บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  102.52K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 27 บ้านเล็กริมน้ำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าเพียงเวลาแค่2เดือน เจ้าใหญ่มันจะสามารถเกณฑ์ช่างมาสร้างเรือนริมน้ำให้นันท์

อยู่ได้รวดเร็วดีจริงๆ”ปลื้มพูดเมื่อแวะมาตรวจอาการของนันท์ที่เรือนริมน้ำที่พึ่งสร้างเสร็จเมื่อวัน

ก่อน

 

 

 

 

 

“หลังจากงานแต่งงานวันนั้น อาทิตย์ต่อมาคุณเขมก็พาคุณใหญ่ไปฮันนีมูนกันที่ปีนังและเลยจัดการ

เรื่องธุรกิจของท่านนายพลพ่อคุณเขมที่โน่น ไม่ได้กลับมาเลย”นันท์พูดแล้วซึมลงไป ใช่อยู่ที่ภาณุ

จัดการรับผิดชอบเธอกับลูกในท้อง แต่เขากลับไม่สนใจดูดำดูดีเธอเลย ยังดีที่คุณหญิงแขไขและ

พระยาพิชัยเดชานั้นดูแลเธอกับลูกในท้องเป็นอย่างดีทำให้คุณเล็กที่พยายามหาทางกลั่นแกล้ง

นันท์นั้นยากขึ้นกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเค้าไปทำงานอย่าคิดมากเลยนะนันท์เดี๋ยวจะกระเทือนถึงลูกในท้องเอาได้”ปลื้มพูดแล้วมอง

ดูท้องของนันท์ที่ตอนนี้อายุครรภ์ได้4เดือนแล้ว นันท์มองดูท้องตัวเองแล้วลูบอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้จะสร้างเรือนริมน้ำแล้วแต่ก็ยังไม่วายแอบเอางานเข้ามาทำอีกนะแม่คนนี้”คุณหญิงแขไขพูด

เมื่อเดินเข้ามาในเรือนริมน้ำแล้วเห็นนันท์นั่งอยู่กับปลื้มแต่มือกลับร้อยมาลัยไม่หยุดแม้จะเป็นงาน

เล็กๆน้อยๆ

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ เคยทำยังไงแล้วให้หยุดไปนันท์ก็ไม่รู้จะไม่ทำอะไรอยู่ดี”นันท์ตอบแล้วยิ้มให้คุณ

หญิงแขไข

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ชั้นนี่ก็อดเอ็นดูเธอไม่ได้ ถ้าตาใหญ่ไม่ถูกหมั้นหมายกับหนูเขมตามคำสัญญาผู้ใหญ่แต่เด็ก

เธอคงได้เป็นเมียของตาใหญ่ที่ถูกต้องตามกฏหมายไม่ใช่เมียรองแบบนี้”คุณหญิงแขไขพูดเพราะ

เธอเองไม่ถือว่าคนคนนั้นจะสูงต่ำอย่างไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม คุณแม่ก็พูดให้ท้ายแล้วถ้าพี่เขมมาได้ยินคงจะเสียใจที่ถูกเปรียบเทียบกับคนใช้ชั้นต่ำ”คุณ

เล็กเดินเข้ามาว่านันท์

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่จ้ะ คุณหญิงอย่าเทียบนันท์แบบนี้เลยนะจ้ะ นันท์เองเป็นแค่บ่าวในเรือนจันทร์เจ้าไม่ควรถูก

เปรียบเทียบกับคุณเขมที่เป็นถึงลูกนายพลแบบนี้เลยนะจ้ะ”นันท์พูดอย่างเจียมตัว

 

 

 

 

 

 

“รู้ตัวก็ดีแล้วนิ ถ้าไม่ติดว่าแกท้องกับพี่ใหญ่นะ แกไม่ได้ชูคอแล้วก็มีเรือนเล็กนี้หรอก”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

 

 

“ยัยเล็ก พอได้แล้วแม่เริ่มทนไม่ไหวกับนิสัยของเราแล้วนะ คอยดูเถอะถ้าไม่เกนิสัยแบบนี้แม่จะส่ง

