กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณมันบ้า ถึงได้ทำเรื่องอะไรแบบนี้ บ้าๆๆ ที่สุด”ฟางบ่นไม่หยุดเมื่อเช็คอินเข้ามาในโรงแรมแล้วมี
แต่คนมองเธอกับป๊อปปี้ที่ใส่กุญแจมือมาด้วยกันจนสุดทาง
 
 
 
 
 
“เอ้า เผื่อเราหนี ช่วยไม่ด้ พี่ต้องทำ”ป๊อปปี้ตอบ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีเหตุผล อยากจะจับตัวชั้นก็จับมา เคยคิดบ้างรึเปล่าลูกชั้นจะว่ายังไงเมื่อแม่หายตัวมาแบบนี้
ไหนจะคุณแม่ของคุณ เฟย์แล้วก็เขื่อนอีกน่ะ”ฟางโวยวายเพราะเธอเองก็ดันลืมมือถือไว้ที่ออฟฟิศที่
รีสอร์ตซะด้วย ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะควักเอามือถือตัวเองยื่นให้ฟาง
 
 
 
 
 
“บอกดีๆนะ ถ้าบอกไม่ดี เจอปล้ำแน่”ป๊อปปี้ขู่ ทำให้ฟางหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล เอ่อ เฟย์ วันนี้พี่ฝากเฟย์ดูลูกพี่หน่อยนะ บอกกับทุกคนให้ทีว่าพี่ต้องออกมาทำธุระด่วน
ออกมาดูพวกของตกแต่งรีสอร์ตต่างเมืองน่ะ พรุ่งนี้จะกลับ”ฟางคุยโทรศัพท์แล้วโกหกเพื่อให้ทุกคน
สบายใจ ป๊อปปี้มองก็แอบขำที่เวลาฟางคิดเรื่องโกหกมาแล้วทำหน้านิ่วและกังวลจนเห็นได้ชัด
 
 
 
 
 
 
 
“จะหัวเราะอีกนานมั้ยคุณ”ฟางหงุดหงิดที่ป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะปามือถือใส่
 
 
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ”ป๊อปปี้นึกได้ แล้วเปิดถุงเสื้อผ้าตัวเองที่ซื้อมาเมื่อกี้ก็เอาเสื้อผ้าให้ฟางพร้อมกับชุดชั้นใน
 
 
 
 
 
 
 
“เท่าที่ดูนะ หน้าอกเราก็เท่าเดิม พี่เลยว่า เราอ่ะใส่ไซส์เดิมชัวร์”ป๊อปปี้พูดเมื่อกางมองชุดชั้นในที่
ซื้อมา
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด คนบ้า ลามก ทุเรศ”ฟางรีบเอามืออีกข้างที่ว่างอยู่ปิดหน้าอกตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ นี่เข้าไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่แกะกุญแจมือให้”ป๊อปปี้ที่หัวเราะออกมากับท่าทางของฟางอย่าง
ไม่มีสาเหตุก็เอากุญแจมือแกะให้ฟาง ฟางมองหน้าชายหนุ่มสักพักก่อนจะหายเข้าไปอาบน้ำใน
ห้องน้ำทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ให้ชั้นช่วยนะ”แก้วที่หายเป็นตะคริวแต่ก็เดินกะเผลกไปช่วยโทโมะล้างจานอยู่
 
 
 
 
 
