บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

เธอเข้ามาหากัน เข้ามาอยู่ในใจฉัน
ในฐานะผู้ชายคนนึง ไม่ใช่แค่เพื่อนกัน
ฉันต้องซ่อนความรู้สึกไว้ ซ่อนความในใจไว้เมื่ออยู่ข้างๆเธอ
ปิดบัง ซ่อนไว้ หลังคำว่าเพื่อน
(so long-Apink)
"ไรองเธอเอาเพลงอะไรให้ฉันฟังเนี่ย"
ผมดึงสายหูฟังที่ไรองใส่เข้าหูผมออก...เนื้อเพลงมัน...เลี่ยนไปอ้ะ...ผมไม่ได้มุ้งมิ้งขนาดนั้นหรอก
"ถ้าไม่รีบระวังปลาตัวโตจะถูกตกไปนะ"
"หืม?"
ถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เธอพูดเท่าไหร่แต่ผมก็เห็นครูอนุบาลบาระยืนคุยกับโองามิซังอย่างสนุกสนาน
ครูบาระทั้งสวยน่ารักมีเสน่ห์ซึ่งต่างจากผม
รอยยิ้มน่ารักแบบนั้นอย่างครูบาระผมทำไม่ได้หรอก
ตัวเล็กน่าปกป้องแบบนั้น...อิจฉาชะมัด
พอผมจะหันไปถามไรองว่าควรทำยังไงดีเธอก็ไม่ว่างคุยกับผมแล้วอ้ะ//ถอนหายใจ
"ฮ่าๆถ้าอยากได้เพื่อนคืนจงนำขนมมาให้ฉันซะ ฮ่าๆ"
ผมมองไรองที่ยืนอยู่บนกองทรายเธอเอาแขนล็อคคอเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆแล้วหัวเราะอย่างสะใจเมื่อเด็กๆยอมทำตามเธอ...ปีศาจชัดๆ
"โอ้ยยยย!แล้วสองคนนั้นมันจะสวีตกันไปถึงว่ะบาดตาชะมัด"
ผมบ่นพึมพัมเบาๆแล้วเดินไปนั่งหลบมุมที่ใต้ต้นซากุระของโรงเรียน....ดอกไม้มันสวยนะสวยเหมือนครูนั่น...อ้ากก!!หงุดหงิด
ฟิ้ววว...แปะ แปะ
โว้ย!!ไอ้ต้นซากุระ@#%^ผมสบถแล้วพยายามหยิบดอกซากุระงี่เง่านี่ที่หล่นใส่หน้าผมแต่มันก็ยังปลิวลงมาเรื่อยๆจนผมหงุดหงิด
"แก!!อย่าอยู่เลย!"
ผมโวยวายแล้วเอาเท้าวางบนกิ่งซากุระแล้วพยายามกระทืบให้มันหักแต่มันก็ไม่ยอมหักซักที
"เอ่อ..."
"ไอ้ต้นซากุระ!@#3%*เอ้ยยย!!"
"คุณอะฮิหรุค่ะ"
ชิบหาย...เสียงนี้มัน
"อ่า...วะว่าไงครับครูบาระ"//เหงื่อแตกสิครับ
"คุณทำอะไรกับต้นไม้ของโรงเรียนหรอค่ะ?"เธอเอียงคอเล็กน้อย
"อ่า...ฮ่าๆ...ผมยืดเส้นยืดสายนะครับ ฮ่าๆ"
ป๊อก!!ตุ้บ!!
ชิ-บ-ห-า-ย!!จู่ๆกิ่งไม้เวรนี่ก็หักและตกลงพื้นอย่างสโลว์โมชั่นเลยครับ T^T
"อ่าเอ่อคือผะผม"
"ช่างมันเถอะค่ะ"เธอส่ายหัวแล้วเอามือของเธอมากุมมือของผมไว้"คุณสนิทกับโองามิซังใช่มั้ย"
แน่นอน...ผมสนิทกับเขามากกว่าคุณแน่นอน
"สนิทมั้งครับ...มีอะไรหรือเปล่าครับ?"
"ฉันชอบโองามิซังค่ะ"เธอมองหน้าผมแล้วกระพริบตาถี่ๆ"โปรดช่วยทำให้เขาชอบฉันได้มั้ยค่ะ"
ไม่มีทาง...ทำไมผมต้องไปช่วยศัตรูทางหัวใจด้วยล่ะ
"ได้มั้ยค่ะ ขอร้องล่ะค่ะ ><"
"....ครับ"
ให้ตายสิโว้ย!!ทำไมผมต้องแพ้สายตาอ้อนวอนของผู้หญิงด้วยว่ะ!!
