กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”แก้วตกใจรีบวิ่งตามฟางออกมานอกบ้านแล้วจับข้อมือน้องสาวไว้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น/โอ๊ย”ฟางโมโหผลักแก้วล้ม ทำให้แก้วร้องออกมาเมื่อแผลที่เจ็บจากโดนน้ำ
ร้อนลวกกระแทกกับพื้น
 
 
 
 
 
 
“แก้ว ฟางทำอะไรแก้ว”ป๊อปปี้ที่ขับรถว่าจะแวะมาดูเฟิร์สก็ตกใจที่เห็น2สาวทะเลาะกันหน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“คนรักของคุณเค้าโดนชั้นทำร้ายน่ะ นี่กำลังสำออยรอให้คุณมาดูแล รีบไปดูแลเค้าสิ”ฟางพูดแล้ว
เดินหนีไป
 
 
 
 
 
“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”แก้วพยายามร้องเรียกแต่ฟางไม่กลับมาเลย
 
 
 
 
 
 
 
“เอางี้ ชั้นว่าเดี๋ยวจะส่งเธอไปทำแผลที่คลีนิกแล้วส่งเธอกลับบ้านเลยละกัน”โทโมะออกมากับเฟิร์
สหน้าบ้านก็พูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ชั้นไปส่งเอง นายเป็นสามีฟางนายไปดูแลฟางซะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“นายหย่ากับแก้วแล้ว นายควรจะห่าง เพราะแก้วเค้าคงไม่อยากให้นายมายุ่งวุ่นวายหรอก”โทโมะ
เยาะ
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกันอีก เราหย่ากันแล้ว”แก้วพูดแล้วืนตัวออกจากป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ได้ยินชัดละนะ เฟิร์สครับ เดี๋ยวป้ะป๋าไปส่งป้าแก้วที่บ้านก่อน เดี๋ยวเราอยู่ที่นี่กับลุงป๊อปนะครับ
เดี๋ยวป้ะป๋าจะโทรให้แม่ฟางกลับมาหาเราเอง”โทโมะพูดสั่งลูกก่อนจะพาแก้วออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดีจังเลย เฟิร์สคิดถึงลุงป๊อปมากเลยฮะ”เฟิร์สเมื่ออยู่กับป๊อปปี้2คนก็วิ่งมากอดชายหนุ่ม ป๊อปปี้ยิ้ม
และกอดตอบลูก
 
 
 
 
 
 
“ครับ แต่พวกเราต้องช่วยกันตามหาแม่ฟางก่อนนะครับ เนี่ยแม่ฟางขี้งอนหายไปไหนแล้วก็
ไม่รู้”ป๊อปปี้รู้
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สรู้ครับว่าแม่ฟางชอบไปไหน”เฟิร์สพูดแล้วจูงมือพาป๊อปปี้เดินมาตามทางเรื่อยๆจนถึงสวน
ดอกไม้ในหมู่บ้านที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของโทโมะ แล้วเขาก็พบว่าฟางงหลบมานั่งที่เก้าอี้ในสวน
ดอกไม้
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง”เฟิร์สเห็นฟางนั่งอยู่คนเดียวก็รีบวิ่งไปหาแม่ตัวเอง
 
 
 
 
“เฟิร์ส ไหงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะครับ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
“เด็กขี้งอน เอะอะก็หนีออกมา รู้ไว้ว่าลูกเค้าเป็นห่วง”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
“นี่ ใครเป็นเด็กชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ คุณเองเถอะไม่ไปดูแลคนรักของคุณแล้วล่ะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ก็สามีของฟางเค้าอาสาจะไปส่งแก้วเองนิ พี่เลยต้องรับดูเฟิร์สและต้องมาดูเราในฐานะพี่
ปกครอง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“พี่ปกครองบ้าบออะไรของคุณ พูดจาไร้สาระ”ฟางว่าแล้วเดินหนี ป๊อปปี้รีบรั้ง
 
 
 
 
 
“จะงอนอะไรนักหนาเนี่ย ลูกหิวแล้วนะ เลิกงอน ไปทำกับข้าวให้ลูก”โทโมะรีบดึงฟางไม่ให้หนีก่อน
จะพาฟางกลับบ้าน แล้วมืออีกข้างก็จับมือเฟิร์สไว้เหมือน3พ่อ แม่ ลูก จูงมือกันเดินกลับบ้าน
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับเฟิร์ส หน้าลุงมีอะไรติดรึเปล่า”ป๊อปปี้ที่หั่นผักอยู่ก็แปลกใจที่เฟิร์สนั่งเท้าคาง
มองเจาในครัว
 
 
 
 
 
 
“ลุงป๊อปทำกับข้าวเป็นเหมือนป้ะป๋าเลยฮะ ป้ะป๋ากับแม่ฟางชอบช่วยกันทำกับข้าวแบบนี้เลย”เฟิร์ส
พูดแล้วมองดูแม่ตัวเองกับป๊อปปี้ที่คนหนึ่งหั่นเนื้อคนหนึ่งหั่นผักช่วยกันทำกับข้าวในครัว
 
 
 
 
 
“เฟิร์สครับ เดี๋ยวกับข้าวเสร็จแล้วแม่เรียก ไปดูการ์ตูนป่ะ”ฟางรีบพูด เฟิร์สจจึงวิ่งไปดูการ์ตูน
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ป๊อปปี้ที่มัวขำฟางกับเฟิร์สไม่ทันมองว่าหั่นไปถึงไหนทำให้มีดบาดมือ
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้ว”ฟางตกใจรีบคว้าเอามือป๊อปปี้มาดูดเพื่อห้ามเลือด ป๊อปปี้ชะงักมองฟางที่ดูดนิ้วตัวเองก็
หน้าแดง
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ โทษที ชั้นตกใจน่ะ ไปล้างแผลเดี๋ยวชั้นแปะพลาสเตอร์ให้”ฟางรีบปล่อยมือแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ขอบคุณครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟางเมื่อฟางปิดพลาสเตอร์ที่นิ้วให้ตัวเอง
 
 
 
 
 
“พูดมากน่า รีบๆทำกับข้าวกนเถอะ ลูกหิวแล้ว”ฟางรีบพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนี ป๊อปปี้จึงทำกับข้าว
ต่อโดยที่เขาเองก็มองดูนิ้วตัวเองที่มีพลาสเตอร์สีชมพูแปะอยู่ก็อมยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษนะที่ทำให้เรื่องวันนี้วุ่นวายไปหมด แทนที่นายจะได้อยู่กับฟางกับเฟิร์ส ต้องมาเป็นธุระ
พาชั้นกลับมาน่ะ”แก้วพูดเมื่อโทโมะพาเธอไปหาหมอทำแผลที่คลีนิกก่อนจะขับรถกลับเข้ามาส่ง
แก้วที่บ้านกรุงเทพ
 
 
 
 
 
 
 
“ช่างเถอะ ชั้นก็ผิดเองล่ะ ที่พาเธอเข้าบ้านจนเกิดเรื่อง”โทโมะพูดก่อนจะนั่งลงที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ หิวมั้ย เดี๋ยวชั้นหาอะไรให้นายรองท้องก่อน เดี๋ยวขับรถกลับอีกแล้วจะหิวเอา”แก้วพูด โทโมะ
ไม่ตอบได้แต่พยักหน้าแล้วนั่งดูทีวี แก้วจึงไปทำกับข้าวแบบง่ายๆให้กับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“มันไม่มีผักเลยอ่ะชั้นเลยทำได้แค่ไข่เจียว หมูทอดนะ”แก้วทำกับข้าวเสร็จก็มาวางหน้าไว้โต๊ะให้
โทโมะ
 
 
 
 
 
“เท่านี้ชั้นพอแล้วล่ะ ขอบคุณนะ”โทโมะคิดถึงตอนที่คบกับแก้วแล้วทำกับข้าวให้กันกินด้วยกันมี
ความสุขก็พูด
 
 
 
 
 
 
“ขอดูแผลหน่อยได้มั้ย”โทโมะพูดเมื่อทานข้าวเสร็จแล้วก็เอื้อมเอามือไปจับมือของแก้วแล้วพลิก
แขนมาดูใกล้ๆ รอยแดงจากน้ำร้อนลวกที่ยังไม่หายดี โทโมะไม่พูดอะไรและเห็นว่าแก้วยังไม่ทายา
ก็นั่งทายาให้กับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ขะ ขอบคุณนะโทโมะ เดี๋ยวชั้นไปล้างจานก่อนดีกว่า นี่ก็จะมืดแล้ว นายกลับไปเถอะนะ ขับรถคน
เดียวมันอันตราย”แก้วที่ถูกสัมผัสที่อ่อนโยนจากโทโมะที่ดูแลเธอก็ใจเต้นรัวก่อนจะตั้งสติแล้วพูด
เมื่อ่โทโมะทายาให้เธอเสร็จแล้วยกถ้วยและจานไปล้าง โทโมะมองตามนิ่งๆ ความจริงเขาต้องไป
ทันทีเลยสิ แต่ทำไมเขาถึงไม่อยากให้แก้วอยู่คนเดียวที่นี่เลยนะ
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะแต่งงานและดูแลน้องกับหลานเราไปแล้วแก้ว คนเลวๆสมควรต้องอยู่คนเดียวแบบนี้”แก้ว
พูดขึ้นเมื่อเห็นรถโทโมะขับออกไปจากตัวบ้าน โทโมะเป็นคนดีมากจนเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับ
เธออีกเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เย้ๆ ชนะลุงป๊อปอีกแล้ว”เฟิร์สร้องดีใจเมื่อเล่นเกมส์ชนะป๊อปปี้อีกตา หลังจากทานข้าวเย็นแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ความจริงลุงอ่ะเซียนนะ แต่นี่อ่อยไว้ก่อนต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถูกเฟิร์สล้อเลียน ชายหนุ่ม
จึงขยี้ผมลูกชายทันที
 
 
 
 
 
 
 
“คิดๆ ลุงป๊อป เฟิร์สจั้กจี้”เฟิร์สร้องเมื่อป๊อปปี้แกล้งตัวเอง ฟางที่ล้างจานเสร็จแล้วเดินมาเห็นภาพนั้น
ก็นิ่งซึม
 
 
 
 
 
 
 
“ดึกมากแล้ว เฟิร์สไปอาบน้ำได้แล้วครับ”ฟางเดินมาดุลูกชายแล้วสั่งให้ขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อเฟิร์สไป
แล้วป๊อปปี้จึงจัดการเก็บของที่เขาเล่นกับเฟิร์สและปิดเกมส์ที่เล่นเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
“ส่วนคุณก็กลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวพี่โทโมะมาก็ทะเลาะกันอีก”ฟางไล่
 
 
 
ครืน
 
 
ซ่า
 
 
 
เสียงฝนจู่ๆก็ตกลงมา
 
 
 
 
“ถนนมันลื่นแน่ๆถ้าขับรถกลับตอนนี้ ขอนั่งรอที่นี่สักพักนะ เออ จริงสิ ไปอาบน้ำให้เฟิร์สดี
กว่า”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยว ไม่ต้อง นั่นลูกชั้น ชั้นไปอาบน้ำให้เค้าได้คุณไม่ต้องมายุ่ง”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้ไว้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่ขอดูแลเฟิร์สหน่อยไม่ได้หรอ ถึงแม้ไม่ได้เป็นพ่อ แต่พี่ขอดูแลลูกหน่อยไม่ได้หรอ”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ชั้นไม่ต้องการให้คุณมาดูแลลูก ลูกของชั้น ชั้นเลี้ยงเองได้ เพราะสถานะของพ่อก็คือพี่โท
โมะแล้ว คุณเองไม่เคยรักชั้น ไม่เคยสนใจชั้นตอนที่ท้อง น่ะมาเรียกร้องให้มันได้อะไรขึ้นมา”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงคิดว่าพี่ไม่สนใจเราตอนที่เราท้องล่ะ”ป๊อปปี้กระชากตัวฟางมาแนบอกแล้วพูด สายตาคม
จับจ้องไปที่ดวงตากลมโตภาพอดีตที่เขากับฟางแต่งงานกัน แม้ภายนอกที่เขาไม่สนใจ แต่เชาก็
ไม่ใช่คนเลวไม่สนใจลูก เขาเองก็แอบไปถามแม่ของเขาอยู่ย่อยๆเกี่ยวกับฟางและการดูแลคนท้อง
ตามอายุครรภ์นั้นๆ
 
 
 
 
 
 
“เพราะคุณไม่เคยทำอะไรให้ชั้นเห็นไงล่ะ หัวของคุณมันดีแต่สั่งให้ไปดูแลแก้ว เพราะพวกคุณรัก
กัน ชั้นมันก็แค่กาฝากพวกคุณไม่สนในไยดีอะไรอยู่แล้วนิ อื้ออ”ฟางที่ว่าประชดใส่ป๊อปปี้ทำให้
ป๊อปปี้ดึงเธอมาบดจูบทันที ฟางทุบตีชายหนุ่มทันที แต่ป๊อปปี้ไม่มีท่าทีจะหยุดกลับกอดรัดเธอให้
แน่นกว่าเดิมแล้วสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อในโพรงปากสวยของฟางทำให้หญิงสาวที่แข็งขืนในตอน
แรกนั้นอ่อนระทวยเผลอกอดชายหนุ่มต่อทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง ลุงป๊อป ทำอะไรกันน่ะครับ”เฟิร์สที่ลงมาตามแม่เห็นภาพที่ป๊อปปี้กับฟางจูบกันก็พูดขึ้น ทั้ง
คู่รีบผละออกจากกัน
 
 
 
 
 
 
“มะไม่มีอะไรจ้ะเฟิร์ส ไม่มีอะไรเราไปอาบน้ำกันเถอะ”ฟางพูดแล้วดึงเฟิร์สไปชั้นบน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม ลุงป๊อปทำอะไรแม่ฟาง เหมือนในละครเลย”เฟิร์สถามฟางที่หนีขึ้นมาชั้นบน
 
 
 
 
“เอ่อ แม่ร้องไห้แม่เหนื่อยนิดหน่อยครับ ลุงเค้าเลยปลอบแม่”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นไม่ต้องร้องนะครับ เฟิร์สปลอบแม่ฟางบ้างๆ”เฟิร์สพูดก็จุ๊บที่ปากฟางทีนึง ฟางยิ้มแล้วหอมแก้ม
ลูกกลับ ป๊อปปี้ที่แอบขึ้นมาชั้นบนเห็นภาพนั้นก็ยิ้มออกมากับ2แม่ลูกคู่นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นบอกให้กลับไปๆไงล่ะ ทำไมไม่กลับ”ฟางที่อาบน้ำให้เฟิร์สเสร็จก็ออกมาว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ก็ฝนยังไหยุดไง พี่ติดฝนไปไหนไม่ได้เลยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะรีบอุ้มเฟิร์สไปที่ห้องนอน
แทนฟาง โดยที่ฟางยังไม่ทันจะท้วงอะไรเพราะป๊อปปี้ชิงหนีไปก่อน
 
 
 
 
 
 
“ลุงป๊อปฮะ เล่านิทานให้เฟิร์สฟังหน่อยสิฮะ”เฟิร์สหยิบสมุดนิทานให้กับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สครับ ฟังแต่นิทานเดิมๆมันก็น่าเบื่อใช่มั้ย งั้นเอางี้เดี๋ยวลุงจะเล่านิทานให้เฟิร์สฟังนะ
ครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“เอาครับๆ เย้ๆ ได้ฟังนิทานเรื่องใหม่ แม่ฟางมาฟังด้วยกันๆ”เฟิร์สดีใจก่อนจะเรียกฟางให้มาฟัง
นิทานด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“นิทานเรื่องนี้ชื่อว่า โฉมงานกับอสูรสุดหล่อ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าหญิง2พี่น้องอยู่คู่หนึ่ง
คนพี่คือเจ้าหญิงที่สวย มีความมั่นใจ องค์น้องคือองค์หญิงที่แสนอ่อนหวาน บอบบาง ทั้งคู่ร่วมผจญ
ภัยไปในดินแดนต่างๆจนมาพบกับปราสาทของอสูรตนหนึ่ง ภายนอกที่ดูเหมือนเจ้าชายรูปงามนั้น
แท้จริงแล้วเขาคืออสูรร้ายที่จ้องทำร้ายคนในเมือง แต่เมื่อทันทีที่อสูรรูปงามพบกับเจ้าหญิงองค์พี่
อสูรรูปงามหลงรักเจ้าหญิงองค์พี่อย่าถอนตัวไม่ขึ้น และหญิงองค์พี่เองก็หลงรักอสูรตนนั้นเช่นกัน
แล้วเรื่องเศร้าก็เกิดขึ้นเมื่อเจ้าหญิงองค์น้องก็หลงรักอสูรร้ายเช่นเดียวกัน แต่ด้วยความรักที่องค์หญิง
องค์พี่มีให้องค์น้อง เธอจึงยอมเสียสละอสูรหนุ่มให้กับเจ้าหญิงองค์น้องแล้วไปแต่งงานกับเจ้าชาย
ต่างเมือง แต่ความรักความต้องการนั้นสุดท้ายกลายเป็นกิเลสและแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งชั่วร้ายเข้าสิงเจ้า
หญิงองค์พี่ให้หวนกลับมากาอสูรหนุ่ม และร่วมมือกันทำร้ายเจ้าหญิงองค์น้อง จนต้องเสียใจจมทะเล
น้ำตาไปตลอดกาล”ป๊อปปี้เล่านิทานพร้อมกับสบตาฟาง ฟางที่นั่งข้างๆเฟิร์สชะงักกับสิ่งที่ได้ยินมอง
ป๊อปปี้นิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อสูรกับองค์หญิงองค์พี่ใจร้ายที่สุดเลยฮะ ถ้าเป็นเฟิร์สนะ เฟิร์สจะไปช่วยเจ้าหญิงองค์น้องและ
จัดการอสูรตัวร้ายไปซะ”เฟิร์สรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่ตอนนี้อสูรหนุ่มก็ได้รับผลกรรมที่ทำกับเจ้าหญิงองค์น้องแล้วล่ะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมเฟิร์ส
เบาๆ
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สครับนี่ดึกแล้วเดี๋ยวแม่จะร้องเพลงกล่อมเรานะครับ”ฟางเปลี่ยนเรื่องก่อนจะร้องเพลงกล่อมให้
ลูกนอนแล้วปิดไฟเดินลงมากับป๊อปปี้เนื่องจากฝนที่ตกหนักได้ซาลงแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่ขอโทษนะ กับสิ่งที่พี่ทำเลวในอดีต”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อฟางมาส่งที่รถ
 
 
 
 
 
“ดึกแล้วล่ะ วันนี้ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลเฟิร์สเดินทางกลับดีๆนะคะ”ฟางไม่ตอบอะไรป๊อปปี้ กลับพูด
ขึ้นแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป ป๊อปปี้มองตามแล้วแอบถอนหายใจ
 
 
 
 
 
นิทานของป๊อปปี้นี่คุ้นๆกันมั้ย5555555
 
 
เรื่องนี้บอกเลยว่ามีอะไรที่พลิกผันได้หลายอย่างเหมือนกันนะ