programlove แผนมัดใจหนุ่มฮอตที่รัก

-

เขียนโดย mixkeymouse

วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.10 น.

  3 ตอน
  10 วิจารณ์
  6,493 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 20.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ให้ช่วยมั้ยย ?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ฉันรีบตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาอาบน้ำแต่งตัวเละรีบไปโรงเรียน แหมๆ ก็จะได้ทันเวลาแบบเมื่อวานไงล่ะ
> < หวังว่าฉันคงเจอเขาใช่มั้ยยย *0*
                “อ้าว ! แก้วแตกรีบออกจากบ้านจังว่ะ” เสียงเฮียเรียกฉัน มีเฮียป๊อปคนเดียวเนี่ยแหละ
ที่เรียกฉันว่าแก้วแตกน่ะ -_- เฮียป๊อปกับฉันเป็นพีน้องกับแท้ๆอายุห่างกันแค่สองปี เฮียชอบทำ
เหมือนว่าเบื่อขี้หน้าฉัน ไม่เป็นห่วงฉันแบบที่พี่ชายคนอื่นเขาทำกัน -*- แต่ฉันก็รู้น่ะว่าลึกๆเฮียก็
เป็นห่วงฉันน่ะแหละ แค่แสดงออกน้อยไปหน่อย - -
            “เอออ ไปและ” ฉันพูดและรีบวิ่งไปใส่รองเท้ากำลังจะเดินออกจากห้อง อ้ออ ฉันกะเฮีย
อยู่คอนโดที่ใกล้ๆกับโรงเรียนเพราะจะได้ไม่เสียเวลาเดินทางไปโรงเรียนน่ะ แม่ก็นานๆทีจะกลับมา
คอนโดเพราะมีกิจการอยู่ที่ต่างจังหวัดเลยไม่ค่อยได้กลับมาเท่าไหร่
                “เดี๋ยวดิว่ะ รอฉันแปปนึงเดี๋ยวไปส่ง” โถ่เฮียยย ฉันไม่ต้องการให้เฮียไปส่งตอนนี้ =[]=
                “ไม่ต้องอ่ะ ฉันไปเองดีกว่า”
            “แปลกๆเมื่อวานแกยังบอกว่าไม่อยากนั่งรถไฟฟ้าอยู่เลย -*-” เฮียมองมาทางฉันและ
ขมวดคิ้วนิดหน่อย -_-
                “ยุ่งน่า ! ไปและ หวัดดีค่ะ -/\-” ฉันหวัดดีเฮียป๊อปและรีบวิ่งออกมาก เสียเวลาชะมัด
-^- ถ้าไม่ทันนะฉันจะโทษเฮีย !
            รถไฟฟ้า
                ฉันเข้ามาอยู่ในรถไฟฟ้าที่ผู้คนอัดแน่นเป็นปลากระป๋องเช่นเคย =__= ดีนะที่วันนี้ฉัน
ได้นั่ง -.,-
                ติ๊ดดดดดด ! ติ๊ดดดดดด !
            อ๊ะ ! สถานีต่อไปแล้วหรอ > < สถานีที่โทโมะจะขึ้นนี่หน่า ฉันชะเง้อมองหน้าเขาแต่ก็ ..
ไม่เห็นมีเลยแหะ =-= แงๆ ฉันมาเช้าไปหรอ T^T ฉันมาเช้ากว่าเมื่อวานแค่สิบนาทีเองนะ
                ขณะที่ฉันทำหน้าเหมือนอมขี้ ฉันก็เงยหน้าขึ้นเละพบว่าผู้ชายร่างสูงโปร่ง ผิวขาว
ใบหน้าเนียนเรียบ จมูกโด่งเป็นสันและผมสีน้ำตาลอมส้ม ยะ..ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน โทโมะ =[]= และ
ที่สำคัญเขายิ้มที่มุมปากนิดๆ กรี๊ดดด >.,< ยิ้มแล้วมองมาที่ฉันแบบนี้ฉันคิดนะโทโมะ *0*
 
                ติ๊ดดดดดด ! ติ๊ดดดดดด !
 
