[Fic] •hunhan ft.chanbaek• Bad Boy นายจอมวุ่น

 
3
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
"มึงเป็นอะไรของมึงเนี้ย แบค"
ผมขมวดคิ้ว
"พะ.....พวก...เขามาได้ยังไงอะ"
แบควิ่งมาหลบหลังผม
"เฮ้ยเขามาดีเขาบอกมึงเเล้วไง"
"คะ.....คือ..."
"คืออะไรมึง!!"
ผมตะคอก
"ฉะ...ฉะ..ฉันฝันว่าเขาเป็นมาเฟียและพยายามจะฆ่าเราอะ"
"555555 มาเฟียหรอบ้าไปแล้วว"
ชานยอลขำ
"พวกเราไม่ได้เป็นมาเฟียนะครับ ผมชื่อโอเซฮุนและนี้...ปาร์คชานยอลครับ ยินดีที่ได้รู้ครับคุณชื่ออะไรหรอครับ??"
เซฮุนพูดขึ้นมา
"ฉันชื่อ......แบคฮยอน.."
แบคหน้าแดงมากๆ ฤทธิ์ของอาการอายเริ่มกำเริบเรื่อยๆ
"ทำไมคุณต้องเขินด้วยหล่ะครับ 5555"
ชานยอลแซว
"อะไร...ป่าวซักหน่อย...ใครเขินมั่วเเล้ว"
ตอนนี้แบคเอาแต่ก้มหน้า
"555 แบคมึงเลิกอายได้ละ"
ผมบอก
"อะไรหล่ะ -//////-"
 
และตอนนี้เวลาค่อนข้างยาวนาเพราะอากาศยังคงแปรปวน เพราะยังไงซะมันก็ดึกขึ้นเรื่อยๆ เราอาจจะอยู่ห้องพยาบาลทั้งคืนเลยก็ได้ ถ้าพูดถึงเหตุการณ์วันนี้บอกได้เลยว่าบังเอิญมาก .....
 
ฟู่ ฟู่ ฟู่
 
เสียงฝนยังคงตกแรงเรื่อยๆ อากาศมันก็ยิ่งหนาวจนผมทั้งสี่คนมารวมตัวอยู่บนเตียงคนไข้
พร้อมกับผ้าห่มผืนใหญ่ๆ สองผืน แบคนั่งสั่นอยู่ไม่นานมันก็รีบมากอดผมทันทีเพราะความหนาว
"วันนี้ไม่ได้กลับแน่ๆเลยหว่ะ"
แบคพูด
"ว่างั้น ตอนนี้ 6 โมงฝนตกตั้งแต่ 5 โมง ตกนานตกจังวะ"
ผมพูดตอบ
"อาาาา เซฮุนนาาาา ฮยองหนาวว~"
ชานยอลเอนหัวไปพิงไหล่ของเซฮุน
"บ้าละมึง ฮยองห่าไร 555"
เซฮุนผลักหัวชานยอล
"เฮ้ยๆ อำเล่นเว้ย"
 
ชานยอลยื่นมือไปตบหัวเซฮุน และเซฮุนก็แก้แค้นคืน
"แหมม๋... ไม่ต้องรีบจีบกันก็ได้มั้งครับ"
"อะไรครับ คุณแบคฮยอนไม่กลัวผมแล้วหรอครับ 5555"
"ใครกลัวนายไม่ทราบ !?!!"
แบคลุกขึ้นยืน
"หรอ ๆๆๆครับบบบ"
ชานยอลล้อเลียน
"ฮึ่ยยยย ไอชานยอลบ้า!!"
แบค กระโดดขึ้นไปบนเตียงที่ชานยอลกับเซฮุนนั่งอยู่ ทั้งคู่ตกใจมากอยู่ดีดีชานยอลก็ยื่นหน้าไปใกล้ แบค
 
"อวดเก่งนักหรอยัยตัวเเสบ"
ชานยอลยื่นหน้ามาใกล้แบคฮยอนเรื่อย ๆ
*O//////O*
 
 ผมว่าผมกับเซฮุนต้องได้ดูหนัง เอ็กซ์ แน่ๆ เลย - - โถ่ๆๆ เพื่อนไม่ใช่เวลาครับไม่ไช่
เปรี้ยงงงง !!!"อุ้ย เหี้ย !! ตกใจหมด"ผมแหกปากค่อนข้างดังแต่ไม่ถึงกับทำให้คนอื่นพลอยตกใจไปด้วย
ร่างเล็กเดินถอยหลังไปด้วยความตกใจ ในสถานที่มืดๆมองไม่ค่อยเห็นอะไรมาก"โอ๊ะ !"คนร่างเล็ก อุทานออกมา"O_O""ซะ...เซ...ฮุน"
หน้าของผมกับเซฮุนตอนนี้ใกล้กันมาก ผมได้ยินเสียงหายใจของเขา เขายกมือขึ้นมาสองข้าง แล้วเดินข้างมาใกล้ผมมากที่สุด เซฮุนกอดผมเพื่อคลายความหนาว.."เฮืออกกก!"ผมอุทานออกมาอีกครั้ง"ฉันขอ โทษนะลู่หาน"เซฮุนหลับตา.."ไม่ป็นไรหรอก.."
*ตัวเซฮุนตัวเริ่ม สั่น~*
 
[อ๊ะ เป็นไรหรอตัวสั่นเชียว]
[ปะ....ป่าว...]
[เอิ่ม....]
[นาย คือคนที่เจอในงานเลี้ยงนั้นใช่มั้ย]
*เฮือก*
'นายคือคนที่เจอในงานเลี้ยงนั้นใช่มั้ย' เซฮุนจำเราได้งั้นหรอ อุส่าต์เชื่อแบคว่ายังไงซ้ะเค้าก็จำไม่ได้
ไหงเป็นเงี้ยอะ.
[อา....ชะ...ใช่..]
[อืม... เรารู้จักกันเเค่วันในคืนเดียว...ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆเวลาเห็นนาย..]
[อันนั้น ฉัน...ก็ไม่รู้หรอกนะ]
[แต่แปลก นะ เวลาอยู่ใกล้นายฉันอยากคุยกะนาย แต่ฉันอายอะ]
[นี่....นายหน่ะมีคนชอบนายตั้งเยอะจะอยากคุยกับฉันทำไมหล่ะ...]
[ก็...ไม่รู้อะดิ ...]
*ถอนหายใจ*
[ตอนนี้กี่โมงและอะ?]
[2 ทุ่มแล้ว]
 
ฟู่ๆ
 
ฝนเริ่มซาลงและเวลาก็เริ่มดึกขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เป็นเวลาที่ผมต้องเข้าบ้านเเล้ว เพราะชีวิตมหาลัยมันค่อนข้างยุ่ง วุ่นวาย
 
[ แล้วบ้านนายอยู่ไหนหรอ]
*เซฮุนก้มหน้า*
[ คังนัม ทำไมหรอ]
[ รวยนะเนี้ย ]
[ก็ไม่ได้รวยนักหรอก เงินทั้งหมดของป้า ม๊าทั้งนั้นเเหละ]
[แล้วคิดไงมาอยู่เกาหลี หล่ะ ?]
[ก็ ฉันอยากมาหาเพื่อนใหม่ๆดูหน่ะ]
[555 แล้วหาแฟนด้วยรึเปล่า?]
*เซฮุน หัวเราะ*
[บ้าหรอ555]
*ผมและเซฮุนหัวเราะ*
 
 
 
"อะเเฮ่ม! มีความสุขเชียวนะ"
แบคหันหน้ามาตะโกนใส่ พอพูดเสร็จก็หันไปหาชานยอลแล้วหัวเราะ
 
"อะ....อะไร เล่า!! ป่าวซักหน่อย"
ผมหันไปตะคอกใส่
"ใช่ มีความสุขมากกก"
เซฮุนหันไปพูดเสริม
"นั่นแหน่ะ มีอะไรไม่บอกเพื่อนรึเปล่า เสี่ยวลู่หาน"
แบคทำหน้าตาทะเล้น
"เฮ้ยคู่นี้ทำแบบนี้บ่อยๆ โดนจับจิ้นกูไม่รู้นะ"
"ดีเลยดิ 55555555"
แล้วเซฮุนก็ลุกไป หาชานยอลเเบบหน้าตาเฉย
"ดีอะไรเล่าไอ่ บ้า"
ผมตะโกนบอก
 
"นี่ๆๆฝนหยุดนานเเล้วนะ ไม่กลับบ้านหรอ ?"
*ชานยอลพูดชี้ไปที่ประตู*
 
"เออ อิลู่กลับบ้านเลยมึงอ่ะบ้านอยู่ไกลไม่ใช่ไง"
แบตะโกนบอก
"เอองั้นกูกลับเลยดีกว่า"
ผมพูด
 
เเละชานยอลกับแบคก็เดินออกไปจากห้องพยาบาล ในขะณที่ผมกำลังเขียนโน๊ต ทิ้งไว้ให้หมอ โซอา เพราะเธอฝากกุญแจไว้กับพานโรงไว้แล้ว อิกไม่นานเขาคงมาล็อกเอง
 
"เขียนเสร็จยังเร็ว ๆ"
"ห้ะ ใคร"
*หันไปมอง*
"อะไรฉันไง เซฮุน ทำไมเขียนช้าเเบบนี้อะมานี่ฉันเขียนให้ จะเขียนว่าอะไร"
*ดึงปากกาออกจากมือผม อย่างรวดเร็ว*
" อา....สวัสดีครับ คุณหมอโซอา ผมลู่หานและเเบคฮยอนคนที่คุณหมอฝากห้องพยาบาลไว้ เมื่อตอน 4 โมงกว่าๆตอนนี้ผมได้ฝากเพื่อนบอกพานโรงคังดง พานโรงคนสนิทของคุณหมอไว้เเล้วนะครับ ตอนนี้ฝนเริ่มซาแล้วเเละผมและเเบคฮยอนก็ขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ ขอบคุณครับ."
"อาๆ ได้ความหมายดีนะ แต่ทำไมถึงเก่งภาษาเกาหลีจังนะ เก่งกว่าฉันอีก555"
"ฉันไม่รู้เหมือนกัน55"
"เอ่ออ....แล้วจะกลับยังไงเนี่ย บ้านอยู่ตั้งคังนัม เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"อ่า....ไม่เป็นไรหรอก ลำบากนาย"
"ไม่เป็นไร มาเหอะน่า"
*เซฮุนจับมือผม*
"-///////////- อา..."
"555 เร็วดึกแล้วว"
"ก็ได้ ๆ"
 
เซฮุนยังคงจูงมือผมมาเรื่อย ๆ 
จนมาถึงรถสปอร์ตหรูของเขา พูดได้เลยว่าหรูมาก
"หู่... รวยนะนายเนี้ย"
"แน่ นอน 555"
 
และผมก็ก้าวขาสั้นๆนั้นขึ้นรถของเซฮุนไป
 
#อย่าลืม ต่อตอนหน้านะ ไรท์ไม่ค่อยมีเวลาอะ 555 ♥♥