กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นพร้อมแล้ว”แก้วเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ดี ขอให้สิ่งที่เธอพูดกับชั้นเมื่อวานมันคือความจริงละกัน ชั้นจะรอดู”โทโมะพูดแล้วขับรถออกมา
จากบ้านพร้อมแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ ตอนที่เธอป่วยเธอละเมอออกมาว่าลูก งั้นเธอบอกชั้นได้มั้ยว่าตอนที่อยู่สิงค์โปร์เกิด
อะไรขึ้น เธอคงจะมีลูกกับป๊อปปี้สินะ แล้วลูกของเธอไปไหนล่ะ”โทโมะถามระหว่างขับรถกลับ
 
 
 
 
 
 
“อย่าถามเรื่องนี้เลย ผู้หญิงเลวๆอย่างชั้นไม่สมควรที่ใครจะมาสนใจ”แก้วชะงักแต่พูดนิ่งๆแล้วเบือน
หน้าหนี โทโมะยิ่งสงสัยเมื่อเห็นแก้วกำมือแน่นเหมือนมีอะไรในใจบางอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่อยู่สิงค์โปร์ ทำไมต้องละเมอแบบนั้น”โทโมะพูดด้วยความสงสัย
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไงว่าอย่าถามเรื่องนี้ อย่ามายุ่งกับชั้น”แก้วหันกลับไปว่าโทโมะแล้วหันหลังหลับตาทันที
เพื่อให้โทโมะถามอีก ชายหนุ่มเห็นแก้วหงุดหงิดแล้วปัดเรื่องราวที่จะไม่ตอบคำถามเขาก็ยิ่งสงสัย
ก่อนจะขับรถออกต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เราจะกลับกันแล้วใช่มั้ย”ฟางถามเมื่อหลังจากตอนเช้าที่ทั้งคู่แยกย้ายไปจัดการธุระส่วนตัวแล้วไม่
พูดอะไรกันเลยสักคำ ป๊อปปี้เดินมาเช็คเอ้าท์ที่พัก ฟางจึงถามขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“ก็คงจะเป็นอย่างนั้น เดี๋ยวเฟิร์สร้องไห้ตามหาแม่แน่ๆ แล้วยิ่งแม่พี่ น้องพี่เค้าติดเราอย่างกับอะไรดี
ถ้าเราหายไปหลายๆวันแบบนี้ ทุกคนคงเป็นห่วงเรา”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่มองฟาง แวบหนึ่งเขารู้ว่าเขา
มันไม่ดีแต่เขาก็อดน้อยใจครอบครัวของเชาเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณกำลังน้อยใจใช่มั้ย”ฟางที่สังเกตน้ำเสียงป๊อปปี้ก็ถามขึ้น
 
 
 
 
 
“พี่ไม่มีสิทธ์น้อยใจแม่กับน้อง เพราะพี่ทำตัวเองและอีกอย่างพี่ต้องทำให้ครอบครัวพี่ยอมรับแก้วให้
ได้ไม่ว่าจะนานแค่ไหน พี่ต้องอดทน”ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางชะงักคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ต่อให้นอนด้วย
กันก็นอนแต่ตัวสินะเค้าไม่เคยรักเราเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดี งั้นกลับไป ชั้นจะบอกให้พี่โทโมะให้พาตัวคนรักของคุณกลับมาแล้วพวกคุณจะได้ช่วยกันฝ่าฟัน
อุปสรรคพิสูจน์ความรักของคุณให้คุณแม่กับเฟย์เห็น ส่วนชั้นก็จะกลับไปอยู่ของชั้น ตามประสาพ่อ
แม่ ลูกกับพี่โทโมะและก็เฟิร์สเหมือนเดิมแล้วเราจะได้ไม่ต้องมีอะไรยุ่งเกี่ยวกันอีก ต่างคนต่าง
อยู่”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้อดใจหายไม่ได้เมื่อได้ยินคำตัดขาดจากฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วฟางจะลืมได้หรอ ว่าที่เกาะนี้เรามีความสุขกันมากแค่ไหน เรื่องของพี่กับฟาง ฟางจะลืมมันลง
หรอ”เมื่อได้ยินคำตัดขาดของฟางทำให้ป๊อปปี้รู้สึกหงุดหงิดพูดจาร้ายๆกับฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
ฟางตบหน้าป๊อปปี้หัน
 
 
 
 
 
“ได้ชั้นจะลืมมันให้หมด ลืมทุกอย่างที่คุณทำเลวร้ายกับชั้น ลืมเรื่องเมื่อคืน แล้วลืมว่าขั้นไม่เคยรู้จัก
คุณ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ลืมงั้นหรอ มานี่แล้วพี่ก็อยากจะรู้ว่าฟางลืมมันลงได้จริงหรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงฟางมาที่ลับตาคน
ทันที
 
 
 
 
 
 
“อื้อออ”ป๊อปปี้บดจูบฟางอย่างร้อนแรง หญิงสาวทั้งดิ้นและตกใจ
 
 
 
 
 
 
“เลวที่สุด คุณมันคนเลว คุณเห็นชั้นเป็นอะไร ชั้นไม่ใช่ที่ระบายของคุณนะ ชั้นแต่งงานมีลูกมีสามี
แล้ว คุณเองก็เหมือนกัน คุณมีเมียแล้ว ขอร้อง ถ้ายังเป็นคนแล้วมีสามัญสำตึกอยู่ อย่าทำแบบนี้กับ
ชั้น”ฟางตบหน้าป๊อปปี้แล้วตวาดว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับกันเถอะ ชั้นเหนื่อยแล้ว”ฟางนิ่งสงบสติอารมณ์ก่อนจะพูดอีกครั้งแล้วเดินไปรอที่ท่าเรือ ป๊อปปี้
จึงเดินตามเพื่อไปรอขึ้นเรือกลับฝั่ง โดยที่ฟางเลี่ยงที่จะไม่คุยกับป๊อปปี้ตลอดทางที่กลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ใจนะว่าจะรอป๊อปปี้ที่นี่ไม่ไปหาที่รีสอร์ต”โทโมะถามเมื่อพาแก้วมาส่งที่พัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม เพราะถึงไป แล้วเจอทุกคน แทนที่เรื่องจะจบก็จะมีแต่ปัญหา”แก้วพูดนิ่งๆ พลันสายตาหันไป
เห็นใครคนหนึ่งชะเง้ออยู่ที่พักก็ตกใจเมื่อผู้หญิงคนนั้นหันมาคือขนมจีน
 
 
 
 
 
 
“เธอมาทำอะไรที่นี่”แก้วอึ้งมองหน้าขนมจีนอย่างตกใจแล้วเดินเข้าไปว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว แก้ว ไม่เจอกันตั้งนาน อยู่ที่นี่หรอจ้ะ ชั้นว่าจะมาหาป๊อปปี้น่ะ พอดีคนที่นี่บอกว่าเธอไม่อยู่ ชั้น
ก็นึกว่าเธอจะหย่ากับป๊อปปี้ซะอีก”ขนมจีนพูดลอยหน้าลอยตาใส่แก้ว แก้วแทบทนไม่ไหว พุ่งมาจะ
เอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไปจากที่นี่ซะ ยัยโรคจิต ออกไป”แก้วว่าแล้วผลักตีขนมจีน โทโมะที่อยู่ที่รถก็ตกใจ ตอนแรก
จะเข้าไปช่วยแต่เพราะเห็นท่าทีแปลกๆและท่าทีที่แก้วมีต่อขนมจีนก็หยุดละลองสังเกตการณ์ต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ ใครกันแน่ที่โรคจิต เก็บกดแล้วมาทุบตีทำร้ายกันแบบนี้น่ะ ตายล่ะนี่ต้องถึงกับส่งเข้าโรง
พยาบาลประสาทอีกรอบมั้ยเนี่ย”ขนมจีนเยาะทำให้โทโมะชะงัก นี่แก้วเคยเข้าไปรักษาตัวที่โรง
พยาบาลประสาทงั้นหรอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอขนมจีน เธอมันฆาตกรฆ่าลูกชั้น”แก้วตะคอกใส่ขนมจีนเสียงสั่นโท
โมะอึ้ง
 
 
 
 
 
 
“อุ๊ยตาย ไหนล่ะหลักฐานแกตกบันไดไปเองนะ อ้อ ชั้นก็แค่กำจัดพวกปลิงดูดเลือดที่มาเกาะป๊อปปี้
ของชั้นต่างหากล่ะ อย่าคิดนะชั้นไม่รู้ว่าตอนที่แกกับป๊อปปี้ไปแต่งงานกันที่สิงค์โปร์น่ะ แกเองก็ท้อง
แล้ว เพราะชั้นคิดอยู่ว่าลูกในท้องแกมันไม่ใช่ลูกของป๊อปปี้”ขนมีนโพล่งออกมาทำให้โทโมะอึ้ง
แล้วคิดย้อนไปเมื่อ5ปีก่อน หลังจากที่แก้วกับป๊อปปี้มีอะไรกัน วันต่อมาฟางก็ไปหย่ากับป๊อปปี้และ
อีก3วันทั้งคู่ก็บินไปแต่งงานกันที่สิงค์โปร์ทันที แถมขนมจีนยืนยันว่าลูกที่แท้งไปไม่ใช่ลูกของ
ป๊อปปี้ และคนเดียวที่นอนกับแก้วก่อนจะมีเรื่องก็คือเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าจะเป็นลูกขอใครก็ช่างแต่เค้าเป็นลูกชั้น ถ้าอยากได้ตัวป๊อปมากก็เอาไปเลย เพราะชั้นจะหย่า
กับเค้าแล้ว รู้ไว้ซะ”แก้วที่ย้อนถึงอดีตที่เธอกำลังท้องได้4เดือนหลังจากกลับมาจากอัลตร้าซาวน์
โรงพยาบาลที่โน่นแล้ว เธอก็เจอกับขนมจีนที่มาทวงสิทธ์และไล่ให้เธอหย่ากับป๊อปปี้เพราะที่ตอน
นั้นขนมจีนเผลอไปมีอะไรกับป๊อปปี้ได้เพราะแก้วกับป๊อปปี้ทะเลาะกันอย่างรุนแรง แก้วจะหนีขนมจีน
แต่สุดท้ายเธอก็ถูกผลักให้แท้งลูก ด้วยอายุครรภ์ที่มากขึ้นทำให้แก้วเกือบตาย พอรู้ว่าไม่มีลูกแล้ว
แก้วก็เครียดเป็นโรคประสาท ทำให้ป๊อปปี้ต้องตัดสินใจเด็ดขาดไม่ยุ่งกับขนมจีนและคืนดีและรักษา
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เข้าไปข้างในบ้านเถอะ”โทโมะเมื่อเห็นขนมจีนไปจากบ้านพักแล้วก็เดินมาประคองแก้วลุกขึ้น
 
 
 
 
 
“นายกลับไปเถอะโทโมะ ชั้นอยู่ได้”แก้วมองโทโมะที่พาเธอมานั่งในบ้านก็พูด
 
 
 
 
 
“ได้ไง เดี๋ยวเผื่อเธอเองเสียใจที่จะต้องบอกเลิกกับชู้สุดที่รักของเธอละฆ่าตัวตายจะว่ายังไงล่ะ”โท
โมะรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นไม่โง่ถึงกับจะฆ่าตัวตายหรอกนะ นายเองควรกลับไปหาลูก แล้วดูแลฟาง”แก้วพูดแล้วเดินขึ้น
ไปชั้นบนเพื่อเตรียมเก็บเสื้อผ้าตัวเองเตรียมย้ายออก โทโมะจึงเดินตามขึ้นมาแล้วยืนมองแก้วเก็บ
ของเงียบๆ
 
 
 
 
 
 
“กำไลถัก”โทโมะมองกล่องเครื่องประดับแล้วเห็นกำไลถักที่ครั้งหนึ่งเขากับแก้วไปเที่ยวด้วยกัน
แล้วเขาลองถักไว้คู่กัน
 
 
 
 
 
“ก็มันสวยดี ชั้นเลยเก็บไว้น่ะ”แก้วหันมาตอบโทโมะแล้วเก็บของต่อ โทโมะมองแก้วก่อนจะเดิน
เข้าไปใกล้
 
 
 
 
 
 
“ถ้าวันนั้นเธอไม่เลือกทำอย่างนั้น ชั้นคงไม่ต้องเกลียดเธอแบบนี้”โทโมะพูดออกมาทำให้แก้วหัน
มาสบตาโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษนะโทโมะที่ชั้นทำอะไรไม่ดีๆกับนายในอดีต”แก้วสบตาโทโมะก็รู้ว่าเขาเองก็เจ็บเหมือน
กันก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่พามาที่พักคุณทำไม ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้เลี้ยวรถมาที่บ้านพักตัวเอง
 
 
 
 
 
“เถอะน่า ไหนๆจะไปเจอแม่กับเฟย์แล้ว พี่เลยจะมาเอาของไปให้ท่าน”ป๊อปปี้พูดแล้วจอดรถ
 
 
 
 
 
 
“นี่มันรถพี่โทโมะนี่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้”ฟางตกใจเมื่อเห็นรถของโทโมะจอดที่บ้านพักป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“รถไอ้โทโมะ รึว่าแก้ว แก้ว”ป๊อปปี้สรุปแล้วรีบวิ่งเข้ามาในบ้านพักพร้อมกับร้องเรียกแก้วจนขึ้นมาชั้น
บนก็ตกใจเมื่อเห็นแก้วกำลังจูบอยู่กับโทโมะในห้องนอนตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“ไอ้โทโมะ มึง”ป๊อปปี้อึ้งก็พุ่งเข้าไปชกโทโมะจนล้มคว่ำโดยที่โทโมะเองก็ไม่ยอม ชกชายหนุ่ม
กลับเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ คุณปล่อยพี่โทโมะนะ”ฟางตกใจแล้วรีบขึ้นมาแล้วแยกป๊อปปี้ออกจากโทโมะที่ถูกแก้วดึงมา
 
 
 
 
 
 
“มึงมาจูบเมียกูทำไมวะ ไอ้เลว ไอ้ชั่ว”ป๊อปปี้โมโหถึงขีดสุด ด่าว่าโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“หึ เมียงั้นหรอ ต่อจากนี้ไปก็เป็นแค่อดีตน่ะสิไม่ว่า”โทโมะพูดแล้วโอบไหล่แก้ว
 
 
 
 
 
“หมายความว่ายังไง”ป๊อปปี้มองหน้าโทโมะ
 
 
 
 
“ก็หมายความว่า แก้วเค้าไม่รักแกแล้วไง ไอ้โง่”โทโมะเยาะ
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงใช่มั้ยแก้ว ไอ้โทโมะมันโกหกป๊อปใช่มั้ย แก้ว แก้วเป็นยังไงบ้าง ไอ้เลวนี่มันทำร้ายแก้วตรง
ไหน ป๊อปจะได้ฆ่ามันตรงนี้”ป๊อปปี้ไม่เชื่อแล้วรีบไปจับเนื้อตัวของแก้วแล้วถามไถ่แก้วด้วยความเป็น
ห่วง แก้วมองป๊อปปี้ด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะดึงมืออกจากการเกาะกุมของป๊อปปี้อย่างไม่ไยดี
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะไม่ได้ทำอะไรแก้วเลยสักนิด แต่กลับทำให้แก้วมีความสุขมากกว่าที่อยู่กับป๊อปซะอีก”แก้ว
พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แก้ว เป็นไปไม่ได้ วันนั้นแก้วยังโทรมาบอกให้ป๊อปไปช่วยอยู่เลย มันบังคับแก้วพูดใช่มั้ย ไอ้โท
โมะ มึง”ป๊อปปี้ไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยินแล้วพาลจะเอาเรื่องโทโมะแต่แก้วเข้ามาขวาง
 
 
 
 
 
 
“เลิกบ้าสักที จำที่แก้วเคยบอกป๊อปรึไง ถ้ารักกันไม่ได้จะดันทุรังไปทำไม เลิกๆกันไปดีกว่า”แก้วว่า
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่แก้ว ป๊อปปี้รักแก้ว เรารักกัน เชื่อสิเราต้องฝ่าฝันอุปสรรคไปได้ เรื่องที่สิงค์โปร์เรายังผ่านมาได้
เลย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ นั่นเพราะแก้วอ่อนแอไงล่ะ แก้วถึงต้องคบป๊อปต่อไป มันถึงเวลาแล้วล่ะ ที่เราต้องจบทาง
เดินของพวกเราสักที ป๊อป เราเลิกกัน”แก้วพูดก่อนจะถอดแหวนแต่งงานแล้วปาทิ้งใส่หน้าป๊อปปี้
ท่ามกลางความตกใจของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอบ้าไปแล้วรึไง นี่คือสามีเธอที่เธอรักนักรักหนานะเธอทำแบบนี้ได้ยังไง หรือว่าเธอจะเลิกกับ
เค้าแล้วมาคบกับพี่โทโมะไม่มีทางล่ะเพราะเค้าแต่งงานกับชั้นอยู่นะ”ฟางรีบพูดถึงเหตุผล เพราะเป็น
ไปไม่ได้ที่แก้วจะไปอยู่กับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ใครว่าพี่จะอยู่โทโมะล่ะ ก็แค่ของสนุก ที่เอาไว้เล่นชั่วคราว นี่น่ะก็ทำให้รู้ว่าชีวิตของพี่ไม่จำเป็น
ต้องมาทนดักดานร่วมฝ่าฟันความรักจอมปลอมนี่กับป๊อปอีก ในเมื่อดีแต่รักกันไปมันมีแต่เจ็บ
ปวด”แก้วพูดแล้วเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นหน้าป๊อปปี้ที่ตาแดงและมีน้ำตาไหลออกมา เธอต้องไม่มอง
เขาถ้าเธอต้องการจะหยุดเรื่องนี้
 
 
 
 
 
 
 
“เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งเยอะ เราสัญญากันแล้วนะแก้วว่าจะรักกันตลอดไป”ป๊อปปี้พูดเสียงสั่น
 
 
 
 
 
 
 
“รัก แล้วกินได้มั้ย พอเถอะ5ปีที่อยู่ด้วยกันเราก็รู้ๆกันอยุ่แล้วไม่ใช่หรอว่าเราเองเหมือนกันมากก็จริง
แต่เพราะเหมือนกันไง เราเลยต้องทะเลาะกันบ่อย มีปากเสียงกันตลอด ในเมื่อแก้วไม่ยอม ป๊อปไม่
ยอม เราก็คงต้องเลิกกัน อย่าแก้วเลยป๊อป แก้วคิดดีแล้วล่ะว่าแก้วอยากจะหย่ากับป๊อป พรุ่งนี้เจอ
กันที่อำเภอ ถ้าไม่มา แก้วจะให้ทนายยื่นคำร้องฟ้องหย่ามาให้”แก้วพูดแล้วเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าตัว
เองเดินออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
ป๊อปปี้คุกเข่ากอดขาแก้วเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่แก้ว อย่าไปได้มั้ย”ป๊อปปี้ร้องไห้ออกมาขอร้องเธอ ทำให้ฟางสะท้อนนึกถึงตัวเองที่เคยเสียใจ
เพราะป๊อปปี้กับแก้ว และมาตอนนี้ ป๊อปปี้เองกำลังเสียใจ นี่เธอควรจะสะใจหรือสงสารดี
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย น่ารำคาญ ออกไปจากชีวิตชั้นสักที”แก้วแกล้งโมโหแล้วผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเองอย่างแรง
ทำให้ชายหนุ่มหัวโขกเหลี่ยมตู้อย่างแรง เธอเองก็ตกใจแต่ต้องแข็งใจวิ่งออกไปจากห้องนั้น
 
 
 
 
 
 
“แก้ว อย่าไป”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อไม่เห็นแก้วกลับมาก็ตะโกนแล้วร้องไห้ ฟางกับโทโมะอึ้งมองหน้ากันว่า
จะทำอย่างไรต่อไปดี
 
 
 
 
 
 
 
ภายใต้ความเสียใจของป๊อปปี้เราก็ได้รู้นะว่าลูกของแก้วหายไปไหน งานนี้มาดูกันว่าขนมจีนจะร้ายกับฟางเหมือนกับที่ทำร้ายแก้วที่สิงค์โปร์มั้ย