                อ้าว ผ่านมาสามสถานีแล้วหรอ ไวจังแฮะ -.,- ผู้คนที่ยืนเบียดๆกันค่อยๆถยอยออก
จากรถไฟฟ้า ฉันเดินตามโทโมะไปติดๆ ผู้ชายอาร้ายยยย มองข้างหลังยังดูดี -.,-
                ! อยู่ๆโทโมะก็หยุดเดินแล้วหันมาหาฉัน  -///- แล้วเดินผ่านหน้าฉันอย่างไม่ได้สนใจ
อะไรเลย =__=; อะไรกันเนี่ย นายจำคนที่นายทักไปเมื่อวานไม่ได้รึไงเล่า ! -*- ชั่งเถอะฉันไป
โม้เรื่องนี้ให้เพื่อนฟังดีกว่า ^^
 
                School
 
                “อ้าว แก้วแตก ^^ ” เสียงใสๆของฟางทักฉันที่เดินมานั่งที่โต๊ะม้าหิน ยัยนี่ติดเฮีย
มารึไงนะ -*- สองคนนี้เป็นแฟนกันน่ะ เฮียจีบยัยฟางยังไงไม่รู้ถึงติด ฉันถามก็หาว่าเสือก =_=
เอาเถอะ ฉันก็เบื่อเวลาเฮียเหงาๆแล้วชอบมากวนตีนฉันเหมือนกัน มีแฟนแหละดีแล้ว -.-
                “แก้วเฉยๆย่ะคุณหญิง -*- ”
            “นี่วันนี้แจมเลี้ยงขนม ^_^” เฟย์บอกและยิ้มร่ายัยนี่เป็นเด็กติดขนมรึไงนะ แค่เอาขนม
มาล่อก็ยอมทำทุกอย่างในโลก -_- เพื่อนฉันนี่ดีจริงๆ
                “แก ฉันจะบอกว่าฉันเจอโทโมะที่รถไฟฟ้า ! ^^” ฉันบอกทุบโต๊ะเบาๆเพื่อให้ทุกคนสนใจ
                “ไม่เชื่อย่ะ !” แจมพูดและก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านต่อ =w=
            “เขาก็มีรถขับนี่จะมารถไฟฟ้าทำไม -.-” เฟย์พูดและกินขนมต่ออย่างไม่สนใจ =w=;
            “เอ๋ .. ปกติโทโมะเขานน่าจะมากับพี่ป๊อปไม่ใช่หรอ ._.?” ฟางพูดและทำหน้าใสซื่อ =w=;;
            ไม่มีใครเชื่อฉันเลยหรอว่ะ -_-
            “ฉันพูดจริงๆนะโว้ยยย เจอสองวันติดแล้วด้วย” กริบบบ .. ไม่มีใครเชื่อฉันเลยว่ะ T^T
                “ฉันมีหลักฐานนะ -.-”
                “ไหน *0*” แจมที่กำลังลอกการบ้านอยู่เงยหน้ามามองอย่างสนใจทันที - -‘ เพื่อนๆ
คนกลุ่มก็แอบปลื้มโทโมะกันหมดและยกเว้นสาวฟางผู้น่ารักที่ปันใจให้เฮียป๊อปคนเดียววว ~
                “ฉันถ่ายรูปมาตอนเจอเขาที่รถไฟฟ้า !” ฉันยื่นโทรศัพท์ให้ทุกคนดู
                “อ้าว ไม่ได้มาพร้อมพี่ป๊อปหรอกหรอ ._.?” =w=
            “เนี่ยหรอออ เขาหล่อยังแฮะ *///*” =w=;
            “ตัดต่อป่ะเนี่ย -.-” แต่ละคน =__= ชั่งเหอะ ฉันไปโรงอาหารดีกว่า
                “เอออๆ ฉันจะไปโรงอาหารฝากซื้อไรมั้ย -_-” ฉันตัดบท
                “ฝากซื้อข้าวร้านป้าติ๋มหน่อยดิ > < ”
                “จะขึ้นเรียนแล้วแกจะกินทันหรอว่ะ -0-” ปกติเราขึ้นเรียนเก้าโมง แต่ตอนนี้แปดโมงสี่
สิบห้าแล้วนะ - -
            “เราว่างคาบแรกย่ะ แกลืมแล้วหรอ -3-” นั่นสิ่ งั้นก็ยังไม่เวลาทำอะไรอีกตั้งเยอะนี่น่า ~
                “โอเคๆ เดี๋ยวมา”
            ฉันเดินไปซื้อข้าวให้เฟย์กับแจมแล้วเดินแวะไปที่โรงยิม ไม่ได้มาเล่นกีฬาอะไรหรอกนะ
ไม่ถนัดอะไรพวกนี้เท่าไหร่ - - แต่ว่าโดนครูใช้ง่ะ TT ฉันแบกสมุดเล่มหนาและหนักขนาดที่ว่าปา