"โองามิซัง...ครูบาระชอบนายน่ะ"
"อืม..ฉันรู้แล้วเธอเพิ่งสารภาพกับฉันน่ะ"เขาจัดของในห้องเรียนแล้วหันมามองผมเป็นระยะๆ
"โองามิซังชอบเธอหรือเปล่า"
ได้โปรดล่ะ...อย่าพูดเลยนะว่าชอบเธอ
"ชอบสิเธอน่ารักดี"
อึ้ก!เหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ...ผมควรทำยังไงดีล่ะ...เจ็บใจชะมัด
"เธอชวนโองามิซังไปเดตที่ไหนล่ะ"ผมกลั้นใจถามออกไป
"เดตกันที่พิพิธพันสัตว์น้ำอาทิตย์หน้าน่ะ"
"แล้วโองามิซังเคยออกเดตกับใครหรือเปล่า"
"เคยสิ"
แหงล่ะ...หมอนี่หน้าตาดีคงออกเดตกับสาวๆเยอะเยะเลยล่ะสิ
"เดตกับน้องสาวไง"เขามองหน้าผมนิ่งๆ
"อันนั้นไม่นับสิ"ผมจิกมือตัวเองแล้วตัดสินใจพูดออกไป"ไปเดตกัน"
จะว่าเป็นเดตก็ไม่เชิงนัก...น่าจะเรียกว่าหลักสูตรจีบสาวแบบเร่งรัดมากกว่า
"อย่างแรกที่โองามิซังต้องทำคือ ห้ามดุ ห้ามบ่น ห้ามทำตาขวาง อ้อ...นอกจากนายจะเปลี่ยนจากเพื่อนร่วมงานไปเป็นพ่อมันอีกเรื่องนึง"
ถ้าเพื่อนายแล้วไม่ว่ากี่ครั้งผมก็จะยอมทรมานแม้จะครอบครองตัวเขาไม่ได้แต่ผมก็สัมผัสเขาได้...แม้จะรู้ว่าความรักของผมมันเป็นไปไม่ได้แต่ผมก็ยอมทรมานเพื่อเห็นคนที่ผมชอบมีความสุขแค่ได้อยู่เคียงข้า่งคุณก็พอแล้ว
"ปกติทำหน้าบึ้งอย่างนี้ตลอดเลยหรอ"ผมกินแฮมเบอร์เกอร์ไปพลางมองหน้าเขาไปหน้าหมอนี่บูดชะมัด"ไหนยิ้มซิ"
มุมปากสวยๆของโองามิกระตุกยิ้มเล็กน้อย
"ยิ้ม!ไม่ใช่ยกมุมปากทำตาหวานๆด้วย...ช่วยยิ้มเหมือนตอนที่คุณสะใจเวลาแกล้งผมได้มั้ย"
ผมพูดไม่ทันจบไอ้บ้าใจยักษ์ก็ยิ้มสดใสทันที...บ้าเอ้ย!หัวใจมัน =///=
"ชอบให้ฉันยิ้มแบบนี้หรอ"โองามิเท้าคางมองผมที่หน้าแดงระเรื่อ
"ไปต่อ!!"ผมพูดตัดบทออกไปแล้วเดินออกจากร้านไปโดยทิ้งให้ไอ้บ้านั่นนั่งยิ้มคนเดียวอยู่ในร้าน
หลังจากนั้นผมก็ลากไอ้บ้าใจยักษ์ไปดูหนังโรแมนติกเผื่อที่จะฝึกแต่หมอนี่กลับเดินไปซื้อตั๊วหนังแอกชั่นมาสองใบเฉยเลย...เอาแต่ใจจริงๆ
"วันนี้พอแค่นี้ครับ...วันเดตจริงๆก็พยายามเข้าล่ะ"
ผมยืนมองเขา...เราซ้อมกันจนมืดเลย ไฟยามมืดของสวนสาธารณะสวยจัง
ดวงตาเรียวเหลือบไปยังคนที่สูงกว่าเพื่อหยั่งเชิงแต่เมื่อสบตาเข้ากับคนตัวสูงกว่าก็เหมือนถูกดึงดูดพอรู้สึกตัวอีกทีหน้าของทั้งสองคนก็ห่างกันแค่คืบทุกอย่างเริ่มสูญเสียการควบคุมเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆคนตัวสูงก็จูบเบาๆจนผมหัวใจแทบหลุดออกมา
"O//[]//O"
"ฉันไปก่อนนะ"
ผมได้แต่มองเขาที่เดินจากไป เฮ้ย!!เดี๊ยวนะ เดี๊ยวๆเมื่อกี้มันจะจะจูบ...หมอนั่นจูบผม จูบผม จูบผม แล้วมันมาจูบผมทำไมว่ะเนี่ยยยยย!!!อ้ากกกก!!!=/////=