 
“ไปซะเถอะ อย่างเธอเดี๋ยวก็ดีแต่ทำจานชั้นแตกพอดี”โทโมะไล่ แก้วจึงเดินออกมาที่ระเบียงบ้าน
แล้วแอบหยิบสมุดกับดินสอที่โต๊ะทำงานโทโมะติดมาด้วย แล้วนั่งวาดรูปเล่นแก้เซ็ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอไปอาบน้ำได้แล้ว”โทโมะที่อาบน้ำเสร็จเดินมาเรียกแก้ว แก้วพยักหน้าก่อนจะกะเผลกตัวเอง
เข้าไปในบ้าน โทโมะมองกระดาษที่แก้วนั่งวาดรูปเมื่อกี้ก็ถือวิสาสะเปิดดู พบว่าแก้วนั้น สเก็ตภาพ
ของฟางและเธอยิ้มให้กัน แล้วภาพของฟาง ภาพของหลาน โทโมะทึ่งไม่คิดว่าแก้วจะจำราย
ละเอียดของฟางและเฟิร์สได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าย้อนเวลาไปได้พี่จะไม่มีวันทำเรื่องเลวๆนี่กับฟางเป็นอันขาด พี่ทำให้น้องสาวที่พี่รักต้องกลาย
เป็นแบบนี้ พี่มันเลวจริงๆที่ดูถูกความรักความเชื่อใจที่ฟางมองให้พี่กับป๊อปปี้แบบนั้น พวกพี่เอา
อารมณ์อยู่เหนือความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ทำให้ฟางกับหลานต้องแต่งงานกับโทโมะ ฟางพี่ขอโทษจะ
ให้พี่ขอโทษอีกกี่ล้านพันครั้งพี่ก็ยอม พี่ผิดไปแล้ว”
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่อ่านโน้ตในสมุดจบโทโมะก็โมโห เดินเข้าไปในบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มัน ป๊อปปี้ ฟาง”แก้วที่เข้าไปอาบน้ำแล้วได้ยินเสียงข้อความของโทโมะดังขึ้น แล้วเปิดไปเจอรูป
ที่โทโมะเซฟเก็ยไว้ มันคือรูปของป๊อปปี้ที่กำลังอุ้มฟางไปก็ตกใจ แล้วหมายจะเดินไปถามโทโมะแต่
ต้องชะงักเมื่อโทโมะเดินเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันโทโมะ ทำไม2คนนี้ถึงอุ้มกันแบบนี้”แก้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
“หึ ก่อนที่จะยุ่งเรื่องคนอื่น ดูตัวเองก่อนมั้ย นี่มันอะไรกัน หึทำเป็นวาดรูปฟางกับหลาน แล้วเขียน
ข้อความขอโทษ ผิดไปแล้วงั้นหรอ สำนึกผิดหึ แต่ก็ยังจะยุ่งวุ่นวายกับฟาง”โทโมะพูดแล้วปาสมุด
นั่นลงกับพื้นอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นผิดไปแล้วจริงๆ จะพูดอีกกี่ร้อยกี่พันครั้งชั้นก็ผิดไปแล้ว โทโมะ นี่นายพาตัวชั้นมาลงโทษต่างๆ
นาๆแล้วชั้นไม่หนีนายไปแล้ว แค่นี้มันยังไม่ทำให้นายเชื่อใจอีกรึไง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ เพราะเมื่อกี้เธอเห็นรูปของฟางกับป๊อปปี้ในมือถือชั้นแล้วรีบมาถาม เธอคงจะน้อยใจมากสินะ
หึงหวงน้องสาวเหมือนครั้งที่ก่อนล่ะสิ”โทโมะรีบว่า
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นก็แค่ตกใจ นี่คงเป็นเพราะว่าป๊อปเค้ากำลังโกรธที่นายเอาตัวชั้นมาแน่ๆโทโมะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ทำตัวน่าสงสารเพื่อให้ชั้นเอาตัวเธอไปคืนป๊อปแล้วฟางจะไปกลับมา โอ้โห เล่นละครดี
จริงๆ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ นี่นายเองก็เหมือนกัน นายเห็นภาพนี้นายไม่เป็นเดือดเป็นร้อนรึยังไงห้ะ นายแต่งงานกับ
ฟางนายเป็นสามีของฟางนะ ทำไมถึงนิ่งนอนใจแบบนี้ล่ะไม่หึงฟางรึไง”แก้วย้อนกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไว้ชั้นกลับไปชั้นจะจัดการกับคนรักของเธออย่างสาสมแน่ แต่เธอต่างหากล่ะ ทำไม บีบทำตัวเอง
ให้น่าสงสารขนาดนี้คิดหรอว่าชั้นจะใอ่อนยอมคืนเธอไปเสวยสุขในรังรักต้นงิ้วของเธอ”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ทำตัวน่าสงสาร ชั้นคิดมาตลอด ตั้งแต่อยู่สิงค์โปร์แล้ว ในเมื่อการที่ชั้นแต่งงานกับป๊อป
แล้วมีแต่ปัญหา ชั้นตัดสินใจแล้วว่าชั้นจะหย่ากับป๊อปปี้ แล้วชั้นจะไปให้พันจากทุกคนจะได้ไม่ต้อง
สร้างเรื่องเดือดร้อนอีก”แก้วพูดตามจริง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วไม่เสียดายรึยังไง อุตส่าห์ทั้งรัก ทั้งลอบคบชู้กับน้องจนได้แต่งงานแบบนี้”โทโมะพูดอย่างไม่
เชื่อแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นตัดใจแล้ว ถ้าชั้นไม่ทำอย่างที่นายพูด นายะพาชั้นไปลงโทษที่ไหนชั้นก็ยอม”แก้วพูดแล้ว
สบตาโทโมะนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายไปไหนของเค้านะ”ฟางที่อาบน้ำแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำก็แปลกใจที่ป๊อปปี้ไม่อยู่ในห้องก็
เดินไปที่ระเบียงแล้วพบว่า ที่ระเบียงห้องพักสามารถเดินไปที่ชายหาดได้ ฟางจึงเดินออกมารัลม
ทะเลยามกลางคืนแล้วชะงักเมื่อเห็นเหมือนป๊อปปี้นั่งดื่มเบียร์ริมชายหาดแล้วมองไปที่ทะเลที่มืดดำ
ฟางจึงเดินมานั่งข้างๆ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ ไปอาบน้ำเถอะ มานั่งกินเบียร์แบบนี้เดี๋ยวก็เมาเดินลงทะเลหรอก”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะ พี่ให้กิน”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นกระป๋องเบียร์ให้ฟาง ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
“อะไรของคุณชั้นไม่ดื่มนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอาไปดื่มเถอะน่า ถ้าไม่ดื่ม พี่ปล้ำเราแน่”ป๊อปปี้พูด ฟางรีบดื่มเบียร์ทันที ก่อนจะหลับตาเมื่อสัมผัส
ถึงรสขม ป๊อปปี้แอบขำ จนฟางดื่มเบียร์จนหมดกระป๋องแล้วหน้าก็เริ่มแดง ชายหนุ่มจึงขยับตัวเข้ามา
ใกล้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาใกล้ชั้นนะ คนเลว”ฟางไล่“เข้าไปช้างในเถอะ ฝนะตกละ”ป๊อปปี้พูดแล้วประคองฟางเข้ามา
ด้านในห้องพัก
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืน
 
 
 
 
 
เสียงฟ้าร้องพร้อมกับฝนตกทำให้ฟางที่ป๊อปปี้ประคองอยู่ก็ร้องแล้วกอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าฝนไม่ตกกะมอมให้เมานะเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มฟางไปที่เตียง
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
ฟางจับชายเสื้อชายหนุ่มไว้
 
 
 
 
 
 
 
“มอมกันงั้นหรอ คนเลว คนชั่ว คุณมันชอบโกหกหลอกลวงง”ฟางพูดแล้วชี้หน้าว่าป๊อปปี้ก่อนจะพุ่ง
มาทุบชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ๆ อย่าทุบสิ ที่พี่ให้เรากินเบียร์เนี่ยเพราะว่าพี่เห็นเราเลี้ยงลูกเครียดๆพี่เลยคิดว่าเรามีอะไรอยาก
จะระบายมั้ยเผื่อมันจะทำให้เราผ่อนคลายได้”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟาง เพราะเขาสังเกตว่าฟางกดดัน
ตลอดเวลา ใช่ อาจจะเป็นเพราะอดีตที่เขาและแก้วร่วมกันทำร้ายฟาง แต่หัวอกเป็นพ่อเขาเห็นฟางดุ
เข้มงวดกับลูกมันทำให้เขายอมไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาพูดดี ชั้นไม่เชื่อคุณหรอก คุณมันโกหก ฮึก หลอกลวง”ฟางพูดแล้วทุบป๊อปปี้แล้วสะอึก
สะอื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟังพี่ พี่รู้ว่าพี่เลวในอดีต แต่พี่ไม่อยากให้ฟางเครียดเข้าใจมั้ย ว่าพี่เป็นห่วง”ป๊อปปี้รวบข้อมือ
บางทั้ง2ข้างไว้แล้วพูด ฟางมองป๊อปปี้แล้วบวกกับเสียงคำว่าเป็นห่วงเข้ามาในโสตประสาททำให้
ฟาง ภาพอดีตของเธอกับป๊อปปี้ก็ฉายเข้ามา ภาพที่เธอหลงรักป๊อปปี้ ภาพที่ป๊อปปี้เป็นพี่ชายและ
ชายในฝันของเธอ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาห่วง ชั้นเป็นของชั้นแบบนี้ อย่ามายุ่ง”แต่ภาพที่ป๊อปปี้กับแก้วร่วมกันทำร้ายเธอก็ฉายเข้า
มาก่อนจะผลักป๊อปปี้ออกไป แล้วลุกขึ้นด้วยท่าทีเซๆ เพื่อหนีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะฟาง เดินไหวรึไงห้ะเราน่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วลุกมาขวางฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ไปให้พ้นน ชั้นจะไปไหนมันก็เรื่องของชั้น”ฟางตวาดใส่ป๊อปปี้เสียงอู้อี้เพราะเมาแล้วแล้วพยายาม
ปัดป๊อปปี้ออกไปไกลๆจากเธอ แต่ป๊อปปี้ขืนตัวไม่ยอมไป จนฟางเซจะหงายหลังแล้วป๊อปปี้ก็รีบโอบ
เอวไว้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ฟางเมาแล้วนะ ถ้าไม่อยากจะเล่าอะไร ระบายอะไรให้พี่ฟัง เราก็ไปนอนซะ”ป๊อปปี้ที่แม้จะดื่ม แต่
เพราะเขาเองดื่มเบียร์จนชินทำให้เขาเองสามารถควบคุมสติได้ดีกว่าแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นอน ชั้นไม่นอน ชั้นจะไปให้พันคุณ คุณมันคือคนเลว คนชั่ว ชั้นเกลียดคุณ”ฟางผลักป๊อปปี้อีก
ครั้งแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ขอร้องล่ะฟาง พี่เป็นห่วงเรานะ มีอะไรพูดกับพี่ได้มั้ย”ป๊อปปี้ที่ปกติเห็นฟางงอแงเขาไม่คิดจะสนใจ
แต่ไม่รู้ทำให้ เขาอยากจะรั้งเธอ ชายหนุ่มกอดรั้งฟางให้หยุด ฟางเมื่อสัมผัสได้ว่าป๊อปปี้พยายามรั้ง
เธอก็ร้องไห้ไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดร้องไห้เถอะนะ หยุดเถอะ”ป๊อปปี้ดึงฟางหันมาแล้วปาดน้ำตาให้ฟางหยุดร้องไห้ ฟางสะอึก
สะอื้นมองหน้าป๊อปปี้ แต่แล้วเหมือนมีบางอย่างที่ดึงดูดทั้งป๊อปปี้และฟางให้เข้าใกล้กัน ก่อนที่ชาย
หนุ่จะดึงฟางมาจูบอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม”ฟางเองก็หลับตาพริ้มรับสัมผัสนั้นก่อนจะเผลอเอามือโอบรอบลำคอป๊อปปี้ไว้ แล้วค่อยๆถูกชาย
หนุ่มดันตัวเธอลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง โดยที่ปากยังไม่แยกออกจากกัน ก่อนที่มือหนาจะล้วง
เข้าไปในกระโปรงเลของฟาง แล้วสอดเข้าไปในขั้นในสีหวานของฟางทำให้ฟางขนลุกซู่ก่อนจะล้วง
มือเข้าไปในเสื้อป๊อปปี้แล้วถอดเสื้อของชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อถูกมือหนาที่ซุกซนสอดเข้าไปในโพรงกลับกุหลาบก่อนจะหลับตาพริ้ม ป๊อปปี้จึง
จัดการถอดเสื้อและชั้นในสีหวานของฟางออก เผยให้เห็นอกสวยที่ชูชัน ป๊อปปี้ไม่รอช้าที่จะดูดเม้ม
ยอดอกสวยคู่นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ มะ ไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้จัดการปรนเปรอเธอแล้วเอามือขยุ้มผมด้วยความเสียว
ซ่าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ไหวแล้ว คืนนี้พี่ขอนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลืออยู่ทั้งหมดของฟางแล้วถอด
เสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด จนทั้งคู่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ฟางสบตากับป๊อปปี้ก็เบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
 
 
“เราจะหยุดตอนนี้มันก็คงไม่ทันแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ที่ทางทับร่างบางมาก็กระซิบข้างหู ก่อนจะซุกไซร้
ตามตัวของฟาง แล้วค่อยๆสอดใส่แกนกลางเข้ามาในร่างกายของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ”ฟางหลับตาพริ้มก่อนจะกอดชายหนุ่มไว้ ทั้งคู่นิ่งสักพักก่อนจะค่อยๆขยับสะโพกขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ฟางกำลังทำให้พี่คลั่งนะ”ป๊อปปี้แทบคลั่งแล้วเอาขาทั้ง2ของฟางมาหนีบเอวแล้วซอยสะโพกแรงขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะๆ”ฟางหลับตาด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน สติแตกกระจายร้องครางออกมาแล้วจิกเล็บลงกลางแผ่น
หลังป๊อปปี้ ตอนนี้เธอกำลังคลั่ง เหมือนกับความรู้สึกจากจิตใต้สำนึกที่เก็บไว้ข้างใน มันเผยออกมา
เธอยังไม่ลืมเขา เธอยังไม่ลืมป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อ๊า พี่ไม่ไหวแล้ว”ป๊อปปี้ร้องครางออกมาพร้อมกับขยับสะโพกให้แรงเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊า”เมื่อถึงฝั่งในแล้ว ป๊อปปี้และฟางก็ร้องออกมาก่นที่ป๊อปปี้จะฉีดสายธารสีขาวเข้ามาในตัวฟาง
ก่อนจะล้มพับเพื่อหอบหายใจบนอกสวย โดยที่ฟางโอบกอดเขาไว้ เมื่อพายุความต้องการพัดผ่าน
ไป สติของทั้งคู่ก็กลับคืนมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะ ครั้งนี้พี่ขอโทษ ที่ทำกับเราแบบนี้”ป๊อปปี้พูดเพราะครั้งที่แล้วเขาเองก็รู้สึกผิดแต่เพราะ
อารมณ์โกรธที่มันมีอยู่มากกว่าทำให้ไม่ได้บอกฟาง จนมาถึงครั้งนี้ เขาจึงขอโทษฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องเมื่อกี้ชั้นเองก็ผิดเองที่ไม่หักห้ามใจไว้เหมือนกัน ช่างมันเถอะ ถ้ามันเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจ
ของเราทั้งคู่ ชั้นจะถือว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นละกัน ชั้นง่วงแล้ว”ฟางที่สติกลับมาแล้วฟังป๊อปปี้ก็รับรู้ทันที
ว่าเขาเองไม่ได้มีใจให้เธอและทำเรื่องแบบนั้นก็พลิกตัวแล้วดึงผ้าห่มมาห่มตัวเองก่อนจะหลับตาลง
ป๊อปปี้มองฟางที่หันหลังให้เขาก็นิ่งเงียบก่อนจะขยับไปนอนข้างๆแล้วเอามือก่ายหน้าผากตัวเอง เขา
รักแก้ว แล้วเขาทำแบบนี้กับฟางทำไมกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
เรื่องแบบนี้ถ้าปากบอกว่ารักแก้วเเล้วทำแบบนี้ทำไมล่ะ
 
 
อาจไม่ถูกใจใครหลายคนที่เรื่องนี้ทำร้ายนางเอกบ่อยนะ เดี๋ยวไรเตอร์ก็จะเอาคืนพระเอกเหมือนกัน ไม่ต้องห่วง