หัวควายควายยังมึน - -* โฮกกกก ! T^T หนักจะตาย ครูก็น่ะ ไม่ใช่คนอื่นล่ะค่ะ ~
                ปึ้กกก !
                “โอ้ยยย !!! ”
                ตุ้บบบ !!!
                แง T^T โดนลูกบาสเข้าที่หัวอย่างจังเลย แถมหนังสือยังหล่นใส่อีก T____T ยัย
แก้วเอ๊ยยยย นี่ฉันตายหรือยังเนี่ย =[]=;;;
            “เห้ยยย ! น้องโทษๆ พี่ไม่เห็น” ตัวฉันเล็กมากขนาดนั้นเลยหรา -.-
                “-___-++”
            “เฮ้ อย่ามองแบบนั้นสิ่ -.-” ฉันมองค้อนอย่างหัวเสีย เจ็บโว้ยเข้าใจป่ะ -__-^^
            “-___-++”
            “เห้ย พี่ขอโทษ T^T”
            “ชั่งเหอะฉันไปล่ะ -_-” ฉันยืนขึ้นและหยิบหนังสือเล่มหนาเท่าบ้านห้าเล่มขึ้นมา
หนังสือตกใส่หลังเจ็บชะมัด - -*
            “เห้ยเดี๋ยวดิ ชื่อไรอ่ะ ? ” พี่ที่ขว้างลูกบาสใส่ฉันอย่างจังวิ่งตามมา =_=
            “เรื่องของฉัน - -“ ฉันพูดและรีบเดินหนีมา ไม่ใช่ว่าฉันหยิ่งอะไรนักหนาหรอกนะ แต่ว่า
ตอนเนี้ยเจ็บทั้งหัวทั้งหลัง ไม่เล่น -__-++
                “เธอ .. ?” โทโมะ -0- เขาพูดกับฉันเปล่าว่ะ -_-
            “เอ่ออ .. นายย”
            “หือ ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เอิ่มม -.-
            “อ้อ ปะ..เปล่า ^^” ฉันยิ้มแห้งๆและเดินออกมา
                “เดี๋ยว !” เขาเรียกฉันไว้ รึเปล่านะ ? -/- ไม่รู้แหละเผื่อใช่ฉันเลยหันกลับไป
                “มะ..มีอะไรหรอ ._.?”
                “ให้ช่วยมั้ย ? ” ช่วยหรอออ *0* เหมือนในละครเลยแฮะที่แบบ พระเอกช่วย
นางเอกที่อ่อนแอถือของอะไรแบบเนี้ย > <
                “เอ่ออ ..” ในขณะที่ฉันกำลังยืนเอ๋ออยู่ โทโมะก็ยกหนังสือห้าเล่มหนาๆบนมือฉันไป
ถือหมดเลย -////-
            “หืม .. หนักมากเลยนะ เธอแบกมาได้ยังไงเนี่ย -*-” โทโมะพูดและขมิ้ดคิ้ว
                “เอ่ออ .. แต่ฉันก็ไม่รู้สึกหนักมากเท่าไหร่นะ ก็ถือได้ ให้ช่วยมั้ย ?^^”
                “ไม่ต้องหรอกฉันถือให้” โทโมะพูดและเดินนำฉันไป
                “ให้ฉันถือกระเป๋านายก็ได้นะ”
            “บอกไม่ต้องไงเล่า -*-” โทโมะขมวดคิ้วใส่ T^T
            “ก็แค่อยากช่วย T__T”
                “งั้นก็เอาไปสิ่” ฉันยืนมือไปเอากระเป๋าสะพายของโทโมะออกมาจากไหล่เขา จะบอก
ว่าเมื่อกี้มันเหมือนฉันโอบรอบคอเขาเลย อ๊ากกกก ! > <
                “จะว่าไปเธอก็ถึกเหมือนกันนะ ถือมาได้ตั้งไกล - -” เอ่ออ .. คำว่า'ถึก'นี่เขาชมฉันรึเปล่าเนี่ย =w=
 
_______________________________________________________
มาอัพแล้วน้าาาาา ~ ขอโทษขอโพยที่อัพช้านะตัวเอง TwT
พอดีว่าช่วงนี้ติดอนิเมะอยู่ง่ะ -.,- ดูเพลินจนลืมมาอัพเบยยยย ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ :)
เม้นติ-ชมได้น้าาา ~ โหวตให้เขาบ้างนะค่าาาา > < 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา