Rainbow วาดรักบนลายรุ้ง

     ภาณุเก็บงานบนโต๊ะเมื่อนาฬิกาบอกเวลาสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว

วันนี้เขามีนัดคุยกับลูกค้าชาวใต้หวันที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ชายหนุ่ม

ก้าวออกจากลิฟต์พร้อมด้วยเลขาฯ คนใหม่ เขาหันไปมองเมื่อเห็น

หญิงสาวคนหนึ่งก้าวสวนทางไปอย่างรีบร้อน เมื่อมองตามก็เห็นเธอ

เดินแกมวิ่งกลับไปแลกบัตรคืน ก่อนจะเดินกลับมาแล้วก้าวผ่าน

เขาไปอย่างรวดเร็ว

     วันนี้ใบหน้าของเธอดูสดใสกว่าที่เขาเคยเห็น เขาไม่รู้ว่าตอนนั้น

เธอมีปัญหาเรื่องอะไร ดวงตาคู่นั้นถึงได้ดูท้อแท้และเหนื่อยล้า และ

ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่เพราะความอยากรู้ทำให้เขาเผลอเดินตาม

ไป แล้วก็ได้เห็นเธอยืนร้องไห้เงียบๆ อยู่เพียงลำพัง ก่อนจะรีบใช้

หลังมือเช็ดนำ้ตาลวกๆ แล้ววิ่งไปขึ้นรถประจำทางที่แล่นมาพอดี

ภาพนั้นยังติดตาเขามาจนบัดนี้อย่างไม่มีเหตุผล ทั้งที่เธอและเขา

ไม่รู้จักกันแม้แต่น้อย ครั้งต่อมาเมื่อได้เห็นหน้า เขาจึงอดมองอย่าง

เป็นห่วงไม่ได้ วันนี้เมื่อเห็นเธอยิ้มออกเขาจึงพลอยโล่งใจไปด้วย

ชายหนุ่มมองตามไปกระทั่งเจ้าของร่างบางหายไปจากสายตาแล้ว

จึงเลี้ยวไปอีกทางเพื่อขึ้นรถที่คนขับรถรออยู่

     ข่วงบ่ายหลังจากคุยงานกับลูกค้าเสร็จ ชายหนุ่มสั่งให้เลขาฯ

และคนรถกลับไปก่อน ส่วนตัวเขาแวะมาที่ร้านอาหารของผู้เป็นอา

ซึ่งอยู่ในโรงแรมเดียวกัน แม่และอาของเขาได้มานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

ทำให้เขาไม่มีทางเลี่ยง ทั้งที่รู้ว่าท่านทั้งสองตั้งใจเรียกมาคุยเรื่อง

อะไร

ถ้าเขียนผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะค่ะเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก

อาจจะมีบทพูดน้อยไปหน่อย