันเค้ามีสามีแล้วก็ให้เค้าไปส่งเองกันสิจะพึ่งป๊อปทำไม”ขนมจีนพูดไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะสามีเค้าคือเจ้านายผม เค้าฝากผมดูแล ผมต้องทำตาม ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัว”ป๊อปปี้พูด
แล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ มีนังแก้วแล้วยังไง ป๊อปก็ต้องเป็นของหนมจีนคนเดียวเท่านั้น”ขนมจีนมองป๊อปปี้ที่เดินไปแล้วพู
ดร้ายๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ เธอมาปากดีกับชั้นเองก่อนนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วซุกไซร้ที่แผ่นหลังเนียนของแก้ว
 
 
 
 
“นายมันหื่นกาม โทโมะ”แก้วพลิกตัวหันมาว่าโทโมะ แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มก่อนจะจูบร่างบางทีนึง
ไม่รู้ทำไม แม้จะเกลียดแสนเกลียดในสิ่งที่เธอทำกับเขากับฟาง เหมือนเธอเป็นดอกไม้ที่หอมหวาน
ที่ล่อให้แมลงอย่างเขาไปติดกับเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
“หื่น แต่ก็ทำให้เธอครางมีความสุขซะลั่นห้องนิเมื่อกี้นี้”โทโมะพูดแล้วหอมแก้มแก้ว
 
 
 
 
 
“ชั้นยอมนายเพราะชั้นเคยทำเลวกับนายไว้ต่างหาก แต่ชั้นขอ ในเมื่อนายแต่งงานกับฟางแล้วดูแล
เฟิร์สไปแล้ว ชั้นขอให้นายดูแลฟางกับหลานชั้นดีๆ ชั้นรู้ว่าชั้นเลวมากจนฟางให้อภัยชั้นฝากนายดูแล
ฟางได้มั้ย”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่บอกชั้นก็ดูตลอดล่ะ ดูแลให้พ้นๆจากพวกเลวๆอย่างนี้ แหม เธอนี่เป็นพี่ที่แสนดีจริงๆเลยนะ รัก
น้องจริงๆ ทั้งๆที่สิ่งที่เลวร้ายกับฟางทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากเธอแท้ๆ นี่หวังว่าคงจะไม่ใส่หน้ากาก
แกล้งเป็นคนดีอีกนะ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าทุกอย่างมันเกิดจากชั้น ชั้นผิดไปแล้ว”แก้วพูดแล้วพลิกตัวหนี
 
 
 
 
 
 
“หึ คิดแล้วมันก็โล่งใจดีเนาะ ที่ตอนนั้น ชั้นไม่ได้ทำเธอท้อง ไม่อยากงั้น ชั้นคงสงสารลูกที่มีแม่
ร้ายกาจอย่างเธอ”โทโมะพูดทำให้แก้วชะงัก นอนนิ่งและกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
“ไม่ให้เค้าเกิดมาน่ะดีแล้ว”แก้วพูดสั้นๆก่อนจะลุกขั้นเข้าไปในห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึกๆ แม่คงเลวมากสินะ หนูถึงไม่อยากอยู่กับแม่แบบนี้”แก้วกอดเข่าร้องไห้แล้วปล่อยให้ฝักบัว
ไหลรดไปทั่วร่างตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริง จะไปหาผู้หญิงคนนั้นก็ได้นะ ไม่เห็นต้องโกหกเรื่องอะไรแบบนี้เลย”ฟางพูดเมื่ออยู่บนรถ
แล้วลูกชายหลับไปแล้ว เธอกับเขาจึงกล้าพูดคุยกัน
 
 
 
 
 
“พี่ไม่ได้รักขนมจีน พ่ะไปหาทำไม ยัยนั่นน่ะมาตามตื๊อพี่ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว น่ารำคาญจะ
ตาย”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใส่ใจ ฟางชะงัก นึกถึงตัวเองเมื่ก่อนที่หลงรักป๊อปปี้ และตามติดเขา
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสินะ ตอนนั้นชั้นก็คงเป็นคนที่น่ารำคาญมากๆในสายตาของคุณ”ฟางพูดแล้วกำมือแน่น
 
 
 
 
 
 
“พี่ไม่เคยเห็นฟางน่ารำคาญ ฟางเป็นน้องของแก้ว พี่จะรำคาญทำไม”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ไม่ตำราญ แต่ก็ร่วมมือกันหลอกชั้น”ฟางวกเข้าเรื่องเก่าอีกครั้ง
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เบรกรถอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วว่าอย่าเอาเรื่องเก่าๆมาพูด ตอนนี้มันคือปัจจุบน พวกเราต่างแยกกันไปแต่งงานกันแล้ว จะ
ย้อนให้มนได้อะไรห้ะฟาง”ป๊อปปี้หันไปพูดใส่ฟางอย่างแรง จนฟางสะดุ้ง
 
 
 
 
 
“นั่นสิ ต่างคนต่างแยกย้ายไปแต่งงานใหม่หมดแล้ว คุณมายุ่งกับชั้น มานอนกับชั้นทำไม”ฟางพูด
กลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไง ในเมื่อโทโมะมันทำแบบนั้นกับแก้ว พี่ก็มีสิทธ์ทำกับฟางเหมือนกัน”ป๊อปปี้เยาะ
 
 
 
 
 
“นี่คุณเห็นชั้นเป็นอะไร คุณมันใจร้ายที่สุด”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“อย่าแบบนี้สิ อ้อ ในเมื่อเฟิร์สก็หลับแล้ว แล้วก็เหลือเรา2คน งั้นพี่ก็ขอต่อจากเมื่อคืนเลยละ
กัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางไปบดจูบทันที ฟางร้องอู้อี้ในลำคอ ขัดชายหนุ่มมากเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ แม่ฟาง ถึงบ้านแล้วหรอ”เสียงเฟิร์สกำลังงัวเงียตื่นทำให้ทั้งคู่ต้องผละออกจากกัน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ยังครับเฟิร์ส พอดีลุงป๊อปเจอแมววิ่งตัดหน้ารถน่ะครับ นอนต่อเถอะ”ป๊อปปี้โกหกก่อนะขับรถ
 
ไปส่งทั้งคู่ที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับไปได้แล้ว”เมื่อฟางมาถึงบ้านและพาเฟิร์สไปอาบน้ำนอนก็ไล่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“เหอะ คนอุตส่าห์ช่วยอาบน้ำลูก พาลูกเข้านอน ไม่คิดจะตอบแทนกันรึไง”ป๊อปปี้บ่น
 
 
 
 
 
“นี่ ไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นคนดีหรอกนะ นี่เหลือแค่คุณกับชั้น ตอนนี้เฟิร์สหลับไปแล้ว”ฟางกอดอก
แล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ กลับก็ได้ แต่อ้อ อย่าลืมนะ รีบติดต่อแล้วบอกให้โทโมะเอาตัวแก้วกลับมาคืนพี่ ไม่อย่างงั้น
เรา2คนอาจจะมีรอบ2แน่ๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปใกล้ฟางพลางลูบไล้ไปตามตัวนฟางขนลุก
 
 
 
 
 
 
“ไปได้แล้ว คนบ้า ผีทะเล ไอ้ลามก”ฟางหน้าแดงแล้วทุบป๊อปปี้แล้วไล่ชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“อันนี้ถือว่าเป็นค่าแรงที่พี่ดูแลเฟิร์สวันนี้ละกัน”ป๊อปปี้ดึงฟางไปใกล้แล้วพูดก่อนจูบฟางทีนึงแล้วรีบ
ออกไป
 
 
 
 
 
 
“เราจะต้องไม่หวั่นไหวอีกเป็นอันขาดฟาง”ฟางมองรถป๊อปปี้ที่ขับออกไปแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
เอาล่ะสิ ว่าพิมที่เป็นนางร้ายเเล้ว ขนมจีนก็มาอีกคน นางเอกจะเป็นไงเนี่ย
 
 
 
ภายใต้ความร้ายกาจของพระเอกแต่ก็ยังมีบางมุมที่ทำให้นางเอกหวั่นไหวเหมือนกันนะเนี่ย