เราไปอยู่ที่เชียงใหม่กับคุณหญิงยาย”คุณหญิงแขไขปรามลูก

 

 

 

 

 

“คุณแม่”คุณเล็กพูดแล้วเดินปึงปังออกไป

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเย็นนี้ตาใหญ่กับหนูเขมคงกลับมาแล้วเธอขึ้นมาทานข้าวด้วยกันสิ ป้าเชิญปลื้มด้วยนะ

จ้ะ”คุณหญิงแขไขชวน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นันท์ว่าเดี๋ยวนันท์เอาพวงมาลัยมะลิไปไหว้พระก่อนดีกว่าค่ะ”นันทพูดแล้วเดินเลี่ยงออกมา

จากด้านในแล้วเดินเลาะมาไหว้พระที่เรือนจันทร์เจ้าก่อนจะเดินกลับออกมา

 

 

 

 

 

 

“หน้าด้าน หน้าหนาไม่มีใครเกิน”คุณเล็กว่าเมื่อเห็นนันท์เดินมาคนเดียว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ทราบว่าว่าตัวเองอยู่หรอครับคุณหนู”กรเดินเข้ามาปกป้องนันท์แล้วว่าคุณเล็กกลับ

 

 

 

 

 

“แกเข้ามาได้ยังไง ไอ้ชิด ไอ้สมอยู่ที่ไหนมาลากตัวไอ้ข้างถนนนี่ออกไปเร็ว”คุณเล็กโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นทีครั้งนี้คุณเล็กคงจะทำอะไรผมไม่ได้แล้วนะครับ เพราะผมมาดูแลนันท์ตามที่คุณหญิงได้สั่ง

ผมไว้เมื่อเช้า”กรพูดเพราะเมื่อเช้าคุณหญิงแขไขได้เดินทางไปหาเขาที่ไปรษณีย์แล้วสั่งกับเขาว่า

หลังจากภาณุและเขริกาเดินทางกลับมาจากปีนังแล้วให้กรแวะไปหานันท์บ้างหลังเลิกงานเพื่อดูแล

สารทุกข์สุขดิบของเธอที่เรือนริมน้ำ

 

 

 

 

 

“คุณแม่ก็พิลึกให้เมียน้อยเอาชายชู้เข้าบ้าน”คุณเล็กว่า

 

 

 

 

 

 

“จะว่าผมเป็นชู้กับนันท์ก็ไม่ได้นะครับเพราะคนที่มาแย่งนันท์ไปจากผมก็คือพี่ชายของคุณหนู พวก

แมวขโมย”กรว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ คุณเล็กตบหน้ากรหัน

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะจ้ะพี่กร คุณเล็ก”นันท์รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

“จำเอาไว้ชั้นกับแกมันคนละชั้นถ้าแกยังว่าชั้นว่าพี่ใหญ่อีกล่ะก็ ชั้นจะทำให้แกไม่มีงานทำไม่มีที่ซุก

หัวนอนเลยคอยดู”คุณเล็กชี้นิ้วด่ากรก่อนจะเดินไป ชายหนุ่มมองตามร่างบางไปแล้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“พี่กรเจ็บมากมั้ยจ้ะดูสิแดงใหญ่เลย”นันท์รีบดูแก้มของกรด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

“พี่ม่เป็นไรจ้ะ แค่ได้ปกป้องดูแลนันท์เท่านี้พี่ก็มีความสุขแล้ว”กรพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้นันท์

 

 

 

 

 

 

“พี่กร พี่กรยังเป็นคนดีของนันท์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย นันท์อยากให้พี่กรเจอคนดีๆเข้ามาในชี

วิตเหลืเกิน”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

“มันคงไม่มีวันนั้นหรอกนันท์”กรพูดแล้วส่ายหน้าเพราะวันก่อนเขาฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัว

ประหลาดไม่เหมือนกับคนในยุคสมัยนี้ร้องไห้สะอึกสะอื้นที่ถูกเขาทำร้าย ผู้หญิงคนนั้นหน้าเหมือน

คุณเล็กเหลือเกิน แต่จะเป็นเธอได้อย่างไร

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กรก็พูดตัดกำลังใจตัวเองไปได้ เข้ามาในเรือนก่อนสิจ้ะคุณหญิงก็อยู่”นันท์พูดแล้วเดินพากรเข้า

มาในเรือนริมน้ำ

 

 

 

 

“แค่ผมเห็นว่าคุณใหญ่พานันท์มาอยู่แยกจากคนที่คอยจะทำร้ายนันท์แบบนี้ผมก็โล่งใจแล้ว

ครับ”กรพูดแล้วมองไปรอบๆเรือนริมน้ำที่ถูกสร้างอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันที่นันท์เข้ามาอยู่ที่นี่กับลูก

 

 

 

 

 

 

“สั่งให้สร้างแต่เจ้าตัวกลับไปอยู่ที่อื่นแบบนี้ลูกคลอดมาแล้วจะหันมาดูดำดูดีมั้ยนะ”คุณหญิงแขไข

พูดนันท์นิ่งซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“ถ้าใหญ่ไม่ว่างแต่ที่นี่ก็ยังมีน้าปลื้ม น้าจำปาและก็ลุงกรคอยดูแลอยู่นี่ครับ”ปลื้มพูดเมื่อเห็นนันท์

เศร้า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วก็มีย่าแขไขอีกคน”คุณหญิงแขไขพูดแล้วลูบผมนันท์อย่างอ่อนโยน นันท์มองดูการกระทำ

ของคุณหญิงแขไขก็ซึ้งก่อนจะก้มลงกราบเท้าคุณหญิงแขไขที่เธอรักและเคารพเหมือนกับแม่คน

ที่2เลยว่าได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไม่ยอมไปทานข้าวเย็นที่เรือนจันทร์เข้าจริงๆหรอนันท์”ปลื้มถามเมื่อเวลาเย็นแล้วคุณหญิงแข

ไขได้ไปส่งกรและไปเตรียมตัวจัดเตรียมอาหารต้อนรับลูกชายลูกสะใภ้ที่เรือนใหญ่โดยที่นันท์อ้าง

ตัวเองว่าปวดท้องเลยไม่ไป

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเขมคงไม่ชอบใจแน่ถ้านันท์ไปป้วนเปี้ยนที่นั่น และอีกอย่างคุณใหญ่สร้างที่นี่ให้เป็นที่ของ

นันท์แล้ว นันท์ไม่อยากไปยุ่งให้คุณเขมช้ำใจกว่านี้แค่นี้คุณเขมก็เจ็บมามากพอแล้วจ้ะ”นันท์พูด

แล้วย้อนคิดถึงเชริกา ถ้าเธอเป็นเชริกาเธอเองก็เสียใจมากเช่นกันที่คนรักและแต่งงานด้วยกลับทำ

ผู้หญิงอีกคนท้องแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“เอานันท์ว่าเถอะนะแล้วอย่าแอบเถลไถลหรือซนอีกล่ เดี๋ยวพอจำปาทำงานเสร็จแล้วชั้นจะสั่งให้

จำปารีบมาอยู่เป็นเพื่อนเธอทันทีเข้าใจมั้ย”ปลื้มพูดแล้วกำชับนันท์ให้อยู่แต่ในตัวเรือนริมน้ำก่อนจะ

เดินข้ามทางไป

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเขมคือเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณใหญ่เลือกคุณเชมเพราะรักไม่เหมือนกับเรา มันคือ

ความผิดพลาด เห้อ ไม่ป็นไรนะจ้ะลูกจ๋า แม่เป็นคนดูแลหนูด้วย2มือของแม่นี้เองจ้ะ”นันท์พูดขณะ

ที่แอบเดินมานั่งริมท่าน้ำเป็นประจำแล้วหย่อนขาลงไปที่แม่น้ำพลางมองดูบรรยากาศยามเย็นของ

ที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้มบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าให้อยู่แต่ข้างในไม่ต้องออกมาเถลไถลแบบนี้”เสียงที่คุ้นดุนันท์ทำให้

นันท์ค่อยๆขยับตัวเองที่ท้องเริ่มโตหันกลับไปมองแล้วนันท์ต้องตกใจเมื่อเห็นภาณุในชุดสูทถอด

หมวกออกมาแล้วมองมาที่นันท์

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นันท์จะเข้าไปเดี๋ยวนี้ละจ้ะ”นันท์รีบหลบสายคมคู่นั้นก่อนจะพยุตัวเองลุกขึ้น

 

 

 

 

 

“ท้องก็โตจะลุกจะนั่งอะไรดูด้วยสิเธอน่ะ”ภาณุเดินมาช่วยนันท์พยุงตัวเองขึ้น ทำให้นันท์ตกอยู่ใน

อ้อมกอดของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

ตึกๆ

 

 

 

 

จู่ๆใจของภาณุก็เต้นรัวเมื่อมีคนตัวเล็กอยู่ในอ้อมกอด เขามาถึงที่เรือนจันทร์เจ้าพร้อมเขมเขาก็

ทราบจากปลื้มว่านันท์เลี่ยงการมาทานอาหารเย็นที่เรือนจันทร์เจ้าเพราะไม่อยากให้เขริกาลำบาก

ใจ นั่นทำให้เขาแทบว้าวุ่นเพราะนั่นเท่ากับว่านันท์ต้องอยู่ที่เรือนริมน้ำตามลำพังเพราะจำปาต้อง

ออกมารับใช้พวกเขาที่เรือนใหญ่นี่  ชายหนุ่มจึงรีบเดินมาหาคนตัวเล็กที่นี่ทันทีที่ลงจากรถมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณใหญ่ปล่อยนันท์เถอะจ้ะ”นันท์พยายามขืนตัวเองออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

“ท้องอยู่ไม่ใช่รึไง เดี๋ยวก็ล้มคะมำหรอก”ภาณุพูดแล้วจ้องดวงตากลมโตซึ่งตอนนี้หน้าของนันท์

แดงก่ำไปถึงใบหู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่คะ กลับมาแล้วทำไมไม่ขึ้นเอาของไปเก็บ นี่ก็ใกล้เวลาอาหารเย็นแล้วนะคะ”เขริกาเดินมา

ตามภาณุ หึ เป็นอย่างที่เธอคิดไว้จริงๆด้วย ภาณุที่กระวนกระวายตั้งแต่เรือมาจอดเทียบท่าและ

พยายามเร่งคนรถที่มารับให้กลับเรือนจันทร์เจ้าไว้ๆไม่ใช่อยากกลับมาพักผ่อน แต่กลับมาหานันท์

ที่กำลังท้องอยู่

 

 

 

 

 

 

“คุณเขมมาตามแล้วจ้ะ คุณใหญ่ไปซะเถอะจ้ะกลับมาเหนื่อยๆควรจะต้องรีบพักผ่อนนะจ้ะ”นันท์พูด

และจืนตัวออกากอ้อมกอดของภาณุเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของเขริกา

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ แต่เธอต้องกลับเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้ เพราะนี่ก็เย็นมากแล้วอากาศเย็นลงเดี๋ยวจะไม่สบาย

เอา”ภาณุนิ่งสักพักก่อนะพูดสั่งนันท์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ นันท์จะรีบเข้าไปเดี๋ยวนี้ล่ะจ้ะ”นันท์พยักหน้าแล้วรีบเดินกลับเข้าไปในเรือนริมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราะคิดถึงทำไมกัน ถูกแล้วที่คุณใหญ่ควรอยู่กับคุณเขมที่เรือนใหญ่สิเราจะมาน้อยใจทำไม เราก็

แค่คนมาทีหลัง”นันท์พูดเมื่อตัวเองกินข้าวและอาบน้ำเสร็จกลับมานั่งชะเง้อมองที่ประตูเพื่อรอใคร

สักคน มันก็คงเป็นแค่ฝัน ภาณุไม่ได้รักเธอเหมือนเชริกา เธอมันแค่ที่รองรับอารมณ์ของภาณุ

เท่านั้น ที่ระบายเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”นันท์ถอนหายใจกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปปิดประตูเพราะจำปาเข้ามาข้างในแล้วก็ต้องร้อง

เมื่อมีมือมาขวางไว้

 

 

 

 

 

 

“นี่ดึกแล้วทำไมถึงยังไม่นอนรึว่ารอใครกันห้ะ”ภาณุดุนันท์

 

 

 

 

 

 

“นันท์เปล่านะจ้ะ คุณใหญ่มีอะไรให้นันท์รับใช้รึเปล่าจ้ะ”นันท์ถามภาณุแล้วไม่ยอมสบตาชายหนุ่ม

เลย

 

 

 

 

 

“มีน่ะมีแน่เธอได้รับใช้ชั้นแน่ 2เดือนที่ไม่เอกัน ไง ไอ้กรมาหาบ้างมั้ยล่ะ”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กรก็ทำงานของเค้าไปสิจ้ะเราไม่เกี่ยวอะไรกันแล้ว”นันท์พูดแล้วเดินหนีภาณุ ชายหนุ่มฟังคำ

ตอบจากปากนันท์ก็ยิ้มนิดนึงด้วยความพอใจก่อนจะปิดประตูลงกลอนแล้วเดินตามร่างบางไป

 

 

 

 

 

 

“ดี เพราะถ้ายังขัดคำสั่งไม่เอฟังชั้นอีกล่ะก็ ชั้นจะลงโทษเธอ”ภาณุพูดแล้วดึงนันท์ไปกอด

 

 

 

 

 

“อย่านะจ้ะ นันท์กำลังท้องอยู่อย่าทำแบบนี้”นันท์ตกใจเมื่อจู่ๆภาณุก็อุ้มเธอขึ้นมาวางบนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

“เดินก็เดินชักช้าน่ารำคาญ ชั้นจะอาบน้ำ”ภาณุพูดแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเปิดตู้ที่มี

กระเป๋าหวายใบหนึ่งแล้วเอาเสื้อผ้าตัวเองออกมา นันท์ถึงกับอ้าปากค้างเพราะกระเป๋าใบนี้ตอนที่

ย้ายเข้ามาอยู่ใหม่นั้นจำปาบอกเธอว่าคือของจำพวกยารักษาโรค แท้จริงนั้นคือเสื้อผ้าของใช้เล็กๆ

น้อยๆส่วนตัวของภาณุนั่เอง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ทำไมยังไม่นอนอีกห้ะ นอนได้แล้ว”ภาณุที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาก็ดุนันท์ที่ไม่ยอมนอน

 

 

 

 

 

“นันท์ว่าคุณใหญ่กลับเรือนใหญ่เถอะจ้ะเดี๋ยวคุณเขมจะเป็นห่วงเอา”นันท์พูด

 

 

 

 

 

“นอนกับเขมมา2เดือนแล้ว ชั้นอยากนอนกับเธอบ้างไม่ได้รึไง นี่ชั้นสร้างบ้านนี้นะห้ามมาขัดคำสั่ง

ชั้น ชั้นอยากนอนที่นี่ต้องได้นอน โอ๊ย ง่วงแล้ว ชั้นจะปิดไปนอนล่ะ เพลีย”ภาณุพูดแล้วเดินไปปิด

ไฟก่อนะมานอนที่เตียงข้างๆนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่”นันท์ต้องหน้าแดงเมื่อรู้สึกได้ว่ามีมือหนามากอดเอวเธอหลวมๆไว้ นันท์พยายามเพ่ง

มองร่างสูงที่หลับแล้วในความมืด เขาทำแบบนี้ทำไมกันนะ ทำไมหัวใจของเธอถึงเต้นแรงแบบนี้

นันท์คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปสักพักก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลีย

 

 

 

 

เอ๊ะๆคุณใหญ่นี่ยังไงนะมาถึงแทนจะพักผ่อนกลับมาที่เรือนริมน้ำแบบนี้ได้

 

พาทอดีตเต็มๆจ้าาา เห็นขอพาทอดีตกันเลยจัดเลย เดี๋ยวตอนหน้าก็ทำนะ

 

 

ถ้ารีดเดอร์ยังอยู่ไม่หายไปไหนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา