กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1เดือนต่อมา
 
 
 
 
 
 
“ช่วงปิดเทอมแบบนี้เดี๋ยวป้าแก้วพาเฟิร์สกับแม่ไปเที่ยวที่บ้านริมทะเลของป้ะป๋านะครับ”แก้วพูดเมื่อ
อาสาไปรับเฟิร์สกลับบ้านมาแทนฟางที่ทำงานที่รีวอร์ตกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ป้าแก้วท้องโตเลย น้องจะน่ารักมั้ยฮะ เฟิร์สอยากเจอน้องแล้ว”เฟิร์สพูดแล้วลูบท้องแก้วเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“รอก่อนนะครับ นี่พึ่ง4เดือนเอง”โทโมะพูดแล้วเดินมาโอบเอวแก้วแล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ฟางกลับมาจากรีสอร์ตเก็บกระเป๋าเสร็จรึยังน่ะโทโมะ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้วค่ะ นี่ทุกคนจะไปเย็นนี้จริงๆหรอคะ ทำไมไม่ออกเดินทางกันพรุ่งนี้เช้าแทนล่ะคะ”ฟางเดิน
ถือกระเป๋ามาแล้วถามโทโมะและแก้วที่ยืนอยู่กับลูกตัวเองรอเธอหน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ก็แก้วเค้าอยากไปจัดการบ้านพักที่ฝั่งโน้นให้เสร็จๆเลยน่ะฟาง ไม่เป็นไรหรอกน่า เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้
พวกเขื่อนก็จะมาสมทบกับพวกเราแล้ว”โทโมะพูดก่อนจะพาทุกคนมาที่บ้านพักริมทะเลของเขาใน
ตอนพลบค่ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟางเฟิร์สง่วงแล้ว หาวว”เมื่อมาถึงในบ้านเฟิร์สก็หาวแล้วทำท่าจะนอนลงที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่พาหลานไปอาบน้ำเอง ฟางไปพักเถอะ”แก้วพูดแล้วพาหลานขึ้นไปชั้นบน
 
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ได้มาตั้งนานพี่โทโมะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดที่นี่บ่อยๆหรอคะ”ฟางถามเมื่อเห็นภายใน
บ้านยังคงดูสะอาดเหมือนมีคนมาทำความสะอาดที่นี่เป็นประจำ
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่จ้ะ พี่ให้คนมาทำความสะอาดที่นี่ประจำๆอยู่แล้ว งั้นฟางพักตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปดูในครัวก่อน
ว่ามีอะไรให้ทำเป็นอาหารเย็นบ้าง พรุ่งนี้จะได้ออกไปซื้อใหม่ด้วย”โทโมะพูดแล้วเดินไปที่ครัว ฟาง
มองไปรอบๆแล้วคิดถึงตอนที่เธอเป็นบ้าไม่ได้สติ แล้วถูกพามารักษาที่นี่โดยมีป๊อปปี้คอยดูแลไม่
ห่าง จากนี้คงจะไม่มีอีกแล้วสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
พรึบ
 
 
 
 
 
เหมือนผ้าม่านที่ระเบียงพัดไปตามลมฟางเหมือนเห็นเงาตะคุ่มด้านนอกก็รีบเดินออกไปดู
 
 
 
 
 
 
 
“รึว่าจะเป็นโจร จริงสิ บ้านนี้ไม่มีใครมาอยู่ด้วยสิเนี่ย”ฟางพูดแล้วเดินไปหยิบไม้กวาดแล้วเดินยุ่งไป
ทางหลังบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“ใครน่ะ”ฟางตะโกนถามแต่เงียบไม่มีเสียงตอบ ฟางกระชับไม้กวาดที่ถือไว้แน่นก่อนจะเดินไปด้าน
หลังบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
 
 
เหมือนมีเสียงดังมาจากความมืดเป็นเสียงอะไรสักอย่างตกแตก
 
 
 
 
 
 
“ใครน่ะ ออกมาเดี๋ยวนะ ไม่งั้นชั้นจะแจ้งตำรวจ”ฟางตะโกนถามอีกครั้ง
 
 
 
 
 
โฮ่งๆ
 
 
 
โบร๋วววววว
 
 
 
 
 
แต่แล้วจู่ๆเสียงหมาที่ไหนไม่รู้เห่าหอนทำให้ฟางสะดุ้ง แล้วต้นไม้ก็สั่นไหวขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย หนูงั้นหรอ”ฟางที่ตกใจและเริ่มกลัวก็พูดเข้าข้างตัวเองว่าสิ่งที่สั่นไหวหลังต้นไม้คือหนูเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางที่เริ่มกลัวเพราะบรรยากาศในความมือแต่ทำใจดีสู้เสือเดินเข้าไปเรื่อยๆแล้วต้องร้องเมื่อ
เสื้อเกี่ยวกับอะไรบ้างอย่าง ฟางทั้งดิ้นทั้งดึงตัวเองออกมาจากตรงนั้นที่ถูกเกี่ยว
 
 
 
 
 
 
 
พรึ่บ
 
 
 
จู่ๆไฟทั้งบ้านก็ดับลง ฟางตกใจกลัว
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์ส พี่แก้ว พี่โทโมะอยู่ไหนคะ”ฟางหยุดนิ่งแล้วลองตะโกนเรียกทุกคนแต่ทุกอย่างตกอยู่ใน
ความเงียบ ฟางเริ่มใจไม่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าแกล้งกันแบบนี้นะ ฟางไม่ชอบ ฟางกลัว”ฟางที่เริ่มกลัวแล้วตะโกนเรียกทุกคน ใจหนึ่งเธอกลัว
มากจนเหงื่อผุดเต็มร่างกายแต่อีกใจหนึ่งเธอพยายามเรียกเพื่อข่มอารมณ์กลัวของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“อ๊าย อะไรน่ะ”ฟางต้องร้องเมื่อจู่ๆมีมือสีขาวยื่นเข้ามาจับเธอ ฟางดิ้นเมื่อสัมผัสมือเย็นๆ ใจเธอ
ตกลงตาตุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครน่ะ”ฟางที่ทั้งได้ยินเสียงหมาหอน ทั้งไฟดับแล้วเริ่มกลัวและคิดเป็นตุเป็นตะก่อนจะเป็นลมล้ม
พับในอ้อมกอดใครคนหนึ่งที่เอื้อมมือมาจับไหล่เธอเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วๆ ไฟก็มาดับ ดีนะที่อาบน้ำให้เฟิร์สเสร็จแล้ว”แก้วพูดแล้วเดินมาเพราะช่วยกันหาไฟฉาย
กับเฟิร์สและโทโมะบ้านแล้วเดินมาตามหลังบ้าน
 
 
 
 
 
 
“แล้วเฟิร์สเป็นยังไงบ้าง ไฟดับแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วมองแก้วที่เดินมาแค่คนเดียว
 
 
 
 
 
 
 
“ก็กลัวน่ะสิตอนนี้อยู่ในบ้านกับโทโมะแก้วเลยเดินมาคนเดียวนี่ป๊อป ไหนตกลงกันแล้วไงว่าไปซ่อน
ตัวๆแล้วไหงมาอุ้มฟางได้แบบนี้เนี่ย”แก้วพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังอุ้มฟางที่เป็นลมอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ฟางน่ะสิ เดินมาตรงนี้แล้วหลังเสื้อดันไปเกี่ยวกับตะปูตรงต้นไม้พี่เลยมาเอาออกให้ แต่ดันไฟดับ
ฟางเข้าใจว่าเป็นผีล่มั้ง เป็นลมเลยเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วมองร่างบางในอ้อมกอดที่เป็นลมแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมอย่ามาพูดดีเลย พาฟางขึ้นไปด้านบนเถอะน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ป๊อป เฟย์แล้วก็เขื่อนจะมาแล้ว
นะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันพึ่งฟื้นมาอาทิตย์กว่าๆก็เร่งกันเชียว นี่ท้องเป็นแม่ลูกอ่อนแบบนี้ก็เล่นกับเค้าด้วยนะ
แก้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็มันดันเลยตามเลยน่ะสิ ความผิดเขื่อนเฟย์เลยนะที่ลืมบอกความจริงฟางว่าป๊อปยังไม่ตาย เอา
เถอะน่า แต่อย่างน้อยป๊อปก็น่าจะดีใจนะว่าฟางน่ะรักป๊อปมากแค่ไหน”แก้วพูดเมื่อขณะเดินนำป๊อปปี้
ที่อุ้มฟางมานอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่รักฟางนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางลูบผมฟางที่สลบอยู่บนเตียงแล้วยิ้มก่อนจะก้มลงจูบที่หน้า
ผากแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“พี่รักฟางนะครับ”
 
 
 
 
 
 
เหมือนมีเสียงกระซิบว่ารักจากป๊อปปี้บอกกับฟางทำให้ฟางรีบลืมตาตื่นาในตอนเช้าแล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นแล้วหรอฟาง ลงมาทานข้าวเร็ว”แม่ป๊อปปี้ที่มาถึงตอนเช้าแล้วเรียกให้ฟางมาทานข้าวกับทุกคน
 
 
 
 
 
“นี่ทุกคนตื่นแล้วทำไมไม่เรียกฟางล่ะคะ ฟางจะได้มาช่วยทุกคนเตรียมอาหารเช้า”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เมื่อคืนพี่เห็นฟางเป็นลมแถวหลังบ้านตอนที่ไฟดับอยู่พวกพี่เลยพาฟางขึ้นมานอนด้านบนเลยคิด
ว่าไม่กวนฟางดีกว่า”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“แต่เหมือนกับฟางได้ยินเสียงพี่ป๊อปเมื่อคืนนี้นะคะ”ฟางพูดขึ้นทุกคนแกล้งทำหน้าตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันฟาง นี่ป๊อปเสียไปเดือนนึงแล้วนะ จะเป็นป๊อปปี้ได้ไง ฟางน่ะคิดถึงป๊อปมากจนคิดเอาเองรึ
เปล่า”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ฟางได้ยินเสียงพี่ป๊อปใกล้ๆ ฟางรู้สึกได้เหมือนพี่ป๊อปเป็นคนช่วยฟางนะ”ฟางพูดเถียงทุก
คน
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่าง นี่ฟางพูดอะไรคะ เฟย์กลัว”เฟย์แกล้งทำท่ากลัวจนป๊อปปี้แล้วมองไปรอบๆ
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ แม่ว่าสงสัยฟางเองจะคิดมากเรื่องป๊อปปี้ เอาอย่างงี้มั้ยลูก วันนี้เราออกไปข้างนอกเราไป
ทำบุญให้ป๊อปปี้กันดีมั้ยลูก เผื่อฟางจะได้ทำใจสบายๆไม่คิดมากแบบนี้อีก”แม่ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่อง
แล้วชวนฟางออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ เอาอย่างงั้นก็ได้ ได้ทำบุญให้พี่ป๊อป พี่เค้าจะได้ไปอยู่ที่ๆมีความสุข”ฟางพูดแล้วซึมลงไป ก่อน
จะเดินออกไปยืนทอดมองที่ริมทะเล ภาพที่ฟางผลักไสไล่ป๊อปปี้ไปจากชีวิตก็ฉายซ้ำเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางผิดเองพี่ป๊อป ที่เอาทิฐิมั้งไม่ยอมรู้จักให้อภัยคนที่รักอย่างพี่ พี่เลยต้องจากไปแบบนี้”ฟางพูด
แล้วกอดตัวเองก่อนน้ำตาะไหล
 
 
 
ฟิ้ว
 
 
 
จู่ๆลมก็พัดเข้ามาแล้วดอกไม้ก็ลอยมาใกล้ๆตัวฟาง ฟางนึกถึงตอนที่เจอป๊อปปี้ครั้งแรก เธอชอบชาย
หนุ่มตั้งแต่แรกเห็นก่อนจะเริ่มแปรเปลี่ยนจากคำว่าชอบกลายเป็นคำว่ารัก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางรักพี่ป๊อป ฟางยังรักพี่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป”ฟางพูดแล้วพยายามปาดน้ำตาทิ้งแล้วเดินกลับ
เข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมตัวไปทำบุญให้กับป๊อปปี้กับแม่ของป๊อปปี้ข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะที่พูดคำว่ารักให้พี่ฟัง”ป๊อปปี้ที่แอบอยู่หลังต้นไม้ใกล้ๆกับที่ฟางมายืนได้ยินเข้าก็ยิ้ม
อย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตกเย็นฟางกลับเข้ามาด้านในบ้านกับแม๊อปปี้ก็แปลกใจที่ในบ้านเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฟางเข้าไปในบ้านก่อนนะลูกเดี๋ยวแม่เอาผลไม้ไปให้ป้าแม่บ้านที่ดูแลบ้านให้ก่อนนะลูก”แม่
ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์สครับวันนี้แม่ซื้อช็อคโกแลตที่เฟิร์สชอบมาด้วยนะครับ”ฟางพูดแล้วพร้อมกับวางข้าวของร้อง
เรียกลูกก็แปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟิร์ส พี่โทโมะ พี่แก้ว เฟย์ เขื่อน อยู่ไหนกันน่ะ”ฟางร้องเรียกทุกคนแต่เงียบไม่มีเสียงตอบ ฟางจึง
เดินมาเปิดประตูหลังบ้านก็แปลกใจปนตกใจที่ทางหลังบ้านถูกประดับประดาไปด้วยไฟและดอกไม้
เป็นทางเดินยาวทอดไปที่ชายทะเลที่เหมือนจัดฉากคล้ายพิธีแต่งงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทุกคนเล่นตลกอะไรกันเนี่ย มากินข้าวกันเถอะ”ฟางพูดพร้อมกับเดินมาตามทางเดินนั้น แล้วเมื่อ
เดินมาสุดตรงที่ลานคล้ายกับฉากงานแต่งงาน ฟางตกใจเมื่อเห็นใกล้ๆ มันคือรูปของเธอ รูปคู่ของ
เธอและป๊อปปี้ติดไว้บริเวณนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเคยบอกพี่ว่าฝันอยากจะมีงานแต่งงานที่ริมทะเลงานแต่งจัดแบบเรียบๆ เชิญแค่แขกที่สำคัญมา
ในงานแล้วมีวงดนตรีเล็กๆมาเล่นดนตรีในงาน”เสียงของป๊อปปี้พูดขึ้นหลังฉากแต่งงานฟางชะงักแล้ว
เดินไปด้านหลังฉาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ขอโทษนะที่เมื่อก่อนพี่อาจเป็นสามีที่แย่ดีแต่ทำให้ฟางเสียใจ หลอกลวงแถมยังสร้างรอยแผล
ให้ไว้ในใจฟาง แต่พี่สัญญานะว่าพี่จะเปลี่ยนเป็นคนดี สามีที่ดีกว่าเดิมเพื่อเพียงพอที่จะรัก
ฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปสวมมงกุฎดอกไม้ให้กับฟางที่ยืนอึ้งเมื่อเห็นหน้าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ พี่ป๊อปพี่ป๊อปจริงๆด้วยฟางไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย”ฟางกอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ฝันพี่ป๊อปตัวจริงแน่นอน ไม่ร้องไห้นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดปลอบร่างบาง
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า คนใจร้ายไม่เป็นอะไรทำไมไม่ยอมบอกยอมมาหาฟาง”ฟางร้องไห้แล้วทุบป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ะๆฟางพอก่อนพี่ยังไม่หายเจ็บแผลเลยพี่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกฟาง พอดีว่าพี่เองก็หลับไปนาน
เหมือนกัน แต่พอฟื้นพี่ก็รีบมาหาฟางเลยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดร่างบางไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นอย่าจากฟางไปไหนอีกเลยนะพี่ป๊อป ฟางขอโทษที่ไม่ยอมให้อภัยพี่ในตอนแรกแล้วเกิดเรื่องจน
ทำให้เกือบเสียพี่ไปจริงๆ พี่ป๊อป ฟางยังรักพี่นะคะ ฟางรักพี่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง”ฟางพูด
พร้อมกับซุกตัวในอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ยินคำว่ารักจากปากฟางพี่ก็ชื่นใจที่สุดแล้วล่ ขอบคุณนะที่ให้อภัยพี่”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไว้
ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะจ้ะๆอย่ามัวสวีทลืมพวกเราสิ งานแต่งงานเริ่มแล้วน้า”แก้วพูดแล้วเดินนำทุกคนออกมาจากที่
ซ่อน
 
 
 
 
 
 
 
“คุณย่าบอกว่าแหวนวงนี้พ่อป๊อปแม่ฟางเคยใช้แต่งงานกัน ควรเป็นแหวนวงนี้ที่พ่อป๊อปสวมให้แม่
ฟางในวันนี้ฮะ”เฟิร์สแต่งตัวหล่อเดินถือกล่องแหวนมาให้พ่อกับแม่ ป๊อปปี้ยิ้มและแกะแหวนแล้วสวม
ใส่ให้ฟางที่นิ้วนาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่จะไม่มีวันทำร้ายฟางให้เสียใจอีกแล้วนะคนดีของพี่”ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงจูบลงที่มือของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางก็รักพี่ป๊อปค่ะ”ฟางพูดแล้วดึงตัวป๊อปปี้ขึ้นมาก่อนจะเขย่งตัวขึ้นจูบปากป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน
ท่ามกลางเสียงโห่แซวของทุกคนที่แสดงความยินดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ไหนๆก็จบแล้ว ตอนหน้าเป็นตอนพิเศษจ้าาาา อย่าลืมติดตามนะจ